ตอนที่ 3

มีมี่เดินกลับไปทิ้งตัวลงบนที่นอนเธอเอื้อมมือไปหยิบรีโมตแอร์เพื่อปรับเพิ่มระดับความเย็น รู้สึกร้อนรุ่มไปทั้งกายเธอปรับเปลี่ยนอุณหภูมิไปที่สิบแปดองศาฯ และล้มหัวลงบนหมอนพยายามข่มตาให้หลับ

ผ่านไปนับชั่วโมงเธอยังคงตาแข็งแต่เริ่มเบลอ ๆ ครั่นเนื้อครั่นตัวอย่างบอกไม่ถูก เลือดในกายเธอเหมือนจะเดือดพล่าน

“ทำไมมันร้อนรุ่มไปหมดเนี่ย” เธอสบถกับตัวเองในใจนอนกลิ้งตัวไปมาอยู่บนที่นอนรู้สึกกระสับกระส่าย

“มันเป็นบ้าอะไร” เธอลุกขึ้นลงจากเตียงไปเปิดตู้เย็นหยิบน้ำเย็นออกมาเปิดฝาก่อนจะกรอกลงไปในลำคออย่างรวดเร็ว

ลีโอขยับตัวเพราะแสงจากตู้เย็นส่องแยงลูกตา เขาขยับขดตัวนอนกอดแขนตัวเองแน่น รู้สึกหนาวเพราะไม่มีอะไรมาห่มร่างกาย นอกจากเสื้อยืดตัวบาง ๆ กับกางเกงยีนลาย ๆ ที่เขาใช้มีดกรีดมันเป็นเส้น ๆ ให้ขาด เลยทำให้ลมและอากาศเย็นในห้องลอดเข้าไปสัมผัสที่ตัวของเขาได้

“เฮ้ย...ไอ้มี่ลดแอร์ลงหน่อยดิ ผ้าห่มก็ไม่เอามาห่มให้เขา แบ่งหน่อยไม่ได้หรือ” เสียงเขาเอื้อนเอ่ยออกมาเมื่อได้ยินเสียงคนเดินเข้ามาใกล้ ๆ

มีมี่ทำท่าเหมือนจะใช้มือดึงเขาให้ตื่น แต่ก็ชะงักก่อนจะเดินไปที่เตียงหยิบผ้าห่มนวมมาห่มให้เขาแล้ว ตัวเธอเองรีบสาวเท้าเข้าไปในห้องน้ำตัวปลิว

เสียงอาบน้ำที่ดังออกมาและเสียงสายน้ำราดรดตัวเสียงดังลอดออกมา ลีโอลุกขึ้นนั่งเมื่อเห็นว่ามีมี่เข้าไปนานมากแล้ว และเสียงน้ำฝักบัวยังคงไหลไม่หยุด

เขานึกขึ้นได้ว่ามีมี่ได้ดื่มน้ำสีที่รุ่นพี่ผสม Club Drug ลงไปด้วยความเป็นห่วง จึงรีบเดินไปที่ห้องน้ำยกมือขึ้นเคาะประตูแล้วเรียกเธอเบา ๆ

“มีมี่เป็นอะไรหรือเปล่า” เสียงเขาถามและแนบหน้าเข้าไปจนชิดประตู เขาลองหมุนดูลูกบิด ซึ่งมันไม่ได้ล็อก แต่ลีโอก็ไม่กล้าที่จะเปิดเข้าไปดู เขาจึงแง้มประตูร้องเรียกเธออีกครั้งหนึ่ง

“มี่ มีมี่ มี่ได้ยินไหม ทำไมไม่ตอบเรา เป็นอะไรไหมหรือเปล่า มีมี่ มี่” แต่สิ่งที่กลับมาคือความเงียบ

ลีโอตกใจรีบเปิดประตูเข้าไปอย่างรวดเร็ว สิ่งที่เขาเห็นตรงหน้ามีมี่นั่งอยู่ที่ใต้ฝักบัวด้วยร่างกายที่เปลือยเปล่า ไม่มีอาภรณ์ติดตัว แม้แต่ผืนเดียว นั่งตัวสั่นงันงกตัวโชกไปด้วยน้ำกอดเข่าของตัวเองแน่น

เขารีบคว้าผ้าเช็ดตัวที่มีมี่วางพาดไว้ที่ราวตากด้านบน เอื้อมมือไปปิดฝักบัว ก่อนจะคลุมผ้าเช็ดตัวลงไปบนไหล่ของเธอ ใช้สองมือประคองมีมี่ให้ลุกขึ้น ก่อนจะใช้มืออีกข้างตบไปที่หน้าของมีมี่เบา ๆ เพื่อเรียกสติ

“มีมี่เป็นไงบ้าง” เธอปรือตาขึ้นมองเขา ก่อนจะโผเข้าสวมกอดและร้องไห้ออกมา แบบไม่มีเหตุผล ลีโอถึงกับอึ้ง เมื่อร่างเปลือยเปล่าที่โผเข้ามากอดเขาโดยที่เขาไม่ได้ตั้งตัว

“ลีโอมี่เป็นอะไรไม่รู้” เธอพูดได้แค่นั้น ก่อนที่จะร้องไห้น้ำตาไหลออกมาพราก ๆ ลีโอรีบประคองเธอและพันผ้าเช็ดตัวให้โดยรอบ กลัดขมวดปมไว้ที่ด้านหลังผลักตัวเธอให้นั่งลงไปที่โถชักโครก

เขาเดินไปหยิบผ้าเช็ดตัวผืนเล็กที่เห็นพาดอยู่ใกล้ ๆ มาขยี้เส้นผมทั้งหัว ที่ตอนนี้เปียกโชกไปหมด มีมี่ยังคงนั่งสั่นและบิดกายไปมาจิกเล็บที่หัวเข่าจนเป็นรอยแดงเต็มไปหมด

“มี่อย่าทำแบบนั้น” ลีโอพยายามจับมือไม่ให้เธอจิกเล็บลงไปในเนื้อของตัวเองและรีบประคองร่างกายที่สั่นเทาเข้าไปในห้อง แล้วให้เธอนั่งลงบนเตียง รีบเดินไปเปิดตู้เย็นหยิบน้ำเย็นออกมาเปิดให้เธอดื่มอีกขวด มีมี่รับมาอย่างร้อนรนและเทลงไปในปากดื่มน้ำลงคอแทบไม่หายใจ

“โอเคมี่...ใจเย็น ๆ นะ” เสียงเขาบอกเธอ

แสงไฟที่ลอดออกมาจากห้องน้ำทำให้สองคนสบสายตากัน ลีโอชักใจคอไม่ดี เมื่อเห็นมีมี่ส่งสายตาเว้าวอนมาให้ ใช้มือฉุดข้อแขนดึงตัวเขาให้ลงมานั่งใกล้ ๆ

“ลีโอช่วยมี่ด้วย” เธอพูดกับเขาออกมาน้ำเสียงสั่นไหวโผเข้ากอดรัดเขาและเริ่มชิดใบหน้าเหมือนเชิญชวนให้เขาจูบ

“เฮ้ย...มีมี่...ไม่มีสติเลย ใจเย็น ๆ เดี๋ยวมันก็จะดีขึ้นเอง”

เขาบอกเธอเสียงเบา พยายามกดร่างที่สั่นเทิ้มของเธอให้นอนลง แล้วรีบหาผ้าที่อยู่ใกล้ ๆ เหมือนเป็นผ้าพันคอเอามันมามัดมือมีมี่ติดกันทั้งสองข้าง ร่างของเด็กสาวบิดเร่า ๆ อย่างบอกไม่ถูก ผ้าเช็ดตัวที่ขมวดปมไว้หลวม ๆ เริ่มหลุดลุ่ย ลีโอรีบเอาผ้าผืนเล็กที่เขาเช็ดผมให้เธอ เมื่อกี้นี้ไปชุบน้ำบิดพอหมาด ๆ เข้ามานั่งใกล้ ๆ เธอและเช็ดไปทั่วใบหน้า

ริมฝีปากที่เริ่มซีดกัดเม้มและครางออกมาเบา ๆ”อือ...ลีโอ”

และเธอพยายามใช้สองมือที่ถูกมัดถูไถไปที่หน้าอกของตัวเองแบบไม่รู้ตัว ด้วยฤทธิ์ยาลืมเลยไม่อายว่ามีผู้ชายนั่งมองหน้าเธออยู่ข้าง ๆ ลีโอทำตัวไม่ถูก ความเมาหายเป็นปลิดทิ้ง กลืนน้ำลายที่เหนียว ๆ ลงคออย่างลำบาก เดินไปหยิบน้ำเย็นในตู้เย็นมาเปิดดื่มกระดกขวดน้ำขึ้นรวดเดียว แล้วนั่งลงใกล้คนรักอย่างลำบากใจไม่รู้จะทำอย่างไร

ตอนนี้มีมี่แทบไม่รู้ตัวและไม่มีสติสัมปชัญญะ

“ลีโอ...อา...ช่วยมี่ด้วย” เธอยังคงร้องครางเรียกชื่อเขาออกมาตลอดเวลา

เขาหันไปมองหน้าเธอที่ตอนนี้มีเม็ดเหงื่อผุดขึ้นมาเต็มไรผมและไหลลงตามลำคอ เขาฉวยผ้าผืนเดิมเช็ดหน้าตาและเหงื่อที่ไหลย้อย

มีมี่ใช้มือทั้งสองที่มัดติดกันจับข้อมือของเขาไว้แน่น

“ลีโอ...” เรียกชื่อเขาอีกครั้ง เธอจับมือของเขามาวางไว้ที่บนหน้าอกที่ตอนนี้ยอดถันแข็งเป็นไตและให้ฝ่ามือของเขาลูบไล้ไปบนยอดถันนั้นอย่างจงใจ

“ลีโอจะไม่ช่วยมี่ใช่ไหม จะให้มี่ขาดใจตายตรงนี้ใช่ไหม” เสียงเธอต่อว่าเขาแผ่วเบาน้ำเสียงขาดหายเป็นช่วง ๆ

“แก้มัดให้มี่เลยนะตอนนี้ด้วย” เธอพยายามเปล่งเสียงออกมาบอกเขาแผ่วเบาน้ำเสียงแหบแห้ง

ลีโอมองหน้าคนรักอย่างสงสารและรู้สึกกระดากอายที่เธอใช้มือน้อย ๆ ที่โดนมัด บังคับให้เขาไล้ลูบมือไปทั้งเต้าลีโอตัดสินใจแก้มัดให้เธอ