บทย่อ
เพราะความเข้าใจผิดในวันนั้นทำให้ชีวิตของหญิงสาวเหมือนมีตราบาปติดตัว ชายหนุ่มพยายามตามหาเธอเท่าไรก็ไม่พบ จนกระทั่งวันหนึ่งเขาได้พบเธออีกครั้งในฐานะลูกน้องคนหนึ่งในบริษัท และสิ่งที่เขาต้องการก็คือแก้ไขความเข้าใจผิดในค่ำคืนนั้นให้เธอได้รู้สักทีว่าพ่อของลูกเธอน่ะเป็นเขาและหลังจากนี้ชีวิตของเธอจะมีแต่ความสุข
บทที่ 1 บทนำ
ย้อนกลับไปเมื่อหลายปีก่อน
อัญญ่า อัญญารินหญิงสาวพูดน้อยดวงตาอ่อนหวาน หล่อนแอบชอบองศาเพื่อนในเอกตั้งแต่ครั้งแรกที่ได้พบกัน ซึ่งเขาไม่ได้มีท่าทีจะสนใจเธอเลยสักนิดเพราะเธอไม่ได้โดดเด่นเหมือนสาวๆคนอื่น อีกทั้งเธอยังแต่งตัวไม่เก่งด้วย ทุกครั้งที่เข้าเรียนเธอก็จะแอบมองเขาแล้วก็ยิ้มๆจนอิงดาวเพื่อนสนิทของเธออดแซวเธอไม่ได้ทุกครั้งไป
“แหม่ๆมองหนังสือบ้างก็ได้ค่ะคุณอัญญ่าอาจารย์จะมาสอนแล้วค่ะ”
“แหม่ยัยอิงดาวฉันก็ขอมองอาหารตาบ้างไม่ได้หรือไงกัน เขาก็ไม่ได้ห้ามสักหน่อย”
“ที่เขาไม่ห้ามเพราะเขาไม่รู้สักหน่อยว่าแกจ้องเขาอยู่น่ะ”
“พอๆอาจารย์เข้าสอนแล้ว” เมื่ออาจารย์บรรยายจบลงก็สั่งงานในวันนี้ทันที
“เอาล่ะค่ะนักเรียนวันนี้อาจารย์จะให้จับคู่ออกมาอธิบายเรื่องที่อาจารย์ได้สอนไปเมื่อสักครู่”
“เย้ๆ”
“อย่าเพิ่งดีใจไปจ้ะ คู่ที่ว่าครูจะเป็นคนจับให้เองนะ ดูบนจอเลยนะคะว่าใครคู่กับใคร”
“ฮ่าๆไอ้บอสแก่คู่กับยัยหมวย”
“โห่อาจารย์ครับผมเปลี่ยนคนได้ไหมครับ”
“ไม่ได้จ้ะบอส คู่ที่อาจารย์ซุ่มให้แบบนี้ถือว่ายุติธรรมที่สุดแล้ว”
“กรี๊ดดด ยัยอัญญ่าแกนี่โชคดีเป็นบ้าได้คู่กับองศาพอดีเลย”
“แกพูดจริงเหรอ”
“ใส่แว่นดูสิ”
“จริงด้วยแก”
“แหม่ๆหน้าบานเชียวนะแกอ่ะ”
“นานๆทีอ่ะแก”
“องศาแกได้คู่กับใคร”
“ชื่ออัญญ่า”
“อัญญ่าเหรอว่ะไม่คุ้นหูเลย” ด้วยความที่เพื่อนในเอกมีเป็นร้อยแน่นอนว่าพวกเขาจำชื่อไม่ได้หมดทุกคนหรอก แต่จู่ๆเพื่อนเขาคนหนึ่งก็พูดว่า
“อ๋อๆฉันรู้แล้วก็ยัยคนที่พูดน้อยๆนั่นไง ที่มีเพื่อนตัวแสบชื่ออิงดาว”
“เออใช่นึกออกแล้ว”
เมื่อรู้แล้วว่าคู่ของตนเองเป็นใครทั้งหมดก็สลับสับเปลี่ยนที่นั่งกันให้มานั่งข้างๆคู่ของตน
“เอาล่ะๆเด็กๆเงียบเสียงลงก่อนจ้ะ หลังอธิบายความเข้าใจแล้วครูจะให้แต่ล่ะคู่ทำรายงานมาส่งครูด้วยนะ จะทำในมอหรือจะทำนอกมอเวลาว่างครูก็ไม่ว่า”
“ค่ะ/ครับ”
“เชิญคู่แรกเลยจ้ะ องศากับอัญญ่า” ทั้งสองก้าวขึ้นมาบนเวทีด้านหน้าและต่างคนก็ต่างอธิบายเนื้อหาได้อย่างละเอียดจนอาจารย์ประทับใจ
“คู่แรกยังทำได้ดีขนาดนี้คู่ต่อไปอย่ายอมแพ้นะจ๊ะ” คู่อื่นๆทยอยออกมาอธิบายหลังจากจบคลาสในวันนี้หญิงสาวจึงอยากจะนัดแนะเรื่องทำรายงานกับชายหนุ่ม
“มาแล้วๆ สาวเดินมาหาแกแล้วไอ้องศา”
“แกเงียบไปเหอะน่า”
“อะ เอ่อคือฉันจะมานัดเวลาทำรายงานน่ะ พรุ่งนี้วันเสาร์นายสะดวกไหม”
“อืม คงใช้เวลาไม่นานหรอกมั้ง”
“ก็คงงั้น งั้นฉันนัดนายตอนสิบโมงเช้านะที่หอสมุด โอเคหรือเปล่า”
“ฉันได้หมด”
“โอเคงั้นตามนี้นะพรุ่งนี้เจอกัน”
“อืม”
วันรุ่งขึ้นชายหนุ่มเดินทางมาที่หอสมุดตามนัด เมื่อมาถึงเขาก็ยังมองหาหญิงสาวไม่เจอ นี่เธอเป็นคนไม่ตรงเวลาขนาดนี้เลยเหรอทั้งๆที่เป็นคนนัดเขาออกมา แต่ไม่นานนักเขาก็เห็นเธอรีบวิ่งเข้ามา
“ขอโทษนะที่มาสายรถติดมากเลย แถมรถเมลล์ที่ฉันนั่งมาก็จอดรับผู้โดยสารตลอดทางเลย”
“รถเมลล์?”
“ใช่ ฉันขึ้นรถเมลล์มา พอดีหอฉันอยู่ไกลจากมอน่ะ”
“มาแล้วก็รีบทำเถอะจะได้ไม่เสียเวลา”
“โอเคเริ่มได้เลย” เขาและเธอใช้เวลาในการทำรายงานประมาณหนึ่งชั่วโมงก็เสร็จสิ้น หญิงสาวยิ่งประทับใจเขามากขึ้นไปอีกเพราะเขาทั้งหล่อทั้งฉลาดสุดๆไปเลย เมื่อเธอสงสัยตรงไหนถามเขาเขาก็ตอบได้หมด เขาน่ามองมากคิ้วเอ่ย จมูกเอ่ยเธอฟินมากเมื่อได้มองใกล้ๆ
“มองฉันพอหรือยัง”
“อะ เอ่อ ขอโทษทีพอดีคิดอะไรไปเพลินๆ เสร็จแล้วก็แยกย้ายเถอะ”
“อืม” ชายหนุ่มลุกขึ้นและหมุนตัวเดินออกไปทันที เธอจะชวนเขาทานข้าวกลางวันสักมื้อยังไม่ทันเลย
“จะรีบไปไหนของเขานะ” ชายหนุ่มเดินมายังลานจอดรถด้านหน้าเพื่อจะขับกลับบ้าน บ้านของเขามีฐานะร่ำรวย พอมาเรียนในที่แห่งนี้พ่อและแม่ก็ซื้อบ้านหลังใหม่ให้กับเขาเพราะพวกท่านคิดว่ามันสะดวกต่อการเดินทางไม่ต้องรถติดเท่าถ้าอยู่ที่บ้านใหญ่กับพ่อและแม่ และแน่นอนว่าที่ดินแถวนี้แพงหูฉีก หอพักเช่ารายเดือนก็เช่นกัน ยิ่งใกล้มหาวิทยาลัยเท่าไรราคาก็จะยิ่งแพง
“ยัยนั่นจะไปไหนน่ะ”
“รอด้วยค่ะรอฉันด้วย โถว่ นี่ฉันแวะเข้าห้องน้ำแค่แปบเดียวก็ไม่ทันรถซะแล้ว แล้วฉันจะกลับยังไงล่ะเนี่ย” แววตาผิดหวังชองเธอฉายแววชัด
“ตกรถเหรอ” เธอหันไปมองตามเสียง ก็พบว่าเป็นองศานั่งอยู่ในรถสปอร์ตคันหรูสีดำ
“อะ อืม ฉันมัวแวะเข้าห้องน้ำน่ะออกมาไม่ทันเลยตกรถ”
“เธออยู่ที่ไหนล่ะเดี๋ยวฉันไปส่ง”
“จะดีเหรอ นายมีไปทำธุระที่ไหนต่อหรือเปล่า” หญิงสาวแสนจะเกรงใจที่ต้องรบกวนเขา เพราะไม่รู้ว่ารถคันนี้สงวนให้สาวคนไหนนั่งเป็นพิเศษหรือเปล่า
“ไม่มีหรอกขึ้นมาเถอะ” เธอหันมองซ้ายขวาคิดแล้วก็คงไม่มีรถผ่านมาทางนี้แล้ว
“ขอบใจมากนะวันนี้คงต้องรบกวนนายแล้วล่ะ”
“อืม” ชายหนุ่มขับมาส่งหยิงสาวที่ห้องเช่าเล็กๆหลังหนึ่ง เธอบอกกับเขาว่าเธอมาอาศัยอยู่กับญาติเพราะจริงๆแล้วเอเป็นคนต่างจังหวัดแต่สอบชิงทุนได้มาเรียนที่มหาวิทยาลัยแห่งนี้
“ที่นี่แหละ ขอบใจมากนะ นายจอดตรงนี้เถอะอย่าเข้าไปเลยเดี๋ยวรถนายจะเปื้อนซะเปล่าๆ”
“โอเค” เขาขับออกไปทันที นี่ถ้ายัยอิงดาวรู้ว่าเธอได้มีโอกาสนั่งรถสปอร์ตของชายหนุ่มคงจะกรี๊ดกร๊าดน่าดู

