บทที่5 เจ็บซ้ำเจ็บซ้อน

บริเวณลานจอดรถไนต์คลับชื่อดังกลางใจเมืองแดเนียลกำลังนั่งจ้องมองชายหญิงคู่หนึ่งซึ่งเขารู้จักดีพากันขึ้นไปบนรถคันหรู ชายหนุ่มกำลังจะลุกเดินตรงเข้าไปหาคนทั้งคู่เพื่อจะถามไถ่ให้หายข้องใจแต่กลับเกิดเหตุการณ์ไม่คาดคิดขึ้นเสียก่อน

ปัง! ท่อนแขนขวากำยำถูกกระสุนปืนเจาะเฉี่ยวไป ซึ่งทิศทางมาจากมุมมืดตรงลานจอดรถ มือหนากดจับแขนตนเองเอาไว้เพื่อห้ามเลือดไหลหยดเป็นทาง ถึงบาดแผลจะเพียงเล็กน้อยแต่เลือดกับไหลออกมาไม่หยุด

"นายเป็นยังไงบ้างครับ"เจมส์เอ่ยถามขึ้นด้วยความเป็นห่วง

"กูไม่เป็นไร"ขบกรามแน่นจ้องมองรถหรูแล่นออกไปจนลับสายตา

"มันหนีไปแล้วครับนาย ไม่มีหลักฐานอะไรเลย"มิครายงานด้วยความรวดเร็ว

"พวกหมาลอบกัด! อย่าให้กูรู้นะว่าเป็นใคร กูเอาตายแน่"แดเนียลพยายามข่มความโกรธเอาไว้ข้างใน

"นายรีบไปโรงพยาบาลดีกว่าครับ เลือดไหลไม่หยุดเลย"เจมส์เอ่ยด้วยความเป็นห่วง

"ผมขอโทษนะครับ ที่ทำหน้าที่บกพร่องทำให้นายต้องเจ็บตัวแบบนี้"มิคเอ่ยขึ้น

"ช่างเถอะ อย่าลืมไปสืบก็แล้วกันว่ามันเป็นใคร"ร่างหนาขึ้นไปทิ้งตัวนั่งลงบนเบาะรถหรูด้วยอาการปวดหนึบตรงแผล

รถคันหรูตรงไปยังโรงพยาบาลชื่อดังซึ่งครอบครัวเขามีหุ้นส่วนร่วมด้วยแน่นอนว่าเรื่องที่เขาถูกยิงได้รับบาดเจ็บจะต้องถึงหูทุกคนในครอบครัวและทุกๆ คนรอบข้างที่รู้จักเขา

หลังจากทำแผลเสร็จเขาก็รีบออกจากโรงพยาบาลตรงดิ่งไปยังกาสิโนทันที ร่างหนามีผ้าก๊อตสีขาวพันตรงต้นแขนขวาทิ้งตัวนั่งลงบนโซฟานุ่มภายในห้องทำงานชั้นบนสุดของกาสิโนด้วยใบหน้าตึงเครียดไม่ใช่เพราะเจ็บปวดตรงแผลแต่เป็นเพราะเขาติดต่อหาซินดี้แฟนสาวไม่ได้เลยสักสายเดียวต่างหาก

"แม่ง!"มือหนาโยนโทรศัพท์ลงบนโต๊ะด้วยความโมโห

ก๊อก ก๊อก เสียงเคาะประตูห้องดังขึ้นพร้อมกับหญิงสูงวัยที่ยังคงความสง่างามเดินเข้ามา

"เป็นยังไงบ้างลูก เจ็บมากไหมทำไมไม่โทรบอกแม่บ้างเลย แม่เป็นห่วงลูกมากรู้ไหม"พิมพ์มารดาของชายหนุ่มนั่งลงข้างๆ ลูกชายคนโต

"แค่แผลเล็กน้อยครับ ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร"

"แม่อดเป็นห่วงไม่ได้หรอก มันน่าน้อยใจนะเนี่ย แทนที่จะรู้เรื่องจากปากลูก แต่กลับได้ยินจากคนอื่น ไหนขอแม่ดูแผลหน่อย"มือบางจับแตะท่อนแขนลูกชายเบาๆ

"คุณพ่อล่ะครับไม่มาด้วยกันเหรอ ดึกมากแล้วกลับบ้านเถอะครับ"

"พ่อเขาไปเที่ยวต่างประเทศกับเพื่อนๆน่ะ"

"เหรอครับ แล้วทำไมคุณแม่ไม่ไปด้วยล่ะครับ"

"ขี้เกียจจ้ะ ให้พ่อเขาไปสนุกกับเพื่อนๆเขาเถอะ ว่าแต่หนูซินดี้ล่ะ"พิมพ์กวาดสายตามองไปรอบๆ ห้อง

"เธอไม่ได้มาที่นี้หรอกครับ ผมยังติดต่อเธอไม่ได้เลย"

"ทำไมล่ะ ปกติแม่เห็นตัวติดกันอย่างกับตังเม ลูกเจ็บตัวแบบนี้น่าจะรีบมา มีปัญหาอะไรกันหรือเปล่า"หญิงสูงวัยจ้องหน้าลูกชาย

"นิดหน่อยครับ"

"รีบๆ เคลียร์กันล่ะ จะได้รีบแต่งงานมีหลานให้แม่อุ้มเร็วๆ "

"ครับ"

"ลูกไม่เป็นไรมากก็ดีแล้ว พักผ่อนเถอะ แม่ไม่กวนแล้วดีกว่า"ตบไหล่ลูกชายเบาๆ แล้วเดินออกไป

ทางด้านนีน่าหลังจากที่เธอทราบข่าวแดเนียลถูกยิงเธอก็รีบต่อสายหาซินดี้ทันทีโดยไม่สนว่ามันดึกดื่นหรือเวลากี่โมงด้วยความเป็นห่วงใจเธออยากจะติดต่อหาชายหนุ่มเองเสียด้วยซ้ำแต่เธอไม่มีช่องทางการติดต่อหาชายหนุ่มเลยสักทาง

"ซินดี้เธอไปเยี่ยมแดเนียลเขาหรือยัง เขาเป็นยังไงบ้าง"ทันทีที่ปลายสายรับเธอก็รีบกรอกเสียงถามไถ่ปลายสายทันควัน

"ยังเลย กะว่าจะไปพรุ่งนี้เช้าน่ะ"

"งั้นฉันไปด้วยนะ"

"ต่างคนต่างไปดีกว่า เจอกันพรุ่งนี้ที่กาสิโนก็แล้วกัน แค่นี้นะ"ซินดี้กดวางสายแล้วทิ้งตัวนอนลงข้างกายแฟรงค์ด้วยความง่วง

ด้านนีน่าก็เอาแต่วุ่นคิดเรื่องของซินดี้กับแดเนียลจนนอนไม่หลับ เธอไม่รู้ว่าความรักของทั้งสองคนจะจบลงยังไงเพราะดูจากท่าทางของเพื่อนเธอคงจะหมดใจจากชายหนุ่มไปนานแล้วถึงได้ไม่คิดจะเป็นห่วงเป็นใยชายหนุ่มที่กำลังเจ็บตัว แต่กับเธอยังคงฝังใจกับชายหนุ่มไม่เคยเปลี่ยนแปลง

เช้าวันใหม่นีน่าขับรถส่วนตัวมาถึงกาสิโนก่อนซินดี้เธอจึงแจ้งจุดประสงค์ในการมากับพนักงานข้างล่างเพื่อเข้าพบเจ้าของตึกสูงเสียดฟ้าซึ่งได้รับการต้อนรับเป็นอย่างดีจากเจมส์และมิค

"นายยังไม่ตื่น เชิญนั่งก่อนนะครับ ถ้าอยากจะดื่มอะไรบริการตัวเองตามสะดวกเลยนะครับ"มิคเอ่ยพลางจ้องมองใบหน้าสวยไม่วางตา

"ขอบคุณค่ะ"ร่างบางทิ้งตัวนั่งลงบนโซฟาพร้อมกับมองสำรวจไปทั่วห้องรับแขกที่ตกแต่งตามสไตล์ยุโรปอย่างเป็นระเบียบ

ภายในห้องนอนหรูถัดไปจากห้องรับแขกร่างหนาลืมตาตื่นขึ้นด้วยความปวดหนึบตรงท่อนแขนขวา ชายหนุ่มค่อยๆ ลุกขึ้นนั่งแล้วลงจากเตียงตรงหายเข้าไปในห้องน้ำ ไม่นานก็เดินออกมาพร้อมกับกางเกงขายาวตัวเดียวเปลือยท่อนบนเผยให้เห็นแผงอกกำยำเรียงตัวสวยเป็นลอนชวนให้หลงใหล

แดเนียลเปิดประตูห้องออกมาโดยไม่สนใจที่จะปกปิดหรือทำแผลแม้แต่น้อย ทันทีที่ประตูห้องนอนถูกเปิดเจมส์กับมิคที่รออยู่ตรงหน้าประตูก็ทำหน้าที่ของตนเอง

"นายครับ มีคนมาเยี่ยมครับ"เจมส์เอ่ยรายงาน

"ใคร ซินดี้เหรอ"หากว่าเป็นซินดี้เธอจะต้องโทรหาเขาก่อนแต่กลับไม่มีแม้แต่สายเดียว

"คุณนีน่าครับ"มิคเอ่ยขึ้น

"มาทำไม"ร่างหนาขมวดคิ้วมุ่น

"มาเยี่ยมในฐานะเพื่อนครับ"

"อืม"

แดเนียลเดินตรงไปยังห้องรับแขกที่อยู่ถัดไปพบหญิงสาวกำลังยืนชงกาแฟอยู่ตรงเคาร์เตอร์ จึงเอ่ยทำลายความเงียบขึ้นให้ร่างบางรู้ตัว

"เธอกลับไปเถอะ"

"พอดีฉันมาถึงก่อนซินดี้น่ะ ก็เลยขึ้นมาก่อน นายจะดื่มกาแฟหน่อยไหมฉันจะชงให้"ร่างบางเอ่ยพลางหันไปทางชายหนุ่มแต่กับต้องชะงักกับแผงอกกว้างกำยำเปลือยเปล่านั้น

"ซินดี้กำลังมางั้นเหรอ"

"อืม"พยักหน้ารับแล้วหันกลับไปชงกาแฟอีกแก้ว

"กาแฟดำเข้มๆ 3 ช้อน"เสียงทุ้มเอ่ยพลางนั่งลงบนโซฟาพร้อมกับหันไปมองร่างบางตรงหน้าแล้วถอนหายใจ

ไม่นานร่างบางก็แก้วยกกาแฟวางลงบนโต๊ะ2 แก้วส่วนของเธอและของเขา แดเนียลขมวดคิ้วเล็กน้อยเมื่อสีกาแฟตรงหน้าเปลี่ยนไปจากทุกครั้งที่เขาเคยดื่ม

"ไม่ต้องแปลกใจหรอก นายลองดื่มดูสิสูตรของฉันเอง"

"ฉันไม่เป็นไร เธอกลับไปได้แล้วไป"ร่างหนาเมินหน้าหนีไปอีกทางไม่ยอมแตะแก้วกาแฟแม้แต่น้อย

"นายไล่ฉันอีกแล้วนะ ฉันมาเยี่ยมนายในฐานะเพื่อนคนหนึ่งก็เท่านั้นเอง แผลนายเป็นยังไงบ้าง เจ็บมากไหมให้ฉันช่วยทำแผลให้เอาไหม"นีน่าจ้องมองไปตรงท่อนแขนขวาของชายหนุ่มด้วยความห่วงใย

"ไม่ต้อง"

"ให้ซินดี้มาถึงก่อนแล้วกัน ฉันค่อยกลับ"ยกแก้วกาแฟขึ้นจิบ

"เธอคิดว่าซินดี้กับแฟรงค์สนิทกันแค่ไหนเหรอ"

"ก็สนิทกันแบบเพื่อนไง"ร่างบางชะงักไปชั่วครู่ก่อนจะตอบคำถาม เธอไม่คิดว่าชายหนุ่มเบื้องหน้าจะเอ่ยคำถามแบบนี้กับเธอ

"ถ้าเธอเห็นฉันเป็นเพื่อน มีอะไรก็ควรจะบอกฉันตรงๆ ว่าไหม"ร่างหนาจ้องมองใบหน้าสวย

"ฉันว่านายอย่าเอาเรื่องส่วนตัวมาคุยกับฉันดีกว่า ฉันคงจะให้คำปรึกษาหรือบอกอะไรไม่ได้หรอก"นีน่าก้มหน้าหลบสายตาชายหนุ่ม

"ฉันก็แค่ถามเผื่อว่าเธอจะรู้อะไรบ้าง เห็นสนิทกันนักนี่"

"ฉันจะไปรู้อะไร อย่าลืมว่าฉันเพิ่งกลับมาจากฝรั่งเศล"นีน่ายกกาแฟขึ้นจิบทันที เธอไม่พูดอะไรดีที่สุดแล้วให้มันเป็นเรื่องระหว่างคนสองคนก็พอ

"คุณเป็นยังไงบ้าง" ซินดี้เดินตรงเข้าไปหาทั้งสองคน

"ก็อย่างที่เห็น"แดเนียลเอ่ยด้วยความน้อยใจ

"ว่าแต่เธอมานานแล้วเหรอ"ซินดี้หันไปทักทายนีน่า

"อืม"นีน่าพยักหน้ารับ

"ให้ฉันทำแผลให้แล้วกันนะคุณ จะได้ใส่เสื้อ"ซินดี้รีบเดินไปหยิบกล่องยาตรงชั้นวางของทันที แล้วนั่งลงข้างๆ ชายหนุ่ม

"ผมว่าเราสองคนมีเรื่องต้องคุยกัน"

"ค่ะ ฉันก็มีเรื่องจะคุยกับคุณเหมือนกัน"

"เป็นการส่วนตัว"แดเนียลเอ่ยพลางหันไปมองหญิงสาวอีกคน

"ฉันขอตัวกลับก่อนนะ"นีน่ารีบลุกขึ้นเดินออกไปทันทีเมื่อรู้ตัวว่าเป็นส่วนเกิน

คล้อยหลังนีน่าออกไปซินดี้ก็ลงมือทำแผลให้แดเนียลอย่างเบามือที่สุด พร้อมกับวุ่นคิดถึงเรื่องสำคัญที่จะบอกชายหนุ่มอยู่ในหัวตลอดเวลาจะให้ทำยังไงได้ในเมื่อชายหนุ่มไม่ใช่สำหรับเธอก็ต้องต่างคนต่างไป

"เสร็จแล้วค่ะ"ร่างบางเอ่ยขึ้นทำลายความเงียบ

"เมื่อคืนขึ้นรถไปกับไอ้แฟรงค์ทำไม"เสียงทุ้มเอ่ยขึ้น

"หมายความว่ายังไงคะ เกี่ยวอะไรกับแฟรงค์ด้วย"ซินดี้หน้าถอดสี

"ตอนแรกกะว่าจะเข้าไปถามตั้งแต่เมื่อคืนแต่กลับโดนลอบยิงเสียก่อน สนิทกับไอ้แฟรงค์มันมากหรือไง"

"คุณถูกลอบยิงที่ไนต์คลับงั้นเหรอคะ"

"ใช่ จะบอกว่าไม่รู้เรื่องงั้นเหรอ เมื่อคืนโทรหาตั้งหลายสายทำไมไม่รับ ไม่คิดจะเป็นห่วงกันบ้างเลยหรือไง"ร่างหนายิ้มเย้ยตนเอง

"ฉันว่าเราเลิกกันเถอะค่ะ ขอโทษนะคะที่บอกตอนที่คุณเจ็บตัวแบบนี้ ฉันไม่อยากจะหลอกตัวเองอีกแล้ว"

"เพราะไอ้แฟรงค์จริงๆ ด้วย"ร่างหนาถอนหายใจด้วยความโกรธเคือง

"มันไม่เกี่ยวอะไรกับแฟรงค์เลย ฉันแค่หมดรักคุณแล้ว ฉันเบื่อ ฉันอยู่กับคุณมันเหมือนไม่เป็นตัวของตัวเองเลย"

"ไม่เกี่ยวงั้นเหรอ คนโง่เท่านั้นแหละที่ดูไม่ออกโอบกอดแนบชิดกันขนาดนั้น คงจะนานแล้วสินะที่แอบคบหาลับหลังกัน สารเลวทั้งคู่!"แดเนียลกำหมัดแน่น

"ใช่ ก็ไม่แปลกนี่ที่ฉันจะชอบเขา เพราะเขาทั้งตามใจให้อิสระฉันทุกอย่าง ไม่เคยห้ามอะไรทั้งนั้น มีแต่เอาใจใส่ในสิ่งที่ฉันชอบ"ซินดี้ระบายความในใจออกมาจนหมด

"หึ ที่ผ่านมาผมมันไม่มีอะไรดีเลยสักอย่างเลยสินะ"เอ่ยด้วยดวงตาแดงก่ำ

"ฉันขอโทษจริงๆ หวังว่าเราคงจะเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันได้นะคะ"

"เพื่อนงั้นเหรอ เอากันจนนับครั้งไม่ถ้วน สุดท้ายเป็นได้แค่เพื่อน ตลกฉิบหายเลย"แดเนียลยิ้มเย้ยตนเองด้วยความสมเพช

"เซ็กส์ก็ส่วนเซ็กส์ค่ะ อย่าเอามาปนกัน"

"ผมเพิ่งรู้นะ ว่าคุณมันร่านเอาไม่เลือกเหมือนกัน"

"ฉันถือว่าเป็นคำชมก็แล้วกัน ขอตัวนะคะ"ร่างบางลุกขึ้นยืนหมายจะเดินออกไป

"เดี๋ยว! มีใครรู้เรื่องนี้อีกบ้าง"ร่างหนาขบกรามแน่นพยายามระงับอารมณ์โกรธเคืองเอาไว้

"อะไรคะ"ซินดี้ขมวดคิ้วชนกัน

"ใครรู้เรื่องที่มึงไปแอบเอากันบ้าง!"สายตาคมกริบต้องมองร่างบางด้วยความแค้นเคือง

"ก็รู้เรื่องกันอยู่ 4 คนนี่แหละ นีน่าและก็คุณ ขอตัวนะ"ซินดี้รีบเดินออกไปจากห้องด้วยหัวใจที่เต้นแรงเพราะไม่เคยเห็นชายหนุ่มมีอารมณ์โกรธและหยาบคายอย่างนี้มาก่อน

เพล้ง! แก้วกาแฟฝีมือนีน่าถูกมือหนาเหวี่ยงขว้างลงพื้นจนแตกกระเด็นกระจายเต็มพื้นด้วยความโกรธเคือง จากนั้นเขาก็เดินไปคว้าขวดวิสกี้ยี่ห้อดังกระดกลงคอ แล้วทิ้งตัวลงบนโซฟายื่นมือหนาคีบบุหรี่ขึ้นมาสูบอัดลงปอดจนควันคละคลุ้งลอยเต็มห้อง

"พี่เป็นไงบ้าง"แมทธิวน้องชายเดินเข้ามาภายในพร้อมกับกวาดสายตามองไปรอบห้อง

"ก็อย่างที่เห็น"เสียงทุ้มเอ่ยพลางกระดกขวดวิสกี้ลงคอ

"สภาพพี่เหมือนคนอกหักเลย ทะเลาะกับพี่ซินดี้หรือเปล่า"แมทธิวนั่งลงข้างๆ พี่ชาย

"เขาบอกเลิกฉัน"

"อ่า ว่าแต่แผลพี่เป็นยังไงบ้าง"

"เจ็บแผลไม่เท่าไหร่หรอก แต่เจ็บใจมากกว่า"

"แย่จังนะครับ เจ็บตัวแล้วยังมาเจ็บใจอีก แต่อย่างพี่โสดได้ไหมนานหรอก เดี๋ยวก็มีสาวๆ มาดามใจ"

"งั้นเหรอ หึ"แดเนียลยิ้มน้ำตาคลอเบ้า

"สาวๆ รอบตัวพี่เยอะแยะจนเลือกไม่ถูก อย่าเสียดายผู้หญิงแค่คนเดียวเลยครับ เชื่อผมเถอะ พี่นีน่าเป็นไงรู้จักกันมาตั้งแต่เด็กๆ น่าจะแซ่บใช้ได้เลยนะครับ ผมแอบไปส่องไอจีมาแล้ว"แมทธิวตบไหล่พี่ชายให้กำลังใจ

"แกชอบ"

"ก็ไม่เชิงหรอก ก็เห็นว่าสวยกว่าเมื่อก่อนขึ้นเยอะเลย"

"แต่ฉันว่าเหมาะเอามาของเล่นแก้เบื่อแก้ขัดน่าจะสนุกกว่ามั้ง ว่าไหม"แดเนียลยกยิ้มมุมปาก

โปรดติดตามตอนต่อไป....