รักร้ายของนายสารเลว

"โอ๋ๆ ไม่ร้องนะคะ คนดีของแม่ ไม่ร้องนะคะ ชู่วววว หลับซะน๊าา "

"อึก ฮื่อ อึก "

"นอนนะคะ "

...............................

"เฮ้ออ หลับซักที" ฉันค่อยๆ วางร่างของปุยนุ่นลงบนที่นอนอย่างเบามือ กว่าจะหลับได้ ทำไมวันนี้ปุยนุ่นงอแงมากกว่าปกติก็ไม่รู้ ทุกครั้งไม่เกินสองทุ่มก็จะหลับแล้ว ฉันเงยหน้ามองดูนาฬิกานี่ก็เกือบสี่ทุ่มเข้าไปแล้ว

..... สวัสดีฉันชื่อน้ำอุ่น นิสัยก็คล้ายๆ กับชื่อเลย ปุยนุ่นเป็นลูกพี่สาวของฉัน พี่น้ำหวานเสียชีวิตด้วยอุบัติเหตุเมื่อไม่กี่เดือนที่ผ่านมา ถ้าจะถามหาพ่อของปุยนุ่นหล่ะก็ตอนนี้เขาคงมีความสุขกับครอบครัวใหม่ไปแล้ว ฉันไม่ได้จะเรียกร้องอะไรหลานคนเดียวฉันเลี้ยงได้ ถึงแม้ว่าฉันจะลำบากและต้องเหนื่อยเพิ่มขึ้นฉันก็ยอม พ่อกับแม่ของฉันเสียตั้งแต่ฉันยังเด็กมาก ตั้งแต่เล็กจนโตก็มีพี่น้ำหวานนี่แหละคอยดูแลฉันมาตลอด ทั้งส่งเรียน คอยให้คำปรึกษาทุกๆ เรื่อง ตอนนี้ปุยนุ่นย่างเข้าจะ 3 ขวบแล้ว ปุยนุ่นเป็นเด็กเลี้ยงง่าย ไม่ดื้อ เรามีกันแค่สองคนแม่ลูก โชคดีที่พี่น้ำหวานทิ้งสมบัติชิ้นสุดท้ายไว้ให้ฉัน คือคอนโดที่ซื้อไว้เป็นชื่อของพี่น้ำหวาน เรื่องที่อยู่อาศัยจึงไม่เป็นปัญหากับฉันและปุยนุ่น

ตอนนี้ฉันเรียนอยู่ปีสุดท้ายแล้ว ที่มหาวิทยาลัยB หลังเลิกเรียนฉันต้องไปทำงานพิเศษเพื่อหาเงินมาซื้อนมให้ปุยนุ่น รวมทั้งจ่ายค่าเทอม อีกทั้งค่าใช้จ่ายจิปาถะ โชคดีของฉันเป็นสองเท่า ที่ป้าเจ้าของคอนโดที่นี่รับเลี้ยงปุยนุ่นให้ฉันแบบไม่คิดเงินค่าจ้างเลยสักบาท เวลาฉันไปเรียนหรือว่าไปทำงาน ฉันก็จะคลายกังวลเรื่องนี้ไปได้มากเลยทีเดียว

"ฟู่วววว อีกไม่กี่เดือนปุยนุ่นก็ต้องเข้าโรงเรียนแล้วหรอเนี่ย" ค่าใช้จ่ายก็ต้องเพิ่มขึ้น อีกอย่างฉันก็ยังเรียนไม่จบ ฉันนั่งถอนหายใจเฮือกใหญ่ให้กับตัวเลขในบัญชีที่มันมีแต่ลดลงๆ สลับกับมองหน้าเด็กน้อยที่นอนหลับตาไร้เดียงสาอยู่บนที่นอน

"แม่อุ่นจะเลี้ยงหนูให้ดีที่สุดนะคะลูก ฟอดดด" ฉันก้มลงไปหอมแก้มพวงสีชมพูฟอดใหญ่ ถึงแม้ว่ามันจะเหนื่อยแสนสาหัสมากแค่ไหน ฉันก็จะสู้เพื่อปุยนุ่นให้ถึงที่สุด

..........................................

"แม่อุ่นขา ปุยนุ่นอยากไปที่นี่จังเลย" เด็กน้อยร่างอวบวิ่งเข้ามาในห้องครัวพร้อมกับหนังสือในมือหนึ่งเล่ม

"ไหนคะ แม่อุ่นดูซิ"

"นี่"

"ทะเล เขาเรียกว่าทะเลค่ะ" ฉันยิ้มให้กับความน่ารักของปุยนุ่นด้วยความเอ็นดู ในรูปนิตยาสารเป็นทะเลที่ไหนสักแห่งนี่แหละ อย่าว่าแต่ปุยนุ่นเลยฉันก็ไม่เคยไปเหมือนกัน

"สวยจังเลยค่ะแม่อุ่น ดูสิมีน้ำสีสวยด้วย" เด็กเอ๋ยเด็กน้อยของแม่อุ่น

"อยากไปมากมั้ยคะ รอแม่อุ่นทำงานเก็บเงินให้ได้เยอะๆ แล้วแม่อุ่นจะพาไปนะคะ" ปุยนุ่นโผเข้ากอดฉันด้วยความดีใจ คงจะอยากไปมากสินะ รอก่อนนะลูก สักวันมันจะต้องเป็นของเรา

"รักแม่อุ่นที่สุดเลย "

"แม่อุ่นก็รักหนูนะคะ " ฉันสวมกอดเด็กตัวกลม พลางหอมซ้ายหอมขวาเพราะหมั่นเขี้ยว

......................

มหาวิทยาลัย

"อุ่นวันนี้ไปผับกันมั้ย" ฉันมีเพื่อนสนิทอยู่สองคน คนแรกยัยมิ้น ส่วนคนที่สองยัยแพรว ถ้าไม่มีสองคนนี้บางทีฉันก็แย่เหมือนกัน

"มิ้นชวนไม่ดูชีวิตมันเลย ก็รู้ว่าอุ่นมันต้องไปทำงานต่อไหนจะปุยนุ่นอีก" ยัยแพรวท้วงขึ้นมา ทั้งที่รู้คำตอบกันอยู่แล้วก็ยังจะขยันชวน ฉันไม่เคยมีเวลาเหมือนเพื่อนๆ คนอื่นๆ หรอก เพราะภาระและหน้าที่มันรอฉันอยู่มากมาย

"ไปกันเถอะ เที่ยวให้สนุกนะ เมื่อเช้าปุยนุ่นบอกว่าอยากไปทะเล อุ่นอยากพาลูกไปสักครั้ง"

"ปุยนุ่นโชคดีนะ ที่มีแม่แบบแกอ่ะอุ่น" ฉันภูมิใจนะกับคำชมของยัยมิ้น ถึงแม้ว่าฉันอายุยังน้อยแต่ฉันก็สามารถเลี้ยงปุยนุ่นออกมาได้ดีในแบบที่ฉันพอใจ

"ถ้างั้นอุ่นไปก่อนนะ เดี๋ยวจะไปสาย"

"บาย"

...............................................

ผับxxx

"น้องอุ่นวันนี้เราดูโต๊ะ วีไอพี 1 นะ"

"ได้ค่ะ"

"ฝากด้วยโต๊ะนี้สำคัญ เพราะเป็นเพื่อนของเจ้านาย"

"ค่ะพี่เบส" ฉันตอบรับคำสั่งพี่เบสผู้จัดการผับที่นี่ ฉันมาทำงานที่ผับนี้ได้เือนกว่าๆ แล้วเพราะเงินดี แถมลูกค้ายังดูดีมีระดับไม่ใช่พวกชอบลวนลามไปทั่ว ฉันชอบตรงนี้นี่แหละ

เมื่อใกล้จะถึงเวลางานฉันจึงรีบเข้าห้องแต่งตัวในทันที ทำงานในผับเป็นพีอาร์ก็ต้องแต่งหน้าแต่งตัวให้จัดซักหน่อย ที่จริงแล้วฉันก็ไม่ค่อยจะชอบสักเท่าไหร่หรอกนะ มันเป็นงานที่ได้เงินดี ฉันเลยต้องทำเพราะสมัยนี้งานมันหายาก ไหนจะต้องหาเงินเตรียมไว้ให้ปุยนุ่นเข้าเรียนอีก

"สวัสดีค่ะ "

"เชี้ยสวยหว่ะ เพิ่งรู้นะเนี่ยว่าผับไอ้มิกิพีอาร์แม่งสวย" หน้าที่ของฉันคือดูแลโต๊ะวีไอพีที่พี่เบสสั่งวันนี้ให้ดีที่สุด เพราะพี่เบสบอกว่าเป็นเพื่อนของเจ้านาย เอิ่มม อยากรู้จังว่าเจ้านายที่ผับนี้อายุเท่าไหร่กันเพราะดูจากหน้าตาเพื่อนของเขาแล้วแต่ละคนหน้าเด็กมากๆ และที่สำคัญหล่อทั้งหมด

"ชื่ออะไรครับ"

"น้ำอุ่นค่ะ" ฉันก้มหน้าก้มตาตอบชื่ออกไป อายก็อาย ทำไมต้องเขินด้วยก็ไม่รู้

"ขอน้ำอุ่นแก้วนึงได้มั้ยครับ"

"สาดดด ไอ้นิกกี้" ฉันยืนชงเหล้าอยู่นานพอสมควร สักพักรู้สึกอยากจะเข้าห้องน้ำฉันเลยขอตัวออกมา

ครืดดดด ครืดดดด

"ค่ะ ป้าติ๋ม"

"น้องอุ่น ปุยนุ่นตัวร้อนจี๋เลยลูก กลับมาดูหน่อยได้มั้ย ป้าใจไม่ดีเลยลูกเช็ดตัวแล้วก็ยังไม่เบา"

"ค่ะๆ อุ่นจะไปเดี๋ยวนี้แหละค่ะ ป้าติ๋ม"

ติ๊ดดด

ฉันรีบเดินออกจากห้องน้ำในทันที เพราะตอนนี้ฉันรู้สึกเป็นห่วงปุยนุ่นเป็นอย่างมาก

ปึกกกก

"โอ๊ยย ขอโทษค่ะ"

.............................................