ep3

ภายในห้องของหนุ่มโสดอย่างผู้กองมนัส ขนาดห้องกว้างขวางถูกจัดแต่งลงตัวได้สัดส่วน มุมค็อกเทลถูกแปรสภาพเป็นผับขนาดเล็กที่มีดนตรีบรรเลงด้วยเครื่องเสียงชั้นดี แต่มีนักเที่ยวอยู่เพียงสองคู่สี่คนเท่านั้น เอื้องอรุณและวรุณาจิบไวน์เบาๆ ฟังเพลงและฟังชายหนุ่มเล่าเรื่องของเขาอย่างสนใจ สายตาสองหนุ่มเริ่มจ้องมองสองสาวด้วยความหื่นกระหายขึ้นเรื่อยๆ

“ปกติฉันกับฝน ไม่ดื่มแอลกอฮอล์ค่ะ”

เอื้องอรุณบอกยิ้มๆ สายตาเริ่มหวานเชื่อม มองอีกฝ่ายด้วยความรู้สึกเร่าร้อนไปทั้งตัว

“งั้นวันนี้คงเป็นวันพิเศษ”

“ฉันรู้สึกปลอดภัยเมื่ออยู่กับพวกคุณค่ะ”

วรุณาตอบด้วยเสียงอ้อแอ้ สายตาจับจ้องมองไปยังชายหนุ่มนักธุรกิจที่มาดเขาดูดีถูกใจเธอ และเงินในกระเป๋าคงหนา เพียงพอที่จะจ่ายเธอได้อย่างไม่อั้น ว่าแต่เขาจะรู้ไหมว่า...พวกเธอไม่ใช่สาวน้อยไร้เดียงสา ทว่าเป็นหญิงสาวที่ล่าเหยื่อเป็นลำไพ่พิเศษ

รวินมองวรุณาอย่างถูกใจ เขาเอนตัวไปกระซิบกับคู่หูเจ้าของห้อง

“สาวคนนี้ ฉันจองก็แล้วกันนะ”

ผู้กองมนัสหันไปยิ้มกับเพื่อน เขาเล็งเอื้องอรุณไว้ตั้งแต่แรก จึงไม่ได้ขัดแย้งเมื่อเพื่อนจะขออีกคน รวินเป็นหนุ่มนักธุรกิจ เล่นหุ้นเป็นงานหลัก เขาร่ำรวยจากพอร์ต จึงใช้จ่ายอย่างฟุ่ยเฟือย และแน่นอนว่าพื้นฐานครอบครัวของเขาก็เป็นนักธุรกิจอสังหาริมทรัพย์ที่ใหญ่โตทางภาคตะวันออก

“กระซิบอะไรกันคะหนุ่มๆ”

เอื้องอรุณมองยิ้มๆ เธอเดินสายนี้มานาน จึงไม่ใช่เรื่องแปลกประหลาดอะไร ที่จะมองไม่ออกว่า ชายหนุ่มสองคนกำลังเลือกและแบ่งปันพวกเธอ แต่สำหรับเธอและเพื่อน....ใครก็ได้!

“ปรึกษากันครับ...ว่าเราควรจะชวนพวกคุณเต้นรำ”

เอื้องอรุณเลิกคิ้วสูง คล้ายแปลกใจ เมื่อหันมองเพื่อนที่คออ่อนกว่า ก็เห็นว่าวรุณาจิบไวน์ไปหลายแก้วแล้ว เธอเริ่มผ่อนคลายและยิ้มเชิญชวนให้กับรวินอย่างไม่ปิดบัง

เอื้องอรุณยื่นมือไปให้ผู้กองมนัส รวินคว้ารีโมทเปิดเพลงเร่าร้อนขึ้นทันที แล้วรั้งตัววรุณาขึ้นยืนแนบชิดกับเขา ทั้งสองสาวเริ่มปล่อยตัวมากขึ้น สองเธอแอ่นสะโพกโยกไปมากับเรือนร่างยั่วเย้าชายหนุ่มอย่างร้อนแรง เต้าสวยอวบใหญ่ไหวกระเพื่อมไปมาตามจังหวะเคลื่อนไหว เธอใช้ชายหนุ่มคล้ายเป็นต้นเสาในบาร์อะโกโก้ พลางส่งสายตามองชายหนุ่มอย่างร้อนแรง ท่าทางเซ็กส์ซี่มากขึ้นเหมือนต้องการจะสื่ออารมณ์ร้อนให้พวกเขาได้รับรู้ สองมือเรียวยาวลูบเคล้นลงมาที่ปทุมถันอวบอัด ก่อนจะลากวนไปมาแถวหน้าท้องเรียบเนียน ท่าทางที่ฝึกกันมาอย่างดีเย้ายวนชวนเข้าหา

รวิน ที่ดูดิบเถื่อนกว่าผู้กองมนัสแกล้งยกมือสัมผัสกับส่วนต่างๆ ของวรุณา เธอไม่ได้หลบเลี่ยงปัดป้อง ทว่ายังแอ่นอก ส่ายสะโพกให้ชายหนุ่มได้จับถนัดมือเสียอีก เขารู้สึกถึงความเร่าร้อนของเธอและถ้าเขาปล่อยไป เขาก็จะกลายเป็นไอ้โง่คนหนึ่งเท่านั้น ชายหนุ่มรั้งเอวคอดกิ่วของวรุณาไปนั่งกับเขาแล้วลูบไล้เนื้อนุ่มของหญิงสาวทุกสัดส่วน เธอปรือตามองอย่างเย้ายวนเรียกร้อง เขาเลื่อนมือขึ้นไปบีบเบาๆ ที่ฐานเต้าอวบอย่างลองเชิง หญิงสาวสะดุ้งเล็กน้อยแล้วแอ่นอกเข้าสู้

“ดูเหมือนว่าคุณต้องการผม”

รวินกระซิบกระเส่าที่ข้างหู

“แล้วคุณละคะ?”

เธอย้อนถามเสียงอ้อแอ้ สายตาฉ่ำเยิ้มไปด้วยความต้องการ รวินยิ้มแล้วเลื่อนมือขึ้นมาบีบบี้เต้าอวบสวย นอกเสื้อซีทรูตัวบาง

“อา.....”

เสียงครางของวรุณากระเส่าสั่น ตัวอ่อนระทวย เธอรู้สึกเคลิบเคลิ้มไปกับรสสัมผัสอันหยาบกร้าน ร่างอวบอัดเย้ายวนขยับเข้าหาเขาอย่างควบคุมตัวเองไม่ได้ ยิ่งเขาลูบไล้เต้าสวย พร้อมมืออีกข้างที่ล้วงลูบอยู่ที่หน้าขา เธอก็หันหน้ามาระดมจูบไปทั่วใบหน้าหล่อคมเข้มของชายหนุ่มอย่างอดใจไม่ไหว ความเสียวกระสันพลุ่งพล่านอยู่ในตัวของเธอ จนอยากจะบอกให้เขารีบปลดเปลื้องความต้องการให้เธอเสียที

“ใจเย็นๆ สิครับ”

เขากระซิบกระเส่าอีกครั้ง แล้วยกขาเรียวงามของเธอขึ้นมาพาดที่ต้นขาอันแข็งแรง ก่อนเลื่อนมือลงต่ำล้วงไปใต้กางเกงใน บดบี้เนินเสียวของเธอเบาๆ

“อ๊า.....”

วรุณาบิดตัวเร่าอย่างซ่านเสียวรู้สึกถึงความกระสันอย่างยั้งไม่อยู่ ก่อนจะปล่อยให้ชายหนุ่มจัดการล่วงล้ำเรือนร่างอย่างไม่สนใจสายตาของผู้กองมนัส และเอื้องอรุณเพื่อนสาวที่จับจ้องมองอยู่ เพราะเวลานี้ สมองและความต้องการของเธอ มันต้องการให้เขาจัดการเธอได้อย่างเต็มที่

"อือ...ออ....อา...."

วรุณาครางเสียว ขยับมือเธอมาบีบกุมที่ท่อนอาวุธของชายหนุ่มที่ผงาดแข็งปั๋งอยู่ภายใต้กางเกงเนื้อนิ่ม

"ซี๊ดดดดด.... เสียวววว....ฝนเสียวเหลือเกิน...ไม่ไหวแล้ว”

วรุณาตัวกระตุกเร่าอย่างซ่านเสียว เธอบิดตัวไหวไปมาจนเต้าเอื้อมไหวกระเพื่อมขึ้นลงตามแรงหายใจหอบด้วยความตื่นเต้นเร้าใจ น้ำรักที่ถูกกระตุ้นไหลหลั่งเปียกชื้นเต็มกางเกงชั้นใน ใบหน้าสวยแหงนเชิดขึ้น ชายหนุ่มพรมจูบไปที่ไหล่กลมกลึง ก่อนจะเลิกเสื้อขึ้นไปเหนือเต้านม เผยให้เห็นยกทรงแบบครึ่งเต้าลอยเด่น ตะขอยกทรงถูกปลดออกอย่างรวดเร็ว ยกทรงที่เล็กเกินไซด์หล่นลงบนหน้าตัก ก่อนจะเลื่อนไหลลงไปที่พื้นสองเต้าอวบอัดเด้งไหวท้าทายสายตาของรวินและผู้กองมนัสที่จับจ้องมองอยู่

“ไปที่ห้องผมไหมครับ”