รักฝังแค้น

วุฒิไกร เป็นนักศึกษาปริญญาตรี อนาคตไกล เขามีแฟนสาวที่เรียนจบในระดับมัธยมศึกษาตอนปลายแล้วทำงานเป็นพนักงานขายของที่ห้างสรรพสินค้าเล็กๆ ในแผนกเสื้อผ้าบุรุษ

กุลธิดาเป็นสาวสวย รูปร่างบอบบางน่าทะนุถนอม เธอจากบ้านเกิดมาเพื่อทำงานในเมืองกรุง หวังว่าจะส่งเงินให้ที่บ้านได้ใช้จ่ายเหมือนคนอื่นๆที่เข้ามาทำงานในเมืองหลวง

ทั้งสองคนพบรักกันตอนที่วุฒิไกรมาซื้อเสื้อเชิ้ตสีขาวตัวใหม่ แล้วทั้งสองก็เริ่มพูดคุยกันจนพัฒนาความสัมพันธ์มาเป็นแฟนในที่สุด

วุฒิไกรให้เธอย้ายมาพักอยู่กับเขาที่บ้านในฐานะคนรัก เขาอาศัยอยู่บ้านพี่สาวที่แต่งงานกับนักธุรกิจชาวต่างชาติ นานๆ จะกลับมาเมืองไทย ส่วนพ่อและแม่ของวุฒิไกรอยู่ที่จังหวัดแม่ฮ่องสอน นานๆครั้งเขาถึงจะกลับบ้านไปเยี่ยมท่าน เขาจึงมีอิสระในการพากุลธิดามาอยู่ด้วยโดยไม่มีใครรู้

กุลธิดาย้ายมาอยู่ที่บ้านของเขาก็ประหยัดค่าเช่าไปได้ส่วนหนึ่ง เธอทำงานบ้านและดูแลวุฒิไกรเป็นอย่างดี พร้อมกับทำงานไปด้วย และมีเงินเก็บส่งให้ทางครอบครัวได้มากขึ้น

ด้วยความที่กุลธิดาหน้าตาดีและเป็นพนักงานขายในแผนกเสื้อผ้าบุรุษ เธอจึงมีคนมาชอบพอเธออยู่มาก กุลธิดาปฏิเสธทุกคนที่เข้าหาและบอกว่าตนเองมีคนรักอยู่แล้ว

วุฒิไกรเลิกเรียนก็จะมารอรับกุลธิดากลับทุกวัน เขารู้เห็นเวลามีคนมาจีบเธอ แต่ก็วางใจเพราะเธอวางตัวดีและปฏิเสธทุกคนอย่างนุ่มนวลไม่ทำให้เสียลูกค้า

ยกเว้นลูกค้ารายหนึ่งที่เทียวไล้เทียวขื่ออยู่ตลอด ทั้งที่เธอปฏิเสธไปแล้ว คือ สกล

สกลเป็นชายวัยทำงานอายุยี่สิบปลายๆ เขารูปหล่อ แต่งตัวดูดี และมักมาเลือกดูเสื้อผ้าในแผนกที่กุลธิดาทำงานอยู่บ่อยๆ เขารู้ว่าเธอมีแฟนแล้วคือวุฒิไกรที่มานั่งเฝ้าอยู่ทุกวัน แต่เขาก็ไม่สนใจ เขามั่นใจว่าจะทำให้กุลธิดา เปลี่ยนใจมาชอบเขาให้ได้ สกลเลิกงานก็มานั่งเฝ้ากุลธิดาพร้อมๆกับวุฒิไกรเสมอ

วุฒิไกรพยายามไม่มีเรื่องกับเขาเพราะเห็นแก่กุลธิดา เพราะท้ายที่สุดเมื่อเธอเลิกงานเธอก็กลับกับเขาอยู่ดี

“เมื่อไหร่กุลจะให้พี่ไปส่งสักที” สกลถามเธอ ขณะที่เธอกำลังเดินตรงมาหาวุฒิไกร

“กุลกลับกับแฟนค่ะ เราอยู่ด้วยกัน กุลบอกคุณสกลไปแล้วนี่คะ” กุลธิดาบอกพลางส่งยิ้มให้อย่างเกรงใจ

“งั้นพี่จะมารอรับกุลทุกวัน วันไหนเขาไม่มากลับกับพี่นะ”

“ฝันไปเถอะ” วุฒิไกรพูดขึ้นมาลอยๆ สกลไม่สะทกสะท้านเขาไม่ได้สนใจคำพูดของวุฒิไกรเลย

***************************

“วันนี้วุฒิมีฉลองเรียนจบกับเพื่อนหลังสอบนะกุล อาจจะไปรับช้า กุลรอวุฒิก่อนนะ” วุฒิไกรบอกกุลธิดาในตอนเช้า แล้วขับรถมอเตอร์ไซค์คู่ใจออกไปมหาวิทยาลัย

กุลธิดาไปทำงานด้วยรถเมล์เหมือนอย่างทุกวัน พอถึงเวลาเลิกงานเธอก็พบว่าสกลมารอเธออยู่ โดยปราศจากเงาของคนรักเหมือนอย่างเคย

“ให้พี่ไปส่งนะกุล” สกลบอกอย่างอารมณ์ดี

“คงไม่ได้หรอกค่ะ กุลนัดวุฒิเอาไว้แล้ว เดี๋ยวเขาก็มารับ ขอบคุณนะคะ” กุลธิดาบอกเขา แล้วเดินออกไปรอวุฒิไกรที่หน้าห้างสรรพสินค้า โดยมีสกลเดินตามมานั่งเป็นเพื่อน

ปกติห้างสรรพสินค้าเล็กๆแห่งนี้ปิดสองทุ่ม วุฒิไกรต้องมานั่งรอเธอเสมอ แต่วันนี้เขามีฉลองกับเพื่อนอาจจะกลับค่ำ แต่เวลานี้ก็ปาไปจะสี่ทุ่มแล้ว วุฒิไกรก็ยังไม่มา

สกลออกไปหาซื้อขนมให้เธอทานรองท้อง กุลธิดารับไว้และขอบคุณที่เขานั่งรอเป็นเพื่อนจนดึกขนาดนี้

“พี่ว่าให้พี่ไปส่งเถอะ มันดึกมากแล้ว” สกลบอก

“กุลรอได้คะ เดี๋ยววุฒิก็มา” กุลธิดาบอก

“สี่ทุ่มกว่าแล้วนะกุล รถเมล์ก็ไม่มีแล้ว ถ้าวุฒิไม่มารับ กุลจะกลับยังไง” สกลบอก

กุลธิดาเริ่มหน้าเสีย ไม่รู้ว่าจะทำยังไง จะกลับกับเขาก็กลัววุฒิไกรมารับแล้วไม่เจอ

“กลับเถอะกุล พี่ขอร้อง” สกลพูดขึ้นเสียงนุ่มนวล

“ค่ะ กลับก็กลับ” กุลธิดาตัดสินใจตกลงกลับกับเขา เพราะตอนนี้เธอเหนื่อยล้าและง่วงนอนเต็มที

***************************

สกลมาส่งกุลธิดาที่หน้าบ้านแล้วกลับออกไป ไม่อยากให้เธอลำบากใจไปมากกว่านี้

กุลธิดาเปิดรั้วบ้านก็พบว่ารถของวุฒิไกรจอดอยู่แล้ว และมีรถอีกคันที่ไม่คุ้นจอดอยู่ข้างกัน นึกน้อยใจว่าเขาคงเมาแล้วลืมไปรับเธอกลับมา เธอถอดรองเท้า สังเกตว่ามีรองเท้าของผู้หญิงถอดวางอยู่หน้าประตู

กุลธิดาไม่อยากคิดมากไปเอง อาจเป็นเพื่อนของเขาก็เป็นได้ เธอเปิดประตูบ้านเข้าไป สภาพภายในบ้านยังดูปกติ ไม่มีวี่แววของเจ้าของรองเท้า

กุลธิดาใจสั่นรัวด้วยความกังวลใจ รู้สึกหวิวๆเหมือนเธอจะเป็นลม เธอค่อยๆเดินขึ้นไปยังห้องนอนของวุฒิไกร สิ่งที่เธอเห็นคือร่างของเขากำลังเคลื่อนไหวอยู่บนเรือนร่างเปลือยเปล่าของผู้หญิงคนนั้น

ขณะที่เธอปฏิเสธคนที่เข้าหาเธอมาตลอด พยายามอย่างยิ่งที่จะรักษาความรักเอาไว้อย่างซื่อสัตย์ ทั้งต่อหน้าและลับหลัง แต่สิ่งที่เขาทำคือการพาผู้หญิงคนอื่นมามีความสุขกันบนเตียงของเขาและเธอ

“กุล!!!” เขาเรียกชื่อเธอเสียงดัง แล้วรีบผละออกจากผู้หญิงที่อยู่ด้านล่าง คว้าผ้าเช็ดตัวมาพันไว้ลวกๆแล้วเดินเข้าไปหากุลธิดาที่ยืนช็อกอยู่ตรงหน้าประตู

“ที่บอกว่าไปฉลองหลังสอบ ให้กุลรอ แล้ววุฒิมาทำแบบนี้ วุฒิทำกับกุลแบบนี้ได้ยังไง วุฒิทรยศความรักของเราได้ยังไง” กุลธิดาตะโกนใส่หน้าเขาอย่างเหลืออด

กัญญาที่อยู่บนเตียงรีบใส่เสื้อผ้าชุดนักศึกษาของเธอ ออกไปจากห้องแล้วรีบกลับออกไปให้เร็วที่สุด เมื่อรู้ว่ากุลธิดาคือตัวจริงของคนที่เธอนอนด้วย

“กุลฟังผมก่อน” วุฒิไกรจับแขนเธอไว้ขณะที่เธอกำลังจะเดินออกไปจากห้องอีกคน

กุลธิดาตบหน้าเขาฉาดใหญ่ เสียงรถของผู้หญิงคนนั้นดังขึ้นและออกไปแล้ว วุฒิไกรดึงเธอมากอดไว้ อ้อนวอนขอให้เธอยกโทษให้ กอดเธอไว้แน่นไม่ยอมปล่อย

“ผมขอโทษกุล ผมเมา เธอขับรถตามผมมา แล้วมันเกิดขึ้นเร็วมาก ผมขอโทษ ผมผิดไปแล้ว” วุฒิไกรพยายามอธิบายเสียงสั่น

กุลธิดาร้องไห้ในอ้อมแขนเขาแล้วเป็นลมหมดสติไปในที่สุด

***************************