1

เสียงเบรกรถดังสนั่นไปทั่วบริเวณ รถเบนซ์คันหรูสีดำมันวาวเบรกจนล้อเบียดกับถนน ในขณะที่หญิงสาวคนหนึ่งยืนแข็งค้างอยู่กลางถนน

“เดินยังไงคุณ ทะเล่อทะล่าไม่เห็นหรือไงว่า...”

เจ้าของรถคันหรูชะงักเมื่อเห็นหญิงสาวตรงหน้าเต็มๆ ตา

ผู้หญิงที่กำลังยืนหน้าซีดอยู่กลางถนน รูปร่างอรชรอ้อนแอ้น ผิวขาวเนียน ผมยาวจนเกือบถึงเอว ใบหน้าของเธอหวานหยด อยู่ในชุดฟอร์มทั่วไปเหมือนกำลังจะไปทำงาน เป็นเสื้อเชิ้ตสีขาวมีระบายด้านหน้ากับกระโปรงสั้นเลยเข่าขึ้นมานิดหน่อย

แต่ใบหน้าละม้ายคล้ายใครคนหนึ่งจนเขาอึ้งไป!!!

“ขอโทษค่ะ”

เธอรีบขอโทษและวิ่งหนีเพราะรถด้านหลังบีบแตรไล่เสียงดังอย่างหงุดหงิด

ก้องทวีปรีบวิ่งไปที่รถของตัวเองเพื่อขับออกไป สายตามองร่างบอบบางที่วิ่งหนีไปไกลแล้วอย่างเสียดาย

นาราเกตุมาถึงบริษัทที่รับเธอเข้าทำงานวันแรกอย่างหวุดหวิด โชคดีที่ไม่สาย หญิงสาวเหนื่อยกับการนั่งรถหลายตอน เหนื่อยกับการตื่นตั้งแต่เช้าจัดการงานที่บ้านอีกหลายอย่าง กว่าจะได้มาทำงาน เธอยังมีน้องชายกับน้องสาวอีกสองคนที่กำลังอยู่ในวัยเรียน และบิดามารดาที่มีปัญหาเรื่องสุขภาพ

หญิงสาวถูกพาไปดูโต๊ะทำงาน และอีกไม่กี่นาทีข้างหน้าก็จะได้รู้จักกับเจ้านายของตัวเอง

บริษัทที่นี่เป็นบริษัทเล็กๆ ไม่ได้ใหญ่โตมากนัก แต่ก็ไม่ใช่จะได้งานง่ายๆ เธอได้งานเพราะรู้จักกับคนในของที่นี่

บอกเลยว่าเดี๋ยวนี้ไม่มีเส้นมีสายก็ยากที่จะหางานทำได้ งานมีเยอะแต่ก็แข่งขันและแย่งกันเยอะตามไปด้วย คนเก่งคนดีใครๆ ก็อยากได้ แต่เส้นสายมันก็มีพอๆ กัน

“นี่ไงจ๊ะน้ำ เจ้านายของเรา”

วิชุดาแนะนำเจ้านายหนุ่มที่เดินเข้ามาถึงโต๊ะทำงานของเธอ

นาราเกตุยกมือไหว้ชายหนุ่มก่อนจะอ้าปากค้าตกใจเพราะเขาเป็นผู้ชายคนนั้น

เจ้านายของเธอรูปร่างสูงเพรียว หล่อเหลา ผมของเขาดกหนาดำสนิท ริมฝากหยักหนาเหมือนคันศร คิ้วเข้มคมคาย จมูกโด่งเป็นสัน

เธอสรุปว่าเขาหล่อกว่าพระเอกหนังเสียอีก กลิ่นกายของเขาหอมจนเธอต้องเผลอหลับตาสูดดม มันเป็นกลิ่นกายที่ผสมกับโคโลญหอมมีเสน่ห์ ชวนหลงใหล

“นี่เลขาคนใหม่ใช่ไหม”

เขาถามเสียงขรึม กวาดสายตามองเธอตั้งแต่หัวจรดเท้าอย่างรวดเร็ว

“ค่ะ”

วิชุดาให้เหตุผลกับนาราเกตุว่าจะลาออก ทางบริษัทเลยต้องหาเลขาคนใหม่ และวิชุดาต้องเทรนงานให้อีกหนึ่งอาทิตย์แล้วลาออกอย่างเต็มตัว

“เชิญข้างในหน่อย ผมมีเรื่องจะคุยด้วย”

นาราเกตุหันไปสบตากับวิชุดา ซึ่งจริงๆ ก็คือคนที่หางานให้กับนาราเกตุนั่นแหละ

วิชุดารู้จักกับนาราเกตุมาพักใหญ่แล้ว เห็นว่าเด็กสาวขยันกตัญญู ดูแลครอบครัวและกำลังหางานทำ เลยเสนองานนี้ให้ และอีกฝ่ายก็ตอบตกลงทันที

วิชุดาพยักหน้าให้นาราเกตุ อีกฝ่ายเดินตัวลีบเข้าไปในห้องของเจ้านายหนุ่ม

“ล็อกประตูด้วย”

“คะ”

เธอทำหน้างุนงง ว่าทำไมต้องล็อก

“อย่าให้พูดซ้ำถ้าอยากจะทำงานกับผม”

นาราเกตุรีล็อกประตูห้องทำงาน ไม่อยากมีปัญหากับเจ้านายตั้งแต่วันแรกที่เข้ามาทำงาน

“นั่งสิ”

เขาผายมือให้เธอนั่ง นาราเกตุนั่งตัวตรงอย่างสงบเสงี่ยมรอฟังคำสั่งจากเขา

“ชื่ออะไรครับ”

เขาเอ่ยถาม

“นาราเกตุค่ะ”

“มีชื่อเล่นไหม”

“น้ำค่ะ”

“คุณคงรู้แล้วว่าจะมาทำงานกับผมแทนคุณวิ คุณวิบอกคุณหรือยังว่าต้องทำอะไรบ้าง”

“บอกคร่าวๆ แล้วค่ะ”

“อาจจะไปค้างต่างจังหวัด ออกนอกสถานที่บ้าง หรือกลับดึกบ้างเวลาผมมีนัดกับลูกค้า คุณโอเคไหมครับ”

“โอเคค่ะ”

“คุณเดินทางมาทำงานกับรถอะไร”

“รถโดยสารค่ะ”

เธอตอบอย่างกังวล เพราะวิชุดามีรถขับไปไหนมาไหน เขาถามเรื่องการเดินทาง เธอจะมีปัญหากับงานไหม คนกังวลคิดไปสารพัด

“ท่าจะลำบากน่าดู เมื่อเช้าคุณเกือบโดนรถชน ถ้าผมเบรกไม่ทัน”

“ขอโทษค่ะ”

“ที่ขอโทษนี่เพราะผมเป็นเจ้านายเหรอ เมื่อเช้าคุณวิ่งหนีไม่คิดจะขอโทษ ถ้าผมชนคุณตายขึ้นมาจะทำยังไง”

“เอ่อ... ฉันตกใจน่ะค่ะเลยวิ่งหนี”

“มีแฟนหรือยัง”

“คะ”

“ผมถามว่ามีแฟนหรือยัง”

“มันเกี่ยวกับเรื่องงานด้วยเหรอคะ”

“เกี่ยวครับ เวลาคุณไปไหนมาไหน กลับดึก ค้างคืน ถ้ามีแฟนก็จะมีปัญหา ผมเบื่อไม่อยากอธิบาย ดีหน่อยที่คุณวิ สามีเขาไม่มีปัญหาอะไรแบบนี้”