บทที่2 วันเวลา

แจนปิดโทรศัทพ์ลงเเละตั้งหน้าตั้งตาอยู่กับการเเก้งานหลายชั่วโมงเเล้ว จนรู้สึกว่าตัวเองเริ่มตาลายเเล้วกะว่าจะลุกไปหาซื้อกาเเฟมากินให้ตามันตื่นสักหน่อย พอลงลิฟฟ์มาก็เจอกับรุ่นน้องมากหน้าหลายตาที่รู้จักก็ทักทายตามประสารุ่นพี่รุ่นน้อง จนมาถึงที่ร้านกาเเฟเจ้าประจำกับเดินชนกับใครเข้าโดยไม่รู้ตัว

ฟรึ่บบบ!!!!

"ว้ายย

"คุณๆๆๆ เป็นไรมั้ยครับ

"....มะ เดี๋ยว

"แจน...แจนป้ะ

"เติ้ลหรอ......

ฟรึ่บบบ!!!!

ร่างบางเซทะหลาไปข้างหน้าเเต่ยังดีที่มีมือใครบางคนมาโอบเอวบางไว้

"คะ..คุณ ขอบคุณค่ะ

"เป็นไรมั้ยครับ...

"เอ๊ะ...เดี๋ยวนะ?

"นี่.....ใช่แจนมั้ย

"เติ้ลป้ะ

"อื้มม

"เห้ยยจริงดิ ทำไมมาอยู่ที่นี่อ่ะ

"อ๋อพอดีเราทำงานอยูที่นี่...

"จริงหรอเติ้ล เราก็ทำงานออกแบบอยู่ที่นี้เหมือนกันตึกนู้นน

แจนชี้ไม้ชี้มือไปตึกตรงข้ามที่เธอเดินมาทำให้เติ้ลยิ้มเเละขำในท่าทางของเธอ

"อ๋อๆ หึ...

"ขำอะไร ว่าเเต่เราไม่ได้เจอกันนานเลยนะ เป็นไงสบายดีนะ

"อื้ม สบายดีเหมือนกัน เเล้วเธอล่ะ

"อืมม สบายดี

"ไม่ได้เจอกันนานเลยนะตั้งเเต่เลี้ยงรุ่นวันนั้น

"ก็ผ่านมาปีเดียวเอง

"สวยขึ้นมั้ยเนี่ย

"อย่ามาปากหวานใส่เรานะเติ้ลเราไม่ได้บ้ายอขนาดฮ่าๆ

"เหมือนเดิมเลยนะ

"อะไรเหมือนเดิมหรอ

"เวลาพูดเธอดูจริงจังตลอดอ่ะ

"ฮ่าๆ เราก็เป็นงี้ตลอด เธอก็รู้ดี

"เออเเจนว่าเเต่ขอไลน์หน่อยสิ ตอนนั้นว่าจะขอตั้งเเต่งานเลี้ยงรุ่นเเล้วเเต่เมาก่อนเลยไม่ได้ขอ

"อ่ะเครได้ อ่ะ @JAN_J:love

"อ่ะแอดล่ะ

ฟรึ่บบ!!ติ้งง!

TTT28:เป็นเพื่อนคุณ

"ว่าเเต่ยืนนานล่ะเเจนเจ้าไปนั่งดื่มกาเเฟกันสักแปปมั้ยเราเลี้ยง

"อ่าๆ ก็ได้

ภายในร้าน

ทั้งสองนั่งคุยกันไปเรื่อยเปื่อยจนเวลาผ่านไปครึ่งชั่วโมง ครั้งนี้มีเวลาคุยกันนานกว่าตอนที่งานเลี้ยงรุ่นในครั้งนั้น ที่ไม่ค่อยได้มีเวลาปลีกตัวออกมาคุยกันเลย ทั้งสองเคยรู้จักกันมาก่อนถึงขั้นว่าสนิทเลยก็ว่าได้ เพราะสมัยก่อนตอนเรียนเติ้ลเคยชอบแจน เเละเเจนก็ชอบเติ้ลเช่นกัน เเต่ทั้งสองคนนี้ไม่ได้คบกันหรอกนะไม่ใช่เพราะว่าชีวิตวัยรุ่นยังไม่ไม่ใช่ความรักหรอก ทั้งสองรักกันจริงๆเเต่ไม่สามารถคบกันได้เพราะพ่อเเม่ของเเจนไม่ชอบเติ้ลช่วงนั้นเเจนทะเลาะกับคนอบครัวบ่อยมากเรื่องนี้เพราะมันเป็นช่วงหัวเรียวหัวต่อที่สองคนจะเรียนจบมั้ย สุดท้ายเเล้วทั้งสองก็แพ้พ่ายต่อความคิดของผู้ใหญ่ ตั้งเเต่จบภาคเรียนเเยกย้ายกันไปอยู่คนละที่ก็ไม่ได้ติดต่อกันอีกเลย จนกระทั่งงานเลี้ยงรุ่นวันนั้นเจอกันครั้งเเรกในรอบหลายปี ใจมันก็หวิวๆเรื่องราววันวานมันก็วนกับมา รู้สึกดียังงไงบอกไม่ถูก ทั้งคู่นั่งคุยกันไปพักใหญ่ถึงเรื่องราวที่ผ่านมาด้วยใบหน้าเปื้อนรอยยิ้มทั้งคู่ เติ้ลก็ยังไม่เปลี่ยน

"ฮ่าๆๆไหนๆดูหน่อยๆ ยังเก็บไว้อยู่อีกหรอรูปนี้

"อื้มมนานล่ะเราไม่เคยลบ

"หูยย ยังไม่ลืมเราอีกหรอเติ้ล ฮ่าๆ

"บ้าหนาา มันเป็นความทรงจำดีๆ เราไม่คิดที่จะลืมหรอ

"เอ่ออ...เอ้อว่าเเต่ทำไมเลือกมาทำงานที่นี่ล่ะ

"เราว่างานที่นี้มันตรงไทป์เราดีอ่ะเราเลยเลือกที่นี่

"อ๋อๆ

"แจนถ่ายรูปให้เราหน่อยสิ

"ได้ๆ เอามือถือมา

เเซะ!!!!

"โห้ใช้ได้นะเนี่ยย!!!

"เป็นไง ฮ่าๆๆๆ

"เดี๋ยวเราถ่ายให้เเจนมั้ง

"ไม่เอาอ่ะวันนี้เราไม่สวยแก้งานจนหัวฟูล่ะ

มันทันที่จะได้ปฎิเสธเต็มประโยคคนตรงหน้าก็กดชัตเตอร์รัวๆ

"เห้ยยยทำไมเเกล้งเราแบบนี้ไหนดูสิ เนี้ยยยยเติ้ลไม่สวยเลย

"ฮ่าๆ เราว่าเธอสวยทุกรูปนะ

"......

"เอ่อส่งมาให้เราในไลน์ด้วยนะ

"ได้สิเดะจะทักหาบ่อยๆ เลย

"เดี๋ยวเราไปทำงานงานก่อนนะไว้เจอกัน

การที่เราได้เจอกับคนที่เราเคยรัก เคยรู้สึกดีมันก็เป็นอะไรที่วิเศษอยู่หรอกนะเเต่ตอนนี้ไม่รู้ว่ามันผิดที่ผิดเวลาไปหรือเปล่า.......