4/4

ดวงหน้าหวานฉาบด้วยรอยยิ้มที่หวานกว่า ปลายคางเรียวติดจะเชิดขึ้นเมื่อเจ้าของจงใจเงยหน้ามองคนตัวสูง ชายหนุ่มไม่มีเสียงใดๆ เล็ดลอดออกมาจากเรียวปาก นอกจากต้องหลุบตามองอกอิ่มรำไรอยู่ใต้ชุดนอนบางเบา

“อากาศเย็นขนาดนี้ ยังจะแต่งตัวยั่วยวนอีกเหรอ เธอนี่หน้าด้านไม่เลือกเวลาเลยจริงๆ นะ”

“เปล่าซะหน่อย น้องไอไม่คิดจะยั่วยวนใคร ชุดนี้ก็คือชุดนอนตัวเก่ง เพราะพี่เอริคไม่เคยเห็นเวลาน้องไออยู่ในชุดนอนก็เลยไม่รู้ เฮ้อ...เริ่มหนาวแล้ว ขอกอดหน่อยนะคะ” ว่าแล้วเธอก็กอดร่างหนาเสียแน่น ทำเอาเอนริเก้ถึงกับมึน ยืนนิ่งราวถูกสาป ร่างบางหลอกตาที่เขาเห็นสัดส่วนของเธอเต็มตามาแล้ว กำลังเบียดบดไปกับลำตัวหนาใหญ่ของเขา อกนุ่มอวบอัดก็ถูไถไปกับเนื้อตัวของเขา แล้วแบบนี้จะให้ทนยืนนิ่งอยู่ได้ยังไง

เธอกำลังปั่นหัวเขาเต็มที่ใช่ไหม เธอร่านร้อนอยากให้เขานอนด้วยถึงขนาดนี้ แล้วทำไมเขาไม่ตอบสนองไปเสียให้รู้แล้วรู้รอด ไหนๆ แม่ตัวดีก็คิดจะทอดกายให้เขาเชยชมแล้วนี่นา จะลองของเสียหน่อยไม่น่าจะแปลก จะทำให้ร้องไม่เป็นเสียงเลยคอยดู

เอนริเก้ตวัดอ้อมแขนรัดร่างเล็กไว้บ้าง ตัวเธอเย็นเพราะอากาศรอบกาย ชุดนอนก็ยังเย็นเฉียบแล้วแบบนี้จะไม่ให้หนาวอย่างไรไหว เขารู้สึกว่าตัวเองกำลังเป็นห่วงแม่ยอดยุ่ง อ้อมแขนจึงกระชับเพิ่มความอบอุ่นมากกว่าเดิม กลิ่นแชมพูสระผมอ่อนๆ ลอยอยู่ตรงจมูก อดใจไม่ไหวต้องสูดดม ก่อนคลอเคลียใบหน้ากับแก้มนุ่มเป็นครั้งแรก

แก้มของไอรีนทั้งนุ่มและเนียนเหมือนแก้มเด็กอ่อน ผิวของเธอก็ไม่ต่างอะไรจากผิวของเด็กตัวน้อย จมูกโด่งซุกไซ้ไปทั่วดวงหน้าแล้วหยุดลงเมื่อริมฝีปากแนบริมฝีปาก แนบค้างไว้อย่างนั้นนิ่งเสียจนไอรีนก็เป็นฝ่ายขยับปากเสียเอง เธอจูบเขาก่อน จูบเงอะๆ งะๆ ของคนที่อ้างตนว่าเก่งถึงขั้นจะทำให้เขารักได้ จูบนี้ไม่ไร้รสชาติ ตรงกันข้ามมันกลับหวานเสียจนเขาต้องแทรกปลายลิ้นเข้าไปชอนไชหาน้ำหวาน

สายลมพัดเย็นๆ ร่างบางสั่นสะท้านแม้จะถูกกอด เอนริเก้ลูบแผ่นหลังก่อนจะวกมาด้านหน้าแล้วคลึงเนินอกนุ่มเบามือ ปลายถันหดตัวชี้พุ่งสู้มือของเขาอีกครั้ง เป็นปฏิกิริยาที่แสนจะน่ารักน่าใคร่ ชายหนุ่มตัวสั่นเทิ้มไม่แพ้เธอ สั่นไปด้วยความต้องการอยากครอบครองเต็มทน เขาถอนปากออกแล้วมองไปรอบๆ กาย ไม่มีใคร ไม่มีประจักษ์พยาน แล้วไยจะไม่ทำตามอารมณ์ใฝ่ต่ำวอนขอ

“เธอพร้อมจะนอนกับฉันแล้วใช่มั้ยไอรีน”

เจอคำถามตรงจุดแบบนี้หญิงสาวก็เก้อเขินสุดใจ ดวงหน้าหวานใสแดงระเรื่อ ริมฝีปากสั่นระริก ร่างกายเต็มไปด้วยปฏิกิริยาตอบสนองชั้นเลิศ ไอรีนพยักหน้า เธอพร้อมจะทุ่มเททุกสิ่งทุกอย่างให้เขา พร้อมจะทำตัวเป็นผู้หญิงไร้ค่า ขอแค่ทำให้เขาพอใจ

เอนริเก้เดินนำไอรีนไปที่บ้านของตน เขาไม่อยากให้ใครรู้ว่าความสัมพันธ์ระหว่างเขาและไอรีนกำลังจะเปลี่ยนไป เขายังไม่พร้อมจะบอกใคร และจะไม่พร้อมแบบนี้ไปอีกนาน ผู้หญิงคนนี้ไม่ใช่คนที่เขาอยากให้เป็นแม่ของลูก แต่กำลังเป็นคนที่ทำให้เขาลุ่มหลง เพียงช่วงระยะเวลาสั้นๆ แค่เห็นเธอทั้งตัว เห็นความงามอันน่าพิสมัย ก็ทำให้เขารู้สึกหายใจติดขัดแบบไม่เคยเป็นมาก่อน

ไอรีนเดินตามชายคนรักไปอย่างยินดี เธอมองแผ่นหลังกว้าง มองขายาวๆ ที่กำลังก้าวเดินอย่างมั่นคง มองลำคอตรงแหน่วอย่างคนหยิ่งทระนงในศักดิ์ศรี คนที่ไม่เคยลงให้ใครง่ายๆ ถ้าใจไม่อยากทำ

หญิงสาวมัวแต่สำรวจร่างหนาเพลิน เมื่อเอนริเก้ชะงักเท้า คนตัวเล็กก็เดินชนเต็มๆ

“อุ๊ย ขอโทษค่ะ” เธอรีบขอโทษขอโพยเขา กลัวเขาจะเปลี่ยนใจขึ้นมากลางคันแล้วฝันของเธอต้องพังทลาย แต่แล้วร่างเล็กก็ต้องลอยคว้างอยู่ในอากาศแค่นาทีเดียว หัวของเธอก็ห้อยลงพื้น เอนริเก้กำลังอุ้มเธอ แต่เป็นการอุ้มแบบพาดบ่า ทำเหมือนเธอเป็นสิ่งไม่มีชีวิต หรือจะบอกว่าเป็นกระสอบทรายก็คงไม่ผิด ผู้ชายอุ้มผู้หญิงแบบนี้ไม่ได้เกิดจากความเสน่หาแน่ๆ

“พี่เอริคทำอะไรคะ แบบนี้น้องไอมึนหัวนะคะ” หญิงสาวกำลังมึนจริงๆ ไม่ได้เสแสร้ง ภายในท้องของเธอดังโครกครากราวกับมีลมพายุหมุนวนอยู่ในนั้น

“เธอเดินช้าน่ารำคาญ ฉันก็เลยแบกไปไม่ดีเหรอ”

“โอย...ไม่ดีหรอกค่ะ ปล่อยน้องไอลงเถอะนะ ขอร้อง” ตอนนี้นอกจากมึนหัว ท้องไส้ปั่นป่วนแล้วยังมีอาการอย่างอื่นแทรก เธอรู้สึกแน่นหน้าอก หายใจไม่ออก ถ้าเป็นแบบนี้นานๆ ต้องแย่แน่ๆ

“ให้ฉันแบกเธอไปดีกว่า ฉันว่าเธอเหมาะจะถูกแบกมากกว่าถูกอุ้ม” เอนริเก้อมยิ้มโดยที่หญิงสาวไม่มีวันเห็น เขาขี้เกียจรอเดินไปพร้อมกับเธอ รำคาญขาสั้นๆ ของเธอเต็มที จะอุ้มขึ้นดีๆ ก็ไม่ได้แกล้งน่ะสิ เอาแบบนี้ดีกว่า ดูซิแม่ยอดยุ่งจะทนได้สักกี่น้ำ

ทว่าเอนริเก้คงลืมไป อาหารมื้อเย็นฝีมือป้าเกรสที่อร่อยที่สุดในโลก ถูกไอรีนสวาปามไปถึง 2 จานใหญ่ๆ คนตัวเล็กแต่กินจุ กินได้ทุกอย่างที่ขวางหน้า แต่ก็ไม่ได้กินมากมายถึงขนาดนี้ ตอนนี้ก็เลยออกอาการซะแล้ว

“เอ่อ...พี่...เอริค ปล่อยน้องไอก่อนค่ะ มะ...ไม่ไหวแล้ว”

ชายหนุ่มกลั้วหัวเราะ ยอมปล่อยเธอลงกับพื้นเพื่อจะสมน้ำหน้าเธอให้เต็มที่ แต่ยังไม่ทันไร อาหารรสเลิศที่ยังไม่ย่อยหรือย่อยไม่ทันก็สำรอกออกมาทางปากของหญิงสาว ไอรีนอาเจียนออกมาจนหมด พุ่งใส่คนตัวโตจนเลอะเทอะเปรอะเปื้อนเหม็นเปรี้ยวไปหมดทั้งตัว