บทนำ

เถาหลี่น่า เด็กสาวกำพร้าซึ่งได้รับการฝึกฝนวิชาที่จำเป็นอยู่ในองค์กรลับมาหลายปี ด้วยใบหน้าส่อเค้าความงามและผิวพรรณขาวเนียนนางจึงถูกส่งไปฝึกวิชาอิสตรีที่หอคณิกาเพิ่มเติมมากว่าสองปีเพื่อให้ช่ำชองในการใช้เล่ห์มารยาหญิงและการบำรุงรักษาร่องดอกไม้คับแคบอันเป็นอาวุธลับของสาวงาม

แน่นอนว่างานสำหรับอิสตรีย่อมแตกต่างจากบุรุษเพศด้วยเพียงใช้ความงดงาม อ่อนแอ น่าสงสาร ก็เพียงพอสำหรับการหลอกล่อให้ได้ในสิ่งที่ต้องการแล้ว

องค์กรลับแห่งนี้มีสาขามากมาย ไม่ว่าจะอยู่ด้านหลังร้านขายยา ร้านแพรพรรณ ร้านเครื่องเขียนหรือแม้แต่ร้านแลกเงินหรือแผงขายบะหมี่ข้างทาง เพียงมองเห็นสัญลักษณ์เป็นรูปดอกเถาฮวามีธนูปักตรงกลางก็สามารถติดต่อว่าจ้างให้สืบข่าวและหาของตามแต่ต้องการ

จำนวนเงินค่าจ้างย่อมขึ้นกับความยากง่ายของงาน แต่ใช่ว่าพวกเขาจะยอมรับทุกงานที่ติดต่อมา มีบ้างที่ถูกปฏิเสธด้วยเสี่ยงภัยเกินไปหรือยุ่งกับเรื่องที่ไม่ควรข้องเกี่ยวมากเกินไป

ดอกเถาฮวาที่พวกเขาใช้เป็นสัญลักษณ์หมายถึงชีวิตอันยืนยาวอีกทั้งมีความเชื่อว่าสามารถป้องกัน สิ่งชั่วร้าย ภูตผีปีศาจ และเป็นไม้สวรรค์ซึ่งหากได้กินจะมีอายุยืนและไม่ตาย นั่นย่อมให้ความหมายแก่พวกเขาว่างานที่ทำแม้จะเสี่ยงเพียงใดแต่พวกเขาย่อมไม่ตายง่ายๆแน่