รักวุ่นวายของนายคิน

“คิน ม๊าเจอว่าที่เมียของแกแล้ว..”

“แกต้องเลิกทำตัวเที่ยวเล่นแบบนี้ได้แล้ว”

“แกต้องแต่งงาน แกต้องแต่งงาน'”

“แกต้องแต่งงาน!”

“แกต้องแต่งงาน!!!”

“ม่ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย!!!!!!!”

พรึ่บ!!!

แฮ่ก แฮ่ก แฮ่ก..

ให้ตายเถอะ นี่ผมฝันอีกแล้วเหรอวะ..

เห้อ...

ความฝันบ้าๆนี่ มันจะตามหลอกหลอนผมไปถึงเมื่อไรกัน!...

ตั้งแต่วันนั้น วันที่ผมเจอแม่ของผมครั้งล่าสุดเมื่ออาทิตย์ที่แล้ว ผมก็เก็บคำพูดที่ออกมาจากปากผู้ให้กำเนิด คำพูดที่โหดร้ายต่อจิตใจของผมมากถึงมากที่สุด จนเก็บมาฝันร้ายหลายครั้งหลายครา เหมือนกับในครั้งนี้

คำพูดที่ม๊าบอกผมว่า ท่าน..เจอคนที่เล็งว่า จะให้เป็นเมียของผมในอนาคต!!!

เมียงั้นเหรอ..หึ..ถ้าหมายถึงผู้หญิงที่สนุกๆเรื่องบนเตียงแล้วแยกย้าย..อันนั้นก็ได้อยู่ แต่ถ้าหมายถึงคนที่จะต้องมาอยู่ใกล้ๆตัวตลอดเวลา 24 ชั่วโมง..แล้วล่ะก็...

บรื๋อออ

แค่คิดก็ขนลุกแล้ว...

เพราะคนอย่างผม... ฟรองค์ คินหันต์ คือผู้ชายที่รักอิสระ รักชีวิตที่อยากจะทำอะไรก็ทำ อยากจะไปไหนก็ไป อยากจะยุ่งกับใครก็ยุ่ง รักชีวิตที่ไม่ต้องผูกมัดกับใคร..เพราะฉะนั้น..ไม่มีวัน ไม่มีวันเด็ดขาดที่ผมจะยอมให้ม๊ามาจับคู่ผมกับใครก็ไม่รู้!!

สำหรับผมแล้ว..ผมคือคนที่จับคู่ให้คนอื่นได้ แต่อย่าหวังเลยว่า..ใครจะมาจับคู่ให้กับผม....และบอกตรงๆผมนึกภาพตัวเองที่ต้องแคร์ต้องรักใครไม่ออกเลยจริงๆ..

กริ๊งงง กริ๊งงง

หื้มม.. นี่มันเพิ่งจะ 6 โมงเช้าเองนะ ใครมาหาแต่เช้าวะ..?

แต่ประเด็นที่สำคัญว่านั้นคือ..ตอนนี้ผมไม่ได้อยู่บ้าน ตอนนี้ผมไม่ได้อยู่คอนโดตัวเอง แต่ตอนนี้ผมอยู่โรงแรม..โรงแรมที่ผมหนีแม่ผมมา เป็นอาทิตย์แล้ว..

หนีจากการที่แม่พยายามพาให้ผมไปดูตัวเมียในอนาคตนั่นล่ะ.. และที่ผมย้ายมาที่นี่ก็ไม่มีใครรู้ด้วย แล้วใครวะ? ที่มากดกริ่งหน้าห้อง..

กริ๊งงง

หรือจะแม่บ้าน? หรือจะพนักงานโรงแรม? ผมว่าผมก็จ่ายค่าโรงแรมแล้วนะ..

กริ๊งงง

“รู้แล้วค๊าบบบบบ..”

จะกดอะไรนักหนา..ขอแต่งตัวแป๊บดิ๊..

เนื่องจากปกติแล้วผมไม่ได้ใส่เสื้อผ้านอน ทำให้ตอนนี้..ผมพยายามเร่งหยิบเสื้อผ้ามาใส่ด้วยความเร็ว..พร้อมกับเดินไปยังหน้าห้องที่กดกริ่งรัวๆ..ก่อนที่ผมจะมองบุคคลข้างนอกผ่าน..ตาแมว และภาพที่ผมเห็นนั่นทำให้ผมต้องสบถขึ้นมาทันที...

“เวรแล้ว ม๊ามา!!!”

มาได้ไงวะ ม๊ามาได้ไง..!

ปัง ปัง ปัง..

“เปิดประตูให้ม๊าเดี๋ยวนี้นะคิน..ม๊ารู้ว่าคินอยู่ในนี้”

เปิดให้ก็บ้าแล้ว..ผมอุตส่าห์หนีมาตั้งนาน

“แม่บ้านกำลังเอากุญแจมาให้..อย่าคิดว่าวันนี้จะหนีพ้นนะคิน!...เปิดประตูเดี๋ยวนี้!”

เฮ้ย!! ฉิบหายแล้ว! ..ไม่ได้การ แบบนี้ต้องหนี!!

ตอนนี้ผมรีบวิ่งไปหยิบเสื้อผ้า..กวาดของเครื่องใช้ส่วนตัวของผมลงกระเป๋าสะพายด้วยความเร็วอย่างลวกๆ ก่อนที่จะวิ่งไปที่ระเบียงของโรงแรมแห่งนี้..เพื่อที่จะปีนไปยังด้านข้าง.. ด้านข้างที่เป็นสวนย่อมของโรงแรม..ด้านข้างที่ผมจงใจเลือกที่ทำเลของห้องนี้ตั้งแต่แรก เพราะกลัวว่า..มันจะเกิดเหตุการณ์แบบนี้ไงล่ะ

เหมือนอย่างในตอนนี้..ที่ผมลากเก้าอี้มา เพื่อที่จะปีนข้ามผ่านรั้วระเบียงของห้องที่มันสูงกว่าปกติ..และข้ามออกไปยังอีกฝั่ง

และในขณะที่ผมยกเท้าข้ามข้างหนึ่งไปสำเร็จ ก็เป็นจังหวะเดียวกับที่ประตูห้องของผมเปิดออกมา..

แอดดดดด

“คิน!!!! จะหนีไปไหน..”

ซวยแล้ว..

ทันทีที่ผมหันหลังไปมอง ผมก็เห็นแม่ของผมเดินตรงมาทางผม..แต่ว่าท่านมาจับผมไม่ทันหรอก เพราะว่าท่าน ไม่สามารถที่จะวิ่งเร็วได้ และก็เดินด้วยความเชื่องช้า..สาเหตุมันเป็นเพราะอุบัติเหตุที่ท่านประสบเมื่อหลายปีก่อน จนทำให้ส่วนล่างไม่สามารถใช้งานได้ จนเมื่อไม่กี่ปีมานี้..ม๊าของผมก็เริ่มกลับมาเดินได้ปกติ แต่ว่าก็ยังช้ากว่าคนปกติอยู่ดี

และด้วยการก้าวเท้าที่ช้าของแม่ผม ทำให้ผมสามารถปีนหนีระเบียงนี้ได้อย่างทันแน่นอน..ถ้าหากว่า..แม่ของผม ไม่ล้มไปซะก่อน

“โอ๊ย..”

“เฮ้ย..ม๊าาา”

พรึ่บ..

ไม่นงไม่หนีแล้ว..

ทันทีที่ผมเห็นแม่ของผมล้มลง ผมก็รีบเอาขาที่ก้าวพาดไปอีกทางย้อนกลับมาที่เดิมทันที..ก่อนจะวิ่งด้วยความเร็วกลับไปหาแม่ของผม..ที่ล้มลงไปที่พื้น..ภายในห้องแห่งนี้ด้วยความกังวลในทันที..ก่อนที่จะรีบพยุงท่านให้ขึ้นไปนั่งโซฟาใหญ่กลางห้อง..ด้วยความเป็นห่วง

“ม๊า เป็นไงบ้าง..”

“ถามได้..ก็เจ็บนะสิ..แกจะหนีม๊าไปถึงเมื่อไร..”

“เปล่านะครับ ผมไม่ได้หนี..เออ ผมแค่เห็นว่า..ตรงระเบียงมันอากาศดีก็เท่านั้นเอง..แหะๆ”

“คิน..”

“เห้อออ..ม๊าครับ..ผมยังไม่พร้อมที่จะดูแลใครจริงๆ”

“แค่ไปพบเธอแค่นี้เอง..หนูเหมยลี่เธอน่ารักมากๆเลยนะ..นิสัยก็ดี ถ้าไม่ได้หนูเหมยลี่ในวันนั้น แกก็ไม่มีวันที่จะหนีม๊าได้แบบวันนี้หรอก”

ก็นั่นล่ะครับ อย่างที่แม่ผมพูดกรอกหูผมตั้งแต่ครั้งแรกที่คุยกันเรื่องนี้..และทุกครั้งที่คุยผ่านโทรศัพท์..

ว่าเธอคนนั้น ช่วยชีวิตแม่ผมเอาไว้ จากการที่แม่ผมข้ามถนนช้าและล้มลง..จนทำให้เธอได้รับบาดเจ็บ..แต่ถึงอย่างนั้น เธอก็ยังมีน้ำใจพยุงพาแม่ผมข้ามถนนไปต่อ และเพราะเหตุนี้เอง..ทำให้แม่ผมตั้งเป้าเลยว่า จะให้เธอคนนี้ต้องเป็นลูกสะใภ้ให้ได้!

เอาจริงๆ ผมก็มีพี่ชายอีก 2 คน..แต่ว่า คนแรกเฮียไค..อยู่อังกฤษตั้งแต่เด็กจนโต..เลยต้องตัดไป ส่วนคนต่อมาเฮียเค..รายนี้ยิ่งไม่ได้ใหญ่..เพราะเฮียเคมีพี่พลอยอยู่แล้ว คนที่ผมเล็งไว้ตั้งแต่แรกเห็น..ดังนั้น..ความซวยเลยตกมาที่ผมไง!

เอาจริงๆผมก็ซึ้งใจที่เธอทำแบบนี้ แต่ซึ้งใจที่เธอทำ กับที่ผมต้องมีเมีย..มันคนละเรื่องกันมั้ยวะ?!!

“โถ่ม๊า ม๊าก็เอาเงินให้เธอก็จบเรื่องแล้ว..ทำไมต้องยกผมให้เธอด้วยล่ะ”

“คุณค่าของคน ใช่ว่าเงินจะซื้อกันได้ซะที่ไหน..แล้วอีกอย่าง ม๊าก็บอกแล้วไง ว่าม๊าอยากให้หนูเหมยลี่มาเป็นลูกสะใภ้..”

“อืม..งั้น.. ม๊าส่งให้เธอไปหาเฮียไคที่อังกฤษดีมั้ยครับ เดี๋ยวผมออกค่าตั๋วให้เลย.. ”

“ไม่.. หนูเหมยลี่เหมาะกับแกนั่นล่ะ ม๊าว่าเธอจะทำให้แกเป็นผู้เป็นคนมากกว่านี้..ม๊ามั่นใจ”

“ทุกวันนี้ผมไม่เป็นผู้เป็นคนยังไง...ธุรกิจแด๊ดที่ให้ผมจับ ผมก็ทำออกมาดี ผลประกอบการที่ผ่านมาก็ได้กำไร..”

“อย่าคิดว่าม๊าไม่รู้นะ ว่าแกให้เฮียแกดูงานให้บ่อยๆ เพื่อเอาเวลาไปแข่งรถเล่นไม่เว้นแต่ละวัน อ้อ แล้วเรื่องที่แกหนีม๊ามาเป็นอาทิตย์นี้ด้วย นี่ก็ทิ้งงานให้เฮียเคหมด แล้วไหน จะเรื่องผู้หญิง ที่เปลี่ยนไม่ซ้ำเป็นว่าเล่นอีก ไหนจะเงินที่แกเอาไปซื้อของให้ผู้หญิงพวกนั้นอีก แล้ว..ไหนจะผู้หญิงที่มีปัญหามาตบตีที่บริษัทให้ลูกน้องเอาไปนินทาอยู่บ่อยๆอีก..”

“ใจเย็นๆสิม๊า...มารัวเกินไป ผมรับไม่ทันนะครับ.. งั้นเอางี้นะ ผมสัญญา ครั้งหน้าผมจะไม่ให้เกิดเรื่องแบบนี้อีกแล้ว..สัญญาด้วยเกียรติของลูกม๊าจินสุดสวยคนนี้เลย”

“คราวที่แล้วแกก็พูดแบบนี้”

นั่นล่ะครับ..ผม เถียงไม่ออก นอกซะจากว่า..

“...เอาหน่า ม๊าอย่าซีเรียสเลย..ยิ่งเครียดยิ่งไม่สวยนะ..รู้มั้ยว่าม๊าบ่นเรื่องผมหนึ่งเรื่อง..หน้าของม๊าก็เพิ่มอายุไปหนึ่งปึ..เนี่ยตอนนี้ หน้าเหี่ยวหมดแล้ว ..เอางี้ดีกว่าเดี๋ยวผมพาม๊าไปฉีดโบท็อกซ์ดีกว่า...ป่ะๆ เดี๋ยวผมให้ไอ้สิทธิ์จัดการโทรจองให้”

“คิน..อย่ามาเปลี่ยนเรื่อง..”

แต่แล้วทันทีที่ผมหยิบโทรศัพท์ เพื่อจะโทรบอกเลขาสนิทของผม..ม๊าก็เอ่ยเสียงเข้มขึ้นมาที่ทำให้ผมต้องวางโทรศัพท์ลง ก่อนที่จะเปลี่ยนเป็นไปกอดแม่ผมแทน

“ม๊าค๊าบบบ ...ผมยังไม่อยากมีเมีย..”

“ม๊าก็ไม่ได้ให้แกรีบมี และก็ห้ามทำอะไรหนูเหมยลี่ด้วย ต้องรอให้หนูเหมยลี่เรียนจบก่อนนะ เข้าใจ๊? ”

ผมจะไปทำอะไรยัยนั่นล่ะ..แค่เจอหน้าผมยังไม่อยากเจอเลย

และคำพูดของแม่ผมก็ทำให้ผมผละอ้อมกอดของท่าน ก่อนจะเปลี่ยนเป็นสีหน้าจริงจังและพูดขึ้นมาอย่างใช้ความคิด..

“เอาจริงๆ ผมว่า...เธอคนนั้นอาจจะเป็นมิจฉาชีพก็ได้..เธอคงเห็นว่า ม๊าของผม ราศีคนรวยจับ..ก็เลยรีบวิ่งมาช่วย มันต้องเป็นแบบนี้แน่ๆเลย ..ม๊าอย่าไปหลงกลเชียวนะ”

“งั้น แกก็ลองไปตรวจสอบให้แม่สิ ว่าเธอคนนี้เป็นมิจฉาชีพหรือเปล่า..”

นี่มันแผนหลอกให้ผมไปเจอยัยนั่นของคุณนายจินชัดๆ บางที ผมว่าม๊าผมก็ดื้อเกินไปจริงๆ

และผม..ก็ดื้อได้เชื้อแม่มาซะด้วยสิ..

“ผมว่าอย่าไปยุ่งกับเธอเลย เชื่อผม.. อีกอย่างนะ แค่ชื่อก็หมวยแล้ว.. สเปกผมนะ ต้องหน้าคมๆ นมใหญ่ๆ”

เพี้ยะ!

“โอ๊ยย..ผมเจ็บนะครับ”

“ทำเป็นเล่นอยู่ได้..สุดท้ายคนเราก็อยู่ด้วยกันที่นิสัย ใช่รูปร่างซะที่ไหน อีกอย่างอย่าคิดว่าม๊าไม่รู้นะ ผู้หญิงที่แกควงๆอยู่ ก็ขาวๆ หมวยๆกันทั้งนั้น”

นี่ล่ะ มนุษย์แม่..ทำอะไรก็รู้ทันผมหมด แล้วถ้ามนุษย์เมียล่ะ จะขนาดไหน..

เอาจริงๆ ผมว่าผู้หญิงส่วนใหญ่น่ากลัวหมด ..อย่างเช่นผู้หญิงที่ผมนอนด้วยแค่วันเดียว.. แค่นั้น วันต่อมาเธอก็มาอ้างสิทธิ์เป็นเมียของผมที่บริษัทของผมแล้ว..แถมบางรายยังมีแย่งตบตีกันอีก..

ถ้าผมต้องเจอแบบนี้ทุกวัน.. หึ๋ยย ไม่ไหวๆ ขอผ่าน...

ว่าแต่..นี่ผมไม่สามารถเปลี่ยนความคิดแม่ผมให้ตัวเองหลุดพ้นจากการจับกุมกักขังหน่วงเหนี่ยวจิตใจและร่างกายได้เลยจริงๆเหรอเนี่ย..

หรือว่า.. ผมก็ต้องเปลี่ยนแผนเอาตัวรอดใหม่..ในเมื่อพยายามใส่ร้ายว่าเธอไม่ดีไม่ได้ งั้นก็ให้ผมเป็นคนไม่ดีก็แล้วกัน

“ถ้ายัยเหมยลี่อะไรนั่นเป็นคนดีแบบที่ม๊าว่าจริง..ผมว่า ม๊ายิ่งต้องทบทวนความคิดใหม่เลยล่ะ ม๊าก็รู้ว่า ผมมันรวย หล่อ สาวๆก็เข้าหาผมเยอะแยะ ..แบบนั้น ผมคงทำเธอเสียใจร้องไห้ฟูมฟาย กินไม่ได้นอนไม่หลับ แล้วเผลอๆอาจจะคิดฆ่าตัวตายก็ได้นะม๊า..แบบนั้่นคือม๊าทำบาปอย่างใหญ่หลวงเลยนะ..”

“งั้นเอาแบบนี้..คินลองไปเจอน้องดูก่อน..ถ้าคินไม่ชอบ ม๊าจะไม่บังคับ..”

ผมว่า..ม๊าผมต้องโดนเล่นของแน่ๆ ยัยนั่นก็ต้องเล่นของกับม๊าผมแน่ๆ

แต่เอาเถอะ..ในเมื่อม๊าผมพูดแบบนี้..ผมก็จะไปเจอแล้วก็บอกว่าผมไม่ชอบ ทุกอย่าง..จบ!

“ได้..แต่ว่า ผมอยากเจอเธอโดยที่เธอไม่รู้ว่าผมเป็นใคร....นะครับ”

เพราะว่าผม ไม่อยากสานความสัมพันธ์ใดๆกับเธอทั้งนั้น แค่เจอแล้วก็จบ แยกย้าย โดยที่เธอไม่รู้ว่าผมเป็นใคร..

ก็อย่างที่บอก ผมหล่อ รวย และเป็นที่ต้องการของผู้หญิงเยอะ จนทุกวันนี้ ผมเองก็ปวดหัว..และผมก็ไม่อยากปวดหัวเพิ่มจากการโดนตามจับของผู้หญิงคนนี้ ที่ชื่อเหมยลี่อีกคน..

“ได้..อ่ะ นี่ข้อมูลเธอ..”

ทันทีที่ผมยอมตบปากรับคำแม่ของผม เพื่อให้ผมได้กลับมาใช้ชีวิตแบบเดิมได้อีกครั้ง ไม่ต้องหนีแม่ของผมแบบนี้อีก ..แม่ของผมก็ส่งข้อมูลของเธอทั้งหมดมาให้กับผม ทั้งที่อยู่ คณะที่เรียน มหาลัยที่เรียน ที่แม่ต้องการให้เธอเป็นลูกสะใภ้ของแม่ผมในทันที

“ที่บ้านเธอเปิดร้านขายก๋วยเตี๋ยว ลูกจะลองไปดูๆเธอก่อนก็ได้นะ ...หนูเหมยลี่เนี่ย ขยันขันแข็ง แถมยังหน้าตาน่ารักอีกด้วยนะ”

ไม่ว่ายังไงก็จะให้ผมชอบยัยนี่ให้ได้เลยสินะ แม่ผมเนี่ย..แต่สำหรับผม..ผู้หญิงที่สวยๆ น่ารักๆ ผมเห็นมาเยอะแล้ว เยอะจนเบื่อแล้วด้วย..

“จะน่ารักขนาดไหนเชียว” ผมเลยพูดออกมาเบาๆ ก่อนจะโยนเอกสารลงอย่างไม่สนใจ

“เอาไว้แกไปก่อนค่อยพูดนะ..แต่ม๊าว่า ม๊ามองไม่ผิด..”

ความมั่นใจในการจับคู่ของม๊าผมนี่..มันคุ้นๆนะ.. แต่เอาเถอะไม่ว่าจะน่ารักขนาดไหนก็ทำอะไรผมไม่ได้หรอก...เพราะว่าผม..คือคิน ผู้ชายที่รักอิสระยิ่งกว่าสิ่งอื่นใด และก็ไม่มีทางที่จะผูกมัดกับใครทั้งนั้น..

“คร๊าบบบ พรุ่งนี้ผมจะไปเจอเธอ แล้วม๊าเตรียมตัวรอฟังคำตอบจากผมได้เลย..”

หึหึ..ไม่ว่ายังไงพรุ่งนี้คำตอบของผมก็คือ..ไม่เท่านั้น!

แล้วเจอกัน..เหมยลี่