ตอนที่2 ความบังเอิญนำพา....

@ร้านหมูกระทะชื่อดัง

"เมื่อบ่นหิวกันเลยต้องดิ่งตรงไปที่ร้านทันที ร้านแห่งหนึ่ง แถวแยกข่วงสิงห์ มีบุพเพทะเล แต่พวกเราจะเน้นหมากะทุ (หมูกะทะ)กัน ..

"หาโต๊ะได้แล้ว จึงแยกย้าย ไปหยิบของที่ตัวเองชอบ

"เดี๋ยว!! เอาเท่าที่ชอบกินไม่ต้องเอามาเผื่อใครนะ oK ทักก่อนได้เปรียบ

"จร้าแม่ (ประสานเสียงสามเสียง)

"เดี๋ยวจะโดน หึ

หลังจากที่ แยกย้ายกันไป เอาของที่ตัวชอบ ก็เริ่มเลยจร้า ผ่านไป 40นาทีเริ่ม จะเริ่มเขี่ยๆและเขี่ย

" อืม!! หนูเอยเมื่อเช้า นาราว่าคลับคล้ายคลับคลา เหมือนเห็นพี่คีย์ หน้าคณะหนูเอยเลยนะ

"นารา!! อุ้ย หนูเอยเขาขอโทษ"

"ไม่เป็นไรหลอก ขา เอยชินแล้ว"

ฉันนั่งฟังอยู่นานเลยอยากรู้เพิ่มเติมเพื่อฟลุ๊คจะได้รู้อะไรเพิ่มเติม..

"ใครคือพี่คีย์อ่ะ เราได้ยินมานานแล้วนะ

"เขาพูดได้ไหมอ่า หนูเอย"

"อืม ตามสบายเลยค่ะ เอยไม่ซีเรียส"

"พี่คีย์เป็นพี่ชายข้างบ้านของหนูเอยอ่ะและ....

"อืม!และ...ไงต่อ คือเรา งงมากๆเห็นว่าเมื่อปีที่แล้วเหมือนเป็นคำต้องห้ามเลย"

"ไม่มีอะไรหรอกลิซ่า แค่มีเรื่องกันนิดหน่อย"

ฉันแอบเห็นแววตาเจ้าเอยวูบไหวเห็นได้ชัด เลยเงียบไปเลยจะดีกว่า สงสารเพื่อน

"เอ้! หรือว่าเป็น พี่คิณ อ่ะหนูเอย"

"แล้วนารา เห็นหน้าชัดไหมล่ะ"

"หึ เห็นแค่ทางด้านหลังเองอ่ะ"

"จริงๆแล้วถ้าคนไม่สนิท จะแยกไม่ออกเลย เพราะพี่เขาคล้ายกันทุกอย่าง ต่างกันแค่ที่สีในตา เท่านั้นเอง

"อืมแปลว่า พี่คีย์ป่ะ มีแฝดชื่อพี่คิณ ใช่ไหมเราเข้าถูกไหม??

ฉันเลิ่กลั่กแล้วหนึ่ง หนูเอยไม่พูดต่อและยังเงียบ ไม่ให้คำตอบ ฉันเลยอาสาเอง ก็มันอึดอัด เห้อ!

"ลิซ่า อยากรู้รายละเอียด ค้นหาเลย

คุณทนายคีตะพัฒน์ -ภาคินัย อภินันท์วรรณ

"เราก็ไม่ได้สนใจ อะไรเลย เห็นพูดถึงแต่อ้ำๆอึ้งกัน แค่อยากรู้จริงๆ

หลังจากที่นาราพูดว่าเห็นพี่คีย์ จากวันนั้น ฉันก็เห็นคนที่คล้ายๆบ่อยขึ้น แต่ไกลๆ แต่ในเมื่อไม่ออกตัว ก็อยู่แบบนั้นแระ มองห่างไป ไจ๋สน (ไม่สน)

@สามปี ผ่านไป....ไวเหมือนโกหก ^_^

"เย้ สอบวิชาสุดท้ายๆ แล้ว

"ได้ไหมหนูเอย ข้อสอบปรนัยอ่ะ หินสุดๆ

"ทำตามที่เรา เข้าใจดิ อย่าไปซีเรียสระดับลิซ่า ต้องเกียรตินิยมอันดับสอง อยู่แล้วเชื่อเอย

" เอ้า แล้วที่หนึ่งอ่ะ

"ก็ของเอยไง 5555

"แบบนี้ก็ได้เหรอ555  แล้วเอยจะกลับ นนทบุรี เลยป่ะนี้"

"ไม่อ่ะ ป๊าม๊า มาหาอาทิตย์ที่แล้ว แล้วเอยได้งานที่เอยฝึกงานอ่ะ

"K&K group หรอ!

"อืม ว่าจะหยุด เที่ยวเมืองเชียงใหม่ ซัก2อาทิตย์ ค่อยเริ่มงานอ่ะ แต่ก็คงเที่ยวคนเดียว

เพราะว่านารากับเจ้าขา ต้องลงกทมด่วน เหมือนว่าเจ้าขาจะได้งานแล้ว เริ่มอาทิตย์หน้า ส่วนยัยทอมเน่าเห็นว่าป๊าม๊า บินจากฮ่องกง พึ่งถึงวันนี้ ก็เลยต้องบินกลับ ทันที

"ว้า ถ้าไม่ติดว่าเราต้องไป ปารีสไปหาพีท เราจะอยู่เป็นเพื่อนหนูเอยเลยนี้ แล้วนี้ต้องบินพรุ่งนี้ ไว้กลับมาจะทักหานะ

ใช่ค่ะอลิส พึ่งเปิดตัวคบกับพีทเป็นแฟนเมื่อตอนไปซัมเมอร์ที่ปารีส ตอนปี2 จะคบ2ปี ก็วันมะรืน กะไป surprise ซักหน่อย

"ไม่เป็นไรเลย เราอยู่ที่เชียงใหม่นานแล้วพอรู้อยู่ ไปเที่ยวให้สบายใจนร้า

"อยู่ได้จริงๆนะ ลิซ่าเป็นห่วง

"จร้า เที่ยวเผื่อด้วยนะคะ

@กรุงปารีส ประเทศฝรั่งเศส

ฉันบินตรงจากเชียงใหม่ ไปยังปารีส 15ชั่วโมงเศษๆ ถามว่าJet lag ไหมก็นิดหนึ่ง แต่ที่พักของพีทอยู่ห่างจากสนามบินแค่ 10กิโล ไปถึงก็ได้พัก

ตั้งใจจะไป surprise กลับโดน surprise กลับ

บอกเลย ว่า เจ็บมากๆ เมื่อมาเจอ แฟนเอากับเพื่อนสนิท หรือฉันคิดว่าสนิทเอง ฉันรู้ได้ไงอะหรอ ก็ห้องพักนี้ ฉันมีกุณแจสำรอง มาทุกครั้งก็จะบอกทุกครั้ง ก็เลยไม่โบ๊ะ ครั้งนี้ไม่บอกเลยโบ๊ะเลย พอก้าวเข้าในห้องเท่านั้น เสียงที่ไม่คิดว่าจะได้ยินก็ดังขึ้น

"ผัวขาเอาแรงค่ะ นีน่าไม่ไหวแล้ว

"ได้จะ เมียจ๋า เดี๋ยวผัวจัดให้ จุกๆ"

ฉันฟิวขาดเลยตอนนั้น ความอดทนหมดลง พร้อมพลักประตูเข้าไป ภาพที่เห็น เข้ากำลังเข้าด้ายเข้าเข็มกันอย่างเมามันส์

"เลวมาก ทำกันได้เนอะ ไอ้ผีเน่ากับโลงผุนี้"

คนที่กำลังเมามันส์ในกามสวาทก็ผลักออกจากกันโดยอัตโนมัติ แล้วพีท ก็ยันตัวลุกขึ้น เดินแก้ผ้า มายังฉัน เพื่อจะคว้าตัวฉัน เวลานั้นบอกถึงความขยะแขยงมากๆ ฉันปัดมือของพีท เดินถอยหลัง เพื่อไม่ให้พีทถูกตัว

"ที่รัก มาได้ไงครับนี้

"ที่รงที่รัก พ่_องมึงซิ ไอ้พีท"

"ไม่เอาน่าลิซ่า พีทก็แค่เหงา เลยเอาแก้เ_งี่ยน.. เฉยๆเอง

"เชิญเ_งี่ยนเพื่อเแก้เหงาและ เยกัน ให้สุด ค่ะ ฉันของบาย

ฉันเดินออกมา จากตรงนั้นอย่างเร็ว เดินออกมาเรื่อยๆนั้นเดินจนถึง eiffel tower สถานที่ ไอ้เลวนั้นขอฉันเป็นแฟน วนหาที่นั่งคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อย

นั่งวนคิดซ้ำแล้วซ้ำเล่า คงเป็นเพราะฉันที่ไม่ยอมมีอะไรกับมันป่ะ ใครจะยอมอ่ะ ยังไม่แน่ใจในตัวมันเลย ถือว่าโชคดี ก็ว่าได้.

ที่อยู่ๆก็หลุดพ้น ผีเน่าแบบมัน นั่งคิดอะไรเพลินรู้ตัวอีกทีฟ้ามืดแล้ว ลุกขึ้นจากจุดนั้น

เดินไปเรื่อยๆ

เจอร้านนั่งชิลล์ที่บาร์เล็ก ย่านกรุงปารีส นั่งวนคิดถึงเรื่องที่ประทังเข้ามา ใช่ว่าตัวฉันจะไม่ความรู้สึก น้ำตาคลอเบ้า คิดถึงคำเตือนจากหนูเอย ที่บอกว่า พีทดูไม่จริงจัง กับ ฉันเลย เขาเข้าหาฉันเพราะผลประโยชน์เห้อ

"รู้ งี้เชื่อหนูเอยก็ดี เวรกรรมของคนสวย

เหมือนว่าฉันเริ่มมีอาการ กระวนกระวาย เริ่มร้อน หลี่ตามองไปที่ Bartender เชี้ยแระ ฉันโดนวางยา ฉันพยายามทำตัวให้นิ่งได้เท่าที่จะทำได้พยายามเอาตัวออกจากตรงนั้นให้เร็วที่สุด

"คนสวยมีอะไรให้พี่ช่วยไหมครับ"

เหมือนจะหวังดี แต่ไม่น่าจะใช่

"ไม่เป็นไรค่ะ ขอตัวนะคะ

"อย่าดื้อซิครับ ไปสนุกกันดีกว่าเนอะ"

ฉันพยายามสะบัดตัวเพื่อหลุดจากการยื้อแย่ง

"ไม่!! ปล่อยฉันนะ"

เมื่อสะบัดตัวหลุดออกได้ ฉันวิ่งหนีให้ได้ไกลที่สุด เท่าที่จะทำได้ พร้อมตะโกน ร้องให้คนช่วย ตลอดทาง

Helmy Please

ผมที่เดินไม่ไกลจากตรงนั้น ได้เสียงร้องขอความช่วยเหลือ ที่จริงผมไม่อยากยุ่ง แต่น้ำเสียงเธอ เหมือนเด็กสาวคนคนนั้น ผมพยายามจับทิศทางของเสียง อีกครั้งเพื่อความแน่ใจ.

Helmy Please

พอจับทางได้ ผมเดินย้อนไปทางที่มาของเสียง เห็นร่างบางของหญิงสาว คนหนึ่งกำลังวิ่งหนี คนกลุ่มหนึ่งยิ่งเธอวิ่งมาใกล้ๆ ใช่เลย ฝรั่งน้อยของผมเอง น้องอลิส..

ฉันวิ่งมาไกลไหมไม่รู้ แต่ไอ้บ้าพวกนั้นก็ยังตาม เห็นร่างสูงไกล แต่ไม่รู้ว่าใคร วิ่งไปขอความช่วยเหลือ ก่อนก็ยังดี

Helmy Please

พอรู้ว่า เป็นอลิส ผมก็คว้าตัวน้อง ทันที

แรกๆฉันก็ตกใจ ที่มีคนจับตัวฉัน ด้วยที่ว่าอยู่ในอาการตกใจ เลยพูดเป็นภาษาไทย

"ปล่อยฉันนะ"

"อลิสครับ พี่เอง พี่คิณครับแหงนหน้ามองคนที่บอกชื่อ พร้อมความดีใจที่ยังดีเจอคน ที่เคยรู้จัก

"พ่ะ..พี่คิณช่วยหนูด้วยคะ

"ครับ อยู่กับพี่แล้วปลอดภัยแล้วคะ"

พร้อมดึงน้องเข้าอ้อมกอด น้องยืนตัวสั่น กลัว แล้วพวกเวร ก็ตามมาถึง พอพวกมันเห็นหน้าผม พวกมันก็พอกันถอยหนีทันที

"ไม่เป็นไรแล้ว ครับ พวกมันถอยไปแล้ว

"ค่ะ

ฉันที่ยังขวัญผวาอยู่ แต่อาการของยานรก ก็กำลังเริ่ม ตัวก็เริ่มร้อนลุ่ม

"พี่คิณ ช่วยหนูด้วย

"หือ พี่ก็ช่วยแล้วไงค่ะ" ผมสังเกตดูอยู่ว่า น้องเป็นอะไร ดู ลุกลี้ลุกลน เอามากๆ

"หนูโดนวางยา พี่ช่วยหนูด้วย

"เห้ย!! พี่พาไปโรงพยาบาลค่ะ ไปกัน

"ไม่ค่ะ ช่วยทำให้หนูหายด้วยวิธิอื่นที่

ผมเองก็ตกใจ แต่ถ้าได้ชิม ก็ดี แต่ขอเป็นสุภาพบุรุษซักนิดก็ยังดีว่ะ

"อลิสต้องมีสตินะคะ

"หนูไม่ไหวแล้ว ช่วยหนูด้วย" ฉันไม่เข้าใจเหมือนกันถึงร้องขอ แบบนั้นไปหรือเพราะผิดหวังจาก "พีท"

"หนูตัดสินใจเอง แล้วอย่าโทษพี่ทีหลังนะครับ

"ค่ะ ไม่โทษเลย

ดีครับงั้นไปคอนโดพี่ ใกล้ๆนี้ผมย่อตัวเพื่อช้อนตัวน้องทันที..

@คอนโด ภาคินัย

เอาจริงๆผมก็ไม่ใช่คนดี หมายถึงดีไม่มากเหมือนเฮีย รายนั้น "ยังซิง" บอกเลย

"แน่ใจแล้วนะคะ"

"ค่ะแน่ใจ"

"ถ้าพี่เริ่ม พี่ไม่หยุดนะคะ"

"ไม่ต้องหยุดค่ะ" ฉันช้อนตามองคนตัวโตอีกครั้ง 3ปีแล้วที่ตกหลุมอากาศพี่เขาหยั่งจัง พึ่งได้เจอกัน มันคือความบังเอิญหรือเปล่านะ..

........

#ไปต่อตอนหน้านะค่ะ ถ้า เขียนต่อมันยาวเกินไป#