สงสัย

“ทำไมจะไม่รู้จักล่ะ ก็เรามีผัวคนเดียวกัน!”

“…..” ทอฝันหยุดชะงักไปชั่วขณะเมื่อได้ยินคำพูดนั้น

“โดนเขาสวมเขาให้ตั้งนานยังไม่รู้ตัวอีก นังโง่!” พูดจบเธอคนนั้นก็เดินจากไป จะเหลือก็แต่ทอฝันที่ยังยืนนิ่งไม่ตอบโต้อะไร

“…..” หญิงสาวได้แต่มองตามแผ่นหลังของเธอคนนั้น ประโยคที่ได้ยินมันทำให้เธอรู้สึกงุนงงอยู่ไม่น้อย ก่อนจะรีบสะบัดหัวเพื่อไล่ความคิดนั้นออกไป

“ผมเห็นคุณหายไปนาน มีปัญหาอะไรหรือเปล่า?” ชายหนุ่มเอ่ยถามเมื่อเห็นแฟนสาวเดินกลับมาที่โต๊ะพร้อมกับสีหน้าที่ดูจะไม่ค่อยสู้ดีนัก

“มีเรื่องนิดหน่อยค่ะเปรม”

“เรื่อง?”

“ใช่ค่ะ มีผู้หญิงที่ไหนไม่รู้ เดินเข้ามาพูดจาแปลกๆกับฝัน” ร่างบางหย่อนสะโพกนั่งลงตรงข้ามชายหนุ่ม ก่อนจะยกแก้วน้ำเย็นขึ้นมาดื่มเพื่อดับกระหาย

“เเล้วเขาพูดว่าอะไร ฝันบอกผมได้ไหม?”

“เขาบอกว่าฝันโง่ กำลังถูกสวมเขา อะไรประมาณนี้”

“…..” เปรมถึงกลับชะงักไปเมื่อได้ยินในสิ่งที่แฟนสาวนั้นเล่าให้ฟัง เขากวาดสายตามองไปบริเวณ เพื่อจับผิดอะไรบางอย่าง “แล้วเขาได้พูดอะไรอีกไหม?”

“อ่อ…แล้วเธอยังบอกอีกนะคะว่าฝันมีผัวคนเดียวกับเขา คนอะไรประหลาดจริง!” ทอฝันแค่นหัวเราะในลำคอด้วยความขบขันแบบไม่ใส่ใจ เมื่อนึกย้อนกลับไปถึงเหตุการณ์ชั่วครู่ที่ผ่านมา

“…..”

“ผู้หญิงคนนั้นไงคะเปรม เธอนั่งอยู่ตรงนั้น!” ไม่พูดเปล่าแต่ทอฝันยังชี้ไปยังหญิงสาวที่เจออยู่หน้าห้องน้ำ ซึ่งเธอได้นั่งถัดไปจากโต๊ะเธอไม่ไกล

“…..” ชายหนุ่มหันไปมองตามเสียงที่แฟนสาวนั้นบอก ก่อนที่เขาจะขบกรามกำหมัดแน่นด้วยความโกรธ เมื่อเห็นว่าเธอคนนั้นคือ มิรา คู่นอนคนโปรดที่เขาเลี้ยงไว้ ไม่ใช่แค่มิราและเพลงขวัญ แต่ยังมีผู้หญิงอีกมากมายที่เขามีความสัมพันธ์ด้วย

แล้วเหตุการณ์ที่ทอฝันเล่าให้เขาฟังก่อนหน้านั้น มันคงไม่ใช่เรื่องบังเอิญสินะ

“เปรมรู้จักเธอหรือเปล่าคะ?” ทอฝันเอ่ยถามแฟนหนุ่มที่เอาแต่นั่งเงียบ

“ไม่เลยฝัน ผมไม่รู้จัก”

“นั่นไงคะ ฝันคิดไว้แล้วเชียวว่าเธอต้องจำคนผิดแน่ๆ”

“ใช่ เขาแค่จำคนผิด ฝันอย่าคิดมากนะ” ไม่พูดเปล่าแต่เขายังดึงมือน้อยๆของเธอมาจูบครั้งแล้วครั้งเล่า ทำให้คนตัวเล็กที่โดนกระทำถึงกับใบหน้าเห่อร้อนขึ้นมาด้วยความเขินอาย

“ฝันคิดไว้อยู่แล้วค่ะว่าเขาต้องทักคนผิดแน่ๆ เพราะแฟนของฝันไม่มีทางทำอะไรแบบนั้นแน่นอน”

“แน่นอนครับ ฝันน่ารักขนาดนี้ผมไม่มีวันนอกใจฝันได้อยู่แล้ว” เปรมจ้องหน้าแฟนสาวพร้อมกับความรู้สึกบางอย่าง เขารักเธอมาก แต่เขาก็เลิกการกระทำอันแสนเลวทรามของตัวเองไม่ได้เหมือนกัน

“ให้มันจริงเถอะค่ะ ไม่ใช่ว่าเปรมไปแอบเลี้ยงยัยหนูไว้ที่ไหนหรอกนะคะ” ทอฝันเอ่ยด้วยน้ำเสียงหยอกล้อ

“คิดมาก!”

“ถ้าฝันจับได้ล่ะน่าดู”

“ก็บอกแล้วไงว่าผมรักคุณคนเดียว”

“ขอให้จริงเถอะค่ะ”

บนรถ…

“คิดอะไรอยู่ ผมเห็นคุณนั่งเงียบตั้งแต่ออกมาจากร้านแล้ว” เปรมหันไปถามคนตัวเล็กที่นั่งอยู่ข้างๆเบาะของคนขับ เพราะตั้งแต่ออกมา ฝันก็เอาแต่นั่งก้มหน้าเงียบไม่พูดไม่จา

“ฝันแค่กำลังคิดน่ะค่ะ ว่าถ้าเปรมทำแบบที่ผู้หญิงคนนั้นพูด ฝันควรจะทำยังไง” หญิงสาวตอบไปตามที่คิด ถึงแม้ว่ามันจะไม่ใช่เรื่องจริงแต่เธอก็อดคิดไม่ได้อยู่ดี

“แล้วถ้าสมมติว่าฝันจับได้ ฝันจะทำยังไงกับผม?”

“ถ้าเปรมทำกับฝันแบบนั้นจริงๆ ฝันก็คงต้องเลิกกับคุณ”

“พูดอะไรแบบนั้นฝัน ผมไม่เลิกนะ ยังไงผมก็ไม่มีวันเลิกกับคุณ!” ชายหนุ่มสวนกลับทันควันด้วยน้ำเสียงดังลั่นเมื่อร่างบางนั้นพูดจบประโยค

“แล้วเปรมจะเสียงดังทำไมคะ มันก็เป็นแค่เรื่องสมมติ”

“…..”