บทที่ 2

ม่านมุกยืนตั้งสติพร้อมกับสูดอากาศเข้าปอดลึกๆ แล้วเดินตรงไปขอส่วนแบ่งที่เธอควรจะได้อย่างไม่รีรอ ซึ่งคนที่พาเธอมาที่นี่ก็ไม่ใช่ใครอื่น โมเดลลิ่งที่เธอเซ็นสัญญาด้วย โมเดลลิ่งที่หลอกพาเธอไปถ่ายแบบชุดชั้นในเพื่อแลกเงินแค่ไม่กี่หมื่น แต่ผลของการกระทำครั้งนั้น ทำให้เธอถูกตราหน้าว่าเป็นแค่...

ผู้หญิงไร้ค่า

ผู้หญิงไร้ยางอาย

ผู้หญิงใจแตก

ผู้หญิงที่ซื้อได้ด้วยเงิน และอีกมากมายคำกล่าวหา ยังไม่รวมถึงผู้ชายบางจำพวกที่จ้องแต่จะแทะโลมหรือไม่ก็

หวังซื้อเธอเพื่อไปขึ้นเตียง ประโยคที่ม่านมุกเจอบ่อยๆ คือ ‘เท่าไหร่ สดได้ไหม ประตูหลังได้หรือเปล่า’

แฟนที่คบหากันมาสองปีก็บอกเลิก เพื่อนสนิทที่คบหากันมาตั้งแต่สมัยเรียนก็ตีจาก ม่านมุกบอกตัวเองว่าห้ามผิดซ้ำสอง แต่สุดท้ายโชคชะตากลับเล่นตลกให้เธอหวนกลับเข้าสู่เส้นทางที่ต้องการหลักหนีอีกครั้ง หวนกลับมาขอความช่วยเหลือจากคนที่ร้ายกาจใส่เธออย่างไม่น่าให้อภัย

“เกลขอส่วนแบ่งค่ะ”

“ส่วนแบ่งอะไรจ๊ะเกล” อันดาสาวใหญ่วัยสี่สิบปีไหวไหล่ราวกับไม่รู้อะไรทั้งนั้น ทั้งๆ ที่เธอกินอยู่กับปากอยากอยู่กับท้อง

“ก็เงินที่ผู้ชายคนนั้นซื้อ...เกล เกลขอตามที่เราตกลงกัน” ม่านมุกเอ่ยด้วยเสียงสั่นเครือ นั่นเพราะรู้สึกเหมือนมีก้อนอะไรบางอย่างจุกอยู่ที่ลำคอจนพูดแทบไม่ออก ชีวิตคนเรามีทางให้เลือกเดินมากมาย แต่เธอจำเป็นต้องเลือกทางนี้ นั่นเพราะอีกหนึ่งชีวิตที่รอเธออยู่ รอให้เธอนำเงินไปเติมลมหายใจให้

การต้องหาเงินสามแสนภายในหนึ่งอาทิตย์มันไม่ใช่เรื่องง่าย อย่าว่าแต่หลักแสนเลยขนาดหลักหมื่นม่านมุกก็แทบไม่รู้จะบากหน้าไปพึ่งพาใคร เพราะนอกจากแม่แล้วญาติที่ไหนเธอก็ไม่มี

“แต่ลูกค้ายังไม่เซ็นเช็คให้นี่ ฉันจะเอามาจากไหนให้เธอเล่า”

“คุณอันดาสำรองจ่ายให้เกลก่อนก็ได้ ลูกค้าคนนั้นเขาดูรวยและคงไม่เบี้ยวหรอก จริงไหม” ม่านมุกวิงวอน นั่นเพราะเธอจำเป็นต้องใช้เงิน ยิ่งได้เงินมาเร็วเท่าไหร่ชีวิตแม่ของเธอก็จะยิ่งปลอดภัยเร็วเท่านั้น

“ไม่มีใครเขาจ่ายเงิน จนกว่าจะได้นอนกับเธอหรอกนะ”

“ว่าไงนะคะ”

“ฉันรู้ว่าเธอเข้าใจ” อันดากอดอกมองม่านมุกอย่างไม่ค่อยสบอารมณ์สักเท่าไหร่ อารมณ์ดีเพราะมีเช็คเงินสดห้าล้านอยู่ในกระเป๋าได้ไม่กี่นาที ตอนนี้กลับต้องมาอารมณ์เสีย

“แต่ตอนที่คุณอันดาบอกเกลมันไม่ใช่แบบนี้นี่ บอกว่าหลังจากเอ่อ...ขายเสร็จลูกค้าก็จะโอนเงินให้ทันที”

“คราวนี้ลูกค้าเป็นคนขอมา” อันดายื้อเวลา นั่นเพราะแม้ในกระเป๋าตอนนี้จะมีเช็คเงินสดพร้อมแล้ว แต่เธอก็อยากให้เงินหลักห้าล้านมันนอนเล่นในบัญชีนานสักหน่อย

“แล้วนานแค่ไหน เกลถึงจะได้เงิน”

“อาจจะเจ็ดวันหรือมากกว่านั้น”

“ไม่ได้เด็ดขาด เกลรอนานขนาดนั้นไม่ได้” ม่านมุกส่ายหน้าปฏิเสธ นั่นเพราะชีวิตของแม่เธอคงรอนานขนาดนั้นไม่ได้แน่นอน

“ไม่ได้ก็ต้องได้จ้ะ”

“ถ้าอย่างนั้นคุณอันดาพอจะโอนเงินให้เกลก่อนสักสามแสนไหมคะ เกลต้องใช้จริงๆ”

“ฉันไม่ได้มีเงินมากมายขนาดนั้นหรอกนะ” ต่อให้มีเงินแต่ก็ยังไม่ใช่เวลาที่อันดาจะให้ม่านมุกในตอนนี้ นั่นเพราะถ้าให้ไปก็กลัวเธอหนี เกิดม่านมุกหนีขึ้นมาเธอก็แย่สิ

“แต่ว่า...” ม่านมุกน้ำตาเอ่อ นั่นเพราะหวังไว้ว่าหลังจากลงมาบนเวทีแล้วเธอจะได้เงินค่าตัวในทันที

“ชาติพาเกลไปขึ้นรถลูกค้าได้แล้ว” เอ่ยจบชาติก็เข้ามาล็อกตัวม่านมุกไว้ทันที

“คุณอันดา คุณไม่ทำตามคำพูด ปล่อยเกลนะ ปล่อย”

“หยุดแหกปากโวยวาย ไม่งั้นฉันจะยิงเธอให้ตายอยู่ตรงนี้ คิดดูสิว่าถ้าตายไป แม่เธอที่ป่วยเป็นมะเร็งและกำลังรอเงินเพื่อเอาไปเป็นค่าผ่าตัดจะอยู่ยังไง” คำขู่ของอันดาทำให้ม่านมุกถึงกับหยุดดิ้นรนขัดขืน โชคชะตาช่างเล่นตลกนั่นเพราะมันมักจะชักพาคนร้ายๆ เข้ามาทำลายเธออยู่เสมอๆ

เมื่อเห็นท่าทีของม่านมุกที่ยอมสงบเพราะคำขู่จากปากเธอไปเมื่อครู่นี้ แทนที่จะหยุดอันดากลับพูดจาเสียดสีให้คนฟังต้องเจ็บช้ำน้ำใจ

“อย่าทำเป็นเล่นตัวเหมือนยังไม่เคยเสียตัวมาก่อนนักเลย ทั้งๆ ที่เธอก็รับงานพวกนี้ออกตั้งหลายครั้งหลายหน”

“เกลไม่เคยทำ”

“ไม่เคยทำได้ยังไง ทั้งชื่อ ทั้งรูป ทั้งเบอร์โทรศัพท์ของเธอโชว์หราอยู่บนกลุ่มไลน์สาวไซด์ไลน์ซะขนาดนั้น” คำพูดของอันดาเหมือนคำสารภาพผิด นั่นเพราะม่านมุกไม่เคยทำอะไรแบบนั้นมาก่อน

ทุกคำที่ได้ฟังนำมาประติดประต่อกับเหตุการณ์ก่อนหน้านี้ ที่มีผู้ชายแปลกหน้าเดินตรงเข้ามาหาเธอ พร้อมคำพูดห่ามๆ แสนหยาบคาย เน้นย้ำแต่เรื่องบนเตียงอย่างนั้นอย่างนี้ รวมทั้งขอเลี้ยงดูเลยก็มี พลอยทำให้เธอสับสนว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่ เจอหลายคนเข้าทำให้เธอถึงกลับไม่กล้าออกไปไหนจากบ้าน กลายเป็นคนระแวงผู้ชายทุกคนที่เข้าใกล้ ที่แท้ก็เพราะแบบนี้สินะ

“ฝีมือคุณเองหรอกเหรอ คุณใช่ไหมที่ทำให้ฉันเจอกับผู้ชายโรคจิตพวกนั้นไม่หยุดหย่อน” แววตาของม่านมุกแข็งกร้าวขึ้น

“ใช่...ฉันเอง” อันดาเอ่ยรับอย่างไม่คิดจะปิดบังอะไรอีก นั่นเพราะมั่นใจว่าหลังจากนี้ม่านมุกจะไม่กลับมาที่นี่อีก การถูกซื้อโดยชาวต่างชาติที่เป็นใครมาจากไหนก็ไม่รู้ มันไม่ใช่เรื่องสนุกหรือสวยงามราวกับเทพนิยายนักหรอก ดีไม่ดีหลังจากหมดสนุกเธออาจกลายเป็นศพอยู่ที่ไหนสักแห่ง

“คุณทำได้ยังไง คุณทำกับเกลแบบนั้นได้ยังไง” ม่านมุกเอ่ยน้ำตาคลอเบ้า แม้ที่ผ่านมาจะเสียความรู้สึกที่ถูกหลอกไปถ่ายแบบชุดชั้นในมาแล้ว แต่คราวนี้มันมากกว่านั้นมาก เธอผิดที่รนหาที่เดินเข้ามาติดบ่วงเอง

“ทำไมฉันจะทำไม่ได้ ในเมื่อเธอไม่ได้เป็นอะไรกับฉันสักหน่อย” ประโยคที่ได้ยิน ทำเอาม่านมุกถึงกับพูดไม่ออก ได้แต่หัวเราะเย้ยยันตัวเอง ที่ใสซื่อเกินจะตามผู้หญิงตรงหน้าได้ทัน

“อยากรู้ไหมว่าวันไหนที่มีลูกค้าเจาะจงจะใช้บริการเธอ ฉันแก้ปัญหายังไง” อันดาเอ่ยถามแต่แทบไม่รอฟังคำตอบจากม่านมุกก็เฉลยขึ้นเสียเอง

“ฉันก็จัดการส่งเด็กสาวคนอื่นๆ ไปแทน พร้อมกับกำชับบอกลูกค้าว่าเธอชอบเล่นเซ็กซ์แบบมืดๆ ถ้าเปิดไฟเธอจะกลับทันที แค่นี้ทุกอย่างก็จบ เธอนี่ก็ช่างใสซื่อ แต่ก็ดีเพราะมันทำให้ฉันขายเธอได้ราคา อ้อ...รวมถึงครั้งนี้ด้วย”

“สารเลว”