ตอนที่ 9 ไร้เดียงสา (2)

ผมที่ไม่ได้สนใจอะไรในตอนนี้ กระชับอ้อมแขนแน่นขึ้น

เมื่อเขาหยุดเดินมาอยู่ตรงหน้าผมที่กำลังกอดพี่เอย สงสัยเป็นอาจารย์ใหม่คงจะมาดุที่พวกเราทำอะไรโจ่งแจ้งสินะ แต่ใครสนล่ะ ตอนนี้ง้อยัยนี่คือสำคัญสุด

“ไอ้เด็กแว่นนี้นะหรอที่ทำให้เธอเปลี่ยนใจจากพี่ เอิงเอย”

'หืม?? อะไรของหมอนี่ว่ะ' แล้วก็คำพูดคำจานั่นอีกทั้งท่าทางกวนโมโหนั่นอีก

“หึ ไม่มีใครทำให้เอยเปลี่ยนใจทั้งนั้นแหละ แต่พี่ไม่ได้อยู่ในใจเอยมานานมากแล้วพี่ซัน อย่าหลงตัวเอง”

ร่างเล็กสะบัดตัวจากผมแล้วเดินออกไปทั้งอย่างนั้น ทิ้งเครื่องหมายคำถามไว้เต็มหน้าผม

(Talk เอิงเอย)

ควันบุหรี่ลอยอึ้งอยู่บนอากาศ ขณะที่ฉันกำลังจุดมันขึ้นมาสูบบนดาดฟ้าคนเดียว เสียงถอนหายใจเกิดขึ้นเป็นรอบที่สิบแล้วมั้ง

'เรื่องบ้าอะไรนักหนาวะ'

ได้แต่คิดแล้วถอนหายใจอีกรอบ ที่สำคัญคือเรื่องพี่ซันไม่ได้กวนใจฉันเท่ากับเรื่องอขงไอ้สี่ตานั่น หมอนั่นอยากจะพูดอะไรกันนะ

แล้วเสียงเปิดประตูดาดฟ้าดังขึ้น เจ้าของร่างใหญ่ที่เป็นตัวการของคำถามเมื่อครู่นั่นเอง เขาแลดูโล่งใจเมื่อมองมาเห็นฉันยืนอยู่ ไอ้เด็กนี่มันยังไงกันแน่นะ ตอนนี้สมองฉันหนักอึ้งมากด้วย ไม่อยากจะต่อปากต่อคำ

ถึงแม้เรื่องเมื่อคืนมันจะใหญ่มากสำหรับฉัน แต่จะว่ายังไงดีล่ะ อายุก็มาขนาดนี้แล้ว แค่โดนเปิดซิงมันก็แค่นั้น ฉันไม่อยากคิดมากเลยหาเหตุผลมาลบล้างการกระทำนี้ ก็เท่านั้นจริงๆ ไม่อยากยอมรับว่าตัวเองโง่เง่าแค่ไหน

“พี่เอย”

เขาเรียกฉันด้วยท่าทีออดอ้อนและคงไม่พ้นถามคำถามเรื่องไอ้อาจารย์งี่เง่านั่น

“ให้เหมนั่งเป็นเพื่อนนะครับ”

'หื้ม' เขาพูดแล้วนั่งทรุดลงกับพื้นของดาดฟ้า ในท่าชันเข่าขึ้นมาทั้งสองข้างและหลังพิงผนังกำแพง

ฉันสูบบุหรี่เกือบเสร็จแล้ว แต่ก็หันหนีเพื่อไม่ให้ควันลอยไปหาเขา พวกเราอยู่ตรงนั้นโดยไม่มีใครพูดอะไรนานมาก ถ้าให้นับก็นานประมาณบุหรี่หนึ่งมวน เมื่อการสูบบุหรี่สิ้นสุดลงและฉันก็ดับมัน หันไปถามเขาว่า

“ต้องการอะไรจากพี่อีก”

ฉันถามน้ำเสียงราบเรียบ เพราะไม่รู้จริงๆ ว่าเขาจะมาตอแยคนอย่างฉันทำไม คนที่เขาไม่ชอบขี้หน้าแถมยัง…

“เหมจะมาบอกว่า เหมกับน้ำหวานไม่ใช่อย่างที่พี่คิด”

เขามองมาด้วยสายตาจริงจังพอสมควร และน้ำเสียงก็บ่งบอกว่ากำลังซีเรียสกับเรื่องที่พูดอยู่ ตาคมกริบที่มองผ่านเลนสืแว่นตานั่นกำลังเล่นงานฉัน แค่คิดถึงเรื่องเมื่อคืนร่างกายฉันก็วูบวาบขึ้นมาเสียอย่างนั้น

“แล้วมันเป็นยังไงล่ะ เห็นมาหาถึงคอนโดแล้วพูดเต็มปากว่าเป็นแฟนกัน”

น้ำเสียงตรงนี้ออกไปทางน้อยใจนิดๆ ไม่สิ อาจจะน้อยใจมากก็ได้ ไม่ได้ตำหนิแต่น้อยใจ