Chapter5

ดรัลโมโหหญิงสาวต้นเหตุกังวานหางเสียงทดท้อของน้องชายที่เขาทั้งรักและเอ็นดูจนพูดไม่ออก ได้แต่รับฟัง

“แค่นี้ก่อนนะครับพี่ดำ”

“ก็ได้ เอาไว้พี่กลับไปแล้วเราจะคุยกันเรื่องนี้อีกที ไม่เป็นอะไรนะ วัส ผู้หญิงดีๆ ยังมีให้เลือกอีกเยอะ”

“ครับ พี่ดำไม่ต้องห่วงผมหรอก อันที่จริงจริงก็...สมน้ำหน้าผมแล้วละที่ต้องเจอแบบนี้”

ดรัลเกือบจะถามออกไปว่าหมายความว่าอย่างไร ก็พอดีเสียงเนือยๆ ตัดบทมา

“ราตรีสวัสดิ์ครับ พี่ดำ กู๊ดไนท์ แอน กู๊ดบาย!”

พิทวัสพูดสำนวนอย่างที่ชอบพูดกับเขามาแต่เด็ก โดยที่เขาไม่สังหรณ์เลยว่าจะเป็นการกล่าว ครั้งสุดท้าย ซึ่งเขาก็ยังพูดตอบในลักษณะเดียวกัน

“กู๊ดไนท์ แอน กู๊ดบาย แล้วก็อย่าคิดมากล่ะ” เขาแถมท้ายอีกนิด เหมือนจะเป็นกำลังใจ

“ขอบคุณครับ แต่คงไม่คิดไม่ได้ ผมรักเขามากนะครับพี่ดำ ภัทรเป็นทั้งชีวิตจิตใจของผมทีเดียว เอ้อ...ผมวางสายแล้วนะครับ”

เขาอยู่ดูแลธุรการงานต่ออีกหลายวัน เมื่อกลับถึงบ้าน แมละะเมียดผู้ทำหน้าที่แม่บ้านให้เขาก็รีบเข้ามารายงาน

“คุณวัสสั่งให้เรียนคุณค่ะ ว่าจะไปอยู่กับเพื่อนที่ลอนดอนสักพัก แล้วอย่างไรจะติดต่อมา”

พิทวัสไม่เคยคิดต่อมาตลอดเดือนที่หายไปอยู่กับเพื่อนที่อังกฤษ แต่วันหนึ่ง ดรัลก็ได้รับโทรศัพท์ทางไกลข้ามทวีป จากเพื่อนคนที่พิทวัสไปหา และพักอยู่ด้วย และเพื่อนคนนี้ก็รู้จักดรัลดี

“วัสประสบอุบัติเหตุครับพี่ดำ อาการโคม่า เวลานี้อยู่โรงพยาบาล”

ดรัลจับเที่ยวบินด่วนไปอังกฤษ

เขาไปช้า

เมื่อไปถึงนั้นน้องที่เขารัก ญาติสนิทคนเดียวที่เขาเหลือในโลก สิ้นใจแล้วหลายชั่วโมง เขารับรู้ข่าวการสูญเสียด้วยความเศร้าใจพอๆ กับครั้งที่ต้องสูญเสียบิดาและมารดา

“ตั้งแต่มาอยู่กับผม วัสมันก็เอาแต่กินเหล้า ผมจะห้ามก็ไม่ได้ มันทำตาขวางเข้าใส่ แล้วก็ว่าจะไปอยู่ที่อื่นถ้าผมพูดมากนัก แถมยังขู่ด้วยไม่ให้ส่งข่าวบอกพี่ดำ แต่มันก็ไม่เคยเมาจนฟุบสักที มีอยู่หนเดียวที่เรียกว่าขาดสติที่สุด ผมรู้ก็เพราะมันลงนอนคร่ำครวญหวนหาแต่ผู้หญิงที่ชื่อภัทร ที่มันเคยบอกผมทางโทรศัพท์ว่าจะแต่งงานด้วย”

แค่นั้นก็พอแล้ว สำหรับสาเหตุและเหตุผล ที่ดรัลเห็นเป็นความผิดของภัทรจาริน รุ่งภพ ที่หล่อนจะต้องชดใช้

หลังจากงานศพผ่านไปเรียบร้อย เขาพยายามตามหาหญิงสาวตัวต้นเหตุที่ทำให้เขาต้องเสียน้องไปตลอดกาล แต่หล่อนก็เหมือนนกรู้ เพราะชิงลาออกจากงานแถมยังย้ายบ้านหนีไปอยู่เสียที่ซอกมุมไหนแล้วก็ไม่รู้

เขาไม่ละความหวัง ยังคิดว่าสักวัน คงได้มีโอกาสพบผู้หญิงที่คร่าชีวิตน้องชายเขา และวันนั้นเขาจะทวงหนี้ชีวิตคืนแก่พิทวัส ด้วยบทเรียนที่เขาเองจะเป็นคนหยิบยื่นให้หล่อนอย่างเจ็บแสบ แม้ว่าพิทวัสจะไม่อยู่รับรู้แล้วก็ตามที

แล้ววันที่ทำให้เขาแน่ใจว่าปาฏิหาริย์มีจริงก็มาถึง!

เมื่อเพ่งมองชื่อผู้มาสมัครเป็นเลขาของเขา พบว่านามของหล่อนคือ นางสาวภัทรจาริน รุ่งภพ ดรัลยังคิดว่าความแค้นที่สุมแน่นในอกอาจทำให้เขาตาฝาด แต่พอแน่ใจว่าไม่ผิดฝาผิดตัวความรู้สึกเกือบเป็นสมหวังก็ก่อตัวขึ้นในหัวใจกระด้างเย็นชาของเขา

ถึงตอนนี้ แผนการแก้แค้นของเขาไม่เพียงแค่เป็นรูปเป็นร่างหากใกล้ประสบความสำเร็จเข้าไปทุกที

เขาจะต้องเร่งมือ...สุมไฟ! ทุกอย่างจะได้จบ!