รักลุ้นๆของคุณหนูเอาแต่ใจ

"สวย " เสียงของเมษา

"แพง " เสียงของเวทย์มนต์

"เพอร์เฟ็ก " เสียงของฮาน่า

"ไร้ที่ติ " เสียงของมิวมิว ที่ต้องเรียกมิวมิวเพราะโดนมันบังคับ อีสองพยางค์!!

"เอาไวน์มาอีก " เสียงดิฉันเองค่ะ

"ทิชา!! " เสียงของทุกคน ฉันทำหน้ายู่แล้วหันไปทางอื่นทันที ทุกคนคงรู้จักชื่อเพื่อนของฉันหมดแล้ว อ่อ ไม่สิ เหลือเจ้าสาวอีกหนึ่งคน นางมีนามว่า จันทร์เจ้าขา ชื่อเพราะแถมยังสวยออร่าพุ่งหยุดไม่อยู่เข้าตากรรมการแต่งงานก่อนเพื่อน

"งานแต่งเพื่อนให้เกียรติเพื่อนหน่อยสิ " ฉันมองบน แค่ขอไวน์เพิ่ม มันผิดตรงไหน?? ฉันก็แค่ขอไวน์เพิ่ม

เฮ้อ !

ฉันเกลียดงานแต่ง ไม่สิ ฉันไม่ชอบงานแต่ง เริ่มเลอะเทอะอีกแล้ว พยายามรวบรวมสติแล้วพูดใหม่อีกครั้ง ฉันไม่ค่อยชอบมางานแบบนี้สักเท่าไหร่ ถ้าไม่ใช่เพื่อนสนิทฉันคงร่อนแค่ซองใส่เงินมาแค่นั้น พอ!! แต่งานนี้คือเพื่อนคนแรกในกลุ่มที่สละโสดเข้าพิธีวิวาห์ เป็นปลื้มมาก ฉันตื่นเต้นมากกว่าเพื่อนถึงขั้นนอนไม่หลับ เจ้าสาวตื่นมาแต่งหน้าตีห้าฉันยังนั่งยิ้มอยู่เลย ไม่หลับไม่นอน แล้วตอนนี้ก็เริ่มรู้สึกวิ้งๆ แล้วล่ะ

"เฮ้อ ไหวมั้ยเนี่ยทิชา เมื่อคืนก็ไม่นอน " เมษาสะกิดแขนฉันเบาๆ ฉันพยักแล้วยกแก้วไวน์กระดกต่อ ไวน์ในงานโคตรดีเจ้าบ่าวจัดเต็มสมศักดิ์ศรีของผู้บริหารโรงพยาบาลSJ ฉันดีใจที่จันทร์เจ้าขาได้สามีที่หล่อแถมรวยมากๆ มาเป็นคู่ครอง

มองดูตัวเองแล้ว ไกลลิบลับ ฉันคงทำงานหาเงินใช้เองจนชิน แต่ในบางเวลาฉันก็อยากมีใครสักคนมาอยู่ข้างๆ เวลาเหนื่อยมากๆ ก็อยากทิ้งตัวใส่เขาทิ้งทุกอย่างเอาไว้บนตัวเขา คงรู้สึกดีน่าดู นี่ฉันฝันอยู่หรอเนี่ย! มองหน้ายัยจันทร์ทีไร เข้าสู่ห้วงความฝันทุกทีเลย

"พี่เอสยิ้มละลายใจมากแก ดูสิมองหน้ายัยจันทร์แล้วยิ้มใหญ่เลย "

"นั่นสิ อยากมีโมเม้นแบบนี้เร็วๆจังเลย เมื่อไหร่เขาจะรับแอดฉันสักทีวะ " โบราณมาก เดี๋ยวนี้เขาไม่รอรับแอดแล้วย่ะ เพื่อนฉันแต่ละคนทำไมตลกแบบนี้

"เออ ใจเย็นๆ สิ " มีความปลอบใจกัน ใครจะรู้ว่าผู้หญิงหน้าสวยอย่างอีพวกนี้ไม่มีผู้ชายเข้ามาจีบ!! ทุกวันนี้ก็ยังหาคำตอบไม่ได้ ไม่รู้ว่าเพราะอะไร แรดเกินไปหรือเปล่า พวกเธอแรดใช่มั้ย^^

"แล้วก็ถึงเวลาที่ทุกคนรอคอยกันนะคะ เรามาฟังทั้งคู่เล่าประสบการณ์ความรักที่ผ่านดีกว่าค่ะ หลายๆ คนคงอยากรู้ ว่าทั้งคู่เจอกันได้ยังไง " เสียงพิธีกรสาวบนเวทีร่ายยาว ทุกคนในงานดูตื่นเต้นมาก โดยเฉพาะสาวๆ พี่เอสทั้งหล่อแล้วก็รวยขนาดนี้ ฉันเชื่อมั่นในตัวพี่เอสว่าต้องดูแลจันทร์เจ้าขาของฉันให้มีความสุขตลอดไปได้อย่างแน่นอน  ตกลงปลงใจกันแล้วยังไงก็ไม่แคล้วกันหรอก

"ถามใครก่อนดีคะ "

"เจ้าบ่าว "

"เจ้าสาว "

ฉันยิ้มตาม ทุกคนดูมีส่วนร่วม แต่หารู้ไม่ว่าฉันหน่ะ รู้เรื่องสองคนนี้หมดแล้ว ปล่อยให้ทุกคนดื่มด่ำกับความหวานที่แสนชุ่มฉ่ำไปก็แล้วกัน ฉันขอออกไปสูดอากาศข้างนอกก่อนที่จะเป็นลมตายเพราะสายตาหยาดเยิ้มของเจ้าบ่าวที่เอาแต่จ้องเจ้าสาว อดใจอีกนิดสิคะ เดี๋ยวก็ได้เข้าหอแล้ว รีบร้อนไปได้

"ทิชาไปไหน?? "

"ไปหาผู้ชายกิน หมอเยอะดี " ผอ.ของโรงพยาบาลแต่งงานทั้งที แขกส่วนใหญ่ก็มีแต่หมอ พยาบาล เจ้าหน้าที่ ส่วนญาติสนิทมิตรสหายก็นักธุรกิจไฮโซทั้งนั้น! ฉันพอรู้จักบ้าง เพราะฉันก็อยู่แวดวงธุรกิจมานานพอสมควร มันเป็นสิ่งที่ฉันไม่ชอบเลยสักนิด! ขายกล้วยทอดยังมีความสุขมากกว่าการเป็นซีอีโออีก วันๆ ฉันต้องมานั่งคิดว่าจะทำยังไงให้หุ้นพุ่ง ทำยังไงๆ!!

"เธอไม่ชอบหมอ! " รู้ดีไปอีก ฉันหน่ะไม่ชอบหมอมาตั้งแต่มีอีน้องชายสองตัวไม่รักดีเรียนหมอแล้วล่ะ พวกมันเป็นหมอกันหมดปล่อยให้ผู้หญิงร่างบางอย่างฉันรับช่วงต่อธุรกิจจากพ่อ ฉันเหนื่อย ฉันเบื่อ วันๆ มีแต่งานแล้วก็งาน ไปไหนไม่เคยได้ เฮ้อTT

"ชู่ว อย่าดังสิ เดี๋ยวฉันก็โดนรุมกระทืบหรอก "

"จะไปไหนก็บอกมาสิ ไม่ฟังเพื่อนพูดหน่อยหรอ เดี๋ยวก็จะโยนช่อดอกไม้แล้วนะ "

"จะโยนเมื่อไหร่ก็ไลน์บอกด้วยนะ อยู่แถวๆ นี้แหละ"

"ไหวนะทิชา "

"แค่นี้เล็กน้อยมาก " ฉันยักไหล่แล้วเปลี่ยนแก้วไวน์ในถาดจากพนักงาน จากนั้นก็ลากชุดราตรีสีเบจเดินออกจากงานพร้อมไวน์แก้วใหม่ คุ้มค่าซองแล้วล่ะไวน์ราคาแพงกับยัยแก้มแดงที่เริ่มเมา

อากาศข้างนอกปลอดโปร่งโล่งสบายมากๆ ฉันสูดลมหายใจเข้าปอดลึกๆ เอาให้ชุ่มฉ่ำหลังจากที่ยืนเกร็งบนส้นสูงนานนับชั่วโมงเพื่อดูแลเพื่อน ฉันเลื่อนเก้าอี้มานั่งแล้วสลัดรองเท้าออกทีละข้างจนมันกระเด็นไปทั่ว สองข้างหนึ่งคู่ไม่ได้อยู่ด้วยกัน กุลสตรีที่แท้ทรูแบบนี้ไงถึงหาผัวไม่ได้สักที ฉันนั่งกระดกไวน์ลงคอรวดเดียวจนหมด

หมดอีกแล้ว แถวนี้ไม่มีพนักงานเดินออกมาด้วยสิ น่าจะเอามาหลายๆ แก้ว

"เฮ้อ เริ่มง่วงซะแล้วสิ " ผลของการนอนไม่หลับเริ่มออกฤทธิ์แล้ว เหมือนร่างกายรู้ว่างานใกล้เสร็จ เตรียมShurt down ไม่ได้นะ!! ฉันยังไม่ได้รับช่อดอกไม้เลย ฉันหวังกับงานนี้มากๆ อาจจะเป็นใบเบิกทางทำให้ฉันมีคู่ครองในเร็ววัน สาธุดังๆ ขอให้ได้สักครึ่งของพี่เอสก็พอ ไม่ต้องรวยขอแค่อบอุ่นซัปพอร์ตความรู้สึกฉันได้ก็พอ เพราะที่ผ่านมาเงินไม่สามารถซื้อความสุขที่แท้จริงได้เลย

" อ๊ะ โอ๊ย!! " ฉันยกมือขึ้นมานวดขมับ อยู่ๆ มันก็รู้สึกจี๊ด ฉันหลับตาปี๋เพื่อไล่อาการเหล่านั้นออกไป แต่ก็ไม่เป็นผล มันทวีคูณมากขึ้นกว่าเดิม ฉันเริ่มลืมตาไม่ขึ้น พอรู้ว่าตัวเองเริ่มไม่ไหวฉันก็พยายามใช้มือควานหาโทรศัพท์มือถือในกระเป๋า

ปึก!!

ครืด ครืด

กระเป๋าหล่นลงพื้นพร้อมกับมีสายเข้า ฉันบีบนวดขมับของตัวเองแรงๆ เพื่อไล่อาการปวดออกไป ในขณะเดียวกันมืออีกข้างก็คลำหาโทรศัพท์บนพื้นไปด้วย

"คุณ เป็นอะไรหรือเปล่า อะ หานี่อยู่หรอ " ฉันพอเห็นลางๆ ว่ามีคนยื่นโทรศัพท์ให้ ฉันรีบรับมาแล้วกดรับสายทันที

"โหล "

"ทิชา เจ้าสาวจะโยนช่อดอกไม้แล้ว "

"เม อยู่ๆ ก็รู้สึกปวดหัว มาหาหน่อยสิ อยู่สวนข้างโรงแรม "

"อ๋อย ได้ไง เดี๋ยวโทรบอกหมอให้ "

"หมอไหนวะ!? เม เม โอ๊ย!! อีเห็นความสำคัญของดอกไม้มากกว่าเพื่อน " ฉันเริ่มมวลท้องเหมือนจะอ้วก ทุกอย่างมันหมุนติ้วๆ จนฉันไปไหนไม่ไหวแล้ว อีเพื่อนเลว! ถ้ามันหมายถึงหมอในงานล่ะก็ ใคร?? คนไหน?? มันไปดิวกับหมอมาตั้งแต่เมื่อไหร่ ตอนไหน?? ทำไมฉันไม่รู้

ฉันจะมาตายตอนจบแบบนี้ไม่ได้ ซีอีโอบริษัทยักษ์ใหญ่จะตกอยู่ในสภาพแบบนี้ไม่ได้ ไม่ได้เด็ดขาด นักข่าวก็เยอะ ถ้าเกิดฉันโดนแอบถ่ายขึ้นมาจะต้องกลายเป็นข่าวใหญ่ ข่าวดังแน่ๆ ใครๆ ก็รู้ว่าสื่อโซเชียลเดี๋ยวนี้มันแรง แรงมาก!! ถ้าพ่อเห็นเป็นเรื่องแน่

"อึก อุก " มันตีขึ้นมาแล้ว

"พี่ทิชาครับ พี่ทิชา ทำไมมานอนอยู่ตรงนี้ละครับ " เสียงใคร?? ถามได้โง่มาก ใครอยากนอนบนพื้นเย็นๆ แบบนี้วะ

"ใครหน่ะ อย่าเข้ามาใกล้ฉัน " เรียกพี่? โอ๊ย ฉันจำไม่ได้ปกติเด็กที่ฉันคั่วก็อายุน้อยๆ เรียกฉันพี่หมดทุกคน

"ผมฟีรอสเองครับ " ไอ้เด็กฟีรอส เวรแล้ว ไอ้เด็กนี่อีกแล้ว ฉันไม่อยากเจอเด็กนี่ในสภาพแบบนี้

" อย่ามายุ่ง ออกไปไกลๆ " ฉันโบกมือไล่เพราะฉันรำคาญ เป็นคำถามและคำทักทายที่ด้อยคุณภาพมากๆ

"ให้ผมช่วยดีกว่านะครับ " ไม่ได้ยินที่ฉันพูดหรือยังไง ทำไมถึงได้รั้นแล้วก็ดื้อแบบนี้เนี่ย!

"อย่า อย่าเข้ามา "

"มาครับ ผมช่วยนะ " งั้นก็เตรียมรับแรงปะทะ

"อุก อ้วก"

"พี่ อ้วกใส่ผมทำไม! " มันเป็นคำถามที่ฉันต้องตอบมั้ย ก็บอกแล้วไงมาอย่าเข้ามา!

"อุก "

"อ่า พี่เจอแล้ว "

"บอกให้ออกไปไกลๆ ไง "

"พี่เป็นอะไรของพี่เนี่ย มาๆ ผมไปส่งคอนโดดีกว่า กุญแจรถพี่ล่ะ " ไอ้เด็กบ้าเริ่มทะลึ่งแล้ว

ตอนฉันอ้วกน่าเกลียดมากมั้ย??? มีใครแอบถ่ายรูปอยู่หรือเปล่า เหมือนกำลังมีใครบางคนเดินตรงมาทางนี้ นักข่าวหรอ?? ปวดหัวก็ปวด ไหนจะต้องมาภวังค์เรื่องนักข่าวอีก ไอ้เด็กฟีรอสอีกคน มันจะหิ้วฉันกลับพร้อมกับมันให้ได้เลย

"ขอชื่อด้วยครับ "

"ชื่ออะไรวะ! ออกไปไกลๆ เลย "ใครอีกล่ะ? ฉันไม่มีแรงตอบ ฉันอยากกลับบ้าน แต่ต้องไม่ใช่กับไอ้เด็กนี่แน่นอน

"ใช่เพื่อนเมษาหรือเปล่า คุณกำลังแย่นะ ปวดหัวมากมั้ย " หมอหรอ??

"ปวดมากเลยค่ะหมอ พาฉันไปโรงพยาบาลหน่อยนะคะ ไปตอนนี้เลยก็ได้ ไปค่ะไป " ไปกับหมอก็ดีกว่าไปกับไอ้เด็กฟีรอส แค่อาชีพการงานก็แตกต่างกันอย่างสิ้นเชิงละ

"คุณอย่าเพิ่งยกแขน อ้วกมันไหล เดี๋ยวผมโทรตามรถพยาบาลให้ดีกว่า " ฟังดูรังเกียจแหละหมอ แต่ก็ขอบใจเพราะทำให้ไอ้เด็กฟีรอสเดินหนีไปได้

"ขอบคุณ " เวลานี้ฉันดูเป็นผู้หญิงบอบบางขึ้นมาทันที หมอคงไม่เหมือนกันหมดทุกคนหรอกมั้ง???

"ลุกไหวมั้ย ไปล้างตัวดีกว่า "

"เหม็นนะหมอ "

"ใครบอกว่าผมจะเข้าไปใกล้คุณ คุณต้องเดินไปเอง " สร่างเลย สภาพฉันแบบนี้เนี่ยนะ หัวก็ปวด แถมยังอ้วกแตกเลอะเทอะเต็มพื้นไปหมด ฉันขอถอนคำพูด!!! หมอเหมือนกันหมด!!

แต่ ไหนๆ ก็ไหนๆ แล้วขอมองหน้าหมอของยัยเมษาให้ชัดๆ หน่อยเถอะ

"เหอะ " แม่งหล่อว่ะ แต่ฉันไม่ชอบ!

"ลุกสิ ผมโทรเรียกรถพยาบาลให้แล้วนะ " เฮ้ย ไม่ช่วยแล้วยังเร่งอีก สาบานว่านี่คือหมอ!

"ไม่ต้อง ฉันจะกลับบ้าน ถอยออกไป เดี๋ยวอ้วกมันจะกระเด็นไปโดน " นี่ละนะ หล่อแต่รูปจูบไม่ลง ฉันไม่สนด้วยว่าหมอคนนี้นิสัยที่แท้จริงจะเป็นยังไง first impression ห่วยแตกอย่างแรง!! การที่ให้ฉันเดินไปหาก๊อกน้ำเองด้วยสภาพแบบนี้มันใช่หรอ ถ้าบอกให้ฉันอยู่นิ่งๆ มันจะดีกว่านี้เป็นสิบเท่า!

"หายปวดหัวแล้วหรอ คุณพักผ่อนไม่เพียงพอแถมยังดื่มไวน์หนักขนาดนั้น ขับรถเองมันอันตรายนะ "

"แล้วจะให้ฉันทำยังไง รอรถพยาบาลมารับด้วยสภาพเลอะอ้วกเหม็นๆ แบบนี้หรอ "

"คุณกลัวอย่างอื่นมากกว่า "

"เป็นหมออะไรคะ หมอดู? ถอยค่ะ " หล่อแล้วยังเกะกะ รู้ดีไปซะทุกเรื่อง!! ฉันไม่นอนรอให้นักข่าวมารัวชัตเตอร์ใส่หรอกนะ ก่อนที่รถพยาบาลจะมาถึงข่าวของฉันคงว่อนเน็ตไปหลายเพจแล้ว  หมดกันชุดราตรีที่แม่ซื้อให้ เหม็นอ้วกหนักมาก ทำใจไว้เลย แม่ด่าชัวร์

ฉันพยุงตัวเองลุกจากพื้นอย่างยากลำบาก ส่วนหมอหน่ะหรอ ยืนมอง ฉันรู้สึกว่าตอนนี้ตัวเองแม่งโคตรไร้ค่าเลย ถ้าไอ้เด็กฟีรอสยังอยู่มันคงไม่ปล่อยให้ฉันตกอยู่ในสภาพแบบนี้แน่นอน แค่เห็นเช็กที่ฉันเขียนให้ตาก็ลุกวาวแล้ว ฉันคิดผิดจริงๆ ที่รั้งหมอเอาไว้ สุดท้ายแล้วหมอแม่งก็เห็นแก่ตัวเหมือนกันหมด!!!!

ฉันจะไม่มีวันกระชากผู้ชายชุดกาวน์มาทำผัวอย่างเด็ดขาด แม้รอบๆ กายจะมีแต่หมอก็เถอะ!!

" ให้ผมเดินไปส่งที่รถมั้ย " ยังจะกล้าเสนอหน้า!

"อย่าเลยค่ะ เดี๋ยวกลิ่นอ้วกมันจะลอยไปติดเสื้อหมอ "

"อืม งั้นก็โชคดีครับ " ฉันกัดฟันกรอดเดินออกมาจากตรงนั้น รองเท้าส้นสูงแบรนด์หรูฉันไม่สนใจ ทิ้งมันเอาไว้ตรงนั้นแหละ มันแพงมาก ใช่ค่ะ แต่ฉันรวย จะซื้ออีกร้อยคู่ก็ซื้อได้ ถ้าถอดเสื้อผ้าเดินแล้วไม่ถูกตำรวจจับ ฉันคงถอดไปแล้ว

หมอจะต้องเสียใจที่ทำกับฉันแบบนี้!!

_______