แอบชอบ

ในที่สุดก็เปิดเทอมสักที.. ออลืมไปเธอชื่ออีฟนะ เป็นนักศึกษาปริญญาโทของมหาวิทยาลัยเอกชนชื่อดังแห่งหนึ่ง.. ในมหาวิทยาลัยแห่งนี้มีคนกลุ่มหนึ่งที่รวยมาก หล่อ ฐานะดี พวกเขาเป็นลูกเจ้าของของมหาวิทยาลัยแห่งนี้.. ลูกชายคนโตของเจ้าของมหาวิทยาลัยแห่งนี้ชื่อไคล์ คนกลางชื่อคิม และคนเล็กชื่อคิง พวกเขาก็มีกลุ่มเพื่อนเป็นของตัวเองกันทั้งนั้น และเพื่อนเขาทุกคนก็มีแต่คนรวยๆทั้งนั้น.. มีผู้ชายคนหนึ่งที่เธอนั้นสะดุดตาที่สุดนั่นก็คือ.. กั๊ฟ.. เขาเป็นรุ่นเดียวกับเธอ ตอนที่เธอเรียนปริญญาตรีเธอเคยเห็นเขามาบ้างเพราะเขาเป็นบัดดี้กับคณะของเธอ.. เธอเรียนปริญญาตรีสาขาการจัดการระหว่างประเทศและเธอก็คิดว่ามันไม่น่าจะพอกับยุคปัจจุบันดังนั้นเธอจึงสอบชิงทุนของมหาวิทยาลัย.. แล้วเธอก็ทำสำเร็จ.. เธอได้ทุนเรียนต่อแต่หลังเรียนจบเธอจะต้องทำงานใช้หนี้ของมหาวิทยาลัยก่อนนะเธอถึงจะไปสมัครงานที่อื่นได้… ไม่เป็นไรถือว่าสร้างประสบการณ์ให้ตัวเอง…

“อีฟ.. นึกว่าจะมาไม่ทันซะแล้ว.. ปะ เข้าเรียนกัน…”

“บอม.. เรามาตั้งนานแล้วนะนั่งรอตั้งนานกำลังจะลุกไปที่เข้าห้องเรียนแล้วเนี่ย..” 

กรี๊ด.. กรี๊ด…

“เสียงอะไรกัน.. ใครเป็นอะไรรึเปล่านะ…” นั่นสิ.. เสียงกรี๊ดดังมาก… หรือมีใครโดนรถชนรึเปล่านะ… 

ตึกตึกตึก…

อะอ้าว.. ไม่มีใครเป็นอะไรหรอกหรือ.. ตอนนี้เธอเริ่มรู้แล้วเขากรี๊ดอะไรกัน… กลุ่มหนุ่มหล่อรวยเทวดาประจำมหาวิทยาลัยนี่เอง

ขวับ…

“แก.. กั๊ฟ.. กั๊ฟ.. หล่อมาก.. หล่อมากๆ เลย…”

ชื่อนั้นมันทำให้ขาของเธอถึงกับต้องหยุดชะงักไปชั่วขณะ.. กั๊ฟ… เขาหล่อจริงๆ นะ หล่อแบบอันตราย ผู้หญิงทุกคนต่างชื่นชมในตัวเขาไม่ต่างกับเพื่อนๆ ของเขาเลยและเธอก็เช่นกัน.. แต่ถามว่าเธอจะเข้าไปกรี๊ดหรือจีบเขาแบบผู้หญิงคนอื่นไหม.. เธอคงไม่กล้าหรอก เธอกับเขาและเธอกับผู้หญิงพวกนั้น.. มันเทียบกันไม่ได้เลยล่ะ แค่มีบอมมาคบกับเธอเป็นเพื่อนมันก็ทำให้บอมแปดเปื้อนไปเพราะเธอแล้วเธอเคยบอกกับบอมนะว่าไม่ต้องมาสนใจเธอหรอก.. อย่ามายุ่งกับเธอเลยแต่เขาก็ไม่ฟัง.. ต้องเข้าใจว่าสังคมคนรวยเขาไม่ค่อยเห็นหัวใครหรอกยิ่งนักเรียนทุนด้วยแล้ว.. อย่าได้ฝันว่าจะมีเพื่อนเลยแล้วยิ่งสาขาที่เธอเรียนด้วยส่วนใหญ่มีแต่ลูกท่านหลานเธอลูกคนมีเงินทั้งนั้นแต่ถามว่าพวกเขาเรียนไปแล้วจะทำงานกันรึเปล่าเรื่องนี้เธอเองก็ตอบแทนไม่ได้…

“อีฟ. ไปกันเถอะ…” ไร้สาระจริงๆ พวกนี้.. 

“อืม.. ไปกันเถอะ…” 

ตึกตึกตึก…

“ไอ้กั๊ฟ.. กูเห็นนะว่ามึงมองใคร.. สนใจเหรอ?”

“แสนรู้นะมึงไอ้คิม… มึงฟาดรึยังคนนั้น..” เกลียดที่สุดก็คือพวกเพื่อนเขานี่แหละ.. แสนรู้ฉิบหาย…

“ยัง.. เหมือนจะเป็นเด็กทุนนะถ้ากูจำไม่ผิดพี่ไคล์เคยคุยด้วยน่ะ คุยสองสามคำพอดีพ่อกูให้พี่ไคล์ช่วยดูเกรดกับความประพฤติของผู้หญิงคนนั้น.. สวยดีนะ เรียนดี เรียบร้อย ความประพฤติดีมาก และเกรดก็ดีมากเลยก็ว่าได้ ตอนนี้ได้ทุนเรียนโท.. ทำไมมึงอยากได้…”

“ถ้ากูบอกว่าใช่มึงจะทำไม? มึงจะแย่งกูเหรอ?” เขาต้องหรี่ตามองเพื่อนของเขาก่อนเพราะไอ้ห่าคิมแม่งเคียวฉิบหาย.. สาวๆ วิ่งหามันอย่างกับลูกหมาที่วิ่งตามหมาแม่ลูกอ่อน.. 

“ไม่ดิกูไม่ชอบแนวนี้.. เด็กทุนนะมึง..” อย่างเขาเนี่ยนะจะสนใจเด็กทุนพวกนี้.. คนละชั้นกัน…

“ครับๆ ไอ้คนรวย.. แค่ครั้งคราวก็พอทนอยู่แต่ถ้าจะให้เอามาควงโชว์คนอื่น.. ไม่มีทาง..” จะให้เขาเอาความโสดมาแลกกับคนแบบนี้.. ไม่มีทางหรอก เขายังไม่พร้อมจะมีใครทั้งนั้น อยู่แบบนี้เอาไอ้ลูกชายไปจุ่มที่ไหนก็ได้ไม่ต้องกลัวว่าผู้หญิงจะมาวิ่งตามเกาะแข้งเกาะขาให้น่ารำคาญ… ที่สำคัญนะเขาไม่ชอบให้ใครมาแสดงความเป็นเจ้าข้าวเจ้าของ.. โคตรเกลียดเลย..

“รวยสิ ไม่รวยจะใช้ชีวิตหรูหราแบบนี้ได้เหรอวะไอ้โง่…” 

“พ่องสิไอ้สัตว์… ไปๆ ไปกันเถอะแม่งหนวกหูว่ะ.. ทีหลังถ้ามึงจะมาหาหม้อไปตีมึงก็นัดที่อื่นนะไอ้คิม..” 

มันจำเป็นต้องมานัดกันที่หน้าคณะในตอนเช้าด้วยรึยังไงเรื่องนี้เขาก็ไม่เข้าใจมันเหมือนกัน.. ไอ้เวรนี่มันชอบทำประเจิดประเจ้อ.. แต่ก็แปลกนะที่พวกผู้หญิงก็ไม่สนใจและชอบที่จะวิ่งเข้าหามันและยังจะตบตีกันเพื่อแย่งมันอีก.. โคตรน่ารำคาญเลย.. แต่อย่างที่บอก.. ยังไงผู้หญิงคนนั้นเขาก็จะขอชิมสักนิดว่ามันจะดีขนาดไหนกัน.. นักศึกษาทุนของมหาวิทยาลัยเหรอ? เจอเขาหน่อยคงจะไปไม่เป็น.. ฮึ.. เราจะได้เจอกันเร็วๆ นี้สาวน้อย..