จุดเริ่มต้น3

และตั้งแต่วันนั้นที่ผมเมาหนัก หลังจากนั้นเอก็มาหาผมอยู่บ่อยครั้ง

กระทั่งหนึ่งเดือนต่อมา ความสัมพันธ์ของเราก็เหมือนจะดีขึ้น เพราะเธอดูมีเวลาให้ผม มันทำให้ผมรักเธอมากกว่าเดิม

"แม่สวัสดีค่ะ" เอเอ่ยสวัสดีแม่ของผมพร้อมยกมือไหว้ วันนี้เธอก็มาหาผมครับ

"จ้ะ" แม่ของผมพูดแค่นั้นแล้วก็เดินออกจากร้านไป

"แม่เหมือนไม่พอใจเอเลยนะยิม" เอเดินมานั่งข้างผมแล้วทำหน้าที่หม่นหมอง

"แม่แค่เหนื่อยมั้ง คงเครียด ๆ เพราะช่วงนี้ทองลงเยอะ หิวข้าวยัง" ผมให้คำอธิบายพร้อมลูบที่ศีรษะของคนรัก

"หิวมากกกกก"

"งั้นไปสั่งร้านข้างบ้านมากินเนอะ ยิมต้องเฝ้าร้าน"

"แต่เออยากกินอีกร้านนะ"

"แต่ยิมต้องเฝ้าอะดิ เอาไว้เย็นจะพาไปนะ"

"ก็ได้ค่ะ" จากนั้นเราก็สั่งอาหารมากินด้วยกันครับ

ผมรู้ว่าแม่ของผมเป็นอะไร แต่ผมเลือกที่จะไม่บอกเอ และแม่ก็เลือกที่จะไม่โวยวาย เพราะแม่รู้ว่าผมรักเอมาก ผมเสียเอไปไม่ได้

แม่ของผมก็แค่ไปเห็นว่าเอควงผู้ชายอื่น จากนั้นแม่ก็จ้างนักสืบตามสืบเอทุกอย่าง และก็ได้ความจริงมาว่าเธอเอาผู้ชายไม่ซ้ำหน้า และจะมีหนึ่งคนที่เอควงอยู่บ่อยมาก

แม่เอาหลักฐานทุกอย่างมาให้ผม และบอกให้ผมดู ผมจะได้ตาสว่าง

'ผมรู้อยู่แล้วครับ' นี่คือประโยคที่ผมบอกกับแม่ ซึ่งแม่ของผมรับไม่ได้ และไม่ชอบเอเอามาก ๆ แต่เพราะผมขอร้อง ท่านจะไม่เอ่ยปากโวยวายและขับไล่เอ เวลาที่เธอมาหาผม แม่ก็จะเดินหนีตลอด ยิ่งพ่อนี่ไม่ต้องพูดถึง ตอนนี้ไม่คุยกับผมด้วยซ้ำ

พ่อผมบอกว่า 'ตอนเลี้ยงก็ให้กินอาหารแบบคน ไม่ได้ให้กินหญ้าทำไมเป็นควาย' ถามว่าผมเจ็บไหมที่ท่านด่า ก็เจ็บนะครับ แต่ผมรักเธอ ผมจึงเฉยต่อคำที่พ่อพูด

"ยิม" เอสะกิดผมที่นั่งเช็คทองอยู่ในร้าน

"ครับ" ผมขานรับ แต่ตอนยังจ้องทองในมือที่มีหลายต่อหลายเส้น

"แต่งงานกันไหม" ผมหยุดทุกการกระทำ เมื่อเอพูดประโยคนี้ออกมา

คำนี้คือคำที่ผมรอคอยมานาน ในที่สุดเธอก็พร้อม

"เอพร้อมแล้วใช่ไหม" ผมหันไปถามพร้อมรอยยิ้ม

"เอท้องอะดิ ไม่แต่งก็คงไม่ได้แล้วมั้ง" เอก้มหน้าพูด

"ถามจริง" ส่วนผมถามย้ำในสิ่งที่ได้ยินมา เพราะผมไม่มั่นใจว่าตัวเองหูฝาดไปรึเปล่า

"ใช่ไง ตกลงเราแต่งงานกันนะ"

"แต่งสิ แต่งเลยเดี๋ยวยิมให้แม่จัดการทุกอย่างให้นะ" ผมวางของในมือแล้วเดินมาโอบกอดเธอด้วยความดีใจ ในที่สุดเธอก็จะมาเป็นคนของผมแบบเต็มตัว

และยังตั้งท้องลูกของผมอีกต่างหาก...

"แกมั่นใจได้ยังไงว่าเด็กในท้องเป็นหลานฉัน" พ่อของผมถามเสียงแข็ง

ผมเลือกที่จะคุยกับครอบครัวในเวลาที่ร้านปิด และเอก็กลับแล้วเพราะพรุ่งนี้ต้องทำงาน

"มั่นใจสิครับ ยังไงผมก็จะแต่ง ผมรับผิดชอบในการกระทำของผม และผมก็รักเธอมาก" ผมยืนกราน

"แต่แม่..."

"แม่ครับ ยิมรักเอ ยิมรักเอมาก ยังไงยิมก็จะแต่งกับเอ แม่ก็เคยเอ็นดูเอมากไม่ใช่เหรอครับ" ผมรีบพูดแทรกแม่

"ก็นั่นมันก่อนที่พวกฉันจะรู้เรื่องทราม ๆ ของผู้หญิงคนนั้นไง " พ่อของผมสวนกลับแทนแม่

"นั่นคนรักของผมนะพ่อ และเธอก็กำลังตั้งท้องหลานพ่ออยู่" ผมเผลอขึ้นเสียงกับพ่อ

"เอาล่ะ เอาล่ะ พอเถอะคุณ ในเมื่อลูกรักผู้หญิงคนนั้น ก็ปล่อยลูกทำเถอะ ถือซะว่าความสุขของลูก" แม่ของผมรีบห้ามปราม

"เหอะ ฉันเลี้ยงแกยังไงฮะ ทำไมแกถึงควายได้ขนาดนี้! " พ่อตะโกนลั่นบ้านก่อนจะเดินขึ้นห้องไป

"พ่อก็แค่เป็นห่วงยิมน่ะ อย่าถือสาพ่อเขาเลย วางแผนงานอะไรยังไงก็บอกแม่มานะ ส่วนชุดแต่งงานก็เอาร้านน้าแจ๋มเพื่อนแม่นั่นแหละ เดี๋ยวพรุ่งนี้แม่จะไปคุยกับน้าแจ๋ม แม่ขึ้นไปคุยกับพ่อก่อนนะ" แม่ผมเดินมาแตะที่ไหล่ของผมก่อนจะเดินขึ้นห้องไป

เหลือผมที่นั่งอยู่แค่คนเดียว

ผมคิดว่าผมทำถูกนะ

ผมเชื่อว่าเด็กในท้องเป็นลูกผม

ผมคิดว่าเอคงไม่เลวขนาดหลอกเรื่องเด็กได้หรอกมั้ง