Hinovel
App Store
Google Play
คลังหนังสือ
บท
ตั้งค่า
แบ็กเมล์
ก๊อก! ก๊อก! เสียงเคาะประตูดังขึ้น ทำให้ชายหนุ่มที่อยู่ในห้องต้องรีบเดินมาเปิดประตูให้ เพราะคิดว่าทอฝันอาจจะลืมของเอาไว้
แกร้ก! ทันทีที่เปิดประตูออกไป เขากลับเบิกตากว้างด้วยความตกใจเมื่อเห็นว่าคนที่มาใหม่คือดาริน หนึ่งในคู่นอนของเขา
“ลืมอะไรหรอครับ…”
“ใช่ค่ะ ดาเอง”
“มาได้ยังไง ทำไมถึงไม่โทรบอกก่อน” เปรมถามด้วยท่าทางเลิ่กลั่ก เขาหันซ้ายมองขวาเพราะกลัวว่าแฟนสาวอาจจะมาเห็น
“ดาโทรหาแล้วนะคะแต่ว่าคุณปิดเครื่อง” ดารินตอบพร้อมคลี่ยิ้มกว้างให้ชายหนุ่ม
“…..”
“เมื่อกี้ดาเห็นเมียคุณด้วยนะคะ เราเพิ่งเดินสวนกันไป”
“แล้วฝันเขาเห็นเธอหรือเปล่า?”
“เห็นค่ะ”
“…..” ความรู้สึกชาวาบค่อยๆแล่นขึ้นมาตั้งแต่ปลายเท้า เพราะเขากังวลเหลือเกินว่าทอฝันอาจจะสงสัย
“แต่เปรมไม่ต้องห่วงนะคะ ดาไม่ได้ทำตัวมีพิรุธเลยสักนิด เมียคุณไม่รู้เรื่องของเราแน่นอน” ดารินเอ่ยด้วยน้ำเสียงราบเรียบ เพราะเธอรู้ดีว่าทอฝันคือใคร และเธอควรวางตัวยังไง
“กลับไปได้แล้วไป ถ้าอยากคุยด้วยโทรไปเอง” พูดจบเปรมก็เลือกที่จะปิดประตูใส่หน้าเธอ แต่ไม่ทันเพราะดารินเอาแขนดันไว้ก่อน
“ใจร้ายจัง ขอแวะดื่มอะไรเย็นๆก่อนได้ไหมคะ?” เธอแทรกตัวเข้ามาโดยไม่รอให้เจ้าของห้องนั้นอนุญาต
“…..”
ชายหนุ่มถึงกลับถอนหายใจออกมาด้วยความเหนื่อยหน่ายหลังจากที่เห็นว่าดารินได้เดินสำรวจไปทั่วห้องราวกับเป็นเจ้าของเสียเอง
“สีหน้าคุณดูเพลียๆ เพิ่งเอากับเมียมาหรอ?” ไม่พูดเปล่าแต่เธอยังมองหน้าชายหนุ่ม พร้อมกับเดินไปเปิดตู้เย็นแล้วหยิบน้ำขึ้นมาดื่มเพื่อดับกระหาย
“ไม่ใช่เรื่องของเธอ”
“ดาคิดถึงเตียงนอนของคุณจังเลยค่ะ คิดถึงห้องน้ำ คิดถึงระเบียง คิดถึงตรงที่เราเคยเอากันน่ะค่ะ” ดวงตากกลมโตสอดส่องมองไปรอบๆบริเวณอย่างคุ้นเคย ก่อนจะหย่อนสะโพกนั่งลงบนโซฟา พร้อมกับหยิบรีโมททีวีขึ้นมาเปิดดูรายการต่างๆเพื่อคั่นเวลา
“อย่าทำให้ฉันต้องรำคาญไปมากกว่านี้”
“เดี๋ยวนี้ตีตัวออกห่างจังเลยนะคะ เบื่อดาแล้วหรือไง?”
“จะพร่ำอีกนานไหม รีบๆออกไปสักที” ชายหนุ่มพูดด้วยน้ำเสียงขุ่นเคืองเมื่อเห็นท่าทางใจเย็นของคนตัวเล็กที่นั่งอยู่
“คำก็ไล่ สองคำก็ไล่ ทำไมไม่พูดเพราะเหมือนเมื่อก่อนล่ะคะ?”
“…..”
“เสียงร้องครางของคุณ ดายังจำไม่ลืมเลยนะคะ”
หมับ! มือสากเลื่อนไปบีบที่ใบหน้าของเธออย่างแรงด้วยความรำคาญ แต่ดารินกลับไม่ได้แสดงท่าทางว่าหวาดกลัวเขาแต่อย่างใด ตรงข้ามกันที่เธอกลับรู้สึกสะใจเมื่อยั่วโมโหชายหนุ่มได้สำเร็จ
“หุบปาก!”
“ดารู้ว่าคุณกำลังจะเขี่ยดาทิ้งเหมือนผู้หน้าโง่พวกนั้น…แต่ด่าไม่ยอมหรอกนะ” ดารินหยัดตัวลุกขึ้นแล้วเดินไปเผชิญหน้ากับชายหนุ่ม
“…..” เปรมขบกรามกัดฟันแน่น พยายามข่มอารมณ์ที่เดือดดาลเมื่อมือเรียวของดารินค่อยๆเลื่อนมาลูบไล้ที่แผงอกแกร่งของเขา
“คุณเอากับดาแล้ว ยังไงก็ต้องรับผิดชอบ ถ้าคิดจะหลอกฟันแบบเล่นๆ ดาไม่มีวันยอม” ริมฝีปากบางจุมพิตที่แก้มของชายหนุ่มเบาๆ แต่เขากลับผลักเธออย่างแรงจนเซถลาถอยหลังไป
“แล้วถ้าฉันไม่รับผิดชอบ เธอจะมีปัญญาทำอะไรฉัน!?” เปรมปรี่ตัวเดินเข้าไปถามพร้อมกับกระตุกยิ้มมองหน้าดาริน
“ผู้หญิงตัวเล็กอย่างดาจะไปทำอะไรคุณได้ล่ะคะ…” ดารินยิ้มตอบ ก่อนจะเดินเข้าไปเขย่งปลายเท้าแล้วกระซิบที่ข้างใบหูของชายหนุ่มเบาๆ “นอกจากเดินไปบอกให้เมียคุณรู้ว่าเราเป็นอะไรกัน”
“นี่เธอกำลังขู่ฉันหรอ!?”
“เปล่าขู่นะคะ แต่ดาพูดจริง ถ้าคุณคิดจะทิ้งดาเมื่อไหร่ เมียคุณต้องรู้แน่นอนว่าผัวสุดที่รักกำลังสวมเขาให้!”
“ฝันเขาไม่มีวันเชื่อผู้หญิงอย่างเธอหรอก ออกจากห้องฉันไปได้แล้ว”
“จะลองดูก็ได้นะคะ”
เพียะ! มือสากฟาดลงบนแก้มนวลอย่างแรงทันทีที่เธอพูดประโยคนั้นจบ ภายในใจของชายหนุ่มอยากจะบีบคอเธอให้ตายคามือเขาไปด้วยซ้ำ เมื่อเห็นท่าทางจองหองของดาริน เขาคิดผิดตั้งแต่แรกที่เข้าไปยุ่งกับเธอ
“ไสหัวออกไป ก่อนที่ฉันจะหมดความอดทน”
“ถ้าคุณอยากจะทิ้งดา คุณก็ต้องจ่ายมายี่สิบล้าน”
“อะไรของเธอ” ชายหนุ่มมองหน้าหญิงสาวด้วยความไม่เข้าใจ
“เปรมฟังไม่ผิดหรอกค่ะ ดาขอแค่ยี่สิบล้าน”
“หึ!” เขาถึงกลับหัวเราะออกมาเบาๆเมื่อได้ยินคำขอของเธอ
“ระดับเปรม ปกรณ์ซะอย่าง แค่ยี่สิบล้านขนหน้าแข้งไม่ร่วงหรอกค่ะ”
“แล้วทำไมฉันต้องให้เงินกับผู้หญิงอย่างเธอ!?” สายตาดูถูกเหยียดหยามจ้องมองไปที่ดาริน แต่ไม่กี่วินาทีถัดมา เปรมถึงกลับต้องเบิกตากว้างเมื่อเห็นคลิปอะไรบางที่อยู่ในโทรศัพท์ของดาริน
“อื้อออ เปรม อ๊ะ! ดาเสียวไปหมดแล้วค่ะ อูยยยย”
“ร่องของคุณมันตอดคxxผมแน่นเลย ซี๊ดดด”
“แรงอีกค่ะเปรม อ๊ะๆ”
“หวังว่าคลิปนี้จะทำให้เปรมรู้คำตอบนะคะว่าทำไมต้องให้เงินดา”
“ยัยบ้า! นี่แกแอบถ่ายคลิปฉันตั้งแต่เมื่อไหร่!?” ชายหนุ่มพุ่งตัวเข้าไปหมายจะแย่งโทรศัพท์นั้นคืนมา แต่ไม่ทัน…
“ถ้าเมียคุณได้เห็นคลิปนี้จะเป็นยังไงน้า”
“…..”
“ถ้าเมียคุณได้เห็นว่าผัวที่แสนดีนักหนา กำลังเอากับผู้หญิงคนอื่น มันคงจะสนุกมากเลยนะ คุณว่าไหม?” ดารินเอ่ยก่อนจะเลื่อนริมฝีปากไปจูบชายหนุ่มเบาๆ เธอรู้สึกแปลกใจที่เขาไม่ได้แสดงทีท่าโวยวายอะไรออกมา
“แค่ยี่สิบล้านใช่ไหมที่ต้องการ”
“เปลี่ยนใจดีกว่า ดาขอเพิ่มเป็นสามสิบล้าน”
“…..” เปรมยืนกำหมัดแน่นอย่างทำอะไรไม่ได้ เขาผิดเองที่ประมาทคนอย่างดารินเกินไป
“เปรมไม่ให้ก็ไม่เป็นไรนะคะ แต่ดารับรองว่าคุณทอฝันต้องได้เห็นคลิปรักอันเร่าร้อนของเราทั้งสองคนแน่ๆ” หญิงสาวหัวเราะออกมาอย่างบ้าคลั่งเมื่อได้เห็นใบหน้าซีดเผือดของชายหนุ่ม “ดาชักอยากจะรู้แล้วสิว่าจุดจบของเปรมกับคุณฝันจะเป็นยังไง”
“รอฉันอยู่ตรงนี้ เดี๋ยวจะไปเซ็นเช็คมาให้” เปรมยอมตกลงอย่างไม่มีทางเลือก แน่นอนว่าเงินสามสิบล้านมันค่อนข้างเยอะอยู่พอสมควร แต่ถ้าจะให้คลิปนี้หลุดไปถึงทอฝัน เขาก็ทำใจยอมรับไม่ได้เช่นกัน ไม่ว่าจะเสียมากหรือเสียน้อยเท่าไหร่เขาก็คงต้องยอม
“อย่าไปนานนักนะคะ ดาคิดถึง”
“…..”
ดาวน์โหลดแอปทันทีเพื่อรับรางวัล
