แจ้งจับ(5)

แพน talk

ฉันเดินออกมาจากบริษัทน้ำตาก็ยังไหลไม่หยุด ฉันใช้มือปาดน้ำตาก็ที่จะกลั้นใจกลืนความเจ็บปวดไว้ในใจ ก่อนที่จะโบกแท็กซี่กลับบ้าน พอรถขับมาถึงหน้าบ้านฉันลงจากรถ พ่นลมหายใจหนักๆแล้วเปิดประตูรั้วเข้าไปในบ้าน และพอเข้าไปในตัวบ้านก็ได้ยินเสียงพ่อกับแม่พูดคุยกันกับเรื่องของฉัน

ท่านทั้งสองดูสีหน้าเคร่งเครียด เป็นเพราะฉันเองที่ทำให้ท่านสองคนก็เสียใจ หนักใจ

ฉันเดินเข้าไปตรงหน้าท่านทั้งสองแล้วคุกเข่าลง กราบเท้าของท่าน

"คุณพ่อ คุณแม่ แพนขอโทษ แพนไม่ดีเอง แพนเป็นเด็กใจแตก แพน..."

"พอเถอะยัยแพน " แม่พูดแทรกขึ้นแล้วดึงตัวฉันมากอด

"พ่อกับแม่ หายโกรธแพนแล้วใช่ไหมคะ"ฉันถามด้วยเสียงสั่นเทาน้ำตาไหลอาบแก้มทั้งสอง

"โกรธสิ แต่จะทำไงได้ล่ะ" แม่ตอบกลับมา

"แล้วแกไปคุยกับเขาหรือยัง" อันนี้พ่อถาม คำถามของพ่อทำให้ฉันนึกถึงคำพูดของพี่ซันฉัน น้ำตาก็ยิ่งไหลออกมา

"ร้องไห้แบบนี้แสดงว่ามันไม่รับผิดชอบใช่ไหม" พ่อเอ่ย สีหน้าที่ไม่สบอารมณ์

"..."

"พ่อแม่มันเป็นใคร?" พ่อถามต่อ

"..." ฉันได้แต่ส่ายหน้า ซึ่งก็ไม่รู้อะไรเกี่ยวกับพี่ซันสักเท่าไหร่นอกจากที่ทำงานและร้านของเขา

"งั้นคงต้องแจ้งความ" พ่อพูดต่อ

"อย่านะพ่อ" ฉันท้วง

"แกยังจะเป็นห่วงมันอีกเหรอ"พ่อสวน

"เปล่าค่ะ แต่ว่าถ้าทำแบบนั้น มันไม่เกิดผลดีเลย "

"ลองไปเจรจาก่อนไหมคุณ" อันนี้แม่พูด

"ก็ได้ " พ่อรับคำแล้วกดโทรศัพท์โทรหาเพื่อนของพ่อที่เป็นตำรวจทันที ฉันได้แต่นั่งถอนหายใจ ไม่คิดเลยว่าจะเป็นเรื่องใหญ่ขนาดนี้

ฉันเข้าห้องอาบน้ำเตรียมตัวนอน แต่หัวค่ำเพราะพรุ่งนี้จะมีสอบอีกหนึ่งวัน ฉันก็จะเรียนจบและต้องเตรียมตัวสอบเข้าในมหาวิทยาลัยแล้ว ...

...............

ซัน talk

ผมหงุดหงิดกับยัยเด็กนั่นมาก จะอะไรกันนักหนา อยากจะจับผมงั้นเหรอ ไม่มีทางผมไม่ยอมเป็นเหยื่อให้เด็กใจแตกแบบนั้นแน่ๆ เลิกงานผมขับรถมาที่ร้าน จะชวนไอ้ณัฐมาดื่มก็มัวแต่ไปเคลียร์กับหยกเรื่องปุ้ย ส่วนไอ้หมูก็หายหัวไปไหนไม่รู้ของมัน ผมมาที่ร้านก็สั่งเครื่องดื่มมานั่งดื่มคนเดียว จนร้านปิดผมก็ขับรถมาที่บ้าน แล้วเข้านอน

ตื่นมาตอนเช้า ก็มีเสียงคนเคาะประตูเสียงดัง ปัง ปัง ปัง

"ตาซัน ตื่นๆๆ" เป็นเสียงแม่ของผมเอง ผมหยัดกายลุกขึ้นนั่งสะลืมสะลือ ก่อนที่จะลงจากเตียงเดินไปเปิดประตูให้แม่

"มีอะไร มาปลุกแต่เช้า"

"แกไปทำอะไรมาล่ะ" แม่ย้อนถาม

"ผมทำอะไร ผมยังไม่ได้ทำอะไรเลย" ผมตอบกลับไป

"รีบลงมาเลย เกิดเรื่องใหญ่แล้ว ดีนะที่พ่อแกไม่อยู่" คำพูดของแม่ทำให้ผมแปลกใจมาก

"เรื่องอะไรกันแน่"

"รีบลงมาเถอะ" แม่ไม่ตอบอะไรแต่เร่งให้ผมรีบลงไปให้ได้

"อืมๆ แม่ลงไปก่อนเดี๋ยวผมตามไป"

"รีบมาล่ะ" พูดจบแม่ก็เดินออกไป ผมก็เข้าห้องน้ำล้างหน้าล้างตาแล้วรีบลงตามแม่

พอลงมาก็พบชายหญิงคู่หนึ่งแต่งตัวดี อยู่ในวัยกลางคน ผู้ชายทำสีหน้าไม่สบอารมณ์ ขณะที่คุยกับแม่ ผมเดินเข้าไปยกมือพนมไหว้ เป็นมารยาท ทั้งสองรับไหว้ แต่ส่วนตัวผู้ชายไม่ค่อยจะเต็มใจสักเท่าไหร่

"พวกคุณเป็นใคร" ผมเอ่ยถาม

"ฉันเป็นพ่อของแพน ผู้หญิงที่แกมีอะไรด้วย ทั้งที่อายุไม่ถึงสิบแปดไง" คำตอบของผู้ชายที่ไม่สบอารมณ์ทำให้ผมตกใจมาก นี้เธอไปบอกกับพ่อแม่เธอจริงๆงั้นเหรอ

"อ่อ นึกว่าใคร อยากได้เท่าไหร่ล่ะครับ"ผมพูดตอบกลับไป พร้อมกับยกยิ้มมุมปาก ที่แท้ก็แค่อยากได้เงิน

"ตาซัน"แม่สบถปรามผม

"แกจะดูถูกพวกฉันมากไปแล้วนะ" พ่อของแพนตวาดขึ้น

"แล้วที่คุณมา เพราะเงินไม่ใช่เหรอ"ผมสวน

"ไอ้...."พ่อของแพนกำลังจะต่อว่าผมแต่แม่ของเธอได้ห้ามไว้

"ถ้าคุยไม่รู้เรื่อง ฉันขอแจ้งความจับลูกคุณในข้อหาพรากผู้เยาว์" แม่ของแพนหันไปพูดกับแม่ผม

"ค่อยๆคุยกันก่อนเถอะนะ..."

"เชิญเลย ถ้าอยากจะให้ลูกสาวอับอาย" ผมแทรกขึ้น

"เราจะได้เห็นดีกัน" พ่อของแพนพูดขึ้นก่อนที่จะหยัดกายลุกจากโซฟาตามด้วยแม่ของเธอ แล้วเดินออกจากบ้าน แม่หันมามองขวางผม แล้วถอนหายใจแรงๆใส่

"นึกว่าผมจะกลัว?" ผมพูดจบก็เดินกลับขึ้นไปบนห้อง เพื่ออาบน้ำเตรียมตัวไปทำงาน

ขณะที่ผมทำงานอยู่ช่วงบ่ายหลังจากกินข้าวแล้วก็พบว่ามีจดหมายปิดผนึกวางอยู่โต๊ะ ผมจึงเปิดดู เป็นหมายศาลเรียกตัว

"ฉิบหาย ทำไม ไวจังว่ะ"ผมสบถออกมา แล้วเดินไปยังที่โต๊ะไอ้ณัฐ

"ไอ้ณัฐ มึงดูนี้" ผมยื่นจดหมายให้มันดู สีหน้ามันสงสัยรับจดหมายแล้วเปิดดู

"ฉิบหายแล้วไอ้ซัน กูต้องหาพนักงานใหม่อีกแล้วเหรอ" คำพูดไอ้เชี้ยณัฐมันคิดจะให้กำลังใจผมบ้างไหมเนี่ย

"ไอ้เวร กูให้มึงดูเพื่อจะให้มึงข่วย ไม่ใช่ให้มึงมาซ้ำเติม "

"เอาจริงๆนะไอ้ซัน เรื่องกูยังไม่เคลียร์เลย พ่อแม่ปุ้ยก็มาที่บ้านจะให้กูแต่งงานกับปุ้ยให้ได้ กูยังหาพ่อของเด็กในท้องปุ้ยไม่ได้เลย กูก็เครียดจะตายอยู่แล้ว" ไอ้ณัฐสาธยายมาสะยืดยาว

"เฮ้อ ซวยอะไรแบบนี้ว่ะมึงกับกูเนี่ย"ผมบ่นพึมพำขึ้นมา

"เรื่องของมึงมันง่ายมาก ก็แค่รับผิดชอบน้องเขาก็จบ "

"ไม่ กูไม่ยอมรับผิดชอบแน่ เด็กนั้นมันเสนอตัวให้กูเอง และกูก็ไม่รับเด็กนั่นมาเป็นเมียกูแน่นอน!"ผมสวนขึ้น

"เออ เอาที่สบายใจเลย ยังไงกูก็ไม่ทิ้งมึงหรอก กูจะไปเยี่ยมมึงบ่อยๆละกัน"

"ไอ้ณัฐ ไอ้เชี้ยณัฐ"