ตอนที่ 4 บำเรอ

เช้ารุ่ง แสงแดดสีเหลืองอ่อนค่อย ๆ ส่องเข้ามาตามช่องผ้าม่านในห้องนอน จากที่มืดสนิทค่อย ๆ สว่างขึ้น

อาทิตย์และช่อแก้วกำลังนอนหลับสนิทอยู่บนเตียง จนกระทั่งได้ยินเสียงโทรศัพท์ดังขึ้น มันเป็นเสียงโทรศัพท์ที่ไม่คุ้นชิน เพราะในกลุ่มเพื่อนของสาวน้อย ไม่มีเพื่อนคนไหนของช่อแก้วเลยที่ตั้งเสียงริงโทนเสียงนี้

เธอรู้สึกตัว พยายามขยับตัวและลืมตา แต่มันทำไม่ได้ เพราะร่างกายเธอหนักอึ้งไปหมด เหมือนไม่ใช่ร่างกายตัวเอง และมีอาการปวดหัวหนักมาก หนักตา ร่างกายรู้สึกหนักและระบม เจ็บไปหมดทั้งตัว ความรู้สึกทุกอย่างตีกันมั่ว ช่อแก้วพยายามดึงสติตัวเองขึ้นมา ฝืนที่จะปิดเสียงโทรศัพท์ แต่มันไม่ได้ผล จนเธอหลับไปอีกครั้ง

กลิ่นกาแฟและกลิ่นน้ำหอมหรูลอยฟุ้งแตะจมูกช่อแก้ว คราวนี้เธอค่อย ๆ รู้สึกตัว ขยับร่างกายและลืมตาขึ้น ภาพแรกที่เห็น มันเป็นเพดานสีขาวกับโคมไฟที่ไม่คุ้นตา

'ที่ไหน เมื่อคืนไปผับกับพวกปันนิ แล้วทำไม…' ช่อแก้วพยายามตั้งสติไล่เรียงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นทั้งหมด ก่อนรีบลุกขึ้นนั่งทันที

พึ่บ!

"โอ๊ยเจ็บ" ช่อแก้วพูดเสียงดัง

ความรู้สึกเจ็บปวด มันปวดร้าว แล่นปรี๊ดไปทั้งตัวแบบที่ไม่เคยรู้สึกมาก่อน เธอตกใจกับสภาพตัวเองในตอนนี้ที่เปลือยเปล่าไร้เสื้อผ้าห่อหุ้มตัวนอกจากผ้าห่ม

เธอตกใจกับสภาพแวดล้อมที่ไม่คุ้นเคย หันมองสำรวจรอบ ๆ ในห้องนอน ที่ไม่มีใครอยู่ เธอตกใจทำอะไรไม่ถูก เธอมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง กับใคร เธอจำอะไรไม่ได้

นึกอะไรไม่ออก ภาพจำสุดท้ายคือดื่มกับพี่อาทิตย์และปัน

กลิ่นหอม ๆ ของกาแฟที่เธอได้กลิ่น มันลอดออกมาทางประตูที่เปิดแง้มเอาไว้ ช่อแก้วพยายามลุกขึ้นจากเตียง แต่ขาเธอไม่มีแรงจนน่าแปลกใจ และรู้สึกเจ็บมากตรงบริเวณท้องน้อย

เฮือก ช่อแก้วดูตกใจ เบิกตาโต

“...”

‘หรือว่า...’ ช่อแก้วมองหารอยเลือด มันเลอะเปรอะบนเตียงสีขาว

ช่อแก้วพอรู้แล้วว่าเธอถูกพรากความบริสุทธิ์ไปเสียแล้ว

'ใคร' เธอคิด

ในเวลานั้นเองผู้ชายใส่เสื้อเชิ้ตแขนยาวสีขาว ใส่กางเกงขายาวสีกรม ร่างสูงใหญ่ ผิวขาว หน้าตาเป็นลูกครึ่งนัยน์ตาสีเขียวปนเทา ทรงผมรองทรงสีดำ เดินเข้ามาด้วยสีหน้าเรียบเฉย ยืนข้าง ๆ เตียงในมือถือแก้วกาแฟ ก่อนจะยกขึ้นมาดื่ม ช่อแก้วรู้สึกแปลกใจ ตกใจมาก ไม่รู้จะพูดยังไง

"พี่อาทิตย์…ได้ไง หรือว่าเรา…" ช่อแก้วเรียบเรียงคำพูดไม่ถูก

"อืม อย่างที่เธอคิดนั่นแหละ เรื่องนี้คงต้องถามจากร่างกายเธอน่าจะชัดเจนกว่าถามผมนะ"

อาทิตย์ที่ดูเป็นผู้ใหญ่ ดูอบอุ่น รู้สึกพึ่งพาได้คนเมื่อคืน ทำไมตอนนี้ถึงกลายเป็นคนที่ดูเย็นชา ไม่ทุกข์ร้อนแบบนี้ละ ช่อแก้วคิด พยายามเรียบเรียงเหตุการณ์ทั้งหมดให้ได้ แม้ในบางช่วงเวลามันขาดหายไป อย่างตอนที่เธอมาที่นี่ก็อาทิตย์ได้ยังไง เพื่อน ๆ คนอื่น ๆ หายไปไหน

แต่ก่อนหน้านั้น เธอต้องคุยบางอย่างกับผู้ชายที่ยืนอยู่หน้าเธอ

"ทำไมทำแบบนี้คะพี่อาทิตย์" ช่อแก้วถาม

"เพราะอยากไง"

"คะ?" ช่อแก้วอึ้งกับคำตอบเขา มองอาทิตย์อย่างไม่เข้าใจ

"เธอเองก็อยากด้วยไม่ใช่เหรอ ถึงไปเที่ยวผับ อ่อยผู้ชาย หวังอยากได้ใครสักคนมาแอ้ม" คำพูดเย็นชาคมกริบพูดถากถางเธอ ไร้เยื่อใย

"คนที่เที่ยวผับไม่ใช่ทุกคนที่อยากมาทำเรื่องอะไรแบบนี้"

"สักกี่เปอร์เซ็นต์ล่ะ"

"…" ช่อแก้วให้คำตอบไม่ได้

ทุกสิ่งที่พูดออกมาจากปากอาทิตย์ ทำให้เธอรู้สึกกลัวคนคนนี้ เธอไม่เคยรู้จักผู้ชายคนนี้ ช่อแก้วน้ำตาคลอ

"เธอเองก็น่าจะดีใจน่ะ ที่คนอย่างผมลดตัวไปมีอะไรกับเธอ"

"…คุณเป็นผู้ชายโหดร้าย แก้วไม่ได้ยินยอมอยากจะมีอะไรกับคุณ แก้วจำไม่ได้ด้วยซ้ำ"

“ที่นี่ก็รู้ฤทธิ์ของแอลกอฮอล์แล้วสินะว่ามันทำอะไรกับเธอได้บ้าง และต้องขอบคุณมันที่ทำให้ผมได้เธออย่างง่าย ๆ โดยไม่ต้องออกแรง และสนุกกับเธอจนถุงยางที่เตรียมมาหมด”

ช่อแก้วไม่มีคำพูดใด ๆ ออกจากปาก

เธอกำมือแน่นด้วยความรู้สึกโกรธ กลัว และช็อกกับสิ่งที่เกิดขึ้น ก่อนจะคว้าหมอนที่อยู่ข้าง ๆ ปาใส่อาทิตย์และเขาก็หลบมันได้อย่างสบาย ๆ

"ตกใจขนาดนั้นเลยเหรอ มันเป็นเรื่องปกติที่ผู้หญิงกับผู้ชายจะมีอะไรกัน เธอแค่เข้าใจและยอมรับมันซะ อย่าทำเหมือนกับว่าตัวเองเป็นผู้เสียหาย ถูกกระทำอยู่ฝ่ายเดียว ทั้งที่เราได้ประโยชน์กันทั้งคู่"

"...ประโยชน์ ใครกันแน่ที่ได้ประโยชน์" น้ำตาค่อย ๆ ไหลออกมา มันสุดจะทน

"ผมไม่ทำให้ความบริสุทธิ์ของเธอเสียเปล่าเหรอ เพราะเมื่อคืนถือว่าเธอก็ทำได้ดีทีเดียว ผมต้องขอบคุณจากใจที่ทำให้ผมรู้สึกเต็มอิ่ม เพราะตอนนี้กำลังเบื่อที่นอนกับลูกคุณหนูผู้ดีอยู่พอดี ช่างเป็นวันไนท์ที่สนุกทีเดียว เอานี่เงินค่าบำเรอ ผมให้มันเยอะเป็นพิเศษกว่าที่เคยให้คนอื่นราว ๆ 2 เท่าได้มั้ง"

อาทิตย์ยื่นซองกระดาษสีน้ำตาลที่ภายในใส่เงินเอาไว้จำนวนหนึ่ง

“...”

ช่อแก้วไม่อยากจะเชื่อกับสิ่งที่อาทิตย์ทำ

เขาทำเหมือนเธอเป็นผู้หญิงขายบริการ บำเรอความใคร่ พอเสร็จแล้วก็ทิ้ง

ช่อแก้วน้ำตาไหลออกมาอย่างบอกไม่ถูก มองซองสีน้ำตาลในมือผู้ชายเลวทราม เธอไม่คิดจะรับมัน

อาทิตย์เลยโยนมันไว้บนตักเธอ

"...พี่อาทิตย์เป็นผู้ชายนิสัยต่ำช้าอย่างนี้เองเหรอคะ ทำราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น ทั้ง ๆ ที่พี่ทำกับแก้วแบบนี้"

"ต่ำช้าเหรอ ฮึ ...ผู้ชายทุกคนก็เหมือนกันหมดแหละ สนุก มั่วผู้หญิงไปวัน ๆ เท่าที่ตัวเองจะไม่รู้สึกเบื่อ เธอเองก็ทำใจเอาไว้นะ ยิ่งใสซื่อแบบนี้แล้ว ผู้ชายมักจะชอบต่ำช้ามักชอบเข้าหา”

“จากนี้เวลาคบใครก็ดูให้ดี ๆ แล้วกัน ระวังโดนหลอกเหมือนคราวนี้ เรื่องดื่มเหล้าก็เหมือนกันอย่าดื่มจนลืมตัวแบบนี้ ถ้าเจอคนไม่ดีหิ้วไปจะทำยังไง"

"..." 'แล้วพี่อาทิตย์ดีนักรึไง'

“ผู้ชายอย่างคุณยังมีหน้าจะมาสอน ไม่อายปากบ้างรึไง”

"ฮึ อ้อลืมบอกไปอย่าง จากนี้ไม่ต้องตามหาผมให้เสียเวลานะ เพราะผมจะไม่นอนกับใครซ้ำสอง"

ตุบ! ช่อแก้วขว้างซองสีน้ำตาลไปที่อาทิตย์ยืน

"คิดว่าตัวเองดีนักรึไงคะ หลอกฟันผู้หญิง พรากความบริสุทธิ์ไปจากแก้ว ทำเหมือนแก้วเป็นผู้หญิงไร้ค่า ไร้ยางอาย อ้าขาให้ผู้ชายคนไหนก็ได้ อย่าหลงตัวเองไปหน่อยเลย หล่อ รวยแล้วยังไง ถ้ามีนิสัยแบบนี้ อย่าหวังว่าจะได้รับความรักจากใคร และแก้วเองก็ไม่คิดอยากจะเห็นหน้าพี่อาทิตย์เหมือนกัน"

ช่อแก้วพูดออกมาทั้งน้ำตา เธอระเบิดอารมณ์ทั้งหมดพูดใส่อาทิตย์

"งั้นก็ดี"

"..."

"ถ้าไม่มีอะไรแล้ว ฉันขอตัวไปทำงานก่อนนะ ห้องนี้เช็คเอาท์ตอนเที่ยง จะนอนต่อก็ได้นะ"

อาทิตย์พูดจบก็เดินออกไป ไม่คิดที่จะหันหลังกลับมาดูเธอเลยสักนิด