1/3

ทุกคนจะเห็นคุณหนูไอรีนเป็นนางฟ้าตัวน้อยๆ เธอทำให้ทุกคนยิ้ม หัวเราะ สรวลเสเฮฮาได้ด้วยความช่างพูดช่างคุย ทุกคนเอ็นดูและชอบอกชอบใจที่เธอจีบปากจีบคอเป็นต่อยหอย ทั้งร้องเล่นเต้นระบำก็ทำได้หมด แถมทำได้ชนิดที่น่ารักน่าใคร่ไม่มีใครดูแคลน นอกจากเขา...เอนริเก้ จวนเคราร์จ

“คุณเอริคขา อย่าไปว่าเธออย่างนั้นเลยค่ะ เธอยังเด็ก”

“เด็กอะไรกันป้า ยัยนั่นตอนนี้น่าจะ 20 แล้วล่ะมั้ง”

“19 เท่านั้นค่ะ” ป้าเกรสแก้ต่างให้คุณหนูผู้น่ารักของเธอทันที

“นั่นแหละ ไม่ใช่ก็ใกล้เคียง นี่คงไม่ได้คิดจะย้ายจากบ้านโน้นมานอนบ้านนี้ตลอดไปหรอกนะ เป็นสาวเป็นแส้วิ่งโร่ไปบ้านโน้นทีบ้านนี้ที หน้าไม่มียางอายเลยให้ตายสิ”

เป็นที่รู้กันว่าเอนริเก้ชอบผู้หญิงเรียบร้อย เป็นกุลสตรี เป็นแม่ศรีเรือน ไม่ใช่เด็กสาวแก่นแก้วกะโหลกกะลาแบบไอรีน และเพราะผู้หญิงในอุคมคติของเขา เธอแต่งงานไปแล้วกับดอกเตอร์หนุ่ม สถานะของเขาตอนนี้ก็คืออกหักรักคุด แต่คนจองหองอย่างเขาไม่แสดงอาการให้ใครเห็นหรอก แม้ใจจะยอกแสลงหรือจะกัดหนองขนาดไหน เขาจะไม่ตกเป็นทาสของความโศกเศร้าอาดูรนานๆ หรอก ผู้ชายมีจำนวนน้อยกว่าผู้หญิง จะต้องมีผู้หญิงดีๆ ตามอุดมคติคนใหม่เวียนวนให้ได้เจอเข้าสักวัน

“ต๊าย...ปากคอเราะร้ายอะไรแบบนี้คะคุณเอริค คุณหนูไอรีนไม่ได้มานอนค้างที่นี่นานแล้วนะคะ ที่ป้าเข้ามาจัดการทำความสะอาดเพราะคืนนี้เธอจะมาค่ะ แต่เธอคงนอนแค่คืนเดียว เพราะพรุ่งนี้เธอจะไปเมืองไทยกับคุณแม่ของเธอ เห็นว่าจะเลยไปเรียนต่อที่เยอรมันด้วย อีกหลายปีเลยกว่าจะกลับมาน่ะค่ะ”

“ขนาดเรียนก็ยังย้ายบ่อย เรียนที่อังกฤษก็ดีอยู่แล้ว ยังต้องย้ายไปเรียนเยอรมัน อยากไปอยู่ไกลบ้านล่ะสิ คนที่บ้านจะได้ไม่เห็นว่าเธอทำอะไรบ้าง หึ ผู้หญิงห่วยๆ ก๋ากั่นยิ่งกว่าผู้ชายแบบนั้นคงได้เรียนจบหรอกป้า”

เอนริเก้พูดจบก็หุนหันออกไป ป้าเกรสได้แต่ส่ายหัวเห็นทีสองคนนี้จะไม่มีวันลงรอยกันแน่ๆ อีกฝ่ายตั้งแง่จงเกลียดจงชัง ทว่าอีกฝ่ายมีใจพิศวาสตั้งมั่นใฝ่ปอง แล้วแบบนี้เรื่องราวจะจบอย่างไร ไม่สิ มันจะมีจุดจบหรือค้างเติ่งอยู่ที่ความรู้สึกแบบนี้กันนะ

เฮ้อ...น่าเห็นใจคุณหนูตัวน้อยจริงๆ

เวลาท้องฟ้ามืดครึ้ม อากาศเย็นก็โรยตัวลงหนาก็เดิมทำให้อุณหภูมิลดต่ำลงในฤดูหนาว อุณหภูมิในเวลานี้อยู่ที่ 10 องศาเซลเซียส สำหรับเอนริเก้แล้วกำลังเย็นสบายเพราะที่อังกฤษเขาเผชิญกับสภาพอากาศแปรปรวนมากกว่านี้นัก บางวันอาจต้องเผชิญสภาพอากาศร้อนจัดแล้วเปลี่ยนเป็นหนาวจัดเลยก็เจอมาแล้ว

ร่างสูงในชุดสบายๆ กางเกงยีนส์แบรนด์ดังกับเสื้อแจ็กเก็ตผ้านิ่มมีฮูคอยู่ด้านหลังสีเทาเดินลงมาจากห้องนอนหลังจากได้นอนหลับสบายๆ เต็มที่ก็ตื่นมาพร้อมกับความกระปรี้กระเปร่า เขาสวนกับคนรับใช้ที่ต่างประคองถาดอาหารออกไปด้านนอก ด้วยความสงสัยจึงเดินตามออกไป

ชายหนุ่มชะงักเมื่อสนามหญ้ากว้างขวางถูกประดับประดาด้วยไฟกะพริบหลากสีสัน มีโต๊ะอาหารตัวยาวเพียงตัวเดียวตั้งเด่นอยู่บนเนินสนามเตี้ย บิดามารดาของเขานั่งอยู่ที่นั่นพร้อมคุณคริสโตเฟอร์และคุณเลอลักษณ์ ซินนิทรี พวกท่านเป็นเหมือนญาติสนิทมิตรสหายของจวนเคราร์จ เขาไม่แปลกใจเลยที่ได้เจอพวกท่านในค่ำคืนนี้

“เอริค” อลิสซาเบธ จวนเคราร์จ ตรงเข้ามากอดลูกชายหัวแก้วหัวแหวน ร่างหนาดูจะใหญ่เกินกว่าอ้อมแขนของคนเป็นแม่จะกอดได้หมด “ครั้งก่อนลูกยังไม่ตัวใหญ่ขนาดนี้ กลับมาครั้งนี้ตัวสูงใหญ่ผิดหูผิดตาเลยนะลูก”

“คุณแม่สบายดีใช่มั้ยครับ” ลูกชายยิ้มหวานให้บุคคลอันเป็นที่รักยิ่งหลังจากได้กอดท่านเต็มอ้อมแขน ใบหน้าของเขาถอดแบบความสวยมาจากดวงหน้าของมารดา และได้ความคมเข้มมาจากบิดาผสมผสานกันเป็นความหล่อเหลาลงตัว ความสูงใหญ่ก็ได้มาจากบิดาเช่นกัน

“แม่สบายดี เอริคกลับมาครั้งนี้จะอยู่กับแม่ตลอดไปแล้วใช่ไหมลูก”

“ครับคุณแม่ ผมจะไม่ไปไหนอีกแล้ว จะอยู่จนกว่าคุณแม่จะเบื่อแล้วไล่ผมไปให้ไกลตาเอง” ลูกชายกระเซ้า น้ำเสียงทอดอ่อนด้วยความรักสุดหัวใจ

“แม่จะไล่ดวงใจของแม่ได้อย่างไรล่ะเอริค มานี่เถอะ อาคริสกับอาลักษณ์รอลูกลงมาตั้งนานแล้ว แม่จะขึ้นไปปลุกแต่คุณอาก็ห้ามไว้ปล่อยให้ลูกได้พักผ่อนเต็มที่”

เอนริเก้ประคองมารดาตรงไปยังโต๊ะอาหาร เขาเห็นแจกันปักดอกไม้สวยงามวางอยู่บนโต๊ะ มีอาหารคาวหวานจัดวางพร้อมสรรพเหมือนกำลังมีงานรื่นเริงอะไรสักอย่าง ภายในใจคิดว่าบิดามารดาคงตั้งใจทำเซอร์ไพรส์ต้อนรับการกลับบ้าน แล้วเขาก็ควรแกล้งทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้เล่นไปตามเกมของพวกท่านให้ทุกคนชื่นบาน สีหน้าของพ่อกับแม่ก็เต็มไปด้วยความสุข คงสุขที่เห็นเขาเรียนจบโทกลับมาได้และสืบทอดกิจการต่อไปนั่นแอง

คุณคริสโตเฟอร์และคุณเลอลักษณ์มองหลานชายตัวสูงใหญ่ด้วยสายตาชื่นชม นอกจากความหล่อเหลาที่ติดตัวมาตั้งแต่เกิดยังเต็มไปด้วยเสน่ห์แห่งบุรุษเพศที่ฉุดกระชากใจสาวมานักต่อนัก พวกท่านแน่ใจหนึ่งในสาวๆ เหล่านั้นคงมีบุตรสาวของตนติดอันดับด้วย อาจไม่ใช่คนที่เอนริเก้หมายปองแต่เสน่ห์ในตัวไอรีนที่มีมากจนล้นเอ่อ คงทำให้หัวใจหนุ่มอ่อนยวบลงสักวัน

“สวัสดีครับคุณอา” เอนริเก้ทักทายพวกท่านด้วยสีหน้าเปื้อนยิ้ม เขาแยกแยะออกได้เด็ดขาดระหว่างคนที่น่าเคารพผู้มีศักดิ์เป็นบิดามารดา กับผู้หญิงก๋ากั่นแก่นเข้าไส้อย่างบุตรสาวของพวกท่าน ถึงจะไม่ชอบเธอแต่เขาไม่เคยแสดงท่าทียโสโอหังกับพวกท่าน นอกจาก...

การกระทำที่เกิดจากโทสะต่อไอรีน กลางห้องอาหารภายในโรงแรมวันนั้น