เหงาก็โทรมา

ในที่สุดเธอก็มาถึงจุดหมายปลายทางอย่างน้อยก็มาทันแม้ว่ามันจะฉิวเฉียดไปนิดแต่อย่างน้อยมันก็ทันเวลานัด..

“ขอบใจ..”

“ เฮ้.. อะไรกัน พอหมดประโยชน์ก็ไล่กันแบบนี้เลยเหรอ? ใจดำฉิบหาย.. หน้าตาก็ดีแต่ใจดำมาก.. ไม่คิดเลยนะว่าผู้หญิงสวยๆจะใจดำ..”

“หยุด!!! นายต้องการอะไร? ค่าจ้างเหรอ? หรือว่าค่ารถ หรือว่าต้องการอะไร..” ตอนแรกก็คิดว่าจะใจดีมาส่งฟรีที่ไหนได้ก็ต้องการค่าจ้างนี่เอง..

“ เอาเบอร์มา เผื่อว่าคุณต้องการความช่วยเหลือหรือว่าเผื่อวันไหนคุณเปลี่ยว.. ผมก็ช่วยคุณได้นะ.. ใครจะไปรู้กัน..”

“นาย.. ไอ้ทุเรศ.. โอ้ย.. ฝากไว้ก่อนเถอะนายไม่ตายดีแน่..” บ้าเอ้ยถ้าไม่ติดว่าเธอจะต้องไปคุยกับลูกค้านะ.. ไอ้หมอนี่คอหักคารองเท้าเธอแล้ว..

หึหึ.. น่ารักดี พอได้แกล้งยิ่งน่ารักพอได้พูดด้วยก็ยิ่งชอบ.. แปลกดี ผู้หญิงอะไรมันจะเก่งไปซะทุกเรื่องเป็นไปไม่ได้หรอกว่าจะเก่งไปซะทุกเรื่องขนาดนี้มันจะต้องมีสักเรื่องละวะที่ทำไม่ได้..

~~~~

“เรื่องมากจริงนี่ถ้าไม่ติดว่าลูกค้าคนนี้สั่งรถของเธอและมีอะไหล่รถที่เธอต้องการนะ.. เธอบอกเลยว่าจะไม่มาที่นี่เป็นอันขาดคนบ้าอะไรก็ไม่รู้ชีกอสุดๆ..” ไอ้บ้าไอ้หน้าหม้อ.. ขนาดมีเมียแล้วนะยังมาทำชีกอใส่เธออีก.. เธอล่ะอยากจะบอกเมียไอ้บ้านี่จริงๆ รอก่อนนะรอให้เธอได้พาร์ทเนอร์ใหม่ก่อนเธอจะทิ้งไอ้หน้าหม้อคนนี้ทันที..

“อ้าว.. ทำไมนายยังอยู่ที่นี่อีก? ทำไมไม่กลับ?” แล้วทำไมไอ้หมอนี่ยังไม่กลับอีกหรือว่ามีงานแถวนี้พอดี..

“ผมรอคุณอยู่ เพราะดูแล้วคุณเองก็คงจะยังไม่รู้ว่าจะกลับไปเอารถยังไง?”

“ฉันกลับเองได้ย๊ะไม่ต้องยุ่ง..” เหอะคิดว่าเธอกลับเองไม่ได้รึยังไงกัน…

“ดูเสื้อผ้าที่คุณใส่ก่อนเถอะ ใส่สั้นเสมอหูขนาดนี้ยังจะอวดดีอีก.. ถ้าโดนลากลงข้างทางก็อย่าไปโทษคนอื่นนะ.. ถามหน่อยเถอะพ่อแม่คุณเขาไม่บ่นคุณเรื่องการแต่งตัวรึยังไงกัน.. กระโปรงสั้นขนาดนี้ และไหนเสื้อนั่นอีก.. มันจะแหวกลึกไปไหนก่อน.. มันจำเป็นต้องแหวกลึกจนถึงสะดือเลยรึยังไงกัน.. หน้าอกก็มีแค่นั้นยังจะอยากโชว์อีก..” ขัดหูขัดตาเว้ย.. ใส่ออกมาจากบ้านได้ยังไงกัน..

“มันเรื่องของฉัน ฉันจะแต่งตัวแบบไหนมันก็เรื่องของฉัน.. นายไม่ต้องเอาพ่อหรือแม่ของฉันมาพูดให้ฉันสำนึกผิดหรอก.. เพราะยังไงพวกเขาก็ไม่สนใจฉันหรอกว่าฉันจะแต่งตัวยังไง.. จบนะ..” เกิดมาเป็นเธอมันก็เป็นเรื่องที่ผิดแล้ว.. เพราะเธอเป็นผู้หญิง เพราะเธอไม่สามารถสืบสกุลให้ได้ยังไงเล่า.. การที่เธอเลือกทางเดินชีวิตในแบบที่เธอต้องการเพื่อยืนยันความสามารถของเธอในเรื่องการงานและการเงินแต่มันก็ยังไม่เป็นการยืนยันให้พ่อและแม่ของเธอได้เห็นเลยว่าเธอก็เหมาะที่จะเป็นลูกที่พวกท่านภูมิใจได้.. ไม่เลยสักนิด..

“อย่าลีลา ยังไงผมก็ไม่ยอมให้คุณกลับเองแน่นอนเพราะด้วยเสื้อผ้าที่คุณใส่ในตอนนี้ยังไงก็ไม่น่าจะรอดมือแท็กซี่ไปได้แน่นอน.. ขึ้นรถอย่าเรื่องมาก…” ฝันไปเถอะในเมื่อเขาอยู่ตรงนี้แล้วยังก็ไม่มีทางให้กลับเองเด็ดขาด..

ตึกตึก..

หมับ!!!

“อ๊ะ.. ปล่อยนะ..” จะมาจับเธอทำไมเล่า.. เป็นบ้ารึยังไงกัน.. ไอ้บ้าเอ้ย..

“ ไม่ปล่อยอย่าให้โมโหได้ป่ะ ถ้าโมโหขึ้นมาผมไม่รู้หรอกว่าผมจะเผลอทำอะไรคุณ.. ขึ้นรถเดี๋ยวไปส่ง.. อย่าเรื่องมาก..” เดี๋ยวพ่อจูบโชว์คนอื่นเลยนี่…อย่าคิดว่าไม่กล้านะถ้าโมโหขึ้นมาเขาไม่สนสี่สนแปดหรอกนะจะบอกให้..

“นายต้องการอะไรจากฉันกันแน่ถามหน่อยเถอะ..” เธอเองก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าต้องการอะไรจากเธอกันแน่จะตามตื้อเธอทำไมก่อน.. เธอไม่ต้องการความช่วยเหลือจากใครเลยสักนิด.. เธอไม่ต้องการเธอสามารถทำทุกอย่างด้วยตัวเองทุกอย่าง..

“อย่าทำเป็นเก่งผู้หญิงตัวเล็กๆอย่างคุณน่ะอย่าทำเป็นเก่งให้มากนักคุณน่ะไม่รู้หรอกอะไรมันก็สามารถเกิดขึ้นได้ตลอดเวลา.. การที่คุณมีลูกน้องมากมายใช่ว่าคุณจะต้องเก่งไปซะทุกเรื่องซะเมื่อไร.. เอาเป็นว่าอย่าเรื่องมาก ขึ้นมาได้แล้ว…“

~~~

กว่าจะพาแม่ตัวดื้อขึ้นรถมาได้ก็ใช้เวลาอยู่นานสองนาน.. คนบ้าอะไรดื้อฉิบหาย เถียงเก่ง ขยันหาคำแก้ต่างมาย้อนแย้ง..

เอี๊ยด..

“นี่เบอร์ผมนะเผื่อวันไหนคุณเหงา.. โทรมานะ เพื่อว่าวันไหนคุณรู้สึกเปลี่ยวขึ้นมา.. พร้อมให้บริการนะครับที่รักของผม..” หึหึ..

“ไอ้บ้า!! ใครที่รักของนาย.. น่าเกลียด ไปเลยนะ ไสหัวไปไกลๆเลยไอ้โรคจิต..”

“โรคจิตคนนี้ก็เคยเป็นผัวคุณก็แล้วกัน.. เอาเป็นว่าคิดถึงเมื่อไรก็โทรมานะครับที่รักของผม.. ขับรถดีๆนะ อย่าแวะไปเรื่อยเป็นห่วง ผู้หญิงตัวเล็กๆคนเดียวขับรถกลับบ้านดึกๆดื่นๆมันอันตราย.. ” เฮ้อ.. เขาล่ะเป็นห่วงจริงๆเลยนะ ไม่รู้หรอกว่าบ้านนะไปทางไหนทางเข้าบ้านเปลี่ยวรึเปล่าก็ไม่รู้หรือว่าจะแอบขับรถตามไปดีวะ..

“เหอะ.. ครั้งเดียวไม่นับย๊ะ” เชอะ

“ครั้งเดียวที่ไหนอย่าบอกนะว่าคุณลืม.. รอบแรกคุณนะเริ่มก็จริงแต่ครั้งที่สองและสามน่ะ.. เราสองคนสลับกันนะ ครั้งที่สองผม ครั้งที่สามคุณ.. แต่จะว่าไปก็คิดถึงหน้าอกนุ่มๆของคุณแฮะ.. คืนนี้.. สนใจป่ะล่ะที่รักของผม..”

กรี๊ด!!

ฮ่าๆๆ

ในที่สุด.. ในที่สุดเขาก็สามารถกวนประสาทเธอคนนั้นได้อีกครั้งและวันนี้เขาก็ทำตัวเป็นเหมือนสตอล์กเกอร์เพราะเขาแอบขับรถตามน่ะสิ คนบ้าอะไรขับรถโคตรเร็ว หรือว่าคิดว่าตัวเองขับรถยุโรปและเป็นเจ้าของโชว์รูมรถหรูกันวะถึงได้ขับรถเร็วขนาดนี้.. เอาเถอะถึงบ้านอย่างปลอดภัยเขาก็เบาใจแล้ว.. แต่จะว่าไปแฟนเขา.. เอาน๊าคิดไปเองก่อนก็ได้ตำรวจไม่จับหรอกเนอะ.. แฟนเขาบ้านก็หลังใหญ่และดูมีฐานะอยู่เหมือนกันแต่ทำไมกัน.. ทำไมแฟนของเขาถึงดูไม่ค่อยมีความสุขเลยนะ.. ยิ่งวันนั้นเขาได้เห็นคราบน้ำตาของเธอแล้ว.. เขาเองก็ไม่กล้าที่จะถามอะไรมากปกติเขาเคยได้ยินว่าคนเมามักจะพูดความในใจหรือสิ่งที่อัดอั้นอยู่ภายในใจออกมาแต่เธอคนนี้ไม่น่ะสิ.. ล่วงข้อมูลยากจริงๆ

ตึกตึกตึก…

“กลับมาแล้วค่ะ..”

“กลับมาซะเย็นไปทำงานหรือไปล่าเหยื่อมากันแน่.. เบาๆบางนะพฤติกรรมแบบนั้นน่ะแกมีลูกแล้วนะโบตั๋น.. ทำอะไรก็เกรงใจนามสกุลฉันบ้าง..”

เฮ้อ.. แบบนี้ตลอดสินะ เธอไปทำงานหาเงิน เธอวิ่งวุ่นเรื่องงาน เธอต้องนั่งรถมอไซต์ไปพบผู้ชายชีกอคนนั้นแต่แล้วยังไงกัน.. เมื่อมาถึงบ้านก็ต้องมาเจอคำพูดที่ไม่ดีจากคนเป็นพ่อ.. กำลังใจของเธอที่มันจะต้องเต็มปรี่มันก็หายไปหมด.. เธอรู้นะว่าเธอผิด.. ผิดที่เกิดมาเป็นผู้หญิง.. แล้วยังไงเล่าเธอเลือกเกิดได้เหรอ? เธอเลือกเกิดได้ไหมเล่า เธอเองก็อยากจะเกิดในครอบครัวที่ไม่แบ่งแยกรักลูกผู้ชายมากกว่าผู้หญิง เธอเองก็ต้องการครอบครัวที่คอยยืนเคียงข้างเธอเวลาเธอเสียใจ.. เธอเลือกได้ไหมเล่า.. ก็ไม่ได้..

“ ไม่ต้องห่วงค่ะหนูไม่ทำอะไรให้นามสกุลของคุณพ่อเสียหายแน่นอน แค่เลือกสามีผิด.. แค่นั้นก็น่าอับอายอยู่แล้ว.. ถ้าไม่มีอะไรจะบ่นแล้วหนูขอตัวนะคะ..”

ตึกตึกตึก…

“จองหอง.. ดีจริง ดีจริงๆ.. ”

ตึกตึก… ปัง..

“น้องบีมนอนรึยังครับ?”

“คุณแม่.. เหนื่อยไหมครับ.. ”

^_^

“ไม่เหนื่อยครับสุดที่รักของคุณแม่.. ” เพียงแค่มือเล็กๆของน้องบีมวางทาบมาที่แก้มของเธอ.. กำลังใจในการใช้ชีวิตของเธอมันก็เหมือนถูกเติมเต็มขึ้นมาทันที.. ถ้าไม่มีน้องบีมชีวิตเธอก็คงจะน่าเบื่อมากแน่ๆ.. ขอบคุณที่เธอต่อสู้เพื่อลูกของเธอมาตลอด.. ขอบคุณท่ีน้องบีมทำให้เธอมีกำลังใจในการใช้ชีวิตในทุกๆวันของเธอ.. ขอบคุณ..