บทที่ 3 วังราชาเทพเรียกรวม

ในห้องฉุกเฉิน หยางยี่เห็นลูกสาวที่นอนสลบอยู่ในห้องผ่าตัด ในใจก็รู้สึกแย่ไปหมด ไม่ว่ายังไง เขาจะต้องช่วยลูกสาวตัวเองกลับมาให้ได้

ถ่ายโอนโลหิตเรียบร้อย แต่การผ่าตัดก็ยังต้องดำเนินการต่อ หยางยี่ออกจากห้องผ่าตัด หน้าประตู เสิ่นเสวี่ยร้องไห้จนตาสองข้างทั้งบวมทั้งแดง

สีหน้าของเธอ ก็ยิ่งขาวซีดไปอีก ถ้าหากหยางยี่ไม่ได้อยู่ละก็ จะต้องเป็นเธอที่ถ่ายโอนโลหิตให้ลูก หยางยี่ไม่กล้าจินตนาการภาพแบบนั้น ถ้าหากเป็นแบบนั้นจริงๆ เธอจะอดทนต่อได้ยังไง

“เพราะอะไร? หลายปีมานี้ เพราะอะไรถึงไม่บอกเรื่องเถียนเถียนกับผม?”

“คือคิดว่าผมไม่คู่ควรที่จะเป็นพ่อคนหนึ่งเหรอ? แล้วทำไมคุณต้องให้กำเนิดเถียนเถียนออกมาล่ะ?”

“ตระกูลเสิ่นไม่ใช่ตระกูลใหญ่โตเหรอ? แล้วทำไมคุณกับเถียนเถียนถึงได้ใช้ชีวิตลำบากแบบนี้ ถึงขนาดที่ชุดใหม่สำหรับเถียนเถียนก็ยังไม่มี?”

ในใจหยางยี่ เต็มไปด้วยคำถามมากมาย เขาไม่รู้ว่า 5ปีที่ผ่านมานี้เสิ่นเสวี่ยต้องเผชิญกับอะไรมาบ้าง

“ใช่แล้ว คุณไม่คู่ควร คุณมันก็แค่คนขี้ขลาดเท่านั้น”

“เมื่อตอนนั้นคุณแบกรับแรงกดดันไม่ไหว ไปจากพวกเราสองแม่ลูก คุณมันไม่ใช่ลูกผู้ชายเลยด้วยซ้ำ”

เสิ่นเสวี่ยตะโกนออกมา จนลืมไปแล้วว่าที่นี่เป็นโรงพยาบาล

“เงียบหน่อย คุณหมอกำลังทำการผ่าตัด！”

อย่างที่คิด พยาบาลออกมาต่อว่า

ทั้งสองคนมองหน้ากัน เงียบลง

หลังจากผ่านไปครึ่งชั่วโมงกับการรอคอยที่แสนทรมาน แสงไฟสีเขียวของห้องผ่าตัดก็ได้สว่างขึ้น

คุณหมอเดินออกมาด้วยหน้าที่เหน็ดเหนื่อย มองเห็นหยางยี่และเสิ่นเสวี่ย แล้วถอนหายใจยาวๆ

“คุณหมอ ลูกสาวของฉันเป็นยังไงบ้าง?”เสิ่นเสวี่ยถามด้วยความกังวล

“ผู้ป่วยตอนนี้พ้นขีดอันตรายแล้ว แต่เนื่องจากตับได้รับบาดเจ็บรุนแรง จึงต้องมีการผ่าตัดปลูกถ่ายตับ ไม่อย่างงั้น อาจจะอยู่ไม่พ้นวันจันทร์”คุณหมอพูดอธิบายด้วยสีหน้าเคร่งเครียด

“เถียนเถียน！”เสิ่นเสวี่ยได้ยินแบบนี้ คนทั้งคนขาก็อ่อน ล้มลงกับพื้นทันที

หยางยี่ถึงกับกำหมัดชกเข้ากับกำแพง เสียงดัง

“พวกเธอรีบไปคิดหาวิธีเตรียมเงินผ่าตัดเถอะ จากนั้นไปดำเนินเรื่องปลูกถ่ายตับ สถานการณ์ของผู้ป่วยตอนนี้ ชักช้าไม่ได้แล้วแม้แต่วินาทีเดียว”คุณหมอพูดจบก็เดินจากไป

เสิ่นเสวี่ยได้ยินแบบนี้ รีบลุกขึ้นอย่างลำบากเพื่อไปดูเถียนเถียน ส่วนหยางยี่ก็รีบหยิบโทรศัพท์ออกมา โทรไปยังสายหนึ่ง

ไม่กี่วินาทีต่อมา สายก็ถูกรับ

“ราชาเทพ นั่นท่านเหรอ?”น้ำเสียงอีกด้านของโทรศัพท์เป็นอันตกใจ

“ฉันเอง ฉันอยากให้นายช่วยอะไรฉันหน่อย”น้ำเสียงของหยางยี่หนักแน่น

ได้ยินแบบนี้ คนที่อยู่อีกด้านของสายจึงรีบตอบกลับ“ราชาเทพท่านมีเรื่องอะไรเชิญพูดมาได้เลย ผมจะข้ามน้ำลุยไฟ เพื่อท่านแน่นอน”

“เรียกรวมหมอที่เก่งกาจที่สุดทั้งหมดของวังราชาเทพมารวมตัวกันที่โรงพยาบาลอันดับ1เมืองจงจิงเดี๋ยวนี้ ให้ไว”

วังราชาเทพ！

นั่นเป็นองค์กรที่หยางยี่ไม่ได้เข้าไปเกี่ยวข้องนานถึง1ปี ถึงแม้ตัวเองจะเป็นคนก่อตั้งมันขึ้นมาเอง แต่หยางยี่ในตอนนี้แอบแฝงอยู่นาน ทั้งหมดทั้งมวลของวังราชาเทพ ได้ส่งต่อให้กับคนอื่นแล้ว

แต่เขารู้ว่า ขอแค่เขากลับไป วังราชาเทพยังคงนับถือเขาเป็นราชาเทพ

“ผมเข้าใจแล้ว หมอยอดฝีมือจะไปถึงในไม่ช้า”

ในเวลาเดียวกันที่หยางยี่โทรศัพท์ เถียนเถียนก็ถูกย้ายไปยังห้องพัก หยางยี่วางโทรศัพท์ลง รีบพุ่งเข้าไปหา

ในห้องผู้ป่วย เสิ่นเสวี่ยจับมือเล็กๆที่อ่อนนุ่มของเถียนเถียน ร้องไห้ออกมาด้วยเสียงเบาๆ เถียนเถียนในตอนนี้ หน้าขาวซีด หายใจแผ่วเบา

แต่เมื่อมองเห็นหยางยี่ บนหน้าเถียนเถียนก็มีรอยยิ้มโผล่ออกมา“คุณพ่อ”

คุณพ่อคำนี้ ทำเอาหัวใจของหยางยี่ละลายไปหมด ความซาบซึ้งและสงสารไหลวนอยู่เต็มหัวใจ ณ เวลานั้นในหัวของหยางยี่มีเพียงความคิดเดียวนั่นก็คือจะต้องรักษาเถียนเถียนให้ได้

“เถียนเถียน คุณพ่ออยู่นี่เอง！ มีคุณพ่ออยู่ หนูจะต้องไม่เป็นไรนะ”หยางยี่พยายามยิ้มออกมาเพื่อพูดปลอบใจ

“เถียนเถียนมีคุณพ่อ เถียนเถียนมีความสุขมาก การแสดงทักษะด้านศิลปะ คุณพ่อต้องไปดูนะ”พอเถียนเถียนพูดจบ ตาก็ปิดลง หลับไปเพราะความเหนื่อยล้า

เสิ่นเสวี่ยมองดูเถียนเถียน แล้วหันหน้ามองไปที่หยางยี่ ในใจของเธอรู้สึกตกใจมาก เถียนเถียนที่พึ่งได้เจอกับพ่อครั้งแรก กลับสนิทได้ถึงขนาดนี้ หรือว่า นี่น่ะเหรอที่เรียกว่าสายเลือด?

“เสิ่นเสวี่ย คุณวางใจเถอะ โรคของเถียนเถียนฉันจะรักษาให้หายดีแน่นอน”หยางยี่พูดพร้อมกับน้ำเสียงที่หนักแน่น

เสิ่นเสวี่ยชะงักไป1วินาที เห็นการแต่งกายของหยางยี่ ในใจก็รู้สึกเศร้า ค่าธรรมเนียมการจัดการทั้งหมดต้องใช้เงินถึง2ล้าน แบบหยางยี่ จะไปหามาได้ยังไง?

“พอเถอะ คุณอยู่ที่นี่ดูแลเถียนเถียน ฉันจะหาทางเรื่องค่าธรรมเนียมเอง”เสิ่นเสวี่ยเช็ดน้ำตาออก ลุกขึ้นพูด

ก่อนออกประตูไป ก็พูดเสริมอีกว่า“ขอให้คุณใช้เวลาที่ได้อยู่กับเถียนเถียนให้คุ้มค่า หลังจากที่เถียนเถียนหายดีแล้ว คุณต้องหายไป”

ในใจเสิ่นเสวี่ยได้ตัดสินใจไว้แล้ว เพื่อลูกสาวเถียนเถียน เธอรู้ว่าเธอจำเป็นต้องทำแบบนี้ มีชีวิตอยู่ต่อไป ยังไงก็ดีกว่าไปอยู่กันคนละโลก

หยางยี่มองดูแผ่นหลังของเสิ่นเสวี่ยที่เดินจากไป อ้าปากแล้วอยากจะพูดอะไรสักอย่าง แต่พอคำพูดที่จะพูดนั้นมาถึงที่คอ กลับพูดไม่ออก

ค่าผ่าตัดของลูกสาว หยางยี่สามารถรับผิดชอบทั้งหมด เขายังสามารถให้สวัสดิการทางการแพทย์ที่ดีที่สุดให้กับเถียนเถียน เชิญหมอที่ดีที่สุด แต่ว่า ทั้งหมดนี้ ต้องอธิบายกับเสิ่นเสวี่ยยังไงล่ะ！

……

สิบนาทีต่อมา ในโรงพยาบาลมีคนที่สวมชุดสูทเข้ามา5คน ออร่าไม่ธรรมดา เป็นชาย4หญิง1 มุ่งตรงไปยังห้องพักที่เถียนเถียนพักอยู่

ทันทีที่เห็นหยางยี่ ทั้ง5คนคุกเข่าลงกับพื้นอย่างพร้อมเพรียง “เข้าพบราชาเทพ”

หยางยี่ตกใจ รีบลุกขึ้นพูดว่า“รีบลุกขึ้น ให้ลูกสาวฉันเห็นเข้าจะดูไม่ดี”

ค่อยยังชั่วที่ลูกสาวหลับไปแล้ว ภายในห้องก็ไม่มีคนอื่น

“ขอบพระคุณราชาเทพ”

“เร็วเข้า เทคนิคการแพทย์ของพวกนายต่างก็เป็นที่สุดยอด รีบตรวจดูสถานการณ์ของลูกสาวฉันให้ที”หยางยี่พูดด้วยความรีบร้อน

“ราชาเทพวางใจได้ พวกเราจะตรวจดูให้เดี๋ยวนี้ แต่ว่าพวกเราจำเป็นต้องพาองค์หญิงไปที่ห้องตรวจ”หญิงที่อยู่ใน5คนนั้นเปิดปากพูด

หยางยี่พยักหน้า “รีบไปเตรียม！”

ไม่ถึง3นาที ทุกอย่างเตรียมพร้อมเรียบร้อย เถียนเถียนถูกพาไปยังห้องตรวจของโรงพยาบาล คุณหมอยอดฝีมือทั้ง4ช่วยกันตรวจดู

หยางยี่รออยู่หน้าประตูอย่างใจจดใจจ่อ

“เถียนเถียน หนูต้องอดทนให้ได้นะ！”