ตอนที่ 5 มายากามา 100% very hot!

ทว่าอาการหอบหายใจของเขา อาการข่มกลั้นใจของเขา ทำให้เอื้องคำอดที่จะเป็นห่วงเขาไม่ได้

“มียาอะไรจะทำให้คุณหายได้ไหมคะ”

“ไม่มี นอกจาก....”

“นอกจากอะไรคะ เอื้องจะไปหามาให้”

“เอื้องคำ คุณรีบกลับไปเถอะ ก่อนที่ผมจะทนไม่ไหว ผมร้อนมาก”

“ร้อนเหรอคะ งั้นเดี๋ยวเอื้องเปิดแอร์ให้นะคะ” หญิงสาวรีบเดินเข้าไปหารีโมตแอร์ มันวางอยู่ตรงหัวเตียง เธอก็รีบหยิบมากดเปิด ทว่าพอหันมามอง ก็ไม่เห็นร่างใหญ่ที่นั่งอยู่ตรงขอบเตียงแล้ว

“หายไปไหนแล้วเนี่ย”

แล้วเธอก็ได้ยินเสียงกุกกักในห้องน้ำ แล้วก็รีบเข้าไปดูด้วยความเป็นห่วงชายหนุ่ม ก็เห็นเขาเข้าไปอยู่ในอ่างน้ำ แล้วเปิดน้ำจากฝักบัวสาดหัวตนเองลงมา เธอก็ตกใจ

“คุณทำอะไรคะ”

“ผมร้อน”

“เอื้องเปิดแอร์ให้แล้วนะคะ”

“ไม่หายหรอก คุณรีบกลับไปเถอะ ผมอยู่ได้”

แต่ท่าทางของชายหนุ่มดูไม่ดีเลย เขาดูทรมาน ไม่ยอมสบตาเธอสักนิด ซึ่งมันผิดวิสัย

‘แล้วเขาจะตายไหม’

แล้วหญิงสาวก็มองคนที่เอาน้ำสาดตนเองไปเรื่อยๆ โดยที่เธอทำอะไรไม่ถูก กระทั่งเขาเงยหน้ามาสบตาเธอ ด้วยนัยน์ตาแดงๆ

“ทำไมยังไม่ไปอีก ผมไม่ตายหรอก รีบไปเถอะ ก่อนที่ผมจะห้ามใจตนเองไม่ไหว” จบคำชายหนุ่มก็วางฝักบัวลง แล้วเขาลดกายลงอยู่ใต้น้ำทั้งตัว ทำให้เอื้องคำตกใจมาก เพราะเขาอยู่ในน้ำนานเกินไป เธอเดินเข้าไปใกล้เขาทันที

“คุณชาร์นาฟคะ คุณชาร์นาฟ คุณจะทำแบบนี้ไม่ได้นะคะ มันอันตราย ขึ้นจากน้ำเถอค่ะ”

เธอบอกว่ารีบดึงตัวเขาขึ้นมา อย่างน้อยให้ศีรษะของเขาโผล่พ้นน้ำก็ยังดี ทว่ามันก็ไม่ง่าย เมื่อตัวเขาหนักมาก จนตัวเธอเริ่มเปียกไปหมด แล้วก็ลื่นก้นจ้ำเบ้า นั่งในอ่างน้ำเปียกปอนไปหมด

แต่หญิงสาวก็ไม่สนใจ เธอยังคงพยายามดึงร่างของชีคหนุ่มขึ้นมา ให้เขาพิงตัวกับขอบอ่างได้สำเร็จ

“ฮึ่บ!”

“คุณชาร์นาฟเป็นยังไงบ้างคะ”

“รู้ไหมว่า คุณทำให้ผมหมดความอดทนแล้ว ขอโทษด้วยนะเอื้อง ผมถูกสกุณาเขา...”

ชีคหนุ่มบอกความจริงกับเอื้องคำ ทำให้เธอยิ่งเป็นห่วงเขาเข้าไปใหญ่ แล้วปากหยักได้รูปของชีคหนุ่ม ก็โน้มต่ำลงมา บดขยี้เรียวปากนุ่มของเธออย่างกระหาย

เอื้องคำที่ตัวแข็งทื่อเป็นหินไปชั่วขณะ ตาเบิกกว้างมองเขาระบายความร้อนบนปากเธอ ด้วยใจที่เต้นรำส่ำระสาย เธอแทบจะสำลักลมหายใจ เมื่อเขาไม่ปล่อยโอกาสให้เธอได้สูดเอาอากาศเข้าปอดบ้างเลย

ร่างเล็กตัวอ่อนระทวย แล้วก็ถูกเขาขยี้ขยำ ไปตามส่วนนูนต่างๆของร่างหาย เพราะฤทธิ์ของยาปลุกสวาทที่เข้มข้น จนชายหนุ่มควบคุมตนเองไม่ได้ เขาต้องได้ปลดปล่อยเดี๋ยวนี้

แคว่ก!

“โอ๊ย...”

จ๊วบๆ แผล๊บๆ

“อ๊า...โอ้ย....”

คว้าง!

เรียวขางามถูกจับแยกออกจากกัน แล้วปลายดุ้นแข็งร้อนก็จ่อที่ปลายทางรัก

ฉึก!

“กรี๊ด! อุ๊บ...อื้อ”

“ผมขอโทษ”

“อย่า...เจ็บ ฮือ”

“ไม่ได้ ผมหยุดมันไม่ได้เอื้องคำ”

แล้วเขาก็โจนจ้วงเข้าหาเธออีกหลายต่อหลายครั้ง จนกระทั่ง เขาเสร็จสม เอื้องคำถึงกับตัวสั่นระริกด้วยความเจ็บร้าวและหวาดกลัว

และไม่ได้จบแค่นั้น ยกที่สองที่แสนแสบสันก็ตามมา

เอื้องคำที่ทำอะไรไม่ถูก ได้แต่น้ำตาไหล ก็ปล่อยให้เขาระบายอารมณ์กับเธอจนพอใจ จนพายุร้ายลูกที่สองจบลง เธอก็สุดจะเจ็บปวดร้สระบมมากที่สุด จนเธอขยาดกลัวเขา

และเมื่ออาการของชีคหนุ่มเริ่มสงบลงบ้างแล้ว เขาก็เอ่ยปากไล่เธอทันที

“รีบกลับบ้านไปเถอะ ผมค่อยยังชั่วแล้ว”

เอื้องคำก็รีบสวมใส่เสื้อผ้า ทว่าก็ยังเป็นห่วงชีคหนุ่มอยู่ แต่เธอก็ต้องรีบกลับเพราะมืดค่ำแล้ว

‘ไม่...ชาตินี้เธอคงจะไม่แต่งงานกับใครหรอก แม่แต่ชีคชาห์นาฟ ก็ตาม ต่อให้เขาอยากจะรับผิดชอบเธอ เธอก็จะไม่แต่งเด็ดขาด!’

เธอรู้ว่าหากพ่อแม่รู้ว่าเธอกับเขามีอะไรกัน เธออาจถูกบังคับให้แต่งงานกับเขาได้ และทางเดียวที่จะหนีการแต่งงานได้ก็คือ หนีไปให้ไกลสักพัก

ทว่าเอื้องคำก็ได้แค่คิดเท่านั้น เพราะว่า.........