ตอนที่ 2

และเรื่องนี้ก็ไม่ได้ทำให้เอเรียลล่าพอใจ มันเป็นไปอย่างที่เธอคาดคิดและหวาดหวั่นมาเสมอ นั่นคือการไม่ยอมรับและความพยายามกีดกั้นรักต่างชนชั้นซึ่งเธอรู้ว่าจุดจบของเรื่องทุกอย่างจะเป็นเช่นไร ทั้งที่แมทเทียสรู้เรื่องนี้และเขาสัญญาว่าจะรับผิดชอบหากแต่นั่นกลับไม่มีน้ำหนักมากพอเท่ากับเงินสองล้านยูโรที่เอเรียลล่าตั้งใจหยิบยื่นให้เพื่อให้เธอพาลูกสาวกลับเมืองไทยประจวบเหมาะกับที่ลูกชายของเธอมีปัญหาติดหนี้การพนันและถูกขู่เอาถึงชีวิต

“มันเป็นไปไม่ได้หรอกที่ฉันจะยอมให้แมทเทียสแต่งงานกับผู้หญิงที่ไม่มีสกุลรุนชาติอย่างลูกสาวของหล่อน นี่ฉันจะเอาหน้าไปไว้ไหนถ้าคนในสังคมรู้ว่าเจ้าของคอสแทนทิโน คอร์ปอเรชั่นเอาเด็กรับใช้ในบ้านทำเมีย ลิลลี่เรียนจบชั้นไหนกัน หล่อนก็รู้ดีว่าหล่อนไม่มีอะไรสักอย่าง มาที่นี่ตัวเปล่าแล้วคิดจะเอาทุกอย่างไปอย่างนั้นหรือ”

เสียงมารดาของแมทเทียสยังดังก้องในหูของรัชนี

“ฉันไม่ได้คิดอะไรอย่างนั้นเลยนะคะคุณเอเรียลล่า ฉันไม่เคยคิดว่าจะหาผลประโยชน์จากพวกคุณ”

“ถ้าอย่างนั้นเอาเงินนี่ไป!...แล้วเธอก็พาลิลลี่ไปให้พ้นชีวิตลูกชายของฉัน แมทเทียสบอกว่าจะรับผิดชอบเด็กในท้องของลิลลี่แต่บอกไว้ตรงนี้เลยนะว่าฉันรับไม่ได้ กลับไปเมืองไทยคืนนี้ ฉันให้คนของฉันจองตั๋วเครื่องบินไว้ให้พวกหล่อนแล้ว กลับไปอยู่ในที่ที่พวกหล่อนมาแล้วก็ไม่ต้องติดต่อกลับมาหาแมทเทียส เพราะลูกชายของฉันต้องแต่งงานกับผู้หญิงที่เขาคู่ควรเท่านั้น!”

รัชนีไม่รู้ว่าจะทำเช่นไรดีหากทว่าท้ายที่สุดแล้วลักษณ์นารากลับเป็นคนช่วยตัดสินใจเรื่องนี้แทนมารดา เธอเลือกที่จะให้รัชนีรับเงินจำนวนนั้นเพื่อช่วยชดใช้หนี้ให้กานต์ น้องชายของเธอ ยอมหันหลังให้ผู้ชายที่ตัวเองรักสุดหัวใจด้วยการ ไปพ้นจากทางชีวิตของแมทเทียสโดยปราศจากเงื่อนไขเพื่อยุติทุกอย่างแม้นั่นหมายถึงการเฉือนหัวใจตัวเอง

ลักษณ์นาราส่ายหน้าและฝืนยิ้มให้ “ไม่ใช่ความผิดของแม่หรอกนะคะ ไม่ใช่เลย...แม่ทำทุกอย่างเพื่อหนูมามากเท่าไหร่ แล้วทำไมหนูจะตอบแทนบุญคุณของแม่บ้างไม่ได้”

“แต่มันมากมายเหลือเกินจนแม่รู้สึกว่าตัวเองเห็นแก่ตัวที่ให้ลูกต้องเสียสละความสุขในชีวิตมาแบกรับภาระทุกอย่าง”

“ไม่ค่ะแม่...หนูไม่ได้สูญเสียทุกอย่างไปหรอกนะคะ ถึงหนูจะไม่ได้ใช้ชีวิตครอบครัวอย่างสมบูรณ์แบบกับผู้ชายที่หนูรัก แต่หนูก็ยังเหลือ...ปุ๊บปั๊บกับ...ปุนต์”

ร่างบางปาดรอยน้ำบนขอบตาและยิ้มให้มารดาที่จ้องลึกเข้าไปในดวงตาสีน้ำตาลเป็นประกายงดงามของบุตรสาว นัยน์ตาของหญิงวัยกลางคนสะท้อนเงาหญิงสาวที่เธอรักดังดวงใจ ดวงหน้ารูปไข่หมดจดใต้กรอบเรือนผมยาวดำขลับกอรปด้วยเครื่องหน้าอันเฉิดฉายด้วยดวงตากลมโตใต้คิ้วโก่งและจมูกโด่งเล็กรับกับริมฝีปากเป็นกระจับอิ่มเอิบสีชมพูดุจกลีบกุหลาบป่า ความงามอ่อนหวานของลักษณ์นาราถอดแบบมาจากรัชนีไม่ผิดเพี้ยนและมันยังถ่ายทอดไปถึงใครอีกคนซึ่งถูกกล่าวถึง สักครู่รัชนีก็ทำหน้าเหมือนนึกอะไรขึ้นได้

“แม่ว่าจะพาปุ๊บปั๊บไปวัดด้วยกันน่ะ ให้ไปกราบพระด้วยกัน” พูดแล้วก็เหลียวไปชะเง้อมองที่ประตูห้อง “เดี๋ยวแม่ออกไปดูเจ้าตัวเล็กก่อน เล่นอยู่ข้างนอกคนเดียว ซนเหลือเกินแต่ก็น่ารักน่าชังขึ้นทุกวัน”

“ค่ะแม่...เดี๋ยวหนูตามออกไปนะคะ”

ลักษณ์นารายิ้มกับมารดาที่ลุกขึ้นและออกไปจากห้อง หญิงสาวหันไปมองตัวเองในกระจกก่อนลุกขึ้นและจัดแต่งชุดให้เรียบร้อยเพื่อเตรียมตัวออกไปทำงานซึ่งเธอเป็นแม่บ้านในรีสอร์ทหรูแห่งหนึ่งแล้วเดินออกไปหยุดที่ห้องรับแขก ร่างบางต้องชะงักไปชั่วขณะเมื่อเห็นว่ามีรถเอสยูวีคันใหญ่สีบรอนซ์เงินซึ่งเธอไม่คุ้นตาจอดอยู่หน้าประตูรั้วบ้าน เธอก้าวออกไปก็เห็นมารดายืนอยู่กับเด็กหญิงตัวน้อยวัยสี่ขวบเศษในชุดกระโปรงผ้าชีฟองแสนสวยสีชมพูและเด็กอีกคนซึ่งหากสังเกตดี ๆ มีเค้าโครงหน้าเหมือนกันมากแต่เป็นเด็กผู้ชายสวมเสื้อยืดลายมิคกี้เม้าส์ ทั้งสองยืนขนาบข้างรัชนีที่กุมมือเด็กทั้งสองไว้ แต่สิ่งที่ทำให้ลักษณ์นาราต้องผงะก็คือร่างสูงใหญ่ของใครคนหนึ่งซึ่งยืนอยู่ตรงหน้ารัชนีและเด็กคู่นั้น