ตอนที่ 1 ความบังเอิญ...

ผมนายภาคินัย อภินันท์วรรณที่เพื่อนเรียกกันสั้นว่า คิณ ผมเป็นอัยการ แฝดคนน้อง ของผู้พิพากษา คีตะพัฒน์ ถ้าปกติก็รักกันดี แต่เพราะบังเอิญ มีเหตุสุดวิสัย ทำให้ผมกับเฮียไม่คุย นานนับ 7ปี....

@ย้อน ไป7ปีก่อน

หลังจากวัน ที่ทะเลาะกันกับเฮีย เพราะความคิดชั่ววูบของผม ผมเลยต้องเดินทางไปเรียนต่อโท ที่ฝรั่งเศส เพียงคนเดียว มันก็เหงาเลยและครับ ทำไงได้ล่ะก่อเรื่องเอง...

หนึ่งปีผ่านไป ผมจำต้องบินกลับมาประเทศไทย เพราะมีธุระที่คุณลุงวานให้ทำบินตรงลงที่สุวรรณภูมิ แล้วเปลี่ยนเครื่องมาเชียงใหม่ แต่ไหนๆก็ต้องมาเชียงใหม่แล้วนี้ครับ มาทั้งทีก็ ต้องมาดูว่า มีใครบางคนแอบตามน้องเจ้าเอย อยู่เงียบๆไหมนร้า จะเป็นใครได้นอกเฮียคีย์พี่ชายของผมนี้แระ

@เชียงใหม่ หน้า ม.x

ช่วงจังหวะที่ถนนโล่ง ผมก็ถือว่าเป็นคนที่ขับรถเร็วพอสมควร อยู่ๆ ก็มีคนวิ่งพรวดพลาดออกมาที่ถนน ทำให้ผมต้องเบรคกระทันหัน ดีนะที่เบรคทัน เห้อ!

ผมบอกเลยว่าตอนแรกผมโมโหเอามากๆ ผลักประตูรถเปิดออกมาคุยทันที..

ฉัน วันวิวาห์ ลูฟท์ คนทั่วไปจะเรียกอลิส แต่เพื่อนที่สนิทจะเรียกนามแฝง คือลิซ่า ใช่ค่ะฉัน คลั่งรัก  ลิซ่า Blackpink เอามากๆ ก็นางน่ารัก ^_^

ตกใจสุดขีด ตอนที่รอข้ามถนน บังเอิญเหมือนมีใครมาเดินชนข้างหลังฉันอย่างจัง ทำให้เสียหลักพวงกุญแจModel ของลิซ่า จึงหล่นตกบนถนน.

ด้วยความตกใจที่ของรักของหวงหล่นลงพื้น ไม่หันซ้ายขวาเลย ว่ามี รถหรือไม่มีกระโจนลงไปแบบไม่คิดหน้าคิดหลังเลย.. "__"

้เอี๊ยดๆๆๆๆๆๆๆๆ

เสียงนี้ดังสนั่น หน้ามอเลย ฉันนี้นั่งหลับตาปี๊ด อยู่ตรงข้างถนนนั้น นั่งสั่นอยู่ครู่ซัก ก็ได้ยินเสียง

"รีบไปตาย หรือไงครับน้อง"

สิ้นประโยคนี้ผมก็ตะลึงเมื่อเห็นคนตรงหน้า สาวน้อยลูกครึ่ง ตากลมโต บางนิดจมูกหน่อย กำลังนั่งขวัญผวา อยู่หน้ารถผม.....

ฉันรีบแหงนหน้ามองไปที่ต้นเสียง คนที่ยืนตะคอกใส่ฉันทันที เจอผู้ชายร่างสูง ผิวขาว สูง180อัพ จัดว่าหล่อมากๆยืนมองฉันอยู่ ฉันรู้สึกผิดเอามากๆ ที่กระโดดลงไป แบบนั้น

"หนูขอโทษ หนูไม่ตั้งใจ พอดีของสำคัญ ที่แม่ซื้อให้หล่นลงไปคะ

ผม ผ่อนลมหายใจลง หลังจากเห็นหน้าน้อง ในวินาทีแรก เลย

"คราวหน้า ดูรถหน่อยนะครับน้อง เผื่อจะไม่โชคดีแบบอีกนี้

"ค่ะ พี่ เอ่อ..หนูขอโทษอีกครั้งนะคะ

"พี่ชื่อ คิณครับ เรียกว่าพี่คิณนะครับ แล้วน้องล่ะครับชื่ออะไร หือ

"อ๋อค่ะ ชื่ออลิสขอโทษ อีกครั้งนะพี่คิณ งั้นอลิสขอตัวก่อนนะคะ ลาค่ะ"

ผม ยังไม่ทันได้พูดอะไรต่อเลย น้องชิ่งหนีไปซะแล้ว ได้แต่สายหัวไปมา..

กลับขึ้นไปบนรถไม่เท่าไหร่ ก็มีสาย เรียกเข้ามา But baby, there you go again, there you go again making me love you   ถูกโอนไป ยัง Bluetooth

"คิณ แกอยู่ไหน ทำไมช้าว่ะ

"ใกล้ล่ะ เกิดเหตุฉุกเฉินนิดหน่อย รีบหรอ

" เอ่อดิ กูร้อน โว๊ย รีบมาเลย

"เอ่อ รอแป๊ป

แล้วผมก็ขับรถไปยังจุดหมายที่ ไอ้กร(ภากร) มัน ปักหมุดส่งมา ร้านกาแฟแห่งหนึ่ง แถวถนนมหิดล

"มึงอยู่ในห้องแอร์ยังจะบ่นร้อนอีก

"เกิดเหตุอะไร ว่ะ"

"เกือบชนคนสวยว่ะ

"มึงขับรถเร็ว ในเมืองใช่ป่ะ"

"ไม่ใช่ในเมืองอ่ะ แต่หน้ามหาลัย x เลย

"ไปทำไมว่ะ เอ่อ!แล้วน้องสวยจริงป่ะ"

สัญชาตญาณความหน้าหม้อของมัน งอกครับ

"ไม่ ไม่เจือก เรื่องของกู"

"อ้าวไอ้นี้ วอน"

@สันทรายปร์าควิว

บ้านเก่าบ้านแก่ของเจ้ากรมัน พ่อมันเป็นคนเชียงใหม่นี้ครับแระ แต่ไปทำธุระกิจ ที่ภูเก็ตก็เลยปรักหลักอยู่ที่นั้นถาวร....

ผมกำลังนั่งคิดถึง สาวน้อย ตากลม นามว่าอลิส ภาพเธอติดตาผมมาก ก็คนสวยอ่ะครับ ใครเห็นก็ต้องชอบป่ะมันไม่ผิดอยู่แล้วนี้ แค่ชอบเฉย ทำไมความคิดของกูตีกันว่ะ เห้อ ตึ้งๆๆ ม๊าจันทร์ มีข้อความของม๊าเข้า

ม๊า: พี่คิณครับ ถึงเชียงใหม่หรือยังครับ

"ถึงเชียงใหม่แล้วครับม๊า

"อืม อย่าลืมเข้าไปบริษัทสาขาย่อย ให้คุณลุงด้วยนะลูก

"ครับ ม๊า"

วันรุ่งขึ้น ผมตั้งใจแหล่ะ เลยขับรถไป หน้ามอ.x เผื่อจะเจอน้องอลิสอีกซักที แต่ก็ไม่เจอ เพราะรู้แค่ว่าน้องเรียนที่นี้ แต่ไม่รู้ว่าเรียนคณะไหน..

"หือ! เฮียแกอ่ะไอ้คิณ

"อืม! ม๊าบอกอยู่แต่ก็ช่างเขาดิ เขารักของเขานิ  ไปสำนักงานกัน จะได้เสร็จๆ จะได้กลับไปนวด ที่ปารีสซักที เมื่อยมาก(นวดที่แปลว่านาบ)

พาร์ท อลิส

จากเหตุการณ์เมื่อวาน กลัวมากๆ ด้วยถึงจะต้องเจ็บตัว ถือว่าโชคยังดี แต่ดันไปเจอคนหล่อ เอามากๆ ทำให้ต้อง รีบหนี ก่อนที่จะ ทำตัวไม่ถูก. ตึ้ง!

หนูเอย: ลิซ่า อยู่ใหน ทำไมมาไม่เรียน

ลิซ่า: เขาตื่นสายอ่า นี้กำลังจะถึงแล้ว รอแป๊ปนะหนูเอย

หนูเอย; รีบมาเลยอาจารย์แม่ จะเข้าแล้วนี้

ลิซ่า: อืม OK

ในจังหวะที่ฉันเดินเกือบวิ่ง ฉันดันไปชนกับร่างสูง ของใครบ้างคนเขา อย่างจัง ก็หงายหลัง ก้นกระแทกพื้นอย่างจัง.. "__"

" อุ้ย เจ็บง่าว (โอ๊ย เจ็บมากเลย)

ผมเองก็ตกใจไม่ใช่น้อย ที่อยู่ๆมีร่างเล็กของผู้หญิงคนหนึ่งมาวิ่งชน ดูท่าทางคงจะรีบมากๆ วิ่งไม่ดูทางเลยนี้..

"น้องครับเป็นไงบ้าง เจ็บไหมให้พี่พาไปหมอไหมครับ"

"บ่ะต้องๆจ้าว (ไม่เป็นไรคะ)

"อะไร คือ บ่ะต้องครับ พี่ไม่เข้าใจครับ

ฉันลืมคิงไป 555(ลืมตัว) เงยหน้าขึ้น หาคนตัวสูง แต่กลับสะดุดในหน้าตา พีคิ...

"เอ่อ แปลว่าไม่เป็นไรคะ

ผมก้มตัวลงเพื่อจะดึงมือน้องขึ้น เมื่อกี้ ดูทรงของน้องกำลังจะทักผม อะไรทำนองนี้แระ

"อ๋อ ไม่เป็นไรก็ดีแล้ว พี่ชื่อพี่คีย์นะครับ น้องชื่ออะไรครับนี้

"อ๋อค่ะ ยินดีที่รู้จักคะ แต่หนูรีบมากๆคะตอนนี้ ขอตัวก่อนนะคะ ลาล่ะค่ะ"

ยังไม่ทันที่จะไปไหนเลย เสียงรอก็ดังขึ้นมา #อธิบายไม่ถูกแต่รู้สึกดีทุกครั้งที่มีเธออยู่ ความรู้สึกมันดี๊ดี ..

(หนูเอย)

"ว่าไงหนูเอย เขาเจออุบัติเหตุนิดอ่า กำลังจะไป

"เห้ย! แล้วเป็นอะไรมากไหม เดี๋ยวเอยออกไปหาเอาไหม

"ออกมาได้หรอ แม่ไม่ว่าให้หรอ (วิชาอาจารย์แม่ของคณะ)

" อ๋อ พึ่งแจ้งยกคลาสอ่ะ

ผมรู้สึกเหมือนว่า น้องที่ชื่อลิซ่า อะไรนี้ เป็นเพื่อนกับคนชื่อเอย จะใช่น้องเอยไหม ตอนนี้ผมควรเลี่ยง

"น้องครับถ้าไม่เป็นอะไร พี่ขอตัวนะครับ

"อ๋อ ค่ะ โชคดีนะคะ

ฉันยืนมองคนร่างสูงที่พึ่งเดินจากไป ภายในใจฉันคิดอยู่ว่า เขาเป็นแฝดกันไหม แต่แววตาพี่เขาเหมือนไม่รู้จักฉันเลย..

"ลิซ่า มองอะไรอยู่ เห็นยืนอยู่นานแล้วนี้

"ผ่อคนหล่อจ้าว (มองคนหล่อคะ)

"คนหล่อไหนอ่ะ

"ปุ้นไปปุ้นล่ะ (โน้นไปทางโน้นแล้ว)"

ฉันชี้ไปทางที่พี่เขาไปแบบสุดปลายนิ้วชี้เลยก็ว่าได้ คือมันไปไกลมากๆแล้ว

"ว้า อดดูเลย"

ที่จริงฉันเห็นหลังไวๆ ดูคล้ายจะเหมือนพี่คีย์มากๆ  แต่ว่ามันไกล เห็นตั้งแต่ลงจากตึกมาแล้ว กว่าจะเดินถึงลิซ่า เขาก็เดินไปไกลแล้วเลยมองไม่ชัด.

"อาจารย์แม่ยกคลาสทำไมอ่ะ"

"ไม่แน่ใจเหมือนว่าเพราะอะไร แล้วเจ็บไหมนั้น

"ก็รีบ ไงวิ่งชนพี่เขา จังๆเลย ตอนแรกไม่เจ็บอะ พี่เขาจะพาไปหาหมอ เลยปฎิเสธ  แต่ตอนนี้เริ่มแระ  เริ่มเจ็บอ่ะ เปิลไข้ไฮ้ได้ก่อต่อนนี่ (เขาร้องห้องทันไหมตอนนี้)

"กลับห้องกันไหม

"เปิลบ่ะอยากปิ๊กห้องเต่อ ต่อนนี่ ไปแอ๋ว one nimman บ่อ(เขายังไม่อยากห้องเลยอ่ะ ไปเที่ยวonenimmanไหม)

"ไหวป่ะนี้

"สบมยห งับ

ฉันล่ะเหนื่อยก็ ยัยฝรั่งน้อยนี้จริงๆ แรกๆก่อนรู้จัก ดูทรงเหมือนจะหยิ่งมาก ก็ ทายาท ร้านเพชรอ่ะ แต่ไม่ใช่เลย ติ้งต๊อง สุดๆ พอก็ ยัยทอมเน่าอีก คู่ซี้เลย

@One nimman

สถานที่ ที่ชอบสิงสถิตคือร้าน Graph Cafe เป็นร้านกาแฟ ที่ขายอาหารฟิวชั่น แล้วทำสำคัญ มุมถ่ายรูปเยอะมาก แต่สิ่งสำคัญ ของยัยฝรั่งน้อย คือมาส่องผู้จร้า ถึงนางจะแรด ออกสื่อ แต่นางรักนวลสงวนตัว ยิ่งกว่าหญิงไทยซะอีก.

'เอาไร เดี๋ยวเอยสั่งให้

"ชาเขียวลาเต้มัจฉะ งับ

"เอาไรอีกป่ะ

"เอา...ขอเบอร์พี่ บาริสต้าสุดหล่อให้หน่อย" ^_^

"ยัยบ๊อง อย่ามาหาเรื่องให้เอย เมียพี่เขาดุ"

ก็นะมาทีไร นางก็จะหลี่ พี่เขาแบบนี้แระ รู้อยู่แล้ว ว่าพี่เขามีแฟนแล้ว ก็ตามภาษาคนชอบแอ้วแต่นก 555

"วัยรุ่น เซ็ง"

"พี่คะ รับออร์เดอร์ด้วยค่ะ เอาชาเขียวลาเต้มัจฉะ กับเลเต้ มัคคิอาโต้ลดช๊อตลง นะคะ" ^_^

"ลูกค้า รอที่โต๊ะเลยครับ"

"อืม ลืมเลยเย็นกิน หมูทะม่ะขากะนารา ชวน"

"ก่อได้จ้าวคนงาม (ก็ได้ค่ะคนสวย)

เราทั้งคู่นั่ง ที่ร้านจนคล้อยบ่าย พากันข้ามฝั่งไปทางห้างดัง นางจะไปช๊อปที่ EVEANDBOY

วนอยู่ในนั้นจน นารากับขา มาสมทบ

"หนูเอย โน้นมาโน้นแล้ว

"ป่ะ หนูเอย ป่ะ ลิซ่าไปกัน หิวมากๆ แทบจะกินช้างได้ แระ

"เวอร์อ่ะ ขา ลูกชิ้นทองสุกเมื่อกี้ เท่าไหร่พูด

ฉันนี้นั่งส่ายหัวกับคู่เพื่อนสองนางนี้จริงๆ เห้อ

ไม่มีนางชีวิตเอยก็ขาดสีสันเยอะเลย

"ไปเหอะ บ่นหิวก็ไปกัน"

#น้องเอยพูดเหนือได้ก็เพราะลิซ่า นี้แระ ชอบหลุด พูด ตลอด #