บทที่ 3 ทำไมละเมอเสียงแบบนี้นะ

ไบร์ทได้แต่อมยิ้มที่มุมปาก ก่อนจะรีบปลดเข็มขัดนิรภัยแล้วเดินตามคุณหนูไป

พนักงานเดินนำคุณหนูพาไปมุมมืดๆที่คุณหนูขอเพราะไม่ชอบยุ่งวุ่นวายกับใคร

"มานั่งด้วยกันสิ นาย....ชื่ออะไรนะ"

"ไบร์ทครับ"

"อืม นายไบร์ท"

พูดจบไบร์ทก็นั่งลงตรงข้ามคุณหนู คุณหนูก็สั่งเครื่องดื่มอาหารดูช่ำชอง เหมือนคนเข้าผับบาร์เป็นประจำ

เธอแทบไม่ได้คุยอะไรกับไบร์ทเท่าไร ได้แต่นั่งกินเงียบๆ โยกตัวบ้างเล็กน้อยตามจังหวะเพลง

แก้วแล้วแก้วเล่าที่เธอกระดกเข้าปากอย่างกับว่าเครื่องดื่มนี้มันคือน้ำเปล่า ไบร์ทที่เห็นก็ไม่กล้าห้ามเพราะห้ามยังไงเธอก็ไม่ฟังอยู่ดี เขาเลยได้แต่ปล่อยเลยตามเลยและคอยดูคุณหนูอยู่ห่างๆ

เวลาผ่านไปจนเกือบเที่ยงคืน ไบร์ทยกข้อมือมองนาฬิกาก่อนจะใช้นิ้วชี้ให้คุณหนูดูเพื่อเป็นการส่งสัญญาณว่าได้เวลากลับบ้านแล้ว

แต่ดูท่าจะไร้ผล เพราะคุณหนูกลับเอนหลังพิงโซฟาไปและไม่มีทีท่าว่าจะลุกขึ้นมา

"คุณหนูครับเมามากแล้ว กลับบ้านเถอะครับ"

ไบร์ทขยับตัวไปนั่งเก้าอี้โซฟาตัวเดียวกับคุณหนู ก่อนจะเอ่ยปากให้เธอกลับบ้านอีกรอบ

"อะไรเล่า นี่ช้านยางกินไม่มาวเลย จะรีบกลับปายหนาย"

ประโยคยานๆที่หลุดออกมานั้นทำเอาไบร์ทถึงกับส่ายหัว ไม่เมาก็ว่าดื้อแล้ว นี่เมาคงไม่ต้องพูดถึง

ไบร์ทกรอกสายตามองไปที่โต๊ะข้างๆ ที่นั่งมองคุณหนูไม่เลิกตั้งแต่เข้ามาจนเขาเริ่มจะรำคาญใจ ขนาดเขานั่งบังแล้ว มันก็พยายามชะเง้อคอมองอยู่เรื่อยๆ จนเขาเริ่มรู้สึกหวงขึ้นมาตะหงิดๆ

'หวง!!!! นี่เราหลงเสน่ห์คุณหนูเข้าให้แล้วหรอเนี่ย'

ไบร์ทคิดพลางกุมขมับ

"คุณหนู ไปเถอะครับ"

เขาพูดจบก็กึ่งลากกึ่งจูงคุณหนูออกมาจากบาร์โดยไม่ฟังเสียงคัดค้านใดๆของคุณหนู

เมื่อมาถึงรถไบร์ทก็ดันให้คุณหนูเข้าไปข้างใน แต่คุณหนูก็ยังไม่เลิกบ่นสักที

"นี่นาย ฉันจะฟ้องพ่อ นายดูแลฉันไม่ดี นายขัดคำสั่ง....อุ้บ"

ยังไม่ทันจะพูดจบ ริมฝีปากนุ่มๆก็ประกบลง ทำให้เสียงคุณหนูหายไปทันที แต่ถึงเงียบไปแล้ว ไบร์ทก็ยังคงค้างอยู่แบบนั้นจนรู้สึกได้ถึงลมหายใจแผ่วเบาและใจที่เต้นแรงจนเขาต้องผละหน้าออกมา

"ขอโทษครับ ผมต้องทำแบบนี้ไม่งั้นคุณหนูจะพูดไม่หยุด ผมไม่มีสมาธิขับรถ"

พูดจบเขาก็ปิดประตูไปนั่งประจำที่คนขับ

คุณหนูได้แต่เอามือลูบริมฝีปาก

'สัมผัสเมื่อกี้มัน มัน มันดีจัง'

เธอรู้สึกเหมือนจะคุมตัวเองไม่ได้ เพราะเวลาเธอเมาแล้วเธอมักจะมีอารมณ์เสมอ และฟางเส้นสุดท้ายก็ได้ขาดไปเมื่อตอนเขาจูบเธอเมื่อกี้นี้เอง

เธอล้มตัวนอนที่เบาะหลังแล้วเอาขาพาดขึ้นที่กระจก ฉีกขาออกพร้อมทำเสียง อื้อ อื้อ อี้ อื้อ ทำเหมือนคนหายใจไม่ออก แต่เสียงกระเส่า ทำเอาคนฟังเป้าเริ่มตุงขึ้นมาอีกครั้ง

'ทำไมละเมอเสียงแบบนี้นะ '

ไบร์ทไม่มีสมาธิขับรถก็เพราะคนข้างหลังเมาแล้วครางไม่หยุด แถมฝนก็ตกหนัก เขาจึงจอดรถข้างทางเปิดไฟกระพริบไว้ กระจกรถที่สีดำสนิทไม่สามารถมองเห็นข้างในได้ แถมบรรยากาศก็เป็นใจ เขานั่งสงบสติอารมณ์อยู่สักพัก

เพราะเขาก็เป็นแค่ผู้ชายคนนึง ไม่ใช่พระอิฐพระปูน แล้วยิ่งเป็นสาวสวยๆแบบนี้ ใครเจอไปจะอดใจไหว