ราชาผู้ยิ่งใหญ่กับเด็กสาวที่ไร้เดียงสา

ประเทศไทยปี 2021

ใจกลางเมืองกรุง มีเด็กสาวคนหนึ่งที่ทำงานไปด้วยส่งตัวเองเรียนด้วย เธอสนใจเรื่องราวประวัติศาสตร์อิสราเอลเข้ากระดูกดำ ทำให้เธอเริ่มศึกษาภาษาและวัฒนธรรมของประเทศนี้ และตัวเธอเองก็เป็นคริสเตียนที่เชื่อในเรื่องราวของพระเจ้าที่อิสราเอลเชื่อเช่นเดี่ยวกัน นั้นเป็นที่มาของชื่อเธอ มานารีเอล มานา มีความหมายว่า อาหารที่พระเจ้าประทานให้แก่คนอิสราเอลช่วงอพยพจากอียิปต์ ส่วนคำว่า รีเอล มีความหมายว่า คนของพระเจ้า รวมเป็น อาหารของคนที่พระเจ้าเลือกไว้ เธอรักทุกอย่างที่เป็นอิสราเอล กลางวันทำงาน ตกกลางคืนก็เรียนภาษาออนไลน์ฝึกภาษาต่างๆที่จำเป็นเพื่อที่สักวันที่เธอเรียนจบ เธอหวังว่าจะไปต่อโทที่อิสราเอลด้านศาสนศาสตร์พระคัมภีร์และประวัติศาสตร์ความเป็นมาของอิสราเอล ประเทศที่พระเจ้ารักและกษัติย์ซาโลมอนที่พระเจ้ารัก อยากรู้ว่าเพราะอะไร ทำไมพระเจ้าถึงอนุาตให้มีเมียเยอะขนาดนั้น และทำตามคำขอของเมียเกี่ยวกับศาสนาของเมียมากมาย อยากรู้ว่าพระองค์มีสตรีในดวงใจไหมที่พระองค์รักที่สุด ช่างเป็นรักที่แสนทรมานน่าดูเลยว่าไหม ที่ต้องรักชายที่ขึ้นชื่อว่า หลายใจแบบนี้อีกหนึ่งปีก็จบตรีแล้ว ได้เวลาไปขอทุนไปเรียนภาษาและเผยแพร่ศาสนาคริสต์ที่อิสราเอลด้วยที่เดียวเลย ได้เวลาลงสนามจริงฝึกภาษาและตามล่าหาความจริงเรื่องกษัติย์ซาโลมอนผู้ที่จิตใจโลเลตามใจเมียและนางห้ามทุกคนเลย จนหลงลืมแม้กระทั้งพระเจ้าและรักแท้ที่ทรงเคยมีไป อยากรู้จริงว่าใครคือรักแท้ที่พระองค์ลืมไปนะ

"มานา ดึกแล้วนอนได้แล้ว พรุ่งนี้ต้องไปทำงานแต่เช้านะ ทำอะไรอยู่ อย่าบอกนะว่าเรื่องนั้นอีกแล้ว"

"จ้า จะนอนแล้ว ขอหาข้อมูลเรื่องกษัติย์ซาโลมอนต่ออีกหน่อยหนึ่งนะ นิดเดี่ยวเอง"

"ว่าแล้ว ในสมองนอกจากเรื่องนี้แล้ว ยังมีเรื่องอะไรที่มานาสนใจอีกไหมนะ"

"มีสิ ก็เรื่องคดีความที่ต้องหาข้อมูลเพื่อหาความจริงให้ได้ เพื่อว่าความและตัดสินคดีไง"

"เฮ้อพี่เรานี้นะ คงมีแค่สองเรื่องนี้ในสมองแน่เลย หนุ่มๆที่คอยขายขนมจีบให้พี่สาวเราคงกินแห้วแน่"

"เรานี้ก็นะ เรียกชื่อพี่ก็เรียกแค่ชื่อหน้าไม่เคยเรียกชื่อเต็มสักทีนะ นาราดา"

"พี่ก็ชอบเรียกเต็มยศจริง เรียกย่อๆว่า นา หรือ ดา ก็ได้"

"ไม่เอา พี่ชอบเรียกชื่อเต็ม เพราะมันมีความหมายกว่า เรียกชื่อย่อ"

"ชื่อย่อพี่ก็มีความหมายที่ดี นาเลยชอบเรียกชื่อย่อมันสั้นดี"

"จ้าๆ พี่ยอมแพ้ในความรั้นของเรา เอาเป็นว่าเราไปนอนก่อนเลย พี่ขออ่านหนังสืออีกหน่อยก็จะนอนแล้ว"

"ค่ะ นาไปนอนก่อนนะ ฝันดีคะพี่สาว ขอให้ฝันเห็นชายในฝันนะ เจ้าชายซาโลมอนของพี่นะ"

"เรานี้ก็ว่าไป ชายในฝันพี่ที่ไหน ถ้าเขาเป็นชายในฝัน พี่คงไม่รู้ว่าตัวเองจะเป็นยังไงต่อไป"

"ก็เป็นสตรีเดี่ยวในดวงใจของเขาไงคะ พี่สาวของนาสวย ใส่ซื่อและรักพระเจ้ามากด้วย คงทำให้เจ้าชายรักได้แน่นอน"

"พอๆ อย่าหาว่า มันเรื่องราวของยุคโบราณไม่เกี่ยวกับยุคเรา มันไม่มีทางที่พี่จะได้พบเขาหรอกนะ"

"ก็ลองขอกับพระเจ้าดูสิคะ ว่าอยากรู้ความจริงว่า กษัติย์องค์นี้มีรักแท้กับเขาไหม ทำไมถึงมีเมียเยอะขนาดนั้น"

"พอๆมันไม่มีทางที่จะย้อนไป หรือหลับฝันเห็นเรื่องราวทั้งหมดได้หรอก นี้ยุคไหนแล้วจ้าไปนอนได้แล้ว"

"ก็พี่สาวเรา เป็นทั้งอัยการสาวเป็นทั้งมิชชันนารี และเป็นนักเขียนที่กำลังเขียนนิยายรักข้ามพบด้วย ตกลงใครกันแน่ที่บ้าเขียนนิยายกันแน่นะ มันไม่เข้ากับมาดอัยการกับการเป็นมิชชันนารีเลยพี่ว่าไหม"

"ก็พี่ชอบทั้งหมดที่พี่อยากเป็น ใครจะว่าอย่างไรก็ปล่อยเขาไป พี่รู้ว่าพี่กำลังทำอะไรก็พอ รู้หน้าที่บทบาทการงาน"

"ไม่เถียงแล้วไปนอนก่อนแล้วนะ ไปจริงๆแล้วนะ"

"จ้าๆ ฝันดีน้องรัก พรุ่งนี้เดี่ยวพี่ตื่นมาทำของอร่อยให้กิน คิดไว้เลย แล้วคอยดูว่าจะใช่สิ่งที่เราคิดไหม"

"เย้ๆ ต้องใช่แน่นอน นาว่า"

หลังจากที่ได้โต้ว่าทีกันไปหลายยก สุดท้ายก็ยอมไปนอนแต่โดยดีนะน้องสาวเรา ตัวเราก็ควรจะนอนได้แล้ว อ่านบทความ และเตรียมบทเรียนสอนที่โบสถ์เสร็จแล้ว ทำรายงานส่งมหาลัยเสร็จไปแล้ว นิยายก็เข้าไปอัพได้หนึ่งเรื่อง ทั้งหาข้อมูลเรื่องอิสราเอลก็พอใจแล้ว ได้เวลาพักสมองแล้ว ฝันดีคะ ขอให้ฝันเห็นชายในฝันจริงๆสักที โสดมานานพอแล้ว หลังจากที่มานารีเอลคิดในใจเสร็จ ก็ปิดหนังสือ ปิดพระคัมภีร์ ปิดบทความ ปิดการอัพนิยาย ตกลงเธฮทำทุกอย่างจริงๆ แล้วตัวตนที่แท้จริงของเธอคือเรื่องไหนกันแน่นะ ตัวเธอเองก็ไม่รู้เหมือนกัน รู้แค่ว่ามีความสุขทุกครั้งที่ได้ทำทุกอย่างที่ว่ามาเลย เพราะเป้นคนที่ชอบหาสิ่งใหม่ๆและสิ่งที่ท้าทายมาทำเสมอ และไม่ชอบทำะไรที่ละอย่าง ชอบทำที่เดียวพร้อมกันไปเลย ตัวเธอเองก็งงที่สามารถทำทุกอย่างออกมาได้ดีกว่าทำที่ละอย่าง