บทที่ 5 ปาร์ตี้

อาบน้ำเถอะลูก” คุณสิริบอกลูก

ชายอย่างงอนๆแล้วชายหนุ่มก็ลุกขึ้นเดินออกไปจากห้องนั่งเล่น ตอนนั้นเธอมัวแต่เลี้ยงลูกชายทั้งสองที่ยังเด็กจึงไม่ได้สนใจสามีมากนักดนุพันธ์ไม่ใช่คนเจ้าชู้ทำให้เธอไว้ใจ ถึงแม้จะแต่งงานกันเพื่อความเหมาะสมทางฐานะแต่นานเข้าเธอก็รักสามี แล้ววันหนึ่งเธอก็ได้ยินเขาคุยกับจันทราว่าจะรับเป็นเมียอีกคนแต่จันทราไม่ยอมกลัวเธอกับคุณหญิงโกรธและไล่ออกจากบ้านเพราะท้องและไม่มีที่ไปแต่ของอยู่ที่นี่ในฐานะเดิมและขอร้องไม่ให้ดนุพันธ์มายุ่งเกี่ยวด้วยต่างคนต่างอยู่และจะไม่เรียกร้องสิทธิ์ทีหลัง สิริจึงปรากฎตัวขึ้นทำให้ทั้งสองตกใจและไปบอกคุณหญิงให้ท่านช่วยจัดการเรื่องนี้ให้ ท่านก็จัดการให้จริงแต่ยังเป็นที่กังขาทั้งที่สัญญากันแล้วเธอก็ยังไม่ไว้ใจจนถึงตอนนี้มันก็ยังคาใจอยู่ กี่ปีแล้วนะที่เธอไม่เคยเจอจันทราทั้งที่อยู่คนละฝั่งรั้วคิดแล้วก็ถอนหายใจ

เขมิกาเดินเข้าไปในบ้านเอาของไปเก็บในห้องนอนของเธอก่อนจะกลับออกมาเดินทะลุห้องครัวไปหาแม่กับพี่เวียงที่นั่งทำขนมกันอยู่แล้วช่วยจัดขนมใส่กล่องใส่ถุงเรียบร้อย

“พี่เวียงขา ช่วยเอาขนมไปให้คุณหญิงย่าหน่อยสิคะ เมื่อกี้ขิมรีบเลยลืมค่ะ”

“ได้จ้ะหนูขิม” เวียงก็หิ้วถุงที่เขมิกายื่นให้เดินไปทันทีและเข้าใจสองแม่ลูกที่ไม่อยากไปบ้านนั้น

“คุณหญิงท่านเรียกไปทำไมลูก” จันทราถามลูกสาวแล้วยิ้มให้เขมิกาเกิดมาโดยที่เธอไม่ได้ตั้งใจแต่จันทราก็ไม่คิดจะทำแท้งหญิงสาววัยยี่สิบถูกลูกชายของผู้มีพระคุณปล้ำจนท้องและไม่มีญาติก็ลำบากแต่เธอยังโชคดีที่คุณหญิงยังเมตตาสงสารช่วยเหลือมาตลอดจึงไม่ได้ลำบาก

“ท่านให้ขิมเอาแหวนไปทำและไปเอาเครื่องประดับที่ร้านประจำให้ค่ะ แม่รู้มั้ยเครื่องเพชรชุดนี้ราคาสามล้านกว่าเลยนะคะ เฮ้อ คนรวยนี่เนาะจะทำอะไรซื้ออะไรก็ง่ายไปหมด”

“เราอยู่แบบนี้ก็ไม่ลำบากนะลูก”

“ขิมรู้ค่ะแม่ แค่พูดเฉยๆค่ะ แม่ขา..”

“มีเรื่องอะไรอีกล่ะ”

“แม่อ่ะ ขิมแค่จะบอกแม่ว่าวันนี้ขิมเข็นของไปชนรถลัมโบกินี่ของคุณขุนค่ะ”

“ตายแล้วยัยขิม แล้วคุณขุนว่ายังไงบ้างลูก” จันทราวางมือเงยหน้ามองลูกสาวอย่างตกใจ

“ก็ไม่ว่าอะไรและไม่เอาเรื่องด้วยค่ะ”

“ขิมนะขิมทำไมไม่ระวังล่ะลูก ถ้าเป็นรถคนอื่นล่ะจะเป็นยังไงบ้างก็ไม่รู้คงได้ชดใช้ค่าเสียหายแน่แล้วอย่าลืมไปขอโทษและขอบคุณเขาด้วยนะลูก” จันทราบอกลูกสาวบรรดาลูกทั้งสามคนของดนุพันธ์กับสิริก็มีแต่ขุนศึกและกองทัพที่ปฏิบัติต่อเธอสองแม่ลูกปกติแม้นานๆจะเจอกันทีเพราะสองหนุ่มจะตามคุณหญิงย่ามาหาน้องสาวแต่สิริและสริดาเกลียดเธอสองแม่ลูกเจอเขมิกาทีไรก็พูดกระแนะกระแหนส่วนตัวเธอไม่เคยเจอทั้งดนุพันธ์และสิริตั้งแต่ออกมาจากบ้านหลังนั้นเพราะไม่อยากยุ่งเกี่ยวกันแม้แต่ตอนเธอคลอดลูกดนุพันธ์ก็แอบไปเยี่ยมเธอกับลูกโดยที่เธอไม่รู้

“เมื่อกี้ขิมเจอคุณขุนและขอโทษไปแล้วค่ะ ขิมขอโทษค่ะแม่ต่อไปขิมจะระวังค่ะ”

สองแม่ลูกช่วยกันแพ็กขนมใส่กล่องอย่างระมัดระวังเรื่องความสะอาดและสิ่งแปลกปลอมที่จะปะปนขนมให้เสียชื่อจึงต้องดูแลทุกขั้นตอนเป็นอย่างดี เมื่อเวียงกลับมาก็กินอาหารค่ำด้วยกันและแยกย้ายกันไปพักผ่อน

โรงแรม รัตนชัย ริเวอร์ไซด์

โรงแรมหรูหกดาวยี่สิบชั้นติดแม่น้ำเจ้าพระยา มีห้องพักสุดหรูและห้องสวีทสุดโรแมนติกมีระเบียงส่วนตัวพร้อมจากุชชี่สำหรับคู่รักอาบน้ำชมวิวแม่น้ำเจ้าพระยา มีสระว่ายน้ำบนชั้นดาดฟ้าที่ดาราไฮโซเศรษฐีคนดังมากมายชอมมาจัดปาร์ตี้ มีฟิสเนต ซาวน่า เลาจน์ และห้องอาหารไทย จีน ฝรั่ง หลากหลายเชื้อชาติฝีมือเชฟระดับมิชลีนมาปรุงกันสดๆ

และวันนี้ชั้นดาดฟ้าของโรงแรมหรูหกดาวติดแม่น้ำเจ้าพระยาที่กำลังมีงานปาร์ตี้ของ หิรัณย์ รัตนชัยผู้บริหารหนุ่มหล่อหรือทายาทของโรงแรมที่จะสละโสดมีเพื่อนๆที่สนิทมากหน้าหลายตาหลายอาชีพมาร่วมงานอยู่ทั่วบริเวรสระน้ำขนาดใหญ่มีเป็ดเหลืองตัวใหญ่เท่าคนลอยคออยู่ในสระที่มีลูกโปร่งอักษรภาษอังกฤษ Congratulation ผูกติดเก้าอี้อาบแดดรอบสระที่บาร์ก็มีพนักงานบริการเครื่องดื่มและอาหารขนมขบเคี้ยวของกินเล่นให้เพื่อนๆของเจ้านายได้ดื่มกินพร้อมดีเจชื่อดังมาเปิดเพลงจังหวะเร้าใจให้หนุ่มๆในงานแดนซ์อย่างสนุก

เขมิกาไปรับเครื่องเพชรและแหวนที่เอาไปลดไซส์ให้คุณหญิงย่าที่ร้านประจำเสร็จหญิงสาวก็ตรงดิ่งกลับบ้านเพราะกลัวว่าจะทำเครื่องเพชรของคุณย่าสูญหายเพราะมูลค่าของมันเธอคงไม่มีปัญญาชดใช้คืน รถคันเล็กสัญชาติญี่ปุ่นแล่นผ่านประตูรั้วเข้าไปในคฤหาสน์หลังงามใหญ่โตในรอบปีหากไม่จำเป็นเธอจะไม่เข้ามาที่นี่และคงเป็นฤกษ์ไม่ดีที่เธอเจอเข้ากับน้องสาวต่างพ่อที่กำลังจะออกไปกินข้าวกับเพื่อน

“มาทำไม หรือมาประจบขออะไรคุณหญิงย่าอีกล่ะ” เสียงแหลมถามพี่สาวต่างแม่ที่เธอไม่เคยนับญาติหลังจากแม่เล่าให้ฟังสริดาก็ฝังใจเกลียดสองแม่ลูกที่ทำให้แม่ของเธอเสียใจและเจอกันทีไรก็จะพูดจาเสียดสีทุกครั้งและนี่เป็นครั้งที่สองในรอบปีที่เธอเจอเขมิกา

“เปล่า เอาของมาให้ท่าน” คนเป็นพี่ไม่อยากมีปัญหาก็เบี่ยงตัวเดินหนีเมื่อพูดจบ

“หยุดนะ ฉันยังพูดไม่จบแกจะไปไหนไม่ได้” สริดาตวาดเสียงดังลั่นจนดนุพันธ์ สิริและกองทัพนั่งอยู่ในห้องนั่งเล่นได้ยินลุกออกมาดู

“ฉันไม่มีอะไรจะพูดกับเธอ” เขมิกาหยุดเดินหันมาบอกน้องสาวที่แต่งตัวสวยเซ็กซี่แต่หน้าตาบูดบึ้งทำให้หมดสวยไปเลยทีเดียว

“แล้วนั่นถุงอะไรเอามาให้ฉันดูก่อน” สริดายื่นมือไปจะดึงถุงกระดาษที่เขมิกาถือมาเพื่อดูว่ามีอะไรในนั้น

“ไม่ได้ นี่ของคุณหญิงย่า ขอโทษนะฉันให้คุณดาด้าดูไม่ได้ขอตัว” เขมิกาพูดจบก็เดินไปอย่างไม่สนใจคนเป็นน้องหาเรื่อง

“เดี๋ยว นี่แน่หวงดีนัก.” สริดาพูดจบก็กระชากถุงกระดาษขาด

“โอ้ะ, ว้ายย!!..” ถุงกระดาษในมือของเขมิกาขาดออกจากกันจนกล่องเครื่องประดับราคาสามล้านกว่าและกล่องแหวนตกกระจาย

“อะไรกัน ยัยดาด้า หนูขิม.” เสียงของดนุพันธ์ดังขึ้นเขาออกมาทันเห็นสริดากระชากถุงกระดาษจากมือของเขมิกาพอดีและสิริกับกองทัพก็เห็นเหมือนกันจนเครื่องเพชรตกกระจาย

“ตายแล้วลูกดาด้า เครื่องเพชรนี่คะลูก เสียหายหมดแล้วมั้ง ทำไมเธอไม่ถือดีๆฮ๊า” สิริหันไปว่าให้เขมิกาที่นั่งลงเก็บเครื่องเพชรมือไม้สั่นด้วยความโกรธและกลัวคุณหญิงย่าว่าที่เธอทำของท่านเสียหายเจ็บใจจนพูดไม่ออกน้ำตาคลอเบ้าก่อนจะกระพริบตาเพื่อไม่ให้มันไหลออกมาให้คนพวกนี้เห็น

“คุณแม่ครับ หนูขิมไม่ได้ทำสักหน่อย หากจะว่าคุณแม่ต้องวายัยดาด้าโน่นครับที่ไปกระชากถุงจากมือหนูขิมจนขาดน่ะ” กองทัพบอกแม่ทั้งที่ท่านก็เห็นแต่ยังไปลงที่เขมิการ่างสูงย่อตัวลงช่วยน้องสาวต่างแม่เก็บเครื่องเพชรและกล่องแหวน

“นั่นสิคุณสิริ คุณก็อย่าเห็นผิดเป็นถูกสิ อย่างนี้ลูกถึงเอาแต่ใจเพราะแม่ให้ท้ายตลอดทำอะไรก็ถูกหมดจนแทบจะไม่เห็นหัวใครแล้ว”

“ก็ใครล่ะคะที่ทำให้ฉันเป็นแบบนี้” สิริหันไปว่าสามี

“คุณพ่ออ เข้าข้างมัน ดาด้าแค่ขอดูแต่ยัยลูกเมียน้อย.”

“สริดา” ดนุพันธ์ตวาดลูกสาวคนเล็กเสียงดังที่ว่าพี่สาวแล้วตวัดสายตาใส่สิริที่หน้าเสียเมื่อเห็นสายตากล่าวหาของสามีเพราะนังเด็กขิมนี่คนเดียว