บทที่ 2

“นี่แพทตี้ คุณอีธานของเธอ เขาน่ากลัวขนาดนั้นเชียวหรือ” เพื่อนนักแสดงคนหนึ่งของแพทตี้ที่มีโอกาสได้เข้ามาเล่นภาพยนตร์เรื่องนี้ด้วยเอ่ยถาม ความที่อยู่กันคนละโมเดลลิ่งทำให้เธอไม่เคยพูดคุยหรือเห็นยามที่อีธานทำงาน จะรับรู้เรื่องราวของเขาก็ผ่านข่าวตามสื่อต่างๆ แต่พักนี้ข่าวที่เห็นบ่อยคงหนีไม่พ้นข่าวกุ๊กกิ๊ก ปลูกต้นรักกับเหล่าคนดังสาวๆ สวยๆ คนนั้นที คนนี้ที แต่อีธานก็ไม่เคยปริปากบอกว่าข่าวไหนจริงหรือมั่ว บางครั้งบรรดาสาวๆ เหล่านั้นก็ออกตัวแรง บอกว่ากำลังคบหากับชายหนุ่มอยู่บ้าง แต่สุดท้ายเธอก็หน้าแตก เพราะอีธานบอกปัดว่าทุกคนคือเพื่อนทั้งนั้น

“ไม่รู้สิ กับฉันเขาใจดีออก” แพทตี้ยักไหล่ เพราะใครๆ ก็รู้ว่าตอนนี้เธอโด่งดังที่สุดในโมเดลลิ่ง มีทั้งงานภาพยนตร์ ละคร ถ่ายแบบ งานโฆษณา ออกงานอีเว้นท์ไม่ขาดสาย อีธานเองก็ดีกับเธอจนหญิงสาวคิดเตลิดไปไกลว่าชายหนุ่มเองก็คงมีใจให้อยู่ไม่น้อย แต่ติดที่กฎของสังกัดซึ่งห้ามผู้บริหารคิดอะไรเกินเลยกับลูกน้องกระมัง อีธานถึงต้องสงวนท่าที ทำเป็นไม่สนใจ

“เหรอจ๊ะแม่คุณ” คนฟังลอบเบ้ปากเล็กๆ อดที่จะหมั่นไส้แพทตี้ไม่ได้ เพราะดูโอ้อวดตัวเองเหลือเกิน ก่อนจะเอ่ยต่อ

“หล่อ รวย เจ้าชู้ ครบสูตร”

“คุณอีธานของฉันเขาไม่ได้เรียกว่าเจ้าชู้หรอก บรรดาผู้หญิงพวกนั้นต่างหากที่มาให้ท่าเขาเอง พอไม่ได้ดั่งใจก็ออกข่าวมั่วๆ ให้คุณอีธานเสียหาย สุดท้ายแล้วเป็นไง หน้าแตกหมอไม่รับเย็บ” พูดจบก็ยักไหล่ เพราะการจะเข้าหาอีธานมันต้องมีศิลปะกันบ้าง ไม่ใช่ดุ่มๆ คิดจะจับเขาให้ได้ ขืนทำแบบนั้น คนอย่างอีธานได้หนีหายเข้าป่ากันไปหมด

“สเปคเราต่างกันจ้ะแพทตี้ เพราะฉันชอบผู้ชายขี้เล่น เป็นกันเองมากกว่า” ขณะพูดก็มองไปยังเป้าหมาย ซึ่งนั่งอ่านบทอยู่อีกมุม

“ผู้ชายคนนั้นสินะ ขี้เล่นเป็นกันเองของเธอ” แพทตี้เหลือบมองไปยังฐากูล พระเอกภาพยนตร์เรื่องนี้อย่างรู้ทันคนพูด

“ใช่” สองสาวส่งยิ้มให้กัน เพราะรู้ๆ กันอยู่ว่าฐากูลนั้นเป็นที่หมายปองของผู้หญิงแท้ หญิงเทียมในกองถ่าย แต่ดูเหมือนจะยกเว้นแพทตี้ไว้คนหนึ่ง เพราะมองยังไงฐากูลก็ไม่เห็นจะมีเสน่ห์ อาจเป็นเพราะชายหนุ่มเข้ามาในวงการมายาได้ไม่นาน ยังไม่มีชื่อเสียงสักเท่าไหร่ ออร่ายังไม่เกาะ ได้เล่นประกบเธอก็เป็นบุญเท่าไหร่แล้ว

ซึ่งแพทตี้ก็ไม่ได้ถือสาอะไรมากนัก เพราะเธอขึ้นชื่อว่าเป็นเจ้ดันอยู่แล้ว ดาราชายหน้าใหม่ที่ได้ร่วมงานกับเธอ ต่างเป็นที่จับตามองทุกรายไปซึ่งหนึ่งในนั้นก็มีชื่อของฐากูลรวมอยู่ด้วย ความหล่อเหลาสไตล์เกาหลีของชายหนุ่มถูกตาโมเดลลิ่งของอีธาน จึงจับมาเซ็นสัญญาเข้าสังกัด และยังป้อนงานให้ไม่ขาด กระทั่งมาถึงชิ้นงานสำคัญชิ้นนี้ ที่เข้าตาใครต่อใคร จนเป็นที่จับตามองว่าจะเป็นดาวรุ่งพุ่งแรง

ฐากูลนั่งอ่านบทอยู่เงียบๆ คนเดียว แต่ในใจก็ผยองอยู่ไม่น้อย เพราะรู้ว่าตนนั้นหน้าตาดี จึงเป็นที่ชื่นชอบของใครต่อใคร กระทั่งทีมงานในกองถ่ายยื่นของที่ฝากซื้อให้ ชายหนุ่มจึงลุกขึ้นแล้วถือถุงใบนั้นตรงมายังจุดที่แพทตี้นั่งอยู่

“กาแฟที่พี่แพทตี้อยากทานครับ”

“อุ๊ย! ขอบใจนะที่อุตส่าห์ดั้นด้นไปซื้อมาให้พี่จนได้” แพทตี้จีบปากจีบคอพูด เพราะก่อนเข้าฉากเมื่อครู่ ฐากูลเอ่ยถามว่าเธอนั้นอยากกินอะไรเป็นพิเศษไหม เธอเลยบอกไปอย่างตัดรำคาญว่าอยากกินกาแฟยี่ห้อดัง ราคาแก้วละสองสามร้อยบาท ซึ่งกาแฟยี่ห้อทที่มีโลโก้เป็นนางเงือกนี้หาซื้อไม่ได้ง่ายๆ เสียด้วย แต่ไม่คิดว่าชายหนุ่มจะหามาให้เธอจนได้

“ไม่เป็นไรครับ”

“น่าเสียใจจัง ทำไมมีแต่ของแพทตี้คนเดียวละคะ ไม่เห็นมีของมีมี่บ้างเลย” นักแสดงสาวที่ปลื้มญากูลอยู่ก่อนแล้วเอ่ยถามอย่างเสียดาย

“ไว้โอกาสหน้านะครับ”

“ค่ะๆ มีมี่จะรอ กิน กาแฟจากท็อปนะคะ” มีมี่เน้นเสียงคำว่ากิน แววตาพราวระยับอย่างสื่อความหมาย ฐากูลนั้นไม่ใช่เด็กอมมือที่จะเดาไม่ออก ชายหนุ่มส่งยิ้มเล็กๆ ให้มีมี่ ก่อนจะเดินเลี่ยงออกไป

“อยากกินก็เอาไป ฉันยกให้”

“จริงเหรอแพทตี้ ขอบใจนะ” มีมี่ได้ทีคว้าแก้วกาแฟมาถือไว้ ก่อนจะยกขึ้นจิบอย่างไม่ลังเล แต่ภาพนั้นกลับตกอยู่ในสายตาของฐากูล ชายหนุ่มขบกรามแน่นเพราะความไม่พอใจ เขาเพียรพยายามเอาอกเอาใจแพทตี้ทุกอย่าง นั่นก็เพราะชื่นชอบเธอมาก เธอเป็นนักแสดงสาวในดวงใจก็ว่าได้ แต่ดูสิ่งที่แพทตี้ทำกับเขาออกจะเกินไปหรือเปล่า

“สักวัน ผมจะทำให้พี่ลืมผมไม่ลง” ฐากูลยิ้มมุมปาก สายตามองไปยังแพทตี้ ถึงจะชื่นชอบมากแค่ไหน แต่เมื่อถูกมองข้ามราวกับเป็นอากาศธาตุที่ไร้คุณค่า มันก็สะสมความรู้สึกน้อยอกน้อยใจมากขึ้นเรื่อยๆ จนอยากเอาคืน อยากเอาชนะอยู่เช่นกัน ยิ่งแพทตี้เล่นตัว หยิ่งยโสราวกับเจ้าหญิงมากเท่าไหร่ ฐากูลก็ยิ่งอยากคว้าเธอให้ลงมาคลุกฝุ่นดูบ้าง