รักหรรษา ของนายมาเฟีย 7

หรรษาทุ้มผู้หญิงคนนั้นลงบนโต๊ะจนแก้วเอย ขวดเหล้าเอยหล่นกระจาย ไคล์รีบดึงหรรษาออกมาทันทีเพราะปล่อยไว้ อาจจะมีการนองเลือดเกิดขึ้น

"หรรษา หยุดได้แล้ว"

หรรษาหันมามองหน้าไคล์เพราะเขาดึงเธอออก ก่อนจะรั้งมือผู้หญิงคนนั้นให้ลุกขึ้นทั้งสภาพที่เปรอะเปื้อนเต็มไปหมด

"ไคล์ นายเข้าข้างผู้หยิงคนนั้นใช่มั้ย"หรรษาเอ่ย

"แล้วเธอไปทุ้มเขาลงโต๊ะทำไมหรรษา" ไคล์เอ่ย

"ฉันไม่ชอบ!"

"แต่เขาไม่ได้ทำอะไรเธอเลยนะ"

"แล้วทำไมนายไม่ไปกินข้าวกับฉันแล้วมากกนังนี่!"

"หรรษา พอได้แล้ว นี่มันเรื่องส่วนตัวของฉัน เธอไม่มีสิทธิ์ไปทำร้ายเขา!!" เสียงไคล์เอ่ยตะคอกขึ้นเมื่อเห็นว่าหรรษาไม่มีเหตุผลที่ทำร้ายคนอื่นก่อน

"นายตะคอกฉัน.."

เธอหมุนตัวคว้ากระเป๋าเดินออกไปจากห้องนั้นเมื่อเห็นว่าตอนนี้ไคล์กำลังโกรธเธอและเข้าข้างผู้หญิงคนนั้น จริงอย่างที่เขาว่า เธอไม่มีสิทธิ์ไปทำแบบนั้น เขาไม่ใช่แฟนเธอ เธอไม่ใช่แฟนเขา แม้จะอยากเป็นก็ตาม

ทางด้านไคล์ที่ไม่ได้เดินออกไป ก็ถอนหายใจเฮือกใหญ่ก่อนส่งเงินให้หญิงคนนั้นเป็นค่าทำแผลและให้เธอกลับไป

"นายไม่ไปดูคุณหรรษาหน่อยเหรอครับ"ลูกน้องเอ่ย

"ไปทำไม หาเรื่องคนอื่นก่อน"ไคล์เอ่ย

"แต่เมื่อกี้นายดึงคุณหรรษามา แขนคุณหรรษาเลือดออกนะครับ ผมเห็นผ้าพันแผลมันเปื้อนเลือด แล้วคุณหรรษาก็นั่งแท็กซี่มาครับ การ์ดหน้าประตูบอก ตอนนี้คงเดินออกไปถึงไหนแล้วก็ไม่รู้ครับ"

"เฮ้อ"

สุดท้าย ไคล์ก็คว้ากุญแจรถก่อนขับออกจากคลับหรู เมื่อโทรหาหรรษาเท่าไหร่ เธอก็ไม่รับสาย แต่ออกจากคลับมาไม่นาน ก็เจอเธอเดินอยู่ริมถนน

"หรรษา"

"........"เธอไม่ตอบ และยังคงเดินต่อ จนไคล์ต้องจอดรถและเดินลงไปหาเธอ

"หรรษา มาขึ้นรถ"

"นายตามมาทำไม จะตามมาว่าเหรอ หรือให้ฉันไปขอโทษผู้หญิงของนายดี นายบอกนายจะตามใจฉันเพราะทำฉันเจ็บ แต่แค่กินข้าวกับฉัน หรือมาอยู่เป็นเพื่อนฉันสักนิดนายยังไม่ทำเลย แต่นายกลับมากกผู้หญิงที่นี่.."หรรษาเอ่ย

"เธอต้องแยกเรื่องส่วนตัวของฉันออกจากเรื่องนั้นนะ"ไคล์เอ่ย

"อืม ขอโทษนะ" พูดจบหรรษาก็เดินออกไปผิดกับหรรษาคนเมื่อกี้ที่อาละวาดที่คลับสิ้นเชิง

"หรรษา ฉันบอกให้เธอมาขึ้นรถ จะเดินไปแบบนั้นมันอันตราย"

"......"

"ทำไมพุดยากจังวะ"

"กรี๊ดดดด ไคล์ ปล่อยนะ กระโปรงจะเปิดแล้ว" ไคล์เดินก้าวฉับๆไปคว้าหรรษาขึ้นพาดบ่าแล้วอุ้มไปที่รถก่อนจับเธอนั่งเบาะข้างคนขับ หรรษาทำท่าจะเอ่ยปากแต่กลับถูกไคล์ชี้หน้าให้หยุดด้วยใบหน้าจริงจัง

"จะพาไปไหน ฉันกลับเองได้"

"นั่งเฉยๆเถอะ พูดดีๆไม่ฟัง"ไคล์เอ่ย แต่หารู้ไม่ว่า หรรษาแอบยิ้มอย่างผู้ชนะที่ไคล์ทิ้งผู้หญิงคนนั้นแล้วตามเธอมา หากเขามาช้าอีกนิด เธอจะโทรตามให้การ์ดที่บ้านมารับกลับแล้ว ใครจะเดินไกลๆด้วยรองเท้าส้นสูงตั้ง4นิ้ว แถมราคาของมันแพงจนทำให้เป็นได้แค่รองเท้าใส่เดินนิดหน่อย ไม่ควรใช้งานมันหนัก

"เดี๋ยวพาไปทำแผล ฉันไม่ได้ตั้งใจทำแผลเธอเลือดออก"ไคล์เอ่ย

"ก็แค่เลือดออกนิดเดียว ไม่ตายหรอก ฉันรู้ว่านายแค่ปกป้องผู้หญิงของนาย"หรรษาเอ่ยทั้งที่นั่งมองข้างทาง

"เฮ้อ ก็เธอไม่มีเหตุผล ฉันไม่อยากให้มีเรื่อง แล้วนี่จะปล่อยให้เลือดมันออกแบบนี้หรือไง"

"ไปคอนโดนายก็ได้ อยู่ใกล้ที่นี่นิ เดี๋ยวทำแผลเสร็จ นายต้องเลี้ยงข้าวฉัน ฉันหิวข้าว"หรรษาเอ่ย

ไคลืขับรถกลับเข้าคอนโดหรูของตัวเอง หรรษารู้สึกว่าคอนโดของเธอใหญ่แล้ว แต่คอนโดของไคล์เอาจริงๆ มันใหญ่กว่าของเธอเสียอีก เมื่อมาถึง หรรษาก็นั่งลงที่โซฟา โดยที่ได้ยินไคล์โทรสั่งอาหารจนเสร็จแล้วเดินกลับมาพร้อมกล่องทำแผล

"ฉันบอกก่อน ว่าฉันทำไม่เป็น ห้ามบ่น"ไคล์เอ่ย

"ทำเถอะ เพราะถ้าฉันทำเอง คงหนักกว่านายทำ"

"เธอเป็นผู้หญิงนะ ทำไม่เป็น?"

"ผู้หญิงทุกคนเขาต้องทำเป็นหรือไง เรามีโรงพยาบาลไว้ทำไมละ เป็นแผลก็ไปโรงพยาบาลซิ"หรรษาเอ่ย ซึ่งไคล์ไม่ควรคาดหวังคำตอบปกติจากหรรษาแม้แต่น้อย

"ส่วนใหญ่เขาก็ทำกันเป็น เธออยากมีลูกแต่เรื่องพวกนี้ยังทำไม่เป็น ฉันควรสงสารลูกเธอก่อนมั้ย"

"ถึงฉันจะเป็นแบบนี้ แต่ฉันก็เป็นแม่คนได้..." หรรษาเอ่ยก่อนก้มหน้าลงราวกับเศร้าแบบนั้น

"ฉันพูดอะไรผิด?"ไคล์เอ่ยเมื่อเห็นปฏิกิริยาของหรรษาในขณะที่เริ่มทำแผลให้เธอ

"เราลองมีลูกกันมั้ยละ นายจะรู้ว่าฉันเป็นแม่ได้"

"ห๊ะ!! เธอตลกเหรอ มาชวนฉันมีลูก เราจะมีได้ยังไงพุดแปลกๆ"

"ก็มีเซ็กส์แล้วก็มีลูก"

"เฮ้อ...นั่งเงียบไปเลย ฉันจะทำแผลให้"

หรรษาอมยิ้มเมื่อเห็นไคล์พยายามทำแผลให้เธอจนเสร็จ แม้หน้าตามันจะบูดเบี้ยวไปหน่อยก็ตาม แต่ก็ถือว่าดีกว่าไม่ทำ หลังจากนั้นไม่นาน อาหารก็มาส่ง ไคล์ตั้งมันลงบนโต๊ะ ก่อนที่หรรษาจะเดินมองรอบๆแล้วหยิบไวน์ขวดนึงจากตู้เก็บไวน์พร้อมแก้วสองใบเดินมาที่โต๊ะอาหาร

"เธอเป็นแผลเลือดออกอยู่ ดื่มแอลกอฮอร์อยากให้เลือดมันทะลักออกมาหรือไง"ไคล์เอ่ย

"นิดๆหน่อยๆเองไม่เป็นไรหรอก"หรรษาเอ่ยพรางเปิดขวดไวนืแล้วรินใส่แก้ว

"มานั่งนี่"

"ได้ อ๊ะ!! ว๊ายย" แขนเธอที่เป็นแผลมันยังคงทำอะไรไม่ถนัดหนักเลยทำให้พลาดทำแก้วไวน์หกใส่เสื้อผ้าตัวเอง

"หรรษา"

"ขอโทษ ฉันไม่ได้ตั้งใจ ขอยืมเสื้อนายเปลี่ยนสักตัวได้มั้ย"หรรษาเอ่ย

"ฉันไม่รู้จะบ่นเธอเรื่องไหนก่อนจริงๆเนี้ย"

ไคลืเดินไปหยิบเสื้อยืดตัวใหญ่ของเขาให้หรรษาเปลี่ยน หลังจากเปลี่ยนเสร็จ เธอก็มานั่งกินข้าวกับเขานิ่งๆ

"เธอดื่มแค่แก้วนั้นพอนะ"ไคล์เอ่ย

"ทำไมละ เลือดไม่ไหลไปมากกว่านี้หรอก"

"เธอดื่มเยอะเดี๋ยวอาละวาดอีก เพราะฉะนั้นดื่มไปแค่นั้น อย่าต่อรอง"ไคล์เอ่ย

"อยู่กับนายสองคนฉันจะไปอาละวาดใคร ไม่ได้มีผู้หญิงของนายแถวนี้นิ"

"จะอาละวาด เธอเลือกได้ด้วยเหรอตอนเมาว่าจะอาละวาดใคร"ไคล์เอ่ย

"อยู่กับนายฉันไม่ทำหรอกไม่ต้องกลัว"หรรษาเอ่ย

"ฉันไม่ไว้ใจเธอ"

"ไม่อาละวาดหรอก แต่ถ้าปล้ำก็ไม่แน่"

"!!!!!!"

"นายกลัวผู้หญิงตัวเล็กๆแบบฉันหรือไง"หรรษาเอ่ย

"ฉันไม่ได้กลัวเธอ แต่ถ้ามันไม่ควร ฉันว่ามันก็ไม่น่าเกิดขึ้น"ไคล์เอ่ย

"เหอะ"

ทั้งคู่นั่งกินมื้อค่ำที่เริ่มดึกด้วยกัน หรรษาที่แอบรินไวน์ใส่แก้วทุกครั้งที่ไคล์หันไปรับโทรศัพท์ ทุกครั้งที่เขาเผลอจนหน้าแดงกล่ำเพราะดื่มเข้าไปจำนวนมาก หรรษาเป็นคนที่ปาร์ตี้บ่อย ดื่มบ่อย แต่ไม่เคยช่วยให้คอแข็งแม้แต่น้อย

"หรรษา!"

"ว่างายยย"