ตอนที่...2 ..ผมชื่อเจ้าคุณ พีระพัฒน์

#พาร์ทต่อ

เจ้าคุณพอโดนน้องสาวฝาแฝดว่าให้เป็นคนบ้า เลยหัวฟัดหัวเหวี่ยงจนคุณแม่คนสวยอย่างเจ้าเอยต้องปลอบเขาให้เย็นลงและทำความเข้าใจใหม่กับลูก "พี่คุณครับฟังแม่นะครับ เมื่อกี้พี่คุณว่าน้องเขาก่อนนะใช่ไหมครับ "เป็นแม่โดนว่าเตี้ยก็สะเทือนใจนะคะสูงตั้ง170ยังเตี้ยอีกแม่ก็ไม่รู้จะพูดอะไรอีกนะครับลูก"

"คุนขอโทษคนรับม้า" ไม่ว่าเขาจะ15แล้วสุดท้ายเขาก็ยังเด็กในสายตาแม่แบบเรา "ไม่เป็นไรครับแม่แค่พูดให้ฟัง

"ครับม้า คุณเข้าห้องก่อนครับ"

"ครับลูก แต่แม่ลืมบอกพรุ่งนี้คุณย่ามานะคะ"

"อาม่าจันทร์มาแล้วอาม่าพิมหล่ะครับ"

"คุณยายไปวัดค่ะ"

"ไปทำอะไรครับม่ามี้"

"ไปทำบุณคุณทวดบุญครับ" พอได้ยินเรื่องของเหล่ากงเด็กหนุ่มวัย 15ปีมองคุณแม่คนสวยอย่างสนใจ

"เหล่ากงหรือครับ"

"ครับลูก" เหมือนจะเดาทางลูกถูก "รอคุณยายพิมมาเล่าให้นะครับ แม่เกิดมาไม่ทันคุณทวดบุญกับคุณทวดสาครับ"

"อ่อครับ แล้วทางป๊าหล่ะครับ ม้าเคยเจอไหมครับ" เธอได้แค่ส่ายหน้าให้ลูกชายเพราะขนาดคุณพ่อของเด็กหนุ่มยังไม่เจอแล้วเธอจะเจอได้ไง "เอาไว้ถามคุณย่าเอานะครับ"

"ครับม้า คุณขอตัวก่อน รักม้าเอยนะครับ" ในขณะที่อ้อนแม่คุณพ่อสุดหล่อวัย40กว่าๆเกือบเลข5 ทึ่พึ่งเดินออกจากห้องนอน "รักแค่ม้าหรือครับลูกชายป๊า"

"รักทุกคนครับยกเว้น..." แล้วเขาก็เงียบไปคือเขาไม่รู้ว่าเขาเกลียดน้องหรือยังไงทำไมชอบว่าให้น้องตัวเขาเองก็ไม่รู้เช่นกัน

"ยกเว้นอะไรครับ" เดินมานั่งโซฟาที่ยังว่างข้างๆลูกชายแล้วยกมือหนาลูบหัวลูกชายเบาๆ

"โด่ป๊า ผมคุณยุ่งหมดเลย "

"อะไรนี้ เมื่อก่อนรักป๊าๆหัวนี้หมุดพุงป๊าตลอด ตอนนี้หวงตัวกับป๊าหรอไอ้แสบ"

"คุณแค่บอกผมยุ่งเฉยๆ" แถมในขณะที่โต้แย้งคุณพ่อยู่น้องสาวก็เดินออกมา "หมั่นใส้คนบ้า" พร้อมเดินเข้ามากอดคุณแม่คนสวย

"คนบ้าที่ไหนจะหล่อเนอะป๊าเนอะ" หาพวกก่อน "คนแคระที่ไหนออกจะสวยเนอะหนูอิงเนอะม้าเนอะ" ก่อนที่ศึกวาจาจะเกิดคุณแม่อย่าวเธอจำต้องเบรคล้อฟรี "หยุดทั้งคู่ค่ะเราต้องรักกันไม่ใช่หรอคะ"

"คุณบอกตรงไหนว่าไม่รักยัยแคระหนูจ๋า"

"หนูชื่อหนูจ๋า ไม่ใช่ยัยแคระหนูจ๋า" ในระหว่างที่ทะเลาะกันเด็กน้อยวัย12ปีอย่างหนูอิง หันไปมองคุณลุงคีย์สุดหล่อ "เอ่อทุกคนค่ะ ในนี้ยังมีอิงค่ะ อิงขอตัวกลับก่อนนะคะ"

"เห็นไม่ทะเลาะกันจนลืมน้องเลย" คุณแม่คนสวยบ่นไปงั้นๆหล่ะเพราะพึ่งปรามไม่ถึง10นาที

"หนูอิงจะกลับหรือเดี๋ยวพี่เดินไปค่ะจะลงไปซุปเปอร์ข้างล่างด้วย" หนูจ๋าผละออกจากออกของคุณแม่แล้วหันไปคุยกับยัยตุ๊กตาน้อยของเธอ (คนแคระของเจ้าคุณในความจริงน่ารักกว่าตุ๊กตาบลายซะอีก) "หนูไปซื้ออะไรค่ะคนสวย" ได้ยินลูกสาวจะลงไปก็เลยถาม "อยากกินไอติมแท่งค่ะ ที่มันเหมือนหวานเย็นมีสองรสชาติค่ะม้า" เจ้าเอยนึกภาพตาม "อ่อ ไอติมที่มีไม้สองอันใช่ไหมค่ะ"

"ใช่ค่ะม้า " ^_^ ยิ้มหวานมห้คุณแม่แถมซบอกนิ่มๆ

"โบ มากๆๆ" เข้าคุณหมั่นใส้น้องสาวหรอกถึงแกล้งว่าไห้ "อะไรโบของอร่อยถึงโบก็ชอบชิ " เธอรู้อยู่พี่ชายชอบว่าเธอทำตัวโบราณแม่มันเรื่องของเธอป่ะ

"ไปกันเถอะพี่หนูจ๋า อิงก็อยากกิน เรนโบว์ (ไอติมที่มีหลายไปชั้น)

"ไปกันค่ะเด็กดี " พร้อมลุกขึ้นยืน เดินจับมือคนน้องออกไป "กินของหวานเยอะนี้แระถึงเตี้ย"เจ้าคุณพูดไล่หลัง ไม่วายคำว่าเตี้ยเหมือนมันติดปากเขาไปแล้ว

"เรื่องของคนสวยเสาไฟไม่ต้องยุ่ง" เจอน้องสวนกับมาเอาอึ้ง

"ฮาๆๆๆ" มันเป็นเสียงหัวเราะคนเป็นพ่อที่นั่งดูลูกแกย่กันเล่นเพราะจริงๆพวกเขารักกัน แต่พอเด็กน้อยนามว่าอิง ขึ้นมาเล่นที่ห้องเจ้าคุณแปลกๆทุกครั้ง

"ลงไปแล้วก็ขึ้นมาแวะส่งน้องด้วยนะหนูจ๋าลูก" เจ้าเอยเอ่ยทันที่ก่อนที่ลูกสาวจะเดินถึงน้อง

"อิงลาค่ะลุงคีย์ น้าเอย ไปกันพี่จ๋า" เธอตั้งใจไม่บอกลาคู่กัน เพราะเหนื่อยหน่ายพี่เอามาก

"ด่ะ..เดี่ยวฉันหล่ะไม่ลา' ถามเด็กน้อยมันที่ลาพ่อกับแม่แต่ไม่ลาเขา

"หนูไม่จำเป็นต้องสนใจค่ะ" เจอน้องสวนมาแบบนี้เอาเขาไปไม่เป็น เก็บความไม่พอใจเดินเข้าห้องตัวเองไป โดนไม่รู้ว่าพ่อกับแม่มองดูทุกพฤติกรรมที่แสดงออก

คีตะพัฒน์หันมามองหน้าภรรยาสุดที่รักทันที่หลังจากที่ลูกๆต่างแยกย้าย "มองหน้าเอยแบบนี้แสดงว่าพี่คีย์มีคำถามในใจใช่ไหมค่ะ

"รู้ใจพี่จังเลยครับ"

"เหอะ สีหน้าพี่มันฟ้องค่ะ อย่างมโน'

"พี่รู้นะ หนูคิดอะไรอยู่' เจ้าเอยเลิกคิ้วบางมองหน้าสามีที่รักของเธอแล้วยิ้มให้ "คิดอะไรหรอค่ะ" พร้อมทั้งยิ้มหวานสั่งให้คุณสา..

พาร์ทหนูจ๋า&หนูอิง

ในลิฟท์ penthouse ที่พวกเธออาศัย ขณะที่ประตูลิฟท์เปิด พวกเธอก็เจอเด็กจอมจุ้น นามว่าเวฬา เด็กชายวัย10ขวบลูกชายของธันวา "ไปไหนกันครับเจ้ๆคนสวย" เจอหน้าน้องชายจำต้องชวนตามมารยาท

"กินติมไปป่ะเจ้าหนูจำไม" ได้ยินเรื่องกินตานี้ลูกวาว "ไปดิ เวไปด้วยครับ แต่เวไม่มีเงินนะ " ทำหน้าเศร้าพร้อม

"แล้วพี่เวไปไหนครับนี้ ไม่มีเงินเดียวพี่เลี้ยงครับ

"อย่าบอกป๊านะ เวแอบไปดูกล้องถ่ายรูปมาครับสวยมากๆ"

"แปลว่าออกจากห้องมา ไม่บอกน้าเจ้าขาหรือครับ

"บอกครับ บอกว่าไปหาพี่คุณ"

"ต่อไปจะไปไหนชวนพี่นะครับพี่เว อย่าไปไหนคนเดียวอีก" หลังจากได้ยินน้องแอบไปห้างคนเดียวน่าตีจริงเด็กดื้อคนนี้

แต่ในขณะที่พูด พ่อแม่ของหนูอิงก็เดินเข้ามา "ลงมาทำอะไรข้างล่างกันค่ะ "นารามองเห็นลูกสาวของตัวเอง และลูกไปเพื่อน

"ม้าขา อิงจะกลับห้อง ค่ะพี่หนูจ๋าชวนมากินติมก่อนก็เลยชวนน้องลงมาด้วย

"จะทานไอติมหรือครับมาครับลุงเลี้ยงเอง" ภูผายืนมองเด็กคุยกันก็เลยออกใจเลี้ยงยังไวกฌลูกอีกสองคนก็หลานเห็นมาแต่ตัวแดงๆ

แล้วผู้ใหญ่สองคนเด็กสามคนก็พากันมานั่งร้านไอติมที่อยู่ใต้ตึกของ penthouse #ฉลองก่อนเปิดเทอมเด็กม.ต้น#

แต่ทว่าแคปชั่นนี้ทำให้ คนที่อย่างพี่คุณร้อนร้น เพราะขาดเขา ปกติจะมีกันสี่คน แต่เขาไม่นิ่งนอนใจ

เจ้าคุณ :อ้วน

หนูจ๋า:อิจเถอะ

เจ้าคุณ: ยัยแคระเอ่ย

เวฬา: ไม่อ้วนครับอร่อย ลุงภูเลี้ยงอร่อยจังตังค์อยู่ครบพี่คุณ

หนูอิง เด็กสาวที่ใจดีเหมือนพ่อเลย ก็ชวนทันทีทั้งที่พี่เขาค่อนข้างจะค่อนแขว่ะเธอตลอดแต่เธอไม่ถือสา ห่างได้ห่าง

หนูอิง: ลงมาค่ะพี่คุณ รออยู่

เจ้าคุณพอเห็นเม้นใจจริงเขาก็ดี้ด้าแต่เอ๊ะ

เจ้าคุณ:ไม่ครับ ไม่

หนูจ๋า:ช่างเขาเถอะ

แล้วบทสนทนาก็ก็จบลงแบบไม่มีใครคุยกันเพราะกำลังสนใจไอติมที่อยู่ตรงหน้าของตัวเอง

"เอ๊ะ พี่คุณหล่ะค่ะ ม้าไม่เห็นเลยลูก" เหมือนเธอจะคิดได้ว่าขาดพี่ใหญ่ไป

"คุณชายปากแจ๋วอยู่ในห้องค่ะน้านารา" หนูจ๋าเอ่ยขึ้นถึงพี่ชายฝาแฝดของเธอ

"คุณชายปากแจ๋วหรือปกติลุงแทบจะไม่เห็นเจ้าคุณพูดเลยนะครับ" ภูผาเอยถึงหลายชายที่ทำตัวนิ่งเงียบชอบปั่นหน้า คือได้พ่อเข้ามาเต็มๆเลย

"แจ๋วแค่หนูค่ะป๊า ว่าอิงแคระเอย เตี้ยเอย อิงพึ่ง12เอง 150นี้นะเตี้ย ที้ห้องตอนประถม สูงกว่าเพื่อนแล้วนั้น " พูดจบทำตามองบน

ผมยกมือลูบหัวลูกสาวคนสวยของผมเบาๆ "สวยในสายตาป๊ากับม้าก็พอครับเด็กดี'

แม่ก็แปลกใจ อยู่เหมือนกันว่าลูกแม่แคระตรงไหน หรือเราเตี้ยกว่าเข้าก็ได้

'"แบบพี่คุณเขาเรียกเสาไฟแล้วค่ะ จะเท่าลุงคีย์กะป๊าแล้วนั้น

ฝ่ายเจ้าคุณที่กำลังนั่งเปิดคอมค้นหา ของที่อยากได้ ถึงเขาจะเลือกเรียน ฟิสิกส์-เคมี แต่เขาก็ชอบวาดภาพเป็นชีวิตจิตใจเพราะตอน.ม.1เขาเคยวาดรูปแข่ง แต่ด้วยประสบการณ์น้อยเลย พลาดโอกาสรางวัลที่1

"ฮัดเช้ยๆๆ ใครนินทาว่ะ" เขารู้อยู่แล้ว จามขนาดนี้ไม่มีใครมาคิดถึงเขาหรอนอกจากนินทา และคิเว่าคงไม่เกิน สามคนที่อยู่ด้านตึก

@ด้านล่างตึก

"หยุดคุยเถอะทานไอติมจะละลาย ไม่ป่านี้พี่คุณจามไม่หยุดเหรอ" หนูจ๋าน้องสาวฝาแฝดของเจ้าคุณเอ่ยขึ้น หลังจากพูดถึงพี่ชายออกรสออกชาติ

"ใช่ค่ะรีบทานเลย ละลายแล้วความอร่อยหาย" นาราคุณน้าคนสวยพ่วงตำแหน่งคุณแม่คนสวยได้กล่าวต่อหลังจากนั้น

"คร้า

"ครับ

"ค่ะม้า (พร้อมเพียงอะไรเบอร์นั้น)

นั่งมองเด็กทานไอศกรีมกันอย่างเพลิดเพลินจนต้องยกโทรศัพท์ถ่ายส่งไปในกรุ๊ป 4สาว

"ลูกใครหนอ❤️

เจ้าขา: เอ้า555

เจ้าเอย: ว่าอยู่ทำไมไปนานเจอ เจ้มาดามนารานี้เอง

ลิซ่า: หลานโตแล้ว น่ารักทุกคนเลยคิดถึงจัง

นารา:@,ลิซ่า คิดถึงก็มาค่ะ คิดถึงเหมือนกัน

ลิซ่า: ปิดเทอมอีกครั้งนะคะ ทุกๆคน

นารา: แล้วจะรอค่ะ มาดามร้านเพชร

พาร์ทเจ้าคุณ

ลืมเลย ผมชื่อเจ้าคุณครับ ชื่อจริง พีระพัฒน์ อภินันท์วรรณ ลูกชายคนโตของ คุณพี่คีย์ คีตะพัฒน์

กับคุณแม่เจ้าเอย พรนับพัน มีน้องสาวฝาแฝด ที่ไม่คล้ายกันเลย หนูจ๋า ธนิตา ตอนนี้ผมอายุ 15-ย่าง16 อาชีตในอนาคต คงไม่เกินคุณหมอ เพราะอะไรนะหรือ มาตอนต่อไปนะครับ จริงผมชอบวาดรูป แต่มันเหตุการณ์หนึ่งที่เปลี่ยนความคิดผม

#มาช้าแต่ก็มานะคะ#❤️

"