เงินหัวเตียง

อื้อ…

“ ปวดหัวจัง.. ” เธอคงจะเมามากเลยสินะดูสิ.. เอาจริงๆนะเธอไม่ได้สนุกสุดเหวี่ยงแบบนี้มานานแล้วที่สำคัญคือแบบ.. เมาเหมือนหมา เมาแบบทิ้งตัวอ่ะ เธอไม่ได้ทำแบบนี้นานแล้วนะ เธอจำได้ว่าครั้งสุดท้ายที่เธอเมาแบบนี้ก็ตอนที่เธอเรียนมหาวิทยาลัย ตอนนั้นเธอจำได้ว่าเธอต้องไปรับน้องที่คณะและพวกพี่รหัส ป้ารหัส ปู่ย่าตายายรหัสก็จัดหนักนักศึกษารุ่นใหม่แบบเธอและเพื่อนๆ.. สุดท้ายเมาเรื้อน.. เมาเหมือนหมาไปเลยล่ะ และภาพจำของทุกคนในตอนนั้นคือเธอนอนกอดหมาของมหาวิทยาลัย..

“เอ๊ะ… ” ทำไม.. เอ๊ะ.. เธออยู่ที่ไหนนะนี่มันไม่ใช่ห้องนอนของเธอนิ และมันไม่ใช่คอนโดของเธอด้วย… แล้วอะไรกันเนี่ย.. ทำไม.. ทำไมเหมือนมีมือที่สามกำลังกอดเธออยู่.. ไม่นะ.. อย่านะ ขออย่าให้เป็นแบบที่เธอคิดเลยนะ…

ไม่ได้ๆโบตั๋น.. ใจเย็นๆ หายใจเข้าลึกๆ ตั้งสติ ตั้งสติดีๆ…

กรี๊ด!!!!

“อือ…” อะไรเนี่ย.. เสียงดังเอะอะโวยวายของใครกันนะ…

พลั่ก.. ตุบ.. โอ้ย….

“อะไรเนี่ย..”

“นาย… นายเป็นใครกัน.. กรี๊ด… กรี…”

อุ๊บ….

“เงียบ.. คุณจะร้องโวยวายทำไมกัน.. เงียบ.. บอกให้เงียบเดี๋ยวนี้.. ถ้าไม่เงียบจับกดลงเตียงอีกรอบนะจะบอกให้…” อะไรวะทั้งที่ตัวเองเป็นคนลากเขาและเดินมาหาเขาเองถึงที่… และจะมาแหกปากโวยวายทำไมเล่า…

“นาย.. นายทำอะไรฉัน แล้วนายเป็นใคร.. ไอ้บ้า..” นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่เนี่ย… มันจะเป็นแบบนี้ไม่ได้นะ.. มันเกิดเรื่องบ้าอะไรขึ้นนะ..โบตั๋นเอ้ย.. แกทำอะไรลงไปอีกแล้ว..

“คุณเป็นคนเดินมาหาผมเองนะครับและคุณก็พาผมมาที่นี่.. คุณลองคิดดีๆ ลองนึกดีๆว่าคุณทำอะไรลงไปบ้างและคุณทำอะไรกับผมบ้าง.. ผมเป็นผู้เสียหายนะครับถ้าจะพูดกันตรงๆ.. คุณลวนลามผม” เหอะ… ทำอย่างกับเขาเป็นคนลากตัวเองมานอนด้วยอย่างนั้น…

“ ฉัน.. ฉันจำไม่ได้เอาเป็นว่าเท่าไร..”

“อะไร? อะไรเท่าไร?”

“ค่าตัว.. เท่าไรคิดเท่าไร บอกมาฉันไมได้มีเวลาว่างมานั่งร้องไห้ฟูมฟายหรอกนะ..” ตายแล้ว.. น้องบีมจะบ่นเธอไหมนะ.. ฮือ… ตายแล้วโบตั๋นนะโบตั๋นแล้วยังไง ทำไมยัยมอลลี่ไม่ห้ามเธอ มันไปไหนของมันนะนังตัวดีเอ้ย..

“ คุณบ้าป่ะ ผมไม่ใช้ผู้ชายแบบนั้นนะ ผมนั่งดื่มของผมอยู่ดีๆแต่คุณเดินมาหาผมและลากผมเข้ารถของคุณ ไม่เพียงเท่านั้นคุณยังขับรถตอนมึนเมาด้วย.. ถ้าผมตายไปคุณจะรับผิดชอบผมยังไงไม่ทราบ..” ต้องเป็นผู้หญิงแบบไหนวะถึงจะเอาเงินมาฟาดหัวเขาแบบนี้.. ต้องโตมายังไงก่อนเถอะ

“ไม่รู้ๆ เอาเป็นว่าอยากได้เท่าไรก็ว่ามา ฉันจะไปแล้ว..” ไม่ได้เธอต้องชิ่งหนีไปก่อนไม่งั้นเรื่องน่าจะยาว..

“ก็ผมบอกแล้วไงว่าผมไม่..”

แปะ..

“เงียบ หุบปาก และฟังฉันดีๆ ฉันไม่ว่างที่จะมาเล่นเกมส์ปั่นประสาทกับนาย.. ”

พรึบ..

ตึกตึกตึก….

นี่เขา.. โดนฟันแล้วทิ้งอย่างนั้นเหรอ? มันต้องเป็นแบบนั้นเหรอ? ใช่เหรอวะ?

15 นาทีผ่านไป…

กลิ่นครีมอาบน้ำที่ลอยออกมาจากห้องน้ำทำให้เขาต้องหันไปยังทิศทางดังกล่าว.. แม่เจ้า.. ทำไมต้องแต่งตัวโป๊แบบนั้นด้วยวะ เมื่อคืนเขาก็กรึ่มๆเลยไม่ได้สังเกตุว่าเธอคนนี้แต่งตัวยังไงแต่ที่แน่ๆ.. มันถอดออกง่ายมากๆแต่พอมาดูตอนนี้.. มันน่านัก.. น่าจับตีก้นให้เข็ด.. มันจะสั้นอะไรขนาดนั้น.. และนั่น.. ไม่ได้ใส่เสื้อชั้นในเหรอ? ให้ตายสิ

“นี่คุณ..คุณแต่งตัวแบบนี้ออกมาเที่ยวเนี่ยนะ…”

“อือ.. ทำไม? นายจะให้ฉันแต่งตัวปฏิบัติธรรมออกมาเที่ยวรึยังไง.. อะ.. ฉันมีเงินสดติดตัวแค่นี้นะ.. บาย….”

ตึกตึก… แกร๊ก.. ปัง!!!!

หนึ่งหมื่น.. นี่เขาได้เงินค่าเสียน้ำตั้งหนึ่งหมื่นเลยเหรอวะ? แต่เอะ..

“เฮ้ย.. คุณ!!! ” โถ่เว้ย.. อะไรวะ อยู่ๆเขาก็ได้เงินค่าตัวมาแบบงง..

ตึกตึก…

“เกือบแล้วโบตั๋น.. แกทำบ้าอะไรลงไปเนี่ย.. โอ้ยยย ไม่ได้ๆ ยาคุมฉุกเฉินก่อนเลยอันดับแรก..” ไม่ได้ๆ ฉันจะไม่ยอมให้ความพลาดพลั้งของฉันต้องนำมาสู่ความอดสู่ของตัวเอง.. ไม่ได้.. ฉันไม่พร้อม ฉันไม่พร้อมจะมีใคร ฉันไม่พร้อมจะมีรัก.. เข็ดแล้วฉันไม่ต้องการมันแล้วความรัก.. คำว่ารักของเธอมันคือคำต้องห้าม.. เธอจะไม่ขอมีใครเธอไม่ขอรักใครอีกต่อไปเพราะถ้าการที่เธอมีความรักแล้วจะนำพาซึ่งความเสียใจ.. เธอไม่ขอมีจะดีกว่า.. เธอขออยู่แบบนี้ไปเรื่อยๆเธอขออยู่แค่กับน้องบีมก็พอ…

“แล้วจะรู้ได้ไงเนี่ยว่าผู้หญิงคนเมื่อกี้เป็นใครกัน.. ” หน้าตาจิ้มลิ้ม น่ารัก แต่ดูเหมือนเป็นคนไม่แคร์โลก ดูเป็นคนไม่ค่อยสนใจอะไรทั้งนั้น.. แต่โดยรวมก็ดูดีเลยทีเดียว.. แล้วแบบนี้เขาจะมีโอกาสได้เจออีกรึเปล่านะ เขาจะมีโอกาสได้เจอเธอคนนั้นอีกไหม…

“ขอให้เราได้เจอกันอีกและผมจะคืนเงินให้คุณ.. ”