ตอนที่5 อยากให้คิด

[Ep4]

Talk​หมื่นสงคราม​

ผมรีบขึ้นมาอาบน้ำ ล้างหน้าแปรงฟัน ผมไม่คิดเลยว่าจะโกหกได้สำเร็จแบบนี้ แสดงว่าอีแก่ มันคงโง่มาก แต่ยังดีที่ผมไม่โดนจับผิด ถือว่าผมโกหกมันได้เนียน เพราะผมเป็นคนดีมาตลอด มันคงไม่เอะใจหรอกว่าผม ไปมีคนอื่นอยู่แล้วตอนนี้ ในขณะที่ผมอาบน้ำผมก็ยังนึกถึงใบหน้าของแนน ถ้าใบพลูยังมีชีวิตอยู่ ใบพลูกับแนน ก็คงจะเหมือนฝาแฝดกันเลย เพราะว่าทั้งสองมีใบหน้าเหมือนกันมาก แล้วรูปร่างของทั้งสองคน ก็เหมือนกันอีกด้วย เหมือนกันยังกับฝาแฝด ต่อไปนี้ ผมจะต้องระมัดระวังมากกว่านี้ จะไม่ให้ติ๋มจับได้เด็ดขาด ว่าผมมีแนนอยู่อีกคน แล้วก็จะไม่ทำให้ติ๋มสงสัยด้วย  ผมรีบอาบน้ำแต่งตัวก่อนที่ผมจะรีบลงไปด้านล่าง ผมคิดว่าวันนี้ ผมจะอยู่กับติ๋มทั้งวัน เพื่อที่จะให้มันไม่สงสัยในตัวผม ผมก็คงจะทำหน้าที่สามีที่ดีต่อไป เพราะว่าแนนก็อยู่ส่วนแนน ติ๋มมันก็อยู่ส่วนมัน มันจะไม่มีทางรู้ได้เด็ดขาด... เรื่องผมกับแนนผมลงมาถึงด้านล่าง ผมเห็นติ๋ม มันกำลังนั่งรอผมอยู่ที่โต๊ะกับข้าว ผมก็เลยเดินใจดีสู้เสือ เข้าไปหามันที่นั่งอยู่โต๊ะ

อีติ๋ม : อาบน้ำเสร็จแล้วใช่ไหม งั้นก็รีบๆกินข้าว วันนี้ มึงต้องไปรับขุนหมื่นที่โรงเรียน อีก 1 อาทิตย์กูจะเดินทางไปอเมริกา ไปส่งขุนหมื่น กูอาจจะอยู่กับลูกสัก 5 วัน มึงอยู่บ้าน มึงก็ดูแลราตรีให้ดี ถ้ามึงดูแลลูกกูไม่ดี กูกลับมากูจะมาฆ่ามึงทิ้ง[ ผมนี่ยิ้มออกทันทีเลย ผมอยากให้มันเป็นนานๆ 5 วันมันน้อยไป ทำไมโชคมันถึงได้เข้าข้างผมขนาดนี้นะ55555]​

ผม:  แล้วมึงไม่ให้กูไปด้วยหรอ[  ผมแกล้งถามมันออกไป แต่ว่าในใจของผม ก็ไม่อยากไปอยู่แล้วเพราะมีโอกาสขนาดนี้ ได้อยู่กับแนนตั้ง 5 วัน ผมคงไม่อยากเสียเวลาเดินทางไปต่างประเทศหรอก]​

อีติ๋ม :  ถ้ามึงจะไป กูอยู่จะที่นี่ก็ได้ มึงแม่งพูดโง่ๆ ราตรีต้องเรียนนะต้องไปโรงเรียน ถ้ามึงไปกับกูแล้วใครจะดูแลลูก แล้วอีกอย่างถ้ามึงไปกับกู แล้วใครจะไปทำงานให้มึง มึงอย่าทำเป็นโง่นักเลยไอ้หมื่น มึงจะไปต่างประเทศไปส่งลูก หรือว่ามึงจะให้กูไปมึงเลือกเอา [ กูจะโง่ ไปให้ บ้าหรอ กูอยากอยู่ประเทศไทย ถ้ากูไปกูก็ไม่ได้มีความสุขกับเมียน้อยกูสิ]​

ผม :  มึงก็อย่าด่ากูให้มาก กูจะอยู่กับลูกที่นี่ เพราะว่างานกูยังเคลียร์ไม่จบเลย วันนี้กูหยุดกูไม่ได้ไปทำงาน พรุ่งนี้มีเตรียมงานประชุมแต่เช้า กูกะว่าจะไปตอน 5:00 น ไปจัดการเอกสาร หลายๆอย่างเพื่อเตรียมขึ้นประชุมแล้วก็เสนอแนะแนวทางการทำงานพรุ่งนี้ 

อีติ๋ม :  อื้ม  มึงไม่ได้มีความลับอะไรใช่ไหม อย่าให้กูรู้นะมึง

ผม :  กูจะมีความลับอะไร ก็กูรักมึงคนเดียว กูกลับมาหามึงกูไม่เคยนอกใจมึงเลยนะติ๋ม มึงอย่าทำให้กูคิดมากได้ไหม ทั้งๆที่กูรักมึงมากกูรักลูกมาก กูทำทุกอย่างก็เพื่อครอบครัวของเรานะติ๋ม มึงเลิกระแวงในตัวกูได้แล้ว กูไม่มีทางที่จะนอกใจมึงเด็ดขาด

อีติ๋ม :  กูเชื่อในสิ่งที่มึงพูดนะ เพราะมึงทำให้กูเห็นมาตลอด ตั้งแต่หลายปีที่ผ่านมา ตั้งแต่มึงกลับมาแล้วก็แต่งงานกับกู มึงไม่เคยนอกใจกูเลย แต่กูอยากจะให้มึงคิด ถ้าวันนึงมึงคิดจะนอกใจกู ให้มึงคิดถึงวันแรกที่มึงมาอ้อนวอนขอร้องกู ให้กูคืนดีกับมึง ให้กูเห็นใจมึง มึงลองคิดกลับไปดูว่ามันยากแค่ไหน กว่ากูจะยอมรับในตัวมึงได้ กว่าขุนหมื่นจะยอมรับในตัวมึงได้ มึงใช้เวลานานแค่ไหน มึงลองคิดดูนะกูไม่ได้บอกว่ามึงมีใคร แต่กูแค่ให้มึงคิด เมื่อก่อนที่มึงจะมาอยู่จุดๆนี้ มึงกับกูผ่านอะไรมาบ้าง มึงกับกูเคยเจ็บเคยทุกข์เคยร้องไห้มาด้วยกัน ตอนนี้เรามีลูกแล้วลูกเราก็ 2 คนแล้วด้วย มึงไม่เห็นแก่กูมึงก็เห็นแก่ลูกบ้างนะ แล้วอายุมึงก็ไม่ใช่น้อยๆแล้วด้วย กูบอกมึงไว้ตรงนี้เลยนะโอกาสสำหรับมึงมันไม่มีอีกแล้ว มึงคิดให้ดีนะกูไม่บังคับมึง สำหรับกู กูมีแค่ลูกกูก็พอใจมากแล้ว กูก็มีความสุขมากแล้ว แต่ลูกขาดไม่ได้ก็คือพ่อ ขาดไม่ได้ก็คือคำว่าครอบครัว ถ้ามึงอยากให้ครอบครัวเราไปด้วยดี แล้วถ้ามึงอยากให้ครอบครัวเราไปได้สวย มึงก็อย่ากลับไปทำนิสัยเห*้ยๆของมึงอีก ถ้ามึงรักลูก ถ้ามึงรักกู มึงก็จำแล้วก็นำไปทำตามที่กูบอกด้วยนะไอ้หมื่น

ผม :  กูเข้าใจกูรู้ว่ามันลำบากแค่ไหน ว่ามันยากแค่ไหน ที่จะทำให้มึงให้อภัยกูได้ กูถึงไม่กล้านอกใจมึงไง กูรักมึงกูรักลูกมากนะ มึงอย่าคิดมากเลย มึงคือผู้หญิงคนเดียวที่กูรักมาก ถ้ากูไม่รักมึงกูจะแต่งงานกับมึงทำไมติ๋ม มึงกับกูลำบากมาด้วยกันกูรู้ แล้วกูก็หยุดที่มึงแล้วไง ใบทะเบียนสมรสกูก็มีให้ มึงยังคิดว่ากูจะกล้านอกใจมึงอีกหรอ  [  ผมก็แกล้งพูดตีหน้าเศร้าไป ถามว่าผมรักมันไหมผมก็รักมันนะ แต่ผมก็รักแนนเพราะแนนหน้าเหมือนใบพลู แนนเป็นตัวแทนของใบพลู ผมเป็นคนฆ่าใบพลูตาย พอผมมาเจอแนน ผมก็อยากให้แนนเป็นตัวแทนของใบพลู ถึงผมกับใบพลู จะอยู่คนละโลกกันแล้ว แต่ผมก็มีความสุขทุกครั้ง เมื่อได้เห็นหน้าแนน ในรูปร่างของใบพลู]​

อีติ๋ม :  ไม่มีอะไรหรอกกูแค่พูดให้มึงคิด กูแค่พูดให้มึงจำใส่สมองมึงเฉยๆ มึงกินข้าวเถอะนะ เดี๋ยวสักพักอีครีมกับผัวมันคงมาถึงที่บ้านเรา

ผม :  ไหนมึงบอกจะให้กูไปรับลูกไง แล้วไอ้ภพกับเพื่อนมึงมันมาทำไม

อีติ๋ม :  กูชวนให้มันมากินข้าวที่บ้านเราเองแหละ กูไม่ได้เจอหน้ามันหลายวันแล้ว กูก็อยากกินข้าวกับเพื่อนกูบ้างไม่ได้หรือไง ขนาดมึงยังไปสังสรรค์กับเพื่อนมึงเลย

ผม :  กูยังไม่ได้ว่าอะไรมึงเลยนะ กูแค่ถามมึงเฉยๆ มึงจะไปเตรียมอะไรก็ไปเถอะกูจะกินข้าว มาชวนกูทะเลาะอยู่ได้ เดี๋ยวกูก็จับปล้ำซะหรอก

อีติ๋ม :  ทะลึ่งนะมึง จะกินก็รีบกินไปเดี๋ยวมึงจะได้กินเลือดแทนข้าว

ผม :  เก่งจังนะมึงกับผัว กับคนอื่นไม่เห็นเก่งเหมือนกับกูเลย

อีติ๋ม :  ก็กูด่าได้แค่มึงกูก็ต้องเก่งกับมึงสิ ถ้ากูด่าคนอื่นได้กูก็เก่งกับคนอื่นไปแล้ว มึงอย่าพูดมากรีบๆแดกไปเลย

ผม:  ครับๆคุณเมียสายโหดดดดดด โหดดดแต่กับกู !!!!

ผมรู้ว่าสิ่งที่ผมทำอยู่มันไม่ถูกต้อง แต่จะทำไงได้ล่ะ ผมมีอะไรกันกับเขาไปแล้ว แล้วผมก็ยอมรับว่าเขาทำให้ผมมีความสุข เพราะว่าหน้าเขาเหมือนใบพลู คนที่ผมคิดถึงตลอดเวลาหลายปี คนที่ผมไม่เคยลืม ผมจะไม่มีทางให้ติ๋มจับได้เด็ดขาด ว่าผมมีคนอื่น ผมคิดว่าผมเอาตัวรอดได้ แล้วผมก็คิดว่า ผมสามารถทำให้ติ๋ม เชื่อในตัวผมได้