ตอนที่ 1 วันโกนหัวโกร๋น

"ลำดับถัดไปเรียนเชิญท่านผู้อำนวยการโรงเรียนกล่าวอะไรกับนักเรียนสักเล็กน้อย" สิ้นเสียงอาจารย์โฆษกประจำโรงเรียน ผู้ชายในร่างสูงใหญ่ใส่สูทเต็มยศก็เดินออกมายืนด้านหน้าของไมโครโฟน

"ร้อนจะตายห่า ผอ.เขาใส่อะไรของเขาขนาดนั้นวะ" เสียงนักเรียนชายห้องข้างๆพูดขึ้น

ขณะนี้เด็กนักเรียนนั่งอยู่กลางสนามด้านหน้าโรงเรียนเพื่อเคารพธงชาติและทำกิจกรรมยามเช้าประจำวันท่ามกลางแสงแดดเปรี้ยง ในขณะบรรดาอาจารย์ทั้งหลายก็หลบร่มอยู่ในโดมทางเดิน เป็นภาพที่ชินตาเสียแล้ว สงสัยจะร้อนเป็นแต่คนที่เป็นครูบาอาจารย์นั่นล่ะ

"สวัสดีนะครับนักเรียนทุกคน วันนี้เป็นวันที่เราจะมาเรียนวันสุดท้ายของสัปดาห์ก่อนจะหยุดยาวเพื่อเข้าร่วมกิจกรรมทางศาสนา นักเรียนคนไหนที่นับถือศาสนาพุทธก็ขอให้ได้ไปร่วมทำบุญและทำกิจกรรมทางศาสนาตามสมควร ส่วนคนไหนที่นับถือศาสนาอื่นขอให้พักผ่อนและดูแลรักษาสุขภาพตนเองด้วย และวันนี้ที่ผอ.มาพูดหน้าเสาธง เพราะมีเรื่องอยากจะแจ้งและขอความร่วมมือกับทางนักเรียนทุกคน ทางโรงเรียนได้เข้าร่วมขบวนแห่เทียนพรรษาของจังหวัด จึงขอความร่วมมือจากนักเรียนคนไหนที่มีจิตอาสาสามารถร่วมกันจัดรถขบวนแห่เทียนได้ที่ตึกอุตสาหกรรมด้านหลังตึกวิทยาศาสตร์วันนี้ได้เลยนะครับ ผอ.มีเรื่องจะแจ้งนักเรียนทุกคนเท่านี้ พบกันวันจันทร์สัปดาห์หน้านะครับ"

"อาจารย์ใหญ่พูดเหมือนว่าวันหยุดยาวนี้นักเรียนจะไปตายเลยวะ" สุพจน์ เด็กหนุ่มรูปร่างสูงโปร่งแต่จิคใจอ้อนแอ้นไปทางหญิงเอ่ยขึ้น

"ปากมึงนี่นะอีพจน์ พ่นมาแต่ละคำดีๆทั้งนั้นเหมือนผีเจาะปากมาพูดเลย" แสนดีเอ่ยขึ้นหลังจากที่ได้ยินสุพจน์พูดจบ

"แล้วเมื่อกี้มึงเรียกผอ.ว่าอะไรนะ" แสนดีถามเหมือนเพิ่งนึกออกว่าตนเองควรพูดอะไร

"อาจารย์ใหญ่ ทำไมหรอ?"

"อาจารย์ใหญ่? อีเลว มึงเรียกผอ.เป็นศพรอผ่าเพื่อเรียนหมอเลย ระวังนรกจะกินกบาลนะมึง" แสนรักฝาแฝดของแสนดีพูดพลางเอานิ้วจิ้มที่หัวไหล่ของสุพจน์แรงๆ

"อิแฝดนรก ปากมึงสองตัวก็ไม่ต่างจากกูนักหรอกค่าาา เข้าใจแหละว่าเป็นฝาแฝดกัน แต่ขอร้องได้ไหมล่ะ ไม่จำเป็นต้องเห็นพ้องต้องกันขนาดนี้ก็ได้มั้ง ซัพพอร์ตกันเก่งเว่อร์ พ่อแม่มึงต้องตั้งชื่อมึงสองตัวมาผิดแน่ๆ"

"ผิดยังไงวะ กูเห็นมึงชอบพูดว่าไอ้แสนดีกับแสนรักมันไม่ควรชื่อนี้" เบลล์เพื่อนในกลุ่มอีกคนเอ่ยถามอย่างสงสัย เธอได้ยินสุพจน์พูดบ่อยมากว่าฝาแฝดคู่นี้ไม่ควรชื่อนี้

"ก็แสนดีหมายถึงคนแสนดี ส่วนแสนรักหมายถึงคนที่แสนรักนั่นหมายถึงต้องน่ารักไง แต่อีแฝดนรกสองตัวนี้ไม่ใช่ไง มีปากก็เหมือนย้ายอีจิโป๊ะมาไว้ที่หน้า สวยเสียเปล่า อ้าปากมาสวยสยองเลยจ้ะ" สุพจน์อธิบายพลางเบะปากใส่สองสาวเพื่อนสนิท

"พอๆพวกมึงเลิกกัดกันได้แล้ว พวกมึงจะอยู่ทำขบวนแห่เทียนกันป่ะ" เบลล์รีบห้ามเมื่อเห็นแสนดีกับแสนรักเตรียมอ้าปากเพื่อต่อปากต่อคำกับสุพจน์ ในกลุ่มของพวกเธออาจตะพูดกันไม่ค่อยเพราะเสียเท่าไหร่ คุยกันแต่ละทีเหมือนจะตบตีกัน แต่พวกเรารักกันดี สนิทกันมากเหมือนนรกส่งมาเกิดให้ใช้ชีวิตด้วยกันแบบนั้นแหละ

"กูคิดว่ากูจะอยู่ช่วยทำขบวนแห่เทียนนะ เพราะคาบสุดท้ายวันนี้ยังไงเราก็เรียนวิชาอุตสาหกรรมที่ตึกอุตสาหกรรมอยู่แล้ว ก็อยู่ทำต่อไปเลย" มิวนิก สาวสวยที่สุดในกลุ่มพูดขึ้น มิวนิกพูดน้อย ขี้กลัว แต่ก็ชอบเรื่องลี้ลับมาก เป็นศูนย์รวมของความย้อนแย้งในตัวเอง

"วิชาอะไรนะ" สุพจน์ถามขึ้น

"วิชาช่างที่พวกมึงชอบเรียกนั่นแหละ" เบลล์ตอบแทนมิวนิก

"วิชาช่างก็วิชาช่างสิ จะเรียกวิชาอุตสาหกรรมให้มันยากทำไมวะ" สุพจน์บ่นกระปอดกระแปด

"มึงก็หัดอ่านตารางเรียนบ้างนะ จะได้เลิกทำตัวขวางโลก มิวนิกมันสะดวกจะเรียกแบบนั้นไหมละ จะต้องมีปัญหาอะไรกับมันก่อน" แสนดีเอ่ยขึ้น

"มึงชื่ออะไรนะ แสนดีใช่ป่ะ" สุพจน์ถามขึ้นทำให้แสนดีงง จะบอกว่าสุพจน์แยกแสนดีกับแสนรักไม่ออกก็ไม่ได้เพราะทั้งหมดเรียนด้วยกันมาปีนี้ปีที่สามแล้ว

"เออ ทำไม อย่าบอกนะว่ามึงแยกกูกับแสนรักไม่ได้'

"แยกได้จ้ะ แต่ปากมึงควรจะชื่อแสนกี เหมือนมีกีนับแสนที่ปากอ่ะ"

"เหมือนมึงล่ะจ้ะ ไม่งั้นเป็นเพื่อนกันไม่ได้ ศีลเรามันเสมอกัน"

"โนจ้ะ เขาไม่ได้เรียกศีลเสมอกัน เขาเรียกนรกส่งมาเกิดด้วยกัน" สุพจน์เอ่ยพรางชูนิ้วชี้สะบัดไปมา

"ไม่เลิกกัดกันจริงๆสินะ แล้วสรุปกูจะรู้ไหมว่าใครจะอยู่ทำขบวนแห่เทียนพรรษาบ้าง"มิวนิกส่ายหน้าอย่างระอาใจกับเพื่อนของตนเอง เธอสนิทกับทุกคนนั่นล่ะแต่ติดที่เธอขี้รำคาญและพูดน้อย เธอเลยจะสนิทกับเบลล์มากกว่าคนอื่นๆ

"กูอยู่นะ พวกมึงก็รู้ว่ากูชอบทำกิจกรรม" เบลล์ยกมือขึ้นครึ่งนึงเพื่อเสนอตัวเอง เนื่องจากยังอยู่ในแถวเลยยกแขนสุดไม่ได้

"จ้ะแม่นักกิจกรรม ของกูแล้วแต่แสนรักอ่ะ ถ้าแสนรักอยู่กูก็อยู่" แสนดีบอกปัดให้เพื่อนไปถามความเห็นกับฝาแฝดของตนเองแทน เพราะเธอเป็นคนยังไงก็ได้

"กูคิดว่ากูจะอยู่นะ เพราะกลับบ้านไปก็ไม่ได้ทำอะไรอยู่แล้ว ดีซะอีกเผื่อพรุ่งนี้กูขี้เกียจตื่นไปวัดทำบุญจะได้ถือว่าการทำขบวนแห่เทียนนี่เป็นการทำบุญไปในตัวด้วย" แสนรักเอ่ย

"ไงล่ะ ความคิดฝาแฝดกูเจ๋งป่ะล่ะ" แสนดีรีบสนับสนุนความคิดเห็นของฝาแฝดตนเองทันที เพราะอย่างที่แสนรักพูด ทั้งสองกลับบ้านก็ไม่มีอะไรทำอยู่ดี

"แล้วมึงล่ะอีพจน์" เบลล์หันมาถามสุพจน์เมื่อเห็นว่าเพื่อนคนอื่นในกลุ่มตกลงที่จะอยู่ทำขบวนแห้เทียนะรรษาแล้ว เหลือเพียงสุพจน์เท่านั้น

"นี่กูนางสาวสุพจน์ อนาคตนางสาวไทยนะจ้ะ คนสวยใจบุญแบบกูต้องอยู่อยู่แล้วป่ะ แล้วพวกมึงก็อยู่กันหมด กูไม่อยู่ก็ไม่ได้ถูกม้ะ ต้องอยู่อยู่แล้ว เรามันทีมเวิร์คนะคะ" สุพจน์จีบปากจีบคอพูดกับเพื่อนๆ

"อะแฮ่มๆ นักเรียนกลุ่มนี้ สงสัยอยากนั่งคุยกันกลางสนามต่อกันใช่ไหมคะ?"

"ขอโทษครับอาจารย์/ขอโทษค่ะอาจารย์" เสียงอาจารย์เวรตรวจแถวดังขึ้น ทำให้ทั้งห้าคนหันไปยกมือไหว้และกล่าวคำขอโทษ ก่อนจะพากันรูดซิปปากเงียบ