ตอนที่ 1

โรงแรมห้าดาวของประเทศไทยย่านใจกลางเมือง ได้มีโอกาสต้อนรับการมาเยือนของสุภาพบุรุษที่สาวๆ ทั้งหลายต่างขนานนามให้ว่า พญาเหยี่ยวแห่งทะเลทราย ชีคดาเนียล ซาเมียร์แห่งคาลีจวัยยี่สิบแปดปี ท่านชีคหนุ่มผู้มั่งคั่งร่ำรวยจากบ่อน้ำมันอันมหาศาล ไม่ว่าสตรีหน้าไหนก็อยากจะมีโอกาสได้ใกล้ชิดชายที่สมบูรณ์แบบคนนี้

การะเกด ชาติบุญนักข่าวสาวไทยวัยยี่สิบสามเดินทางมาถึงสถานที่นัดสำคัญด้วยความตื่นเต้น หญิงสาวเป็นนักข่าวสายเศรษฐกิจของหนังสือพิมพ์ยักษ์ใหญ่แห่งหนึ่ง ซึ่งต้องการสัมภาษณ์ชีคดาเนียลแห่งคาลีจที่เดินทางมาประเทศไทยเป็นการส่วนตัว

เนื่องจากชีคหนุ่มเพิ่งเข้ารับตำแหน่งแทนชีคฟาอิส บิดาที่วางมือจากงานทั้งหมดเพราะต้องการพักผ่อน ดังนั้นชีคดาเนียลจึงได้ชื่อว่าเป็นชีคที่อายุน้อยที่สุดในเวลานี้

“ชั้นสิบห้า ห้องหนึ่งห้าศูนย์สี่”

การะเกดหยิบกระดาษแผ่นเล็กขึ้นมาอ่านอีกครั้งเพื่อความแน่ใจ สถานที่นัดพบซึ่งเธอได้รับการยืนยันจากเลขาชีคดาเนียล ให้มาพบในวันนี้เวลาเก้านาฬิกาตรง

ทันทีที่มีการประกาศตำแหน่งชีคคนใหม่ของเมืองคาลีจ บรรณาธิการข่าวเศรษฐกิจก็สั่งให้การะเกดติดตามประวัติชีคผู้นี้มาโดยตลอด เพราะคาลีจเป็นเมืองที่มีธุรกิจด้านน้ำมันเป็นอันดับต้นๆ บนคาบสมุทรอาหรับ การเปลี่ยนแปลงผู้นำย่อมนำมาซึ่งการเปลี่ยนแปลงนโยบายทางเศรษฐกิจซึ่งอาจมีผลต่อไปในวันข้างหน้า

ดังนั้นการสัมภาษณ์ในวันนี้ ถือเป็นการผูกมิตรได้เป็นอย่างดี การะเกดใช้เวลาเพียงแค่หนึ่งสัปดาห์ก็สามารถติดต่อขอพบเพื่อสัมภาษณ์ได้ โดยให้เหตุผลว่าอยากความรู้จักในฐานะที่ชีคดาเนียลเป็นผู้นำคนใหม่ของคาลีจ

คาลีจตั้งอยู่บนคาบสมุทรอาหรับ เป็นเมืองเล็กๆ ที่มีประชากรไม่มากและมีผู้นำสำคัญคือตระกูลซาเมียร์ที่สืบทอดอำนาจมาหลายยุคหลายสมัยแล้ว ชีคดาเนียลได้ชื่อว่าเป็นผู้นำรุ่นใหม่ที่กำลังจะนำเมืองคาลีจก้าวสู่ความเป็นสากลมากขึ้น

การะเกดหยุดยืนอยู่ที่หน้าห้องด้วยความตื่นเต้น อีกไม่กี่นาทีข้างหน้าเธอจะมีโอกาสได้พบกับชีคดาเนียลตัวเป็นๆ แล้ว หลังจากที่รู้จักผ่านทางสื่อโลกออน์ไลน์มาเป็นเวลานาน หญิงสาวอยากรู้เหมือนกันว่าตัวจริงของท่านชีคจะหล่อเหลาภูมิฐานเหมือนในรูปไหม

"ดิฉันการะเกด จากทีทีนิวส์ค่ะ" นักข่าวสาวส่งยิ้มหวานเป็นทัพหน้าให้กับชายชุดสูทสีดำที่เปิดประตูให้

"เชิญ" ชายคนดังกล่าวเปิดทางให้การะเกดเข้าไปในห้องพักทันที

ทุกย่างก้าวที่เดินเข้ามา การะเกดแสนจะตื่นเต้นและประหม่า ไม่รู้ว่าควรทำตัวอย่างไรเมื่อต้องอยู่ต่อหน้าผู้นำแห่งคาลีจ นักข่าวสาวพยายามควบคุมสติอารมณ์ของตนให้มากที่สุดและท่องไว้ในใจว่า นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่จะสัมภาษณ์บุคคลสำคัญที่มีชื่อเสียงระดับโลก

การะเกดไม่แปลกใจที่เห็นชาวคาลีจแต่งกายในชุดสูทสากล แทนที่จะเห็นการแต่งตัวที่ชินตาตามวัฒนธรรมอาหรับ เธอหาข้อมูลที่เกี่ยวกับคาลีจไว้หมดทุกอย่าง และยิ่งศึกษาก็พบว่าบุคคลที่กำลังจะได้พบในอีกไม่กี่นาทีข้างหน้านี้ ช่างเป็นผู้นำที่มีความสามารถน่าทึ่ง และมีวิสัยทัศน์อันยาวไกล สมกับเป็นผู้นำรุ่นใหม่ที่จะมีบทบาทสำคัญต่อไปในอนาคต

ชีคดาเนียล ซาเมียร์คือผู้พลิกโฉมหน้าคาลีจครั้งยิ่งใหญ่ ในเวลาแค่สองปีที่ชายหนุ่มขึ้นมาดำรงตำแหน่งผู้นำ ก็สามารถนำคาลีจให้ก้าวมายืนแถวหน้าในฐานะผู้ส่งออกน้ำมันอันดับต้นๆ ของคาบสมุทรอาหรับ ไม่เพียงเท่านั้นยังทำให้ความแตกต่างในวัฒนธรรมของตะวันตกและชาติอาหรับ อยู่ร่วมกันได้อย่างลงตัวไม่มีปัญหา

"มาแล้วเหรอ" เสียงทรงอำนาจดังขึ้นทำลายความเงียบสงบภายในห้อง พร้อมกับคนที่การะเกดต้องการพบหันหน้ามาหา

เพียงแค่ได้พบหน้าครั้งแรกนักข่าวสาวก็ตกตะลึงในความหล่อเหลาและท่าทางอันภูมิฐานของชีคหนุ่ม เขาดูอ่อนวัยกว่ารูปถ่ายในโลกออนไลน์ ที่สำคัญดวงตากลมโตที่ทำให้หลงใหลทุกครั้งที่มองจากรูปภาพ วันนี้มันดูมีชีวิตชีวาจนไม่อาจจะละสายตาไปได้

“ไม่ต้องพูดราชาศัพท์ ไม่ต้องถวายความเคารพ ตำแหน่งชีคในคาลีจคือผู้นำที่ประชาชนยกย่องให้เกียรติด้วยหัวใจ เราถือว่าคำพูดที่ออกมาจากใจเป็นสิ่งสำคัญที่สุด ถ้าเป็นเมื่อก่อนคุณอาจจะไม่ได้มายืนตรงหน้าแบบนี้ง่ายๆ เพราะกว่าจะฝ่าด่านองครักษ์หรือนางข้าหลวงทั้งหลายมาได้ก็คงจะยากเต็มที ตอนนี้เมืองคาลีจกำลังจะก้าวสู่ความเป็นสากล ธรรมเนียมบางอย่างคงไว้แค่ในประเพณีสำคัญ คุณสามารถพูดจาทำตัวได้ตามสบายขอแค่การกระทำนั้นมาจากใจจริงก็พอ”

คุณพระช่วย การะเกดแทบจะทำอะไรต่อไม่ถูก น้ำเสียงอันทรง พลังใบหน้าคมเข้มสมชายชาตรี ท่วงท่าที่สง่างามทุกอิริยาบถ เชื่อแล้วว่า ทำไมผู้หญิงทั่วโลกถึงได้สมัครเป็นแฟนคลับ คนรักชีคดาเนียล นับล้านภายในเวลาไม่ถึงสองชั่วโมง ก็ใครใช้ให้ทั้งหล่อทั้งเก่งและมีคุณสมบัติ ครบถ้วนด้วยประการทั้งปวงขนาดนี้ ไม่ชื่นชมชื่นชอบก็ดูจะผิดปกติเสียแล้ว

"ฉันการะเกด ชาติบุญจากทีทีนิวส์ค่ะ" หญิงสาวแนะนำตนเองอย่างเป็นทางการ แล้วนั่งลงที่โซฟาด้านข้างเมื่อชายหนุ่มผายมือเชิญ

กลิ่นหอมอบอวลไปทั่วทั้งห้องคงเป็นสมุนไพรที่ชาวคาลีจนิยมใช้กันแน่ เพียงแค่ได้กลิ่นไม่ถึงห้านาทีก็ทำให้การะเกดรู้สึกง่วงจนลืมตาไม่ขึ้น แต่พยายามฝืนที่จะทำการสัมภาษณ์ตามที่ตั้งใจไว้

"เป็นอะไรหรือเปล่า ท่าทางคุณดูไม่ดีเลยนะ" เสียงชายหนุ่มดังกังวานขึ้นอีกครั้งในโสตประสาทของการเกด

สมุดจดและปากกาในมือของการะเกดร่วงหล่นลงที่พื้น โดยยังไม่ ทันได้พูดอะไรทั้งสิ้น สติสัมชัญญะทุกอย่างดับวูบ ร่างบางคออ่อนคอพับอยู่บนพนักโซฟาไปเรียบร้อยแล้ว

ชีคดาเนียลลุกขึ้นยืนขยับเสื้อสูทให้เข้าที่เล็กน้อย สายตาชำเลืองมองมายังคนที่หลับใหล ได้เวลาแล้วที่การะเกดจะได้รู้จักคาลีจอย่างถ่อง แท้ด้วยตนเอง ไม่ใช่แค่การสัมภาษณ์ปากเปล่าแล้วไปนั่งเทียนเขียนเอง ขอต้อนรับสู่คาลีจ เมืองที่จะเป็นบ้านใหม่ของเธอ....การะเกด

กลิ่นหอมจางๆ ที่โชยเข้าจมูก ปลุกสติสัมปชัญญะของการะเกดให้คืนกลับมาอีกครั้ง หญิงสาวรู้สึกเมื่อยล้าเนื้อตัวเหลือเกินคิดว่าคงเป็นเพราะทำงานหนักมาตลอดสัปดาห์จึงได้รู้สึกไม่สบายตัวเช่นนี้ เธอควรให้รางวัลชีวิตด้วยการไปหาที่พักผ่อนริมทะเลแสนสงบสักคืนสองคืน แล้วค่อยกลับมาทำงานต่อคงจะดีไม่น้อย

"คุณตื่นแล้ว" เสียงคนพูดภาษาอาหรับดังข้างหู

"หือ" การะเกดนึกขำตัวเองในใจ สงสัยเป็นเพราะหมกมุ่นกับการหาข้อมูลเพื่อสัมภาษณ์ท่านผู้นำสุดหล่อแห่งคาลีจมากเกินไป ถึงได้ยังสลัดทุกอย่างที่เกี่ยวกับที่นั่นไม่ออก จนกลายเป็นว่าได้ยินเสียงคนพูดภาษาอาหรับข้างหูในอพาร์ทเม้นท์ส่วนตัวของตนได้

"คุณตื่นแล้ว" เสียงนั้นดังขึ้นมาอีกครั้ง

"เฮ้ย" นักข่าวสาวสะดุ้งสุดตัวเมื่อลืมตาตื่นมาเห็นหญิงวัยกลางคนในชุดที่เรียกว่าอาบายะห์ ยืนอยู่กับสาวน้อยอีกสองคนใกล้กับเตียงนอน

คุณพระช่วย ไม่ใช่ฝัน ไม่ได้คิดถึงชีคดาเนียลมากไป ไม่ใช่แค่เสียงแต่มีรูปร่างหน้าตาชัดเจนตัวเป็นๆ อยู่ต่อหน้า และเมื่อมองไปรอบๆ ห้องก็พบว่าไม่ใช่อพาร์ทเม้นท์ที่เคยอาศัยอยู่แต่เป็น

"คุณตื่นแล้ว ไปอาบน้ำนะคะ จะได้มากินอาหาร" หญิงวัยกลางคนในชุดเสื้อคลุมยาวสีน้ำตาลยิ้มให้อย่างเป็นมิตร ทักทายการะเกดเป็นภาษาอาหรับอีกครั้ง

"คุณเป็นใคร แล้วที่นี่ ที่ไหน"

ห้องนี้ตกแต่งอย่างหรูหราทุกอย่างที่อยู่รอบตัวยืนยันได้อย่างชัดเจนว่า ที่นี่คือดินแดนอาหรับแล้วเมืองไหนประเทศใดเล่า หรือว่าที่นี่คือ คาลีจ

"อาบน้ำกินข้าวก่อน แล้วคุณจะทราบทุกอย่างที่ต้องการ" หญิงวัยกลางคนไม่ตอบคำถามของการะเกด เดินตรงเข้ามาหาตามด้วยสตรีสองคนที่เข้ามาจับแขนทั้งสองข้างของนักข่าวสาวไว้แน่น

"จะทำอะไร ปล่อยนะ ฉันไม่อาบน้ำกินข้าวอะไรทั้งนั้น ฉันจะกลับบ้าน ปล่อย" การะเกดโวยวายเสียงดังลั่น