รักหวามข้ามมิติ

ไม่อยากจะเชื่อเลยว่า ผู้หญิงตัวเล็กๆผอมบางแถมผิวคล้ำดำแดงในวันวาน จะสวยขึ้นผิดหูผิดตาราวกับนางฟ้านางสวรรค์ มีนนรีในชุดเดรสสีแดงสด ดูสวยสดใสมากขึ้นเมื่อเธอยิ้มกว้างให้กับทุกคนที่มาร่วมงานเลี้ยงฉลองวันคล้ายวันเกิดของเธอ เจ้าของงานเดินออกมาต้อนรับเพื่อนสนิทถึงหน้าประตูรั้วด้วยสีหน้าแช่มชื่นเบิกบาน

“ดรีม ดีใจมากเลยที่เธอมา” น้ำเสียงของมีนนรีฟังดูเหมือนยินดีนักที่ได้เจอกัน ทว่าสายตาของคนพูดที่มองมาแล้วตวัดสายตาขึ้นลงฉับไว ทำให้ มัลลิกา ต้องก้มมองการแต่งกายของตนเอง

กระโปรงลายดอกไม้เล็กๆตัวเก่าสีขาวหม่น ที่สวมใส่ไปแทบจะทุกงานจนบางคนจำได้ มันทำให้เธอรู้สึกหน้าร้อนซู่ขึ้นมาด้วยความอายเล็กๆ จนไม่กล้าจะก้าวขาเข้าไปในบ้านตามเจ้าของงานที่ฉุดดึงข้อมือของเธอเดินเข้าไปภายใน

“รีบเข้าไปในบ้านเถอะดรีม ฉันมีอะไรจะเซอร์ไพรส์ดรีมด้วยนะ”

บ้านหลังใหญ่อย่างกับตึก บ้านที่ดูหรูและใหญ่โตกว่าทุกหลังในหมู่บ้าน ไม่รู้ว่ามีนนรีไปทำงานอะไรถึงได้มีเงินส่งมาให้ทางบ้านเยอะแยะ แถมสวยขึ้นเป็นกองแบบนี้ ในใจของมัลลิกาสงสัยมากมายแต่ก็ไม่กล้าถามและไม่มีเวลาถามด้วยในตอนนี้

ในยามค่ำคืนรอบๆตัวบ้านดูสวยงามอย่างกับวิมานในฝัน ทว่ามัลลิการู้สึกแปลกใจไม่น้อยที่มองไปรอบๆไม่เห็นมีใคร ทั้งที่จะก่อนเดินเข้าประตูรั้วหน้าบ้านมา ก็เห็นผู้คนเยอะแยะเดินเรียงกันเข้ามาในบ้านหลังนี้ หรือว่าทุกคนเข้าไปในบ้านกันหมดแล้ว จึงแลดูเงียบเชียบราวกับก้าวเข้ามาในป่าช้าก็ไม่ปาน

มันเงียบแปลกๆจริงๆนะ

“เดินไม่มองทางเดี๋ยวก็สะดุดหรอก” มีนนรีหันมาบอกยิ้มๆ

“บ้านมีนสวยน่าอยู่ ดรีมเพิ่งเคยเห็นในตอนกลางคืน ไฟประดับสวยมากเลย”

“ไฟประดับหลังบ้านเยอะกว่านี้อีกนะ ที่สำคัญ... อืม... ไม่บอกดีกว่า ดรีมเข้าไปดูด้วยตาของตนเองดีกว่านะ ป๊ะ... รีบเข้าบ้านกันเถอะ”

ทันทีที่เจ้าของบ้านคนสวยเอื้อมมือไปเปิดประตูออก แสงจ้าจากภายในบ้านก็ส่องมากระทบตาจนต้องหยีตาหลบแสงสว่างจ้าสีขาวนั้น และแสงไฟดวงนั้นก็คือแสงไฟจากดวงไฟดวงใหญ่บนเพดานนั่นเอง ก็ที่บ้านของเธอไม่มีดวงไฟเจิดจ้าบบนี้นี่ มีแค่หลอดไฟนีออนสามหลอดในบ้านหลังเล็กๆเท่านั้น

ทว่าพอก้าวผ่านประตูเข้ามาในบ้าน ไฟดวงใหญ่บนเพดานก็ถูกปิด มีไฟกะพริบดวงเล็กๆหลากสีกับโคมไฟหลากสีสวยงามมาแทนที่ ทำให้ทั้งห้องดูสวยงามไม่ต่างจากวิมานในฝันเช่นเดียวกับภายนอกบ้าน แต่ว่าทำไมแขกเหรื่อที่เข้ามาในงานถึงไม่มีใครหันมาเธอสักคน มัลลิกาเริ่มแปลกใจมากขึ้น

พวกเขานั่งดื่มกันคุยกันค่อยๆในเรื่องที่เธอไม่เข้าใจ จะเข้าใจได้อย่างไรในเมื่อพวกเขาคุยกันคนละภาษากับเธอ แถมแต่งตัวแปลกๆอีกต่างหาก

ที่สำคัญ ไม่ว่าจะหันไปมองทางไหนก็มีแต่นั่งกันเป็นคู่ มีนนรีหันมายิ้มให้แล้วปรบมือสามครั้ง ทุกคนก็หันมามองทั้งคู่เป็นจุดเดียว ทว่าสายตาของมัลลิกากลับสะดุดเข้ากับใบหน้าคมเข้มของผู้ชายคนหนึ่งที่กำลังหันมามองเธออยู่เช่นกัน

เขาเป็นผู้ชายตัวโตดูภูมิฐานเดาอายุยาก แต่น่าจะอยู่ช่วงสามสิบปลายๆถึงสี่สิบต้นๆ ไว้ผมทรงเปิดข้างรองทรง สวมชุดเหมือนทหาร คือสวมเสื้อตัวเชิ้ตตัวในสีขาวคลุมทับด้วยเสื้อนอกสีดำแขนยาวอีกที

ดวงตาคมกริบของเขาบวกกับแววตาวาววับของเขาเหมือนจะสะกดสาวน้อยอย่างมัลลิกาได้ เธอแอบสำรวจเครื่องหน้าของชายหนุ่มเงียบๆ

คิ้วของเขาเข้มดุจปีกกา จมูกโด่งคมสันรับกับโหนกแก้มและสันกรามอย่างเหมาะเจาะ ไรเคราเขียวอ่อนเหมือนเพิ่งโกนมาไม่กี่วันเสริมให้ใบหน้าหล่อเหลานั้นคมเข้มดูน่าเกรงขามมากขึ้น

ริมฝีปากสีสดที่เม้มสนิทจนเกือบเป็นเส้นตรงนั่นอีก มันช่างดูเด็ดขาดมาดขรึมจนสาวน้อยรู้สึกครั่นคร้าม ว่าผู้ชายคนนี้อาจซ่อนบางอย่างที่น่ากลัวไว้ภายใน

ทว่าเมื่อมองรวมๆกันแล้ว รูปร่างใบหน้าบวกกับสายตาของเขา ช่างมีเสน่ห์ชวนมองพาให้ใจดวงน้อยให้หวามไหว เต้นรัวอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน ยิ่งเมื่อมองสบตาก็ยิ่งรู้สึกเหมือนว่าในห้องนี้เหมือนมีกันอยู่แค่สองคน