ร้อนสวาทมาเฟีย

กรุงเทพ ฯ

ร่างสูงของ ‘เบนจามิน คริส เฮมเวิร์ธ’ ที่เพิ่งเสร็จจากการเจรจาค้าอาวุธกับรัฐบาลกลางประเทศหนึ่ง กำลังสาวเท้าก้าวเร็ว ๆ กลับห้องพักบนเพนท์เฮ้าส์หรูย่านกลางเมือง โดยมีบอดีการ์ดติดตามนับสิบเพื่อคุ้มกันความปลอดภัย เบนจามินเลือกมาเจรจาการค้าที่กรุงเทพฯ เพราะไม่ต้องการให้เป็นจุดสนใจของนักข่าวในประเทศคู่ค้าที่อาจคอยติดตามสืบข่าวอยู่ และกรุงเทพฯ ก็เป็นทางเลือกที่ดีที่อยู่ในตัวเลือกอันดับต้น ๆ ของเขา

เบนจามิน ขยับปมเนคไทคลายความอึดอัด เมื่อก้าวเข้ามาในลิฟต์ขณะพาตัวเองและเหล่าบอดีการ์ดขึ้นสู่ชั้นที่ 60 ของตึก วันนี้การเจรจาของเขาประสบผลสำเร็จ รัฐบาลในซีกโลกประเทศที่สามติดต่อขอซื้ออาวุธของเขาไปเพื่อใช้ปราบจลาจลภายในประเทศ เจ้าของร่างสูงโดดเด่นมองว่าอาชีพของเขาที่ใคร ๆ ต่างคิดว่าโหดร้าย เป็นพ่อค้าความตายให้คนเป็นซื้อไปเพื่อห้ำหั่นฆ่าฟันกัน มันไม่ถูกต้องแต่เขาก็เลือกที่จะขายให้กับรัฐบาลประเทศต่าง ๆ อย่างถูกกฎหมายและลูกค้าเขาแต่ละคนก็มีเหตุอันควรที่ต้องใช้ เขารู้ว่ามันเป็นอาชีพที่สุ่มเสี่ยงและมีคนเคยบอกว่ามันร้ายกาจพอ ๆ กับความหล่อเหลาของเขา แต่ทั้งหมดเบนจามินในวัยสามสิบสามไม่สนใจสักนิดเดียว อาชีพนี้ นำพาอำนาจ เงินทองมาให้เขา แล้วเขาก็ใช้สติปัญญาควบคุมมันไว้ได้อย่างดี

ขณะที่อีกมุมหนึ่งของห้องเพนท์เฮ้าส์ ‘ของขวัญ’ เมทสาวที่มาทำงานแทนมารดากำลังงีบหลับสบายอยู่บนที่นอนหนานุ่ม วันนี้ของขวัญมาทำงานแทนมารดาที่เมาเหล้าหนักจนมาทำงานไม่ไหวและทุกครั้งที่เป็นเช่นนี้เธอผู้เป็นลูกก็จะรับหน้าที่มาทำงานแทนมารดา

จะว่าเป็นโชคดีหรือความงกเข้าขั้นเทพของผู้จัดการที่ดูแลบริษัทฯ ที่มารดาทำงานอยู่ของขวัญก็มิอาจรู้ได้ เพราะคลีนโกรว์อัพ บริษัทรับทำความสะอาดที่มารดาของเธอทำงานอยู่นั้นเป็นบริษัทฯ ที่เค็มกับพนักงานชนิดที่เรียกว่าไม่ให้มีกระเด็นออกไปได้สักแดงเดียว คลีนโกรว์อัพ ไม่มีวันลาพักร้อน ลากิจ ลาป่วยใด ๆ ให้กับพนักงานแม่บ้าน ซึ่งหากคิดจะหยุดหรือขาดงานแล้วละก็ สิ่งที่ได้รับมีเพียงอย่างเดียวคือจะถูกหักค่าจ้างทันที และถ้าหากหยุดงานหรือขาดงานไปโดยไม่มีแม่บ้านคนอื่นมาทำงานแทน สมเกียรติหรือผู้จัดการที่ได้รับหน้าที่ให้ดูแลแม่บ้านของคลีนโกรว์อัพก็จะเรียกพวกที่ชอบหยุดงานว่าตัวก่อปัญหา และสมเกียรติก็จะมีวิธีจัดการกับตัวก่อปัญหาโดยการไล่ออกและจะถูกหักเงินเดือนเป็นค่าปรับทันทีโทษฐานทำให้ลูกค้าต่อว่าร้องเรียนและทำให้บริษัทฯ เสียชื่อเสียง

และ ‘นางขนิษฐา’ ผู้เป็นแม่ของเธอก็จัดอยู่ในประเภทพวกชอบก่อเรื่องเสียด้วย คือหลังเลิกงานแม่ของเธอก็มักจะดื่มเหล้าจนเมามาย แรก ๆ มารดาขอร้องเพื่อนแม่บ้านด้วยกันก็มีคนยอมมาช่วยทำงานแทน แต่หลัง ๆ หนักเข้า ก็ไม่มีใครช่วยขนิษฐาอีกเพราะต่างรู้ดีว่าที่มารดาเธอมาทำงานไม่ได้เพราะเมาเหล้าอยู่บ้าน

เพราะฉะนั้นผลพวงทั้งหมดจึงมาตกที่ของขวัญที่ต้องมาทำงานแทนมารดา ซึ่ง ‘สมเกียรติ’ ผู้จัดการหนุ่มวัยสามสิบต้น ๆ ที่มักชอบกะลิ้มกะเหลี่ยสาว ๆ จึงอ้าแขนต้อนรับเธอทันทีที่รู้ว่าถ้าต่อไปขนิษฐาเมามาทำงานไม่ได้ก็จะมีของขวัญซึ่งเป็นบุตรสาวจะมาทำงานแทน ด้วยความสาวความสวยของของขวัญถึงแม้จะผิดกฎบริษัทฯ แต่สมเกียรติก็อ้าแขนต้อนรับและยินดีจะหมกเม็ดทำผิดกฎและอีกอย่างก็ไม่มีแม่บ้านคนไหนกล้าไปฟ้องถึงสำนักงาน เพราะทุกวี่ทุกวันที่มาทำความสะอาดก็พบแต่สมเกียรติที่เป็นคนชี้นิ้วใช้งาน และมองว่าสมเกียรตินี่แหละคือคนกำหนดชะตาชีวิตในการทำงาน หากต้องการทำงานอยู่อย่างสบายก็อย่าไปหืออือกับผู้จัดการจอมหลีคนนี้เด็ดขาด

วันนี้ทั้งวันของขวัญมาทำงานทำความสะอาดห้องเพนท์เฮ้าส์ชั้นที่ 59 และชั้นที่ 60 โดยชั้นที่ 60 เป็นงานประจำของมารดาเธอที่สมเกียรติมอบหมายให้ขนิษฐาเป็นคนดูแลทำความสะอาดเป็นประจำ ที่สมเกียรติเลือกขนิษฐาให้เป็นคนดูแลประจำนั้นเพราะถึงขนิษฐาจะเมาเหล้าอย่างไรแต่นางก็เป็นคนทำงานได้เรียบร้อยสะอาดสะอ้านทั่วทุกมุม จนเลขาของเจ้าของห้องที่คอยมาตรวจตราดูก่อนที่เจ้าของห้องตัวจริงจะมาพักยังเอ่ยปากชม และความประณีตเรียบร้อยนั้นก็ส่งต่อมาถึงของขวัญที่ทำงานดีไม่มีที่ติด้วยเช่นกัน

ขณะลงมือทำความสะอาดห้องเพนท์เฮ้าส์ขนาดหรูหรากว้างใหญ่ที่ของขวัญยังไม่เคยเห็นหน้าหรือไม่รู้ว่าใครกันที่เป็นเจ้าของห้องชุดนี้ เธอเคยอยากรู้จึงลองเอ่ยถามมารดาไปตามประสาแต่มารดาก็ตอบกลับมาว่าไม่รู้เช่นกัน แต่ทุกครั้งที่เศรษฐีเจ้าของห้องคนนี้จะมาเลขาที่เป็นชายหนุ่มชาวต่างชาติจะเข้ามาสั่งงานสมเกียรติไว้ล่วงหน้า และเลขาคนเดิมก็จะมาตรวจตราห้องอีกรอบ ซึ่งมารดาของเธอก็เดาไปว่าเจ้าของห้องอาจเป็นชาวต่างชาติ ประเทศไหนสักแห่งก็ได้ แต่ทั้งหมดที่ของขวัญถามก็ไม่ได้อยากรู้อะไรจริงจังนักเธอก็แค่ถามไปอย่างนั้น ถึงอย่างไรก็หนีไม่พ้นเศรษฐีมีเงินนั่นแหละถึงมีเงินซื้อห้องชุดราคาแพงหูฉี่ขนาดนี้ได้ เธอเคยรู้มาว่าห้องชุดที่เธอทำความสะอาดอยู่ทุกวี่ทุกวันนี้ราคาตกตารางเมตรละหนึ่งล้านบาท เธอลองคิดคำนวณดูคร่าว ๆ ห้องลอย ๆ ที่ไม่พื้นที่นี้ตีราคาออกมาแล้วก็เหยียบห้าสิบเก้าล้านบาท แต่ทั้งหมดคือรวมค่าตกแต่งด้วย และเธอคิดต่อไปอีกว่าชาตินี้ทั้งชาติเธอก็ไม่มีปัญญาหาเงินจำนวนมากขนาดนี้ได้แน่

ของขวัญที่ถือเครื่องดูดฝุ่นทำความสะอาดทุกห้องจนเสร็จ คิดแล้วก็ทอดถอนหายใจแค่ลำพังเงินที่จะใช้กินไปวัน ๆ เธอกับมารดายังกระเบียดกระเสียรแทบแย่ ลำพังเงินเดือนแม่บ้านแค่เก้าพันบาทหักประกันสังคมออกไปแล้วรับจริงก็ไม่ถึงเก้าพัน ไหนจะใช้กินใช้อยู่จ่ายค่าเช่าบ้านอีกเงินเดือนของมารดาก็หมดแล้ว ดังนั้นเพื่อช่วยมารดาเมื่อของขวัญเรียนจบชั้นมัธยมปลายจึงเลือกที่จะเรียนต่อปริญญาตรีในมหาวิทยาลัยเปิดแห่งหนึ่งแล้วรับทำงานพิเศษในช่วงเย็นไปด้วย ส่วนบริษัทฯ ที่รับเธอเข้าทำงานนั้นเป็นบริษัทฯ รับทำบัญชีของรุ่นพี่ที่จบจากมหาวิทยาลัยและสาขาเดียวกันกับที่เธอเรียนอยู่ จึงถือเป็นโชคสองชั้นที่เธอได้ทั้งงานได้ทั้งเงินและวิชาความรู้ไปพร้อมกัน

และมันมีผลถึงเช้านี้เพราะเมื่อคืนเธอช่วยพี่มุกเจ้าของบริษัทฯ รับทำบัญชีปิดงบการเงินถึงตีสอง พอกลับถึงบ้านเห็นมารดาหลับคาขวดเหล้า ของขวัญก็รู้ในทันทีว่าพรุ่งนี้เช้าเธอต้องมาทำงานแทนมารดาที่นี่ทันที

ของขวัญวางมือจากเครื่องดูดฝุ่น มองนาฬิกาติดผนังในห้องนอนใหญ่หรูหราที่บอกเวลาบ่ายสองโมง

“วันนี้ไม่ได้ไปเรียนอีกแล้ว เห็นทีคงต้องอ่านหนังสือเอาเอง” ของขวัญพึมพำกับตัวเอง และเพราะจากความเหนื่อยล้าจากที่เลิกงานดึกและตื่นมาทำงานแม่บ้านต่อตั้งแต่เช้าถึงบ่าย คนที่รู้สึกเพลียเปลือกตาจึงเริ่มหนักอึ้ง

ขอพักสายตาหน่อยแล้วกันนะ ของขวัญบอกตัวเองแล้วเดินโงนเงนไปที่เตียงขนาดคิงไซส์ปีนขึ้นไปทั้งชุดแม่บ้านที่สวมอยู่แล้วผล็อยหลับไปในทันที

ขณะที่อีกฟาก ประตูลิฟต์ส่วนตัวของห้องเพนท์เฮ้าส์เปิดกว้างออก ร่างสูงของเบนจามินก้าวนำหน้ามา ขณะที่ประตูห้องก็ถูกเปิดรอไว้โดยบอดีการ์ดบางส่วนที่ขึ้นมาก่อน

“พวกนายสองคนเฝ้าหน้าลิฟต์ และอีกสองคนเฝ้าที่หน้าประตู ที่เหลือตามมา” เสียงลูอิสบอดีการ์ดคู่ใจของเจ้าพ่อค้าอาวุธหันมาสั่งลูกน้องที่ตามมานับสิบให้กระจายกันดูแลความปลอดภัย ขณะที่คนเป็นนายก้าวเข้าไปในห้องสูทหรูหราเรียบร้อยแล้ว

“เจ้านายต้องการอะไรอีกไหมครับ” ลูอิสถามขณะเบนจามินเดินตรงไปที่เคาน์เตอร์บาร์ ชายหนุ่มเลือกจะจิบเครื่องดื่มสักหน่อยก่อนแล้วจึงพักผ่อน