ห่วงเหมือนเดิมแม้ไม่เหมือนเดิม(2)

“ชอบกินร้านนี้เหมือนกันหรือคะไว้วันหลังฉันจะชวนคุณมาด้วย”

ดุจดาวถึงแม้จะมีท่าทีตกใจอยู่บ้างแต่เธอก็ยังกล้าพอที่จะกล่าวทักทายสามีโดยที่ไม่สนว่าเขาจะรู้สึกอย่างไรทั้งที่ตอนนี้ตัวเธอยังยืนเกาะแขนอยู่กับผู้ชายอื่น

“ผมว่าถ้าคุณจะทำตัวแบบนี้ก็ช่วยให้เกียรติผมอย่าทักทายกันช่วยมองเป็นอากาศไปจะดีกว่า”

เปรมธวัชได้แต่กำมือแน่นสายตาของเขามันไม่ใช่เป็นความเกลียดชังแต่มันเป็นความโกรธและรู้สึกน้อยใจมากกว่าที่ตัวเขาเองถูกผู้หญิงคนหนึ่งทิ้งเพื่อให้เขามาแต่งงานกับผู้หญิงอีกคนแต่สุดท้ายเขากลับเป็นเพียงผู้ชายที่ไร้ค่าไม่มีใครเอา

“คุณอยากให้ผมรีบออกมาจากร้านเพราะสาเหตุนี้ใช่ไหม”

เมื่อออกมาพ้นจากบริเวณนั้นเปรมธวัชก็เปิดฉากบทสนทนาขึ้นทันทีเมื่อเขาพอจะรู้แล้วว่าสาเหตุที่อดีตคนรักยอมเข้ามาพูดจากับเขาและชวนออกมาข้างนอกเป็นเพราะเธอคงกลัวว่าจะเกิดเรื่องที่ร้านอาหารถ้าเขาได้หันมาเจอดุจดาวกับคู่ขาของเธอ

“ใช่ค่ะ ฉันแค่ไม่อยากให้คุณต้องมามีเรื่องในร้านกลัวว่าร้านของดิวจะเสียหาย”

น้ำหนึ่งพูดในสิ่งที่ไม่ตรงกับหัวใจเพราะเธอไม่ได้ห่วงร้านของดิวแต่เธอห่วงความรู้สึกของเปรมธวัชมากกว่า เธอไม่อยากให้ชายหนุ่มต้องรู้สึกไม่สบายใจกับสิ่งที่ได้เห็นแต่หญิงสาวก็ไม่ยอมพูดความจริงเพราะเธอกลัวว่าเปรมธวัชจะรู้ว่าเธอยังคงรักเขาอยู่

“ถ้าอย่างนั้นคุณก็กลับเข้าไปทำงานเถอะผมคงไม่เข้าไปที่ร้านอีกแล้วร้านของเพื่อนคุณจะได้ไม่เสียหายคงมีที่อื่นที่อยากให้ผมไปถึงแม้จะไม่มีใครสักคนที่อยากอยู่กับผม”

น้ำเสียงที่ดูตรงข้ามกับคำพูดทำให้น้ำหนึ่งตัดสินใจที่จะไม่กลับเข้าไปในร้านและคว้ามือของเปรมธวัชให้เดินไปที่รถของเขาก่อนที่เธอจะเปิดประตูแล้วพาตัวเองเข้าไปนั่งข้างๆในตำแหน่งที่เคยนั่งมาหลายปี

“หนึ่งนี่ไงคะที่อยากอยู่กับคุณอย่างน้อยเราก็เป็นเพื่อนกันได้ถึงแม้ว่าฉันจะยังไม่พร้อมที่จะคิดกับคุณแบบนั้นก็ตาม”

หญิงสาวหันไปสบตาคนขับแค่เพียงแว้บเดียวเธอก็ต้องรีบหลบสายตาทันทีเมื่อรู้ว่าความอ่อนแอภายในหัวใจของเธอกำลังจะพ่ายแพ้ให้กับความสงสารที่เธอไม่อยากจะทนเห็นคนที่รักต้องมาเจ็บปวดแบบนี้

“ผมไม่เคยคิดเลยว่าผู้ชายที่ดูมีพร้อมทุกอย่างแบบผมสุดท้ายกลับไม่เหลือใคร”

“คุณดุจดาวเธอคงแค่ยังตัดใจจากคนรักเก่าไม่ได้แต่สักวันฉันเชื่อว่าเธอจะรักพี่เปรมค่ะ”

ภายใต้คำพูดที่ดูเข้าใจแต่มันกลับมีหยดน้ำตาที่ไหลออกมาโดยไร้ซึ่งเสียงสะอื้นน้ำหนึ่งพยายามพูดทุกอย่างให้เหมือนกับว่าเธอไม่รู้สึกอะไรกับสิ่งที่เปรมธวัชกำลังพูด

“ดุจดาวเธอกล้าหาญกว่าผมถึงแม้ว่าเธอจะไม่ปฏิเสธการแต่งงานแต่เธอก็กล้าที่จะทำทุกอย่างตามเสียงหัวใจตัวเองในเมื่อเธอรักผู้ชายคนนั้นเธอก็เลือกที่จะอยู่กับเขาตั้งแต่แต่งงานกันมาผมกับเธอไม่เคยใช้ชีวิตในฐานะสามีภรรยาเราไม่เคยนอนด้วยกัน”

น้ำหนึ่งแทบไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่เธอกำลังได้ยิน ผู้หญิงกับผู้ชายที่ลงได้แต่งงานกันแล้วทำไมถึงยังไม่มีความสัมพันธ์ที่ควรจะเกิดขึ้น

“เสียใจหรือคะที่ภรรยาไม่รัก”

หญิงสาวพูดออกไปทั้งที่พยายามที่จะไม่แสดงความรู้สึกแต่เธอก็อดที่จะพูดจาประชดประชันด้วยความน้อยใจไม่ได้เมื่อรู้สึกว่าเปรมธวัชกำลังพูดออกมาเพราะรู้สึกเสียใจที่ภรรยาไม่รักและไม่มีความสัมพันธ์กับเขาเหมือนอย่างที่สามีภรรยาทั่วไปมีกัน

“ผมไม่ได้เสียใจแต่ตรงกันข้ามผมกลับรู้สึกชื่นชมในตัวดุจดาวที่เธอซื่อสัตย์ต่อคนรักและเธอก็กล้าหาญกับความรู้สึกของตัวเองและนั่นคือสิ่งที่ทำให้ผมเสียใจและรู้สึกโกรธตัวเองที่ผมยอมมาแต่งงานกับดุจดาวทั้งที่รู้ว่าหัวใจผมอยู่กับคุณ”

คนขับคว้ามือหญิงสาวที่นั่งข้าง ๆ ที่ยังคงใส่ชุดเต็มยศเป็นชุดสาวเสิร์ฟของร้านอาหารมาวางไว้ที่ขาของเขาและกำมือของเธอไว้แน่นเหมือนว่าถ้าเขาปล่อยมือเธอไปเธอจะหายไปจากชีวิตเขาอีก

น้ำหนึ่งจากที่ตั้งใจว่าจะเว้นระยะห่างความสัมพันธ์จาก อดีตคนรักแต่เธอกลับเต็มใจให้เขาจับมือเธอไว้แบบนั้นเพราะอย่างน้อยมันก็ทำให้เธอรู้สึกว่าชีวิตที่เหลือต่อจากนี้เธอจะยังมีเขาอยู่แม้ว่าจะไม่ใช่ในฐานะเดิมก็ตาม