ก้าวต่อไป(1)

(หยก มึงโอเคใช่ไหม )

"กู โอเค "

(แล้วจะมาเมื่อไหร่ )

" กูเคลียร์ทุกอย่างเรียบร้อยเมื่อไหร่ กูจะไปทันที "

(อืม กูจะรอ ๆ)

"ขอบใจนะมึง "

(แค่นี้เอง ไม่ต้องคิดมาก )

"อืม"

ฉันวางสายของแหม่มเพื่อนสนิทของฉันแล้วก็ถอดหายใจมองดูที่กล่องลัง กับเสื้อผ้า ข้าวของที่กระจัดกระจายอยู่ เนื่องจากว่า ฉันจะต้องจัดมันลงกล่องเพื่อเตรียมขนย้ายไปอยู่กับแหม่ม เพราะว่าตอนนี้ฉันได้เลิกลากับ ริท แฟนของฉันแล้ว

ฉันกับริทอยู่ด้วยกันมานานหลายปี เราสองคนรักกันดี จนกระทั่ง ริท ได้เลื่อนตำแหน่งเป็น ผู้จัดการใหญ่ในบริษัท ซึ่งฉันเป็นแค่เซลล์ของบริษัทแห่งหนึ่ง เขาเปลี่ยนไปตั้งแต่นั้นมา ฉันก็ไม่รู้ว่าเพราะอะไร พยายามที่จะเอาใจเขาทุกอย่าง และยอมเขามาตลอด ไม่ว่าเขาจะกลับบ้านมาดึกดื่น และทุกครั้งที่กลับมาก็จะเมามาแทบทุกครั้ง และสิ่งที่ฉันต้องเสียใจมาก เพราะทุกครั้งฉันจะได้เห็นเสื้อของเขามีแต่รอยลิปสติก พอฉันเอ่ยถาม ริทก็จะทำท่าไม่สบอารมณ์ และจะมีปากเสียงกันทุกครั้ง ฉันต้องอดทนเพราะรักเขามาก

และที่หนักสุด เขาไม่กลับมาบ้านเลย พอฉันไปหาที่บริษัทของเขา ก็โดนไล่กลับมา ต่อว่าฉันทำตัวเป็นเจ้าของ ทั้งที่ก่อนหน้านี้ใครๆก็รู้ว่า ฉันกับริทเป็นอะไรกัน ช่วงนั้นฉันเครียดมาก และสุดท้ายเขากลับไปอยู่ที่บ้านแม่ของเขา ซึ่งปล่อยให้ฉันอยู่ที่ห้องเช่าคนเดียว เหตุผลแค่เพราะเขาอยากจะอยู่คนเดียว หึ คนเดียว! มึงกลับไปอยู่ที่บ้านทำไม บ้านมึงมีตั้งหลายคน มึงจะอยู่คนเดียวยังไง

ฉันที่อยู่หัองเช่าคนเดียวมาแรมเดือน จนกระทั่งฉันตัดสินใจไปที่บ้านแม่ของเขา พอฉันก้าวขาเข้าไปในรั้วบ้าน ก็พบว่ามีรถยนต์คันหรู จอดอยู่ ซึ่งมันแปลกตามาก ฉันเดินเข้าไปที่ประตูบ้าน (ประตูบ้านแง้มอยู่ ) ฉันสอดส่องสายตาไปที่ช่องประตูก็พบว่า ริท นั่งอยู่ข้างๆ ผู้หญิงคนหนึ่ง ที่บนโซฟา ตรงข้ามพ่อกับแม่ของเขา เสียงพูดคุยกันในทำนองที่แนะนำผู้หญิงข้างกาย ในสถานะภรรยา หรือเมีย ฉันเบิกตากว้าง เอามือปิดปากน้ำตาคลอเบ้า แต่ยังคงระงับสติตัวเองได้ที่จะรอฟังต่อ

"นี้..... มิว เธอเป็นลูกสาวของเจ้านายผม"ริทเป็นคนเอ่ยแนะนำผู้หญิงข้างกาย ฉันเคยได้ยินมาบ้าง ว่า ลูกสาวเจ้าของบริษัทที่ริททำงาน ชื่อว่า มิว คงจะคนเดียวกัน เธอช่างสะสวย ดูสง่ามาก

"หนูมิว น่ารักเหมือนกับที่ตาริทเคยเล่าให้ฟังเลย" แม่ริทพูดขึ้น สีหน้าที่ดูยิ้มแย้ม ต่างกับที่พูดกับฉัน

"น่ารักจริง ๆ " พ่อริทเสริม ใช่สิ คนรวย ทำอะไรก็น่ารัก

ฉันได้แต่ยืนขาชา หน้าเห่อร้อน มือไม้สั่นไปหมด คิดจะก้าวขาเข้าไป แต่มันก้าวไม่ได้ ราวกับแข็งไปหมด แต่หัวใจกลับเต้นแรง ไม่เป็นจังหวะ น้ำตาเจ้ากรรมก็ไหลออกมาไม่รู้ตัว ฉันเลือกที่จะปิดปากตัวเองไม่ให้ร้องโฮออกมา ก่อนที่จะกลับหันหลังเดินออกจากบ้านไป ด้วยหัวใจที่บอบซ้ำมาก

"เจ็บจัง...ฮึกกก" ฉันพึมพำด้วยน้ำเสียงที่สั่นเทาใช้มือปาดน้ำตาที่ไหลออกมาไม่หยุด เดินริมถนน ไม่กล้าที่จะโบกรถขึ้น ฉันฟุบลงอยู่ข้างทาง ราวกับไม่มีแรงเดิน ร้องไห้ออกมาเสียงดังอย่างไม่อาย

"ฮึกกกกก โฮ...."

หลังจากวันนั้นผ่านมา 3วัน ฉันพอทำใจได้ จึงนัดริทมาเคลียร์ และก็อย่างที่ฉันคิด เขาได้ตกลงปลงใจ หมั้นกับมิว ลูกสาวเจ้าของบริษัท เนื่องจาก ทำเธอท้อง ! อืม ใช่เขาทำเธอท้อง ฉันกัดลิ้นตัวเองขณะที่เขาอธิบายเพื่อไม่ให้น้ำตาไหลออกมา

"ถ้างั้น ก็ยินดีด้วย " คำพูดของฉันที่บอกกับเขาเป็นครั้งสุดท้าย

"ริท ขอโทษนะ"

"อโหสิกรรมให้" ฉันตอบกลับด้วยน้ำตาที่คลอเบ้า ...

และสุดท้ายฉันตัดสินใจย้ายไปอยู่กับแหม่มเพื่อนสนิทของฉัน และเริ่มต้นใหม่ หางานใหม่ ก้าวต่อไป ฉันจะไม่จมปลักกับอดีตแน่นอน ....