เมาให้ลืมทุกข์….

งานก็เยอะเรื่องก็มาก.. ชีวิตของนังโบตั๋นนี่.. สุดๆไปเลย ชีวิตติดคอนเทนต์สุดๆ หนึ่งวันพันเหตุการณ์จริงๆ งานก็ปวดหัวมากพอแล้ว และพอกลับมาบ้านยังจะมาปวดหัวอีกเหรอ?

“น้องบีมครับวันนี้อยู่กับพี่สุไปก่อนนะครับ.. เดี๋ยวมี้ขอไปหาเพื่อนก่อนนะครับ..”

น้องบีม.. ลูกชายคนเดียวของเธอที่เกิดกับคนที่เป็นสามี.. ไม่สิอดีตสามีที่เธอคิดว่าเขาน่าจะเป็นผู้ชายและพ่อที่ดีให้กับลูกของเธอแต่เปล่าเลย.. ความรักที่เราเคยมีให้กันมาสามปี และเมื่อเธอท้องเขาก็เปลี่ยนไป… จากผู้ชายที่อบอุ่น จาผู้ชายที่ดูจากรูปลักษณ์ภายนอกสุดแสนจะเพอร์เฟค.. มันกลับตาลปัตร เมื่อเธอท้องเธอไม่สามารถมอบความสุขบนเตียงให้เขาได้เขาจึงค่อยๆเริ่มหาเศษหาเลย ซื้อกินและกินฟรีไปเรื่อยจนเธอจับได้.. แต่แทนที่เขาจะหยุด.. เปล่าเลย เขาไม่หยุดและเขาก็พาผู้หญิงแปลกหน้าหลายตาเข้ามาในบ้านของเรา..

“คุณแม่จะไปไหนครับ?”

“แม่จะไปหาแม่มอลลี่ครับ คุยงานกันนิดหน่อยครับน้องบีม.. รักนะครับลูกชายของมี้..” เธอเองก็อยากจะอยู่กับลูกของเธอนะ แต่มันมีหลายเรื่องหลายอย่างที่เธอต้องการปรึกษาและขอคุยกับใครสักคนที่ทำให้เธอนั้นสบายใจขึ้นมาบ้างและคนที่รับกรรมนั่นก็คือนังมอลลนี่นั่นเอง..

“คุณแม่จะกลับดึกไหมครับน้องบีมเป็นห่วง..”

ตายแล้ว.. ลูกชายของเธอทำไมน่าเอ็นดูแบบนี้เนี่ยลูก… แบบนี้ไงเธอถึงได้รักและเป็นห่วงลูกของเธอมาก การเป็นแม่เลี้ยงเดี่ยวมันไม่ง่ายเลยนะ แต่เธอก็ถือว่าเธอยังโชคดีที่เธอมีทุกอย่างเธอจึงสามารถหาคนมาช่วยเลี้ยงลูกเธอได้..

“มี้จะรีบกลับนะครับ รักนะครับน้องบีม…”

จุ๊บ…

~~~~~~~

“งาย.. กว่าจะเสด็จออกมาได้นะนึกว่าจะต้องให้จุดธูปอัญเชิญซะแล้ว..” นังเพื่อนตัวดี.. นัดตั้งนานกว่าจะเสด็จมาได้เธอล่ะเกือบจะกลับบ้านแล้วนะ

“แหม.. จะรีบไปไหนย๊ะ ยังไงคะ? ไหนเล่ามาสิ มีอะไรเอ่ย.. มาเร็วเพื่อนพร้อมค่ะ” เมื่อเพื่อนรักบอกว่ามีเรื่องจะคุยเธอก็พร้อมค่ะถึงแม้ว่ามันจะดึกดื่นขนาดไหนเธอต้องขอคุณพ่อคุณแม่ก่อนที่ขอน่ะเพราะท่านจะได้รู้ว่าเธอไปไหน เมื่อเธอบอกว่านังโบตั๋นชวนแค่นั้นคุณพ่อคุณแม่ก็ไฟเขียวไล่ให้เธออกจากบ้านเลยล่ะ

“นั่งค่ะ จะยืนรออะไรคะ? นั่งสิ ” จะยืนค่อมโต๊ะทำไมก่อน.. นี่อย่าบอกนะว่านังมอลลี่กำลังอ่อยผู้ชายอยู่.. ร้ายนักนะนังตัวดี..

“นั่งก็นั่งสิ ” เชอะ..

เรื่องราวมากมายที่เธอเจอมาแต่ละวันเธอก็ถูกส่งต่อไปให้นังเพื่อนรักแฝดผีของเธอทันที.. มีแค่มอลลี่นี่แหละว่าเธอและครอบครัวเป็นยังไง.. อ๋อลืมไปเธอเป็นลูกคนเดียวของบ้าง.. เธอพยายามสุดฤทธิ์ที่จะพิสูจน์ตัวเองให้ป๊าได้เห็น.. แต่ยิ่งเธอทำเท่าไรมันก็เหมือนกับการเทน้ำลงบนทะเลทราย..

“ หยุดบ้างไรบ้างก็ได้นะนังตัวดี แกเข้าใจป่ะคำว่าเสียสละจนตัวเองไม่เหลือตัวตนของตัวเองแล้วนะ หน้ากากที่แกใส่อยู่น่ะถอดมันลงบ้างก็ได้.. แกไม่ได้ตัวคนเดียวนะโบตั๋น แกยังมีฉันนะ ถึงแม้ว่าฉันจะสวยและรวยมากกว่าแกก็ตาม… แต่ฉันก็ลดตัวมาคบกับแกเพื่อให้แกมีเพื่อนเอาไว้คบบ้าง..”

“ขอบใจย๊ะ.. ฉันก็แค่ทำหน้าที่ของฉันป่ะล่ะ ฉันไม่ได้ทำอะไรเกินตัวไปเลยสักนิด ฉันทำหน้าที่ลูกและทำหน้าที่แม่ของน้องบีม.. ฉันไม่ต้องการอะไรแล้วนะมอลลี่ ฉันแค่อยากให้ป๊าเอ็นดูฉันบ้างก็เท่านั้นเอง.. ” เธอไม่เคยได้รับความเอ็นดูจากป๊าเลยนะเอาจริงๆ ส่วนแม่น่ะเหรอ.. ไม่สนใจหรอก แม่กับป๊าสนใจลูกพี่ลูกน้องเธอมากกว่าบ้านนู้นเขามีแต่ลูกชาย.. มีแค่บ้านเธอนี่แหละที่มีเธอเป็นลูกสาวคนเดียว เธอเคยพูดกับป๊าและแม่นะว่าทำไมไม่มีน้องให้เธอเผื่อว่าคนที่สองออกมาเธอจะได้น้องชายก็ได้แต่พวกท่านก็บอกแค่ว่า กลัวออกมาแล้วจะมีลูกสาวเหมือนเธอ…

“ เหรอ.. แกทำเพื่อคนอื่นมามากแล้วนะโบตั๋น.. แกควรจะทำเพื่อตัวเองบ้าง.. ความสุขที่มันควรจะเป็นของแก.. แกก็ควรจะต้องได้รับมันบ้างเข้าใจไหม..” เธอรู้ดีว่าเพื่อนของเธอต้องเจออะไรมาบ้าง.. ตั้งแต่สมัยเรียนแล้วเธอก็เห็นทุกอย่างและยิ่งตอนที่เพื่อนของเธอฟ้องหย่ากับอีตาพี่กรนั่นนะ.. พ่อและแม่ของเพื่อนเธอทำอย่างกับเพื่อนเธอเป็นผู้ร้ายที่ถูกหมายหัวเอาไว้.. คือตอนจะแต่งพ่อกับแม่ของโบตั๋นก็สนับสนุนและรักฝั่งผู้ชายมากกว่าลูกสาวตัวเอง แต่เพียงเพื่อนเธอฟ้องหย่าและขอเลี้ยงดูน้องบีมคนเดียวแค่นั้นแหละ.. คนเป็นพ่อและแม่ก็ไม่ชายตาแลมองเพื่อนเธออีกเลย..

“ก็รู้.. แต่ฉันก็อดไม่ได้ว่ะมอลลี่.. นั่นป๊ากับแม่ฉันไง จะให้ฉันปล่อยปะละเลยพวกท่านทั้งสองคนก็ไม่ได้..” เธอไม่อยากโดนคนอื่นตราหน้าว่าเป็นลูกอกตัญญูยังไงเล่า.. เธอทำไม่ได้หรอก..

“โอ้ย.. เบื่อว่ะ นังคนดี คนดีศรีสยาม คนดี.. ดีสุดในซอย ดีจนหมาอวยยศ ดีจนหมดไม่ขึ้นน้ำตาล ดีตะโกน ดีเลิศ ดีทะลุกำแพง.. ” เธอล่ะอยากกรอกตาให้เห็นทั้งสามแดนโลกธาตุเลยล่ะเอาจริงๆ

“หยุดๆๆ มาค่ะเมาๆ ไม่เมาไม่เลิก… ”

ดนตรีที่ดังเร้าใจพร้อมกับเครื่องดื่มรสชาติหวานกลมกล่อมทำให้เธอและเพื่อนรักของเธอสนุกสนานจนลืมเวลาไปเลย.. นานๆเธอจะได้ออกมาเที่ยวเธอก็ขอปลดปล่อยบ้างก็แล้วกัน.. วันๆทำแต่งานเลี้ยงแต่ลูก.. เธอขอหาความสุขให้กับตัวเองบ้างก็แล้วกันนะ…