บทที่ 8 คาสโนว่า

“ก็เพื่อนๆของติ๊น่าเขาใช้รถบีเอ็มขับไปเรียนกันหมดเลยค่ะ มีติ๊น่าคนเดียวที่ขับรถเล็กจนถูกเพื่อนๆล้อว่าเป็นลูกเศรษฐีแล้วขับรถญี่ปุ่นราคาไม่กี่แสน ติ๊น่าอายเพื่อค่ะคุณพ่อ” ติยาพรบอกพ่อเพราะเธอเรียนมหาวิทยาลัยเอกชนค่าเทอมแพงมีแต่ลูกหลานคนมีเงินมาเรียนจึงมีการแข่งขันกันทุกเรื่อง

“ติ๊น่า หนูยังเด็กอยู่นะลูก เอาไว้ให้หนูขึ้นปีสองก่อนนะพ่อจะซื้อให้” มาร์ตินมองลูกสาวแล้วถอนหายใจหนักใจกับการเลี้ยงลูกของเตชินีที่สอนให้ลูกเสพติดวัตถุนิยมไม่ว่าจะเป็นเสื้อผ้ากระเป๋ารองเท้าเครื่องประดับและทุกอย่างต้องหรูถึงจะเหมาะสมกับทายาทของนักธุรกิจชื่อดัง

“คุณพ่อซื้อให้ติ๊น่าก่อนไม่ได้เหรอคะ ตอนนี้ติ๊น่าไม่กล้าไปมหาลัยเลยค่ะ ทีลูกชายคุณพ่อยังซื้อบิ๊กไบค์ราคาสองสามล้านให้เลย ไหนจะปอร์เช่ เฟอร์รารี่อีก รถของติ๊น่าแค่สองล้านกว่าเองค่ะ” ติยาพรว่าพ่อทั้งที่เธอก็เป็นลูกแต่กลับได้ไม่เหมือนกัน

“ติ๊น่าฟังพ่อนะ รถปอร์เช่นั่นปู่เขาให้เป็นของขวัญที่พี่เขาสอบเข้ามหาลัยที่คุณปู่ต้องการได้และเฟอร์รารี่พี่เขาก็สอบเข้าสแตนฟอร์ดได้ พ่อไม่ได้ซื้อให้ ถ้าหนูอยากได้หนูต้องขยันเรียนให้ได้เหมือนพี่เขาสิคุณปู่ก็จะให้ของขวัญเหมือนกัน” มาร์ตินบอกลูกสาวขนาดมีรถหรูลูกชายของเขายังไม่ค่อยขับเลย ขี่แต่มอเตอร์ไซค์ตอนนี้มีห้าคันแต่ละคันราคาหลักล้านทั้งนั้นและนำเข้าทุกคัน

“ก็ติ๊น่าเรียนไม่เก่งเหมือนเขานี่คะ คุณปู่ก็ไม่ชอบติ๊น่าด้วยไม่มีทางที่ท่านจะซื้อให้หรอกค่ะ นะคะคุณพ่อซื้อรถใหม่ให้ ติ๊น่านะคะไม่งั้นติ๊น่าไม่กล้าไปมหาลัยแน่ๆค่ะ” ติยาพรบอกพ่ออย่างออดอ้อนตามที่แม่สอนมาทุกอย่างและเหมือนทุกครั้งพ่อก็ใจอ่อน

“เฮ้อ, ถ้าพ่อซื้อให้ติ๊น่าต้องตั้งใจเรียนนะ แล้วเอารถคันเก่ามาคืนพ่อด้วย” มาร์ตินบอกลูกสาว

“ขอบคุณค่ะคุณพ่อ ติ๊น่ารักคุณพ่อมากที่สุดค่ะ แต่ว่าติ๊น่ายกรถให้คุณแม่ไปแล้วค่ะ” ติยาพรพูดเสียงอ่อยๆ

“แล้วรถของแม่ไปไหนล่ะลูกถึงยกรถให้” มาร์ตินแกล้งถามลูกสาวทั้งที่รู้อยู่แล้วว่าเตชินีเสียเงินในบ่อนและเอารถจำนำในบ่อนเพื่อเอาเงินมาแก้มือสุดท้ายเงินก็หมดรถก็ถูกยึด

“รถของคุณแม่เก่าแล้วคค่ะ และมันเสียบ่อยคุณแม่ก็เลยขายติ๊น่าได้รถใหม่ขอยกรถคันเก่าให้คุณแม่นะคะ..” ติยาพรบอกพ่อเพราะคิดว่าแม่พูดเรื่องจริง

"แค่ครั้งเดียวนะ และพ่อจะไม่ซื้อรถให้ลูกอีกจนกว่าจะเรียนจบ โอเคมั้ย” มาร์ตินถามลูกสาวเพราะเขาไม่อยากให้ลูกไปแข่งขันกับใครทั้งที่ยังทำงานไม่ได้แต่ใช้เงินเป็นเบี้ยแบบนี้

“ค่ะคุณพ่อ ขอบคุณค่ะคุณพ่อ งั้นติน่ากลับก่อนนะคะ ติ๊น่าเลือกรุ่นนี้นะคะพ่อ จุ๊บๆ” ติยาพรวางกระดาษเอสี่บนโต้ทำงานของพ่อแล้วหอมแก้มทั้งสองข้างก่อนจะเดินตัวปลิวออกไปเพราะได้สมใจแล้ว

“เฮ้อ..” มาร์ตินถอนหายใจลูกทั้งสองคนต่างกันลิบลับทวิภาคได้เลือดทางตาและปู่ทั้งฉลาดหลักแหลมมีความคิดก้าวไกลลงเล่นหุ้นก็จับจุดถูกฟันกำไรมาตลอดตอนนี้ก็ให้เขาดูโรงแรมที่เชียงใหม่ที่บอกขายเพราะเจ้าของบริหารไม่เป็นขาดทุนจนต้องขายและกำลังต่อรองราคากันอยู่ ทำให้เขาไม่ต้องไปเริ่มต้นสร้างใหม่แค่รีโนเวทก็ทำกำไรได้เลย ส่วน ติยาพรการเรียนก็พอไปได้ไม่มีหัวทางธุรกิจสนใจแต่เรื่องสวยๆงามๆแฟชั่น และออกสังคมคบเพื่อไฮโซเพราะมีนามสกุลอัลบาร์โต้เป็นใบเบิกทาง

ทวิภาคช่วยงานตาในฟาร์มทุกวันและจัดการระบบงานทั้งหมดมี พิสิทธิ์ หนุ่มใหญ่วัยสี่สิบโปรแกรมเมอร์ฝีมือดีของบริษัทมาช่วยสอนงานสามเดือนหากทดสอบแล้วพนักงานในออฟฟิศคนไหนยังทำไม่ได้ก็จะย้ายไปทำตำแหน่งอื่นชายหนุ่มจะวางแผนงานไว้ให้ตาจนเสร็จก่อนจะไปเรียนต่อที่อเมริกา ทำให้เขาไม่ได้เจอกับอัยยาอีกจนกระทั่งกลับกรุงเทพ

ณ.มหาวิทยาลัยชื่อดังของเมืองไทยที่นักศึกษาทุกคนอยากเข้าเรียนวันเปิดเรียนวันแรกของเทอมสุดท้ายสำหรับนักศึกษาปีที่สี่ และไม่ค่อยมีตารางเรียนยกเว้นคนที่เก็บหน่วยกิจไม่หมดก็ต้องมาเข้าเรียนเพื่อเก็บให้หมดไม่งั้นจะเรียนไม่จบ สำหรับทวิภาคเขาก็มาเรียนพร้อมกับเพื่อนทั้งสี่เทอมสุดท้ายพวกเขาเรียนกันแค่สามปีครึ่งและตอนนี้ก็ศึกษาเรื่องหุ้นกับอาจารย์มานิตที่ปรึกษารุ่นใหญ่วัยใกล้เกษียณที่มีความชำนาญการวิเคราะหุ้นและเป็นนักเลงหุ้นตัวยงจึงทำให้ชายหนุ่มสนิทกับอาจารย์มานิต

“เฮ้,ไอ้ทัพพ์” ชนาทิปเดินมาถึงอาคารเรียนเห็นเพื่อนก็เรียกเสียงดัง

“ไอ้น้ำ..” ทวิภาคหันไปมองเพื่อนที่เดินยิ้มร่ามาหา

“อย่างมึงนี่ต้องมาเรียนอีกเหรอวะ” ชนาทิปยกกำปั้นขึ้นชกกับทวิภาค

“ก็ต้องมาสิ กูยังมีตกหล่นอีกนิดหน่อย ขอบใจมึงมากนะไอ้น้ำแต่กูไม่ว่าถ้ามึงจะไม่คบกับกู” ทวิภาคขอบใจเพื่อที่ช่วยจัดการพากิติภพส่งโรพยาบาล

“มึงพูดอะไรวะไอ้ทัพพ์ ถ้ามึงถามแบบนี้อีกกูจะเลิกคบกับมึงจริงๆไอ้เพื่อนงี่เง่าเอ้ย..” ชนาทิปด่าเพื่อน

“อ้าว ไอ้น้ำมึงหลอกด่ากูนี่หว่า..”

“ก็เออสิวะ กูไม่ชกหน้าหล่อๆของมึงแหกดีแค่ไหนแล้ว ถามมาได้..”

“พอๆ โน่นไอ้หมูกับไอ้ต้อมมาโน่นแล้ว” ดิษย์ห้ามเพื่อนก่อนที่พวกมันจะเถียงกันเสียงดังไปมากกว่านี้

“หวัดดีเพื่อน เป็นไงบ้างวะ กูขอดูขนหน้าแข้งมึงหน่อยว่าแหว่งไปเยอะมั้ย” อดิสรมาถึงก็ก้มมองหน้าแข้งเพื่อนแล้วหยักคิ้วให้

“เอาน่า เรื่องมันผ่านไปแล้วอย่าไปพูดถึงให้ไอ้ทัพพ์มันอารมณ์เสียเลย กูขอโทษด้วยนะไอ้แม็คที่ดึงไอ้บิ๊กมันมาเข้ากลุ่ม..” ตุลธรขอโทษทวิภาคเพราะเขาเป็นคนพากิติภพมาเข้ากลุ่มและรู้ว่ากิติภพอิจฉาทวิภาคมาตลอด

“ไม่เป็นไร กูขอบใจพวกมึงมากนะที่ยังคบกับกู..”

“จบ โอเคมั้ย ไปเรียนกันดีกว่า อ้อ ไอ้ทัพพ์มึงนัดจานมานิตไว้แล้วใช่ป่ะ” ชนาทิปถามเพื่อนเพราะพวกเขาทุกคนก็หัดเล่นหุ้นกับอาจารย์มานิต

“บ่ายสองโมง..”

“ดีเลย กูกำลังอยากเพิ่มเงินในพอร์ตพอดี” อดิสรบอกเพื่อนแล้วสี่หนุ่มก็เดินเข้าไปในอาคารเรียนก็จ้ะเอ๋กับกิติภพและนีรัมพาเดินคุยกันกระหนุงกระหนิง ต่างฝ่ายก็ต่างชะงักก่อนทวิภาคกับดิษย์จะเดินผ่านไปเหลือแต่อดิสร ชนาทิป ตุลธร

“หายดีแล้วเหรอไอ้บิ๊ก” ชนาทิปถามเพื่อน

“ถ้าไม่หายพวกมึงจะเห็นเหรอ” กิติภพพูดอย่างไม่พอใจเมื่อเห็นทุกคนยังคุยสนิทสนมกับทวิภาค ไอ้อันธพาลที่มันซัดเขาจนกรามบวมกินข้าวต้มไปตั้งหลายวัน

“ไอ้บิ๊กทำไมพูดแบบนี้วะ ไอ้น้ำมันถามมึงดีๆนะ” ตุลธรว่ากิติภพที่ตอบมาอย่างกวนอวัยวะเบื้องต่ำของทุกคน

“ใช่สิกูไม่ใช้ไอ้ทัพพ์นี่ เชิญพวกมึงเถอะกูไม่คบกับไอ้คนอันธพาลแบบนั้นหรอก.” กิติภพพูดอย่างไม่แคร์เพื่อนทั้งสาม

“ก็ดี กูก็ไม่อยากคบกับไอ้พวกขี้อิจฉาเหมือนกัน ไปเถอะไอ้หมู ไอ้น้ำ” ตุลธรชวนเพื่อนทั้งสองแล้วเดินไปก่อนชนาทิปเดินตามหลัง ปิดท้ายด้วยอดิสรมองญาติสาวแล้วส่ายหน้า นีรัมพาคิดยังไงถึงไปคบกับกิติภพแต่เขาก็ไม่ได้ว่าอะไรเพราะมันเป็นเรื่องของเธอจะว่าเขาไม่ห่วงนีรัมพาก็ไม่ใช่เขาเคยเตือนหลายครั้งแล้วเกี่ยวกับคบผู้ชายแต่เธอบอกว่าไม่ให้เขามายุ่งเรื่องส่วนตัวของเธอทำให้อดิสรได้แต่มองอยู่ห่างๆ

คืนนี้หนุ่มๆก็นัดกันไปดื่มที่คลับหรูในโรงแรมของทวิภาคที่เลี้ยงขอบคุณเพื่อนหากเมาก็เปิดห้องนอนกันเลยแต่ไม่ได้มีแค่พวกเขายังมีสาวสวยเพื่อนร่วมห้องมาดื่มด้วยกันอีกหลายคนมีแต่ลูกหลานเศรษฐีไฮโซทั้งนั้น

"แกไม่สนใครเลยเหรอวะทัพพ์” ดิษย์ถามเพื่อนรักที่เอาแต่กระดกเหล้าเข้าปากไม่พูดอะไร

“มึงจะให้กูพูดตรงมั้ยไอ้ดิษย์”

“พูดมาเลย”

“ไม่ว่ากูจะเลือกคนไหนพวกหล่อนก็เต็มใจให้กูขี่ทุกคนว่ะกูไห้โอกาสพวกมึงจีบก่อนละกัน หุๆๆ.” ทวิภาคพูดแล้วหัวเราะ

“เออ.. ไอ้หล่อเลือกได้ ไอ้พ่อมหาจำเริญคาบช้อนทองมาเกิด มึงอย่ามาเหล่น้องเหมียวๆของกูละกัน..” ดิษย์บอกเพื่อนทวิภาคพูดก็เป็นความจริงเพราะแค่เขากระดิกนิ้วสาวๆก็เดินเรียงแถวไปหาหนุ่มหล่อพ่อรวยอย่างทวิภาคแล้ว

“ตามสบายเพื่อนของกูต้องโนตมเว้ย” ชายหนุ่มหยักคิ้วให้ดิษย์