ตอนที่ 2-2

เบนจามินหัวเราะในลำคอ คิ้วหนาเลิกสูงอย่างขบขัน

“ผมไม่จำเป็นต้องบอกคุณ เอาเป็นว่าผมฟังคุณออกทุกคำ แต่คุณก็พูดภาษาอังกฤษเก่งมากนะ พูดกับลูกน้องผมซะรัวเร็วเชียว”

“เรื่องนั้นฉันก็ไม่จำเป็นต้องตอบคุณเหมือนกัน” ของขวัญได้ทีตอกกลับเขา เพราะเธอชอบเรียนภาษาเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว จึงขวนขวายฝึกภาษากับซีดีด้วยตนเองเป็นประจำ กระทั่งจับผลัดจับผลูมาทำงานแม่บ้านแทนมารดาก็ได้ใช้สิ่งที่ฝึกฝนมาพูดคุยกับฝรั่งต่างชาติที่มาพักอยู่เป็นประจำ จากการได้พูดคุยสนทนาจริงและฝึกฝนทุกวันจึงทำให้ของขวัญพูดได้คล่องราวกับเรียนจบจากสถาบันสอนภาษาชั้นแนวหน้าเลยทีเดียว

“แน่ใจ” เบนจามินถามและขยับตัวเข้ามาใกล้ ดวงตาคมมองคนปากดีด้วยแววตาคมกริบอ่านไม่ออก ก่อนที่ของขวัญจะรู้ตัวเธอก็ไปนอนอยู่ใต้ร่างเขาบนเตียงแล้ว “ฉันถามว่าแน่ใจหรือที่พูด” เบนจามินถามอีกครั้งและใบหน้าหล่อคมก็ซุกไซ้วนเวียนอยู่กับซอกคอขาวเนียน

ของขวัญย่นคอหนี “ปะ ปล่อยฉัน”

“ตอบมาก่อนสิว่าแน่ใจไหมที่ว่าไม่จำเป็นต้องบอกฉัน”

“ไม่รู้ ฉันไม่บอก”

“อืม ดี...” ว่าแล้วคนเจ้าเล่ห์ร้ายกาจก็สลัดผ้าขนหนูที่พันกายตัวเองออก มือหนาเริ่มฟอนเฟ้นลูบไล้ไปทั่วทรวงอกงามลากผ่านมาถึงสะโพก ก่อนจะขัดใจแล้วกระชากชุดที่มันก็หลุดลุ่ยไม่เข้าทรงดีอยู่แล้วให้หลุดออกไปจากร่าง

“กรี๊ดดดด คนบ้า ปล่อยฉันนะ”

“คุณทำผิดพร้อมกันทีเดียวสองข้อ แสดงว่าต้องการดับเบิลแฮททริคส์ของผมใช่ไหม” เบนจามินไม่พูดเปล่า เข้าจู่โจมริมฝีปากอิ่มที่เผยอค้างโดยไม่ทันจะตอบเขาด้วยซ้ำ ของขวัญครางอู้อี้ไม่เป็นเสียงอยู่ในลำคอมือที่ว่างเปล่าก็ทั้งทุบตีจิกข่วนเขาเป็นพัลวัน แต่มือเล็ก ๆ แค่นั้นไม่สากระคายผิวเขาสักนิด

คนได้ลองลิ้มชิมรสโพรงปากที่หวานนุ่มลิ้นแล้วไม่มีทางปล่อยไปง่าย ๆ ลิ้นอ่อนนุ่มของของขวัญตกอยู่ในพันธนาการอันช่ำชองของคนเจนสังเวียน ที่ทั้งหยอกเอิน เกี่ยวกวัดรัดรึงอย่างเอาแต่ใจ ก่อนจะผละออกมาแล้วเห็นหญิงสาวมีน้ำตาไหลลงที่หางตา

“อย่าทำอะไรฉันเลยนะ ฉันจะตอบคุณทุกอย่าง” คนไม่ต้องการดับเบิลแฮททริคส์ รับปากไปอย่างว่าง่าย ตอนนี้เขาอยู่ในสถานะได้เปรียบเขาให้ทำอะไรเธอจำต้องรับปากเขาไปก่อนเพื่อให้เขาปล่อยเป็นอิสระ จากคำพูดและท่าทางที่อ่อนลงของของขวัญทำให้เบนจามินคลายอ้อมกอดที่รัดรึง ขยับกายที่คร่อมทับให้คนใต้ร่างได้หายใจสะดวก แต่ก็ยังไม่ยอมปล่อยให้ร่างยั่วยวนที่เขายังไม่รู้อะไรเกี่ยวกับเธอได้ห่างกายไป

“โอเค เบบี๋ คุณว่าง่ายแบบนี้มันทำให้ผมรู้สึกดีมาก และถ้าผมรู้สึกดีมากผมจะให้คุณทุกอย่าง”

“ทุกอย่าง” ของขวัญกลับมาลิงโลดดีใจอีกครั้ง

“ใช่ทุกอย่าง แต่ไม่ใช่เรื่องที่จะยอมปล่อยคุณกลับไป เพราะมันเป็นกฎข้อแรกที่คุณจะอยู่กับผมตลอดสองอาทิตย์นี้”

ของขวัญเบ้หน้า ท่าทางกระตือรือร้นเมื่อครู่หายไปในบัดดล “ฉันเกลียดคุณจริง ๆ”

“เมื่อกี้คุณว่ายังไงนะ”

“ปะ เปล่าค่ะ”

“อืม งั้นก็ดีถ้าคุณทำได้ทั้งสามข้อผมให้คุณได้ทุกอย่าง และที่สำคัญห้ามขัดใจหรือพยศกับผมเด็ดขาด”

“โรคจิต เผด็จการ” ของขวัญเบ้หน้าพึมพำเบา ๆ

เบนจามินไม่ต่อปากต่อคำกับเธออีก ชายหนุ่มอมยิ้มมองใบหน้าสวยจิ้มลิ้มที่ลื่นไหลเอาตัวรอดเก่งอย่างไม่ไว้ใจ แต่ต่อให้เธอมีปีกบินก็หนีเขาไปไม่พ้น เมื่อคิดได้ดังนั้นไฟพิศวาสที่กำลังมอดดับก็กลับจุดติดพรึ่บขึ้นอีกครั้ง มือหนาเริ่มโลมไล้สำรวจร่างเย้ายวนตรงหน้าอีกหน เบนจามินยังติดใจคัพซีของเธอ มันช่างอวบอิ่มเต็มไม้เต็มมือชะมัดยาด แต่ก่อนที่เขาจะทันได้ครอบครองยอดถันที่เพียงแค่ใช้หัวแม่มือไล้วนยอดปทุมก็เต่งตึงเป็นเม็ดไตคามือเสียแล้ว

ของขวัญก็ใช้สองมือยันอกแกร่งที่ขึ้นมาคร่อมทับอีกครั้ง

“เอ่อ ไหนคุณเฮมเวิร์ธว่าเหนียวตัวอยากอาบน้ำไม่ใช่หรือคะ เดี๋ยวฉันจะไปเตรียมน้ำอุ่นให้ดีไหมคะ” ของขวัญว่าแล้วค่อย ๆ เพิ่มแรงดันเขาออกห่างจากตัวทีละน้อย แล้วต้องรู้สึกว่าเธอทำอะไรเขาไม่ได้เลยเมื่อกายแกร่งของเขาแข็งแรงราวกับหินผา “นะคะไปอาบน้ำดีกว่า” ของขวัญยังคงขอร้องเพื่อให้รอดพ้นนาทีฉุกเฉินไปก่อนแล้วค่อยหาวิธีหนีเอาตัวรอดแล้วพาตำรวจมาลากคอเขาเข้าคุก

และเบนจามินก็แอบนึกขำคนรนหาที่อยู่ในใจ เธอคงคิดว่าถ้าเขายอมไปอาบน้ำเธอคงพอจะมีทางรอด คนรู้ทันแกล้งใช้ความคิดครู่หนึ่ง และในที่สุดเบนจามินก็ยอมปล่อยของขวัญ

“อะ เอ่อ ฉันไปเตรียมน้ำอุ่นให้นะคะ”

“เดี๋ยว” เบนจามินเรียกไว้ เขาเห็นเธอลากเอาผ้าห่มไปคลุมตัวแล้วให้รุ่มร่ามขัดตา ชายหนุ่มจึงลุกขึ้นไปหยิบเสื้อคลุมของเขาไปส่งให้เธอ

“รับไปสิของฉันเอง” ของขวัญยืนเหวอค้าง หน้าร้อนผ่าว คนบ้าทำไมเดินมาทั้งอย่างนั้น ไม่คิดว่าเธอจะอับอายหรือไง “เอ้า รับสิ ยังยืนงงอะไรอยู่อีก”

ของขวัญยื่นมือออกไปรับ พร้อมกับพยายามสลัดภาพที่เห็นเมื่อครู่ออกแต่ไม่สำเร็จ มันยังคงฝังตัวแน่นลึกอยู่ในเมมโมรี่ความทรงจำ และขณะที่รับเสื้อคลุมมาก็ต้องทำให้หัวใจเธอร่วงหล่นออกไปนอกอกเมื่อเหลือบไปเห็นไอ้นั่นของเขาที่ขยายใหญ่โตอยู่เช่นเดิมไม่เปลี่ยน

“กรี๊ดดด” ของขวัญเผลอร้องอุทานแล้วรีบยกมืออุดปาก ดึงเอาเสื้อคลุมในมือเบนจามินมาสวมแล้ววิ่งหนีเข้าห้องน้ำทันที

บรรยากาศในห้องน้ำแย่กว่าที่ของขวัญคิดไว้เมื่อตอนที่อยู่บนเตียงเสียอีก เมื่อเธอเตรียมน้ำอุ่นให้เขาเสร็จเรียบร้อยเธอก็ไม่ได้ออกจากห้องน้ำไปไหน ได้แต่เดินวนเวียนใช้ความคิดอยู่ภายในนั้น จนกระทั่งเธอคงหายมานานแล้วเขาจึงเคาะประตูเรียกแต่ก็ไม่ได้รอให้เธอตอบรับหรือปฏิเสธแต่อย่างใดเมื่อคนเอาแต่ใจถือวิสาสะเปิดประตูผลัวะเข้ามาเลย

“คิดว่าเป็นลมในห้องน้ำไปเสียแล้ว” เบนจามินว่าแล้วทำให้ของขวัญมองค้อนตาเขียว จากนั้นคนเอาแต่ใจก็ไม่สนใจว่าคนที่อยู่ร่วมด้วยจะหน้าแดงซ่าน ร้อนวูบวาบขนาดไหน เมื่อจู่ ๆ เบนจามินก็เปลื้องเสื้อคลุมของตนออกแล้วเดินโทง ๆ ลงอ่างทันที

ของขวัญอยากจะร้องกรี๊ดแต่ก็กลัวกฎเหล็กของเบนจามินที่บอกไว้ว่าถ้าทำให้เขาหนวกหู รำคาญมาก ๆ เขาจะจัดดับเบิลแฮททริคส์ให้เธอ ซึ่งแค่คิดของขวัญก็ไม่ต้องการให้มันเกิดขึ้น

“นี่จะยืนอยู่อีกนานไหม ฉันรอนานแล้วนะ”

ของขวัญถอนหายใจ กัดฟันกรอด บอกตัวเองว่าให้อดทนไปก่อนรอให้เธอหนีรอดไปได้ก่อนเถอะ จะเอาคืนให้แสบเลย ของขวัญถอนหายใจแล้วกระฟัดกระเฟียดเข้าไป

อ่างอาบน้ำที่เธอเตรียมไว้ให้มันเป็นแบบอ่างจากุซซี่ที่มีน้ำอุ่นหมุนวนให้ความรู้สึกราวกับนวดตัวไปในคราเดียวทั้งอุ่นสบายและผ่อนคลาย แต่มันสร้างความตึงเครียดให้กับเธออย่างมาก

เมื่อของขวัญก้าวเข้าไปข้าง ๆ อ่าง เขาก็ปลดเสื้อคลุมเธอทิ้งอย่างไม่ไยดี หญิงสาวผงะเป็นรอบที่เท่าไรเธอก็ไม่ได้นับและต้องตกใจมากขึ้นเมื่อเขาลุกขึ้นมาอุ้มเอาเธอลงไปในอ่างน้ำกับเขาด้วย

“อื้อ ไม่ค่ะ ฉันไม่อาบ คุณอาบคนเดียวสิ”

“คุณกำลังขัดใจผมนะเบบี๋ คุณก็รู้นี่ว่าผลของมันจะเป็นยังไง” ของขวัญฟังแล้วแอบนิ่วหน้า กำหมัดแน่น “เอาล่ะคุณอาบน้ำให้ผมได้แล้ว อาบให้สะอาดและก็อาบให้ทั่วตัว” ว่าแล้วคนต้องการกลั่นแกล้งแม่สาวคอสเพลย์ขี้กลัวแต่น่ารักน่าหยิกอย่างเหลือร้ายก็นอนเหยียดแผ่ร่างกายออกเต็มที่

เบนจามินรู้ดีว่าร่างกายของเขาสมบูรณ์แบบ แข็งแกร่งมากแค่ไหน เขาจึงไม่อายที่จะอวดลอนกล้ามเนื้อแข็งแรงที่สาว ๆ ทุกคนที่ผ่านมาของเขาคลั่งไคล้ชื่นชอบให้คนขี้กลัวได้ดู และเขาต้องกลั้นยิ้มเมื่อสิ่งที่คิดเป็นจริง ดวงตากลมโตของของขวัญขยายเบิกกว้างมองร่างกายบึกบึนที่เต็มไปด้วยลอนกล้าม ความสมบูรณ์ของความเป็นชายแล้วเบนจามินก็เห็นว่าแม่สาวคอสเพลย์คัพซีของเขาก็มองอย่างไม่วางตา

“คุณอาบเองต่อเถอะ” ของขวัญพูดทั้งที่ไม่มองหน้า เธอนั่งอยู่ข้าง ๆ เขาในอ่างในสภาพที่ล่อนจ้อนเปลือยเปล่าไม่ต่างจากเขา และเธอก็อายเหลือแสน

“จะอายอะไรอีก คุณก็เคยเห็นมันแล้ว”

ของขวัญกำลังจะเผลอบริภาษแล้วต้องชะงักไว้แค่กลางลำคอ “อะ ฉันไม่เคยทำแบบนี้กับใคร”

“ผมเชื่อ และก็ดีใจมากที่ผมจะเป็นคนแรกของคุณทุก...เรื่อง เอ้า อาบต่อสิ อาบมาถึงนี่แล้ว” เบนจามินว่าเพราะของขวัญแค่เปิดเอาน้ำฝักบัวมารดตัวเขาแล้วไม่ยอมทำอะไรต่อ จนเขาต้องออกปากเร่ง และมันทำให้คนถูกบังคับต้องหน้าเห่อร้อน

ของขวัญรู้สึกว่ามือไม้กำลังอ่อนแรง แต่ก็ต้องตัดใจทำให้มันจบ ๆ ไป และขณะมือที่ยกขึ้นอย่างเก้ ๆ กัง ๆ เพื่อกดครีมอาบน้ำใส่ใยขัดตัว เธอก็ต้องกดค้างและชะงักตกใจกลางอากาศ เมื่อคนเอาแต่ใจร้องห้ามขึ้น

“ใครบอกให้คุณใช้ใยขัดตัว ผมไม่ชอบ ใช้มือนุ่ม ๆ ของคุณนั่นแหละ มันคงนุ่มลื่นให้ความรู้สึกที่ดีกว่า”