ตอนที่ 2 พบคุณอามู่

ตอนที่ 2 พบคุณอามู่

‘คลับเฮาส์เทียนซ่างเหรินเจียน’ เป็นสถานที่ถลุงเงินที่มีชื่อของเมือง เป็นแหล่งเริงรมย์ที่มีชื่อเสียงระบือไปไกล หญิงงามหนุ่มหล่อทุกรูปแบบล้วนแต่มารวมตัวในสถานที่แห่งนี้

ถางซินนั่งอยู่ด้านหน้าโต๊ะบาร์ วิสกี้หลายแก้วได้ไหลลงไปในท้องของเธอ ความคิดชั่วร้ายในสมองยิ่งเกิดขึ้นมาอย่างรวดเร็ว

จะมีลูกกับใครมันก็คือเกิด ? ลองหาหนุ่มหล่อร่างกายกำยำสักคน ลูกเกิดมาจะได้ยิ่งสวย！

ในใจคิดแบบนี้ สายตาก็สาดส่องบนฟลอร์เต้นรํา และได้ไปจับจ้องกับเงารูปร่างสูงใหญ่ที่ยืนไม่ไกลจากตรงนี้

แม้ว่ายังมองเห็นหน้าตาของชายคนนั้นไม่ชัด แต่ว่าความสูงและรูปลักษณ์ของเขาโดดเด่นออกมากจากกลุ่มคน

ดูเหมือนว่าเขาถูกรายล้อมอยู่ ชายหญิงทั้งหลายที่อยู่ทางด้านหลังล้วนแต่งชุดสูทรองเท้าหนัง ช่างมีสไตล์เหลือเกิน

เอาคนนี้เลย！

หลังจากตัดสินใจได้ ถางซินก็สูดลมหายใจลึกๆ ทำผมให้เย้ายวน แล้วสวมรองเท้าส้นสูง เดินโซซัดโซเซไปทางชายผู้นั้น

“โอ้ย...เวียนหัวเหลือเกิน!”

ในขณะเดินอยู่ ถางซินแสร้งทำเป็นเท้าพลิกแล้วหกล้มลงไปในอ้อมกอดของมู่เฉินหยวน ชายที่เป็นเป้าหมาย

สองมือที่กำยำได้สอดเข้าไปรับตรงสะโพกของถางซิน พยุงเธอไว้อย่างมั่นคง

ในอ้อมกอดอันแข็งกระด้างที่ไม่คุ้นเคย กลิ่นอายของฮอร์โมนเพศชายได้พุ่งพล่านเข้ามา ถางซินรู้เพียงตอนนี้ปากแห้งนิดหน่อย สติสัมปชัญญะค่อยๆ เลือนหายไป

“คุณหอมมากเลย.....”

มู่เฉินหยวนขมวดคิ้วที่เคร่งขรึมของเขา ผู้ช่วยและบอดี้การ์ดที่ยืนอยู่ด้านหลังของเขาต่างตกตะลึงพรึงเพริด

กลางฟลอร์แบบนี้ นึกไม่ถึงจะมีหญิงสาวที่ใจกล้าขนาดนี้ ！

“คุณผู้หญิง รบกวนระวังการกระทำของตัวเองหน่อย” เสียงที่เย็นชาของชายผู้นี้ทำให้เหมือนกับกระแทกเข้ากับท่อนน้ำแข็งขนาดสามศอกแล้วจมดิ่งลงไปในสระน้ำแข็งลึก

ถางซินรู้สึกตลึงงัน เสียงที่คุ้นหูทำให้เธออดไม่ได้ที่จะเงยหน้าขึ้นมา แล้วสบตากับมู่เฉินหยวนพอดี ดวงตาคู่นั้นดั่งกับดาวในคืนที่หนาวยะเยือก เย็นชาจนทำให้ไม่รู้สึกหนาวแต่กลับสั่นไปทั้งตัว

ในชั่วขณะนี้ หัวใจของถางซินเหมือนกับหยุดนิ่งไป !

เธอทำตาโตเพ่งมองไปบนใบหน้าเย็นชาที่อยู่ห่างกันไม่กี่คืบ ไม่นานจึงปริปากสีชมพูของเธอ แล้วพูดด้วยความประหลาดใจอย่างมากว่า “คุณ....คุณอามู่？”

สวรรค์! เธอได้ทำเวรทำกรรมอะไรกันแน่ ถึงได้พบกับมู่เฉินหยวนซึ่งถือว่ามีศักดิ์เป็นคุณอาของมู่หยางชิว！

ถึงแม้ทุกคนจะรู้ว่าคุณปู่มู่ไม่เคยมีลูก เขาจึงเป็นลูกชายที่คุณปู่มู่รับมาเลี้ยงดู มู่เฉินหยวนจึงถูกส่งไปร่ำเรียนการบริหารการจัดการที่เมืองนอกตั้งแต่ยังเด็ก และในวันครบรอบ 60 ปีในวันนั้น คุณปู่มู่จึงให้มู่เฉิงหยวนเป็นผู้สืบทอดบริษัทมู่ซื่อ

เขาเป็นจตุรเทพในวงการผู้ที่ร่ำรวยและมีอำนาจในเมืองหลวง ทำให้เขาเป็นบุคคลสำคัญที่มีแต่ผู้คนชื่นชม！

แม่สามีคิดจะผูกสัมพันธ์กับผู้มีบารมีอย่างมู่เฉินหยวนครั้งแล้วครั้งเล่า เพราะว่าตำแหน่งหน้าที่ของมู่หยางชิวล้วนแล้วแต่ขึ้นอยู่กับคุณอาของเขา ทราบข่าวมาว่า น่าเสียดายที่อีกฝ่ายไม่มีเวลาที่จะสนใจเธอเลย

และก็รวมถึงถางซิน ที่จะมีโอกาสอันน้อยนิดเพื่อพบกับมู่เฉินหยวน

นี่คงเป็นครั้งแรกที่ได้สัมผัสกับเขาอย่างใกล้ชิด

ดวงตาของเขาดูเย็นชา ใบหน้าของเขาดูเหมือนสามารถมองทะลุไปถึงสิ่งที่เธอคิดอยู่ในใจได้ จากนั้นร่างกายของเขาก็ได้เผยท่าทีไร้เยื่อใยออกมา

“คุณอามู่....ขอ ขอโทษค่ะ”

เมื่อถางซินเรียก ‘คุณอา’ เป็นครั้งที่สอง มู่เฉินหยวนจึงได้ตอบกลับมา

เขาขมวดคิ้วแล้วคลายมือที่โอบอุ้มเธออยู่ปล่อยเธอลงมา ดวงตาไร้ซึ่งอารมณ์เตรียมที่จะแยกออกไป

เขาไม่มีความสนใจให้กับผู้หญิงเป็นฝ่ายรุกเข้ามาประเคนถึงที่

“คุณอามู่ รอหน่อยค่ะ!”

ในเมื่อได้ทำไปแล้วเธอก็กัดฟันทำต่อไป จะมาไม้ไหนฉันก็รับได้ จึงต้องเล่นละครให้มันจบ ถ้าสามารถพึ่งพิงมู่เฉินหยวนที่เหมือนกับภูเขาทองลูกนี้ได้ก็คงเป็นเรื่องที่ดี ?

“วัน......วันนี้ฉันอารมณ์ไม่ค่อยดี ดื่มเหล้าเยอะไปหน่อย คุณอาจจะทิ้งฉันไว้ในบาร์เหล้าได้เหรอ ? ที่นี่ไม่ปลอดภัยเลย” ถางซินเม้มริมฝีปาก แสร้งทำเป็นคนที่อ่อนแอไร้ทางสู้

เธอแอบสังเกตมู่เฉินหยวน เห็นสีหน้าของเขายังคงสภาพไร้เยื่อใย ก็ลองแสร้งทำเป็นเจ็บออกมา โซซัดโซเซลูบคลำส้นเท้าของตนเอง พูดด้วยเสียงสั่นๆ “เมื่อกี้เท้าฉันพลิก.......ยังเจ็บมากอยู่เลย”

ถ้าพูดถึงสีหน้าไร้อารมณ์ของมู่เฉินหยวนตอนเมื่อกี้ ในตอนนี้เริ่มมีรอยยิ้มที่มุมปาก สายตามีประกายความสนใจเกิดขึ้น