ตอนที่..1...เท้าความ

เช้าวันหนึ่งหยุก่อนปิดเทอมของเจ้าคุณในวัย2ขวบครึ่งเกือบ3 ในอีกไม่กี่เดือนนี้" 'ม่ามี้ไปไยยยับ (มามี้ไปไหนมาครับ)

เจ้าเอยคุณแม่คนสวยในวัย27ปีมันไปมองเสียงเล็กที่อยู่ตรงใหนซักทีใน penthouse เธอวางของแล้วเดินตามหาเสียงใสๆของเด็กชาย พีระพัฒน์ "เอ๊ะ เสียงใครกันหนอพี่คุณหรือหนูจ๋าหนา "

"จุนเยงยับ" (คุนเองครับ)เด็กน้อยผู้ใสซื่อมากโผล่หน้าออกจากหลังเคาเตอร์ตอนแรกตั้งใจจะแกล้งคุณแม่คนสวย

"อุ้ย!สุดหล่อของม่ามี้นี่เอง ตื่นเช้าจังครับน้องไปไหนแล้วค่ะ" เธอเดินไปอุ้มคนตัวเล็กเลือดเนื้อเชื้อไขของเธอกับสามี แต่ไม่เห็นร่างเล็กอีกคน "ย้องยังไม่ยื่นเยย จุนเย่งจุดๆ (น้องยังไม่ตื่นเลย แต่คุณเก่งสุดๆ) "ครับพี่คุณเก่งมากๆเลยครับ" เมื่อลูกชมตัวเองแม่อย่างเธอก็ต้องชมกลับ

"อ้าว!พี่คุณออกมาตอนไหนนี้ อาม่าเดินหาทั่วเลย " เสียงของม๊าจันทร์เดินออกจากห้องเด็กน้อย

"จุนยาม่างับ" (คุณออกมาหาม่ามี้ครับ)

ม้าจันทร์ขาหนูจ๋าหล่ะค่ะ" เจ้าเอยถามถึงลูกแฝดอีกคนของเธอเพราะไม่เห็นแม่พี่คีย์อุ้มออกมาด้วย

"อยู่กลับป๊าเขาแระ อ้อนป๊าแต่เช้าเลย""

"ห๊ะ พี่คีย์ไม่ไปทำงานหรือค่ะ' " ในขณะที่เธอถามถึงคนผู้นั้นก็เดินออกมาพร้อมลูกสาว "ไม่ไปครับอยากอยู่กับเมียกับลูกครับ"

"ป๊ะๆยุ้มๆ" (ป๊ะป๊าๆอุ้มๆ) เจ้าคุณเห็นคุณพ่ออุ้มแฝดน้องก็ร้องให้อุ้ม "มาครับน้องเอยส่งพี่คุณมา เฮียอุ้มเอง" ลูกร้องหามีหรอพ่อแบบเข้าจะไปเดินเข้าหาถึงแม้จะอุ้มหนูจ๋า "ไว้ไหมค่ะส่งหนูจ๋าให้เอยค่ะพี่คีย์"

"หือ เฮียอุ้มน้องเอยได้นะครับเผื่อลืม"

"พี่คีย์ หยุดเลย" จากที่จะออกใจช่วยทำเธอเขิลแทน

"ยุ้มๆเยยๆ" (อุ้มไปเลยๆ) จากที่รอนานก็รอเรียกให้อุ้มไวๆ เธอส่งเจ้าคุณให้สามีทันที "มาค่ะหนูจ๋ามาหาม่ามี้ไหมค่ะคนสวย"

สาวน้อยหน้าใสๆก๊อปเธอมาอย่างกับแกะ เบือนหน้าหนีก็เธอซบไหล่ป๊ะป๊าเธอ "ยักป๊ะ"(รักป๊า)

"โห้ม๊า น้อยใจจัง" เธอรู้ดีถ้าพี่คีย์อุ้มใครอีกคนอีกคนจะร้องให้อุ้มมันปกติแต่แค่แสร้งทำเพราะนานที่ถึงจะหยุดงานเยอะขึ้นเพราะพี่คิณต้องทำงานในส่วนของป๊าลิซ่าแทน

"คิดถึงลิิซ่าจังเจอหน้าตั้งแต่พีคิมเกิดใหม่แล้วตอนนี้รสาก็เกิดได้ไม่นานคงป่วนมาดเลยแล้ว เอยว่าจะไปอยู่ด้วยค่ะ

"ดีเลย คิณบอกให้พา สองแสบไปด้วย วาคิมไม่ค่อยพูดไม่เอาใครเลย

"พี่คิมนี้นะ ไม่เอาใคร"

"รอบนี้น้องเจ้าขาไปไหมนี้

"ใกล้คลอดแล้วคงไม่ไปค่ะพี่ธันห้ามทุกอย่างเลย เอยได้ยินนาราว่าจะต้องพาหนูอิงบินไปฮ่องกงค่ะ กลับมาขาคงใกล้คลอดแล้ว

"สรุปเราไป5คนนะพี่จะจองตั๋วเลย

"ค่ะเสียดายนาราไปฮ่องกงไม่งั้นหนูคงได้เจอ พี่คิมกับรสาด้วย

"เจอแค่นี้จะป่วนแค่ไหน เอาหนูอิงไปอีกบรรเทิงเลย

"หนูอิงน่ารักเหมือนนาราเลยเอยชอบจัง..

"แม่เสือสาวในตาสวย" อยู่ๆพี่คีย์ก็ร้องเพลงประโยคนี้เอาฉันขำหนักมาก

@เชียงใหม่

เราทั้งครอบครัวพากันมาอยู่คู่ลิซ่า ในวันแรกที่เจ้าคุณเจอพี่คิณ ลูกงงมากมีพ่อสองคน ส่วนเจ้าวาคิมก็งงเช่นกันเพราะเจอกันตอนวาคิมไม่ถึง2เดือนเลย เราต่างไม่ค่อยมีเวลามาหากัน ต้องรอลูกๆโตกว่านี้

ด้วยความเป็นเด็กเขาสามคนสนิทกันเร็วมาก จนเช้าวันรุ่งขึ้นซนจนเครื่องลายครามของคุณปู่ดิษฐ์แตก ดีที่ไม่เจ็บกันแต่ร้องเสียงดังเพราะตกใจเฉยๆ

ในขณะที่เทความสนใจไปทางสามแสบ รสาเด็กน้อยวัย 9เดือนคลานต้วมเตี้ยมออกมาจากห้องนอน "แอ้ๆๆ

"ไงคนสวยตื่นเพราะเสียงพี่ๆหรือค่ะ ลิซ่าล่ะความสนจนจสกเด็กสามคนที่มีผู้ใหญ่ห้าคนดูอยู่เดินมาอุ้มคนสวยขาของเธอ

"ไม่ร้องค่ะคนสวย" เจ้าเอยปลอบคนสวยของเธอก่อนหันไปมองพี่คุน "พี่คุนมาหาม้าครับ

"ยันหย่นโยมเยยงับ" (มันหล่นโครมเลยครับ)

"ไม่เจ็บตัวก็ก็ดีแล้วครับ มาป๊าดูตัวหน่อย มีแผลไหม " พี่คีย์และพี่คิณต่างหยุดความสงสัยแต่ก็ช่างเถอะอากงดิษฐ์ คงเห็นจากกล้องวงจรปิดแล้วไม่รู้จะดีใจที่หลานไม่เจ็บตัวหรือน้ำตาตกใน เพราะดูจากใบนี้เก่าแก่มาก "ม่ะเย็บเยยยับ" (ไม่เจ็บเลยครับ) แต่น้ำตาคลอเบ้าทุกคน

"เก่งสุดเลยเลยหลานอาซิ่ม" ลิซ่าเดินมาพร้อมรสาเด็กน้อยที่ไม่เคยคุณลุงคีย์น้าเอย พี่ชายพี่สาวฝาแฝดก็ตื่นตา "อ่ะ.แอ้ๆๆ" พร้อมชี้มาทั่งสองคน "ย้องยื่อยัยงับม่ามี้" (น้องชื่ออะไรครับม่ามี้) เจ้าเอยยิ้มหวานให้ลูกชาย "น้องชื่อรสาครับเป็นน้องของพี่คุณน้องหนูจ๋า พี่คิมครับ" เจ้าคุณมองหน้ารสา ตามนิสัยเด็กผู้ชายเพราะน้องน่ารักเหมือนตุ๊กตา..

"ย่ายี่ขายูยิงไยไหย" (ม่ามี้ขาหนูอิงไปไหน) หนูจ๋ามองหน้าเด็กน้อยชื่อรสาทำให้เธอนึกถึงเด็กน้อยอีกคนที่เล่นด้วยกันบ่อย

"น้องไปบ้านอากงค่ะ " หนูจ๋าเงยหน้ามองแม่ของเธอ "ยายงไยย" (อากงไหน)

เจ้าเอยรู้ดีว่า ลูกสาวเธอติดน้องเช่นกันไม่ใช่แค่หนูจ๋าติดน้องหนูอิงก๋ติดพี่หนูจ๋า ก็มีกันแค่นั้นเนอะในวันหยุด "เดียวเรากลับบ้านก็เจอค่ะ"

"จับย้านยัน" (กลับบ้านกัน) หลังจากได้ยินแม่บอกว่าเดี่ยวก็เจอน้องถ้ากลับบ้าน

"ไย่จับไย่จอบเย็กยูดยาก" (ไม่กลับไม่ชอบเด็กพูดมาก)

หนูจ๋าหันไปมองพี่ชายแฝดแบบไม่พอใจและไม่พูดด้วย หันไปซบอกแม่ของเธอ "เยื่อยุน'.(เบื่อพี่คุน)

ฮาๆๆๆ " ไม่ใช่เสียงใครเสียงพ่อของเจ้าแฝดนั้นไง คีย์ปมนั่งหังเด็กเกือบสามขวบคุยกัน มันน่ารักดีเข้าตะพูดไม่เป็นภาษา เถียงกันบ้างแต่สุดท้ายเจ้าคุณก็ง้อน้องตลอด

@2อาทิตย์ต่อมา

เจ้าขาได้คลอดลูกชายสมใจพี่ธัน คนนี้ก็นะพอลูกคลิดก็เห้อมากจนแบบว่า หนักก็ว่าพี่คีย์ พี่ภูอีกรอบนี้ ทุกคนพากันมาพร้อมลูก ลิซ่ากับคิณหอบเด็กน้อยบินตรงมาเพื่ออยากให้วาคิมและรสาเจอ กันครบคนแต่จริงยังขาดอีกคนที่ยังไม่มีลูกจะใครหล่ะ พ่อหรรมทองคำ ภากร "หลานน้าลิซ่าหล่อมากลูก

"หล่อเหมือนพ่อครับน้องลิซ่า"

"หลงตัวเอง" (ภู)

"อ้าวเด็กไปไหนค่ะนี้ " ลิซ่าเหมือนจะคิดได้ว่าไม่เสียงของลูกชายวัย3ขวบกับลูกสาววัย2ขวบ

คิณได้เสียงเมียตัวน้อยถามหาลูก "อยู่กับน้องเอยกับน้องนาราครับเล่นกับพี่คุน หนูจ๋า หนูอิงอยูในห้องครับ"

"โห้ โลกไม่พินาศหรือนั้น ห้าป่วนทำร้ายล้างเลยนะ"

"ว่าลูกฮาๆๆๆ" แต่มันก็จริง แสบมากแต่หล่ะคนทำไวได้หล่ะวัยเขา

"เขาไปดูลูกก่อนนะขา

"ตามสบายลิซ่า ขาจะเอาพี่เวนอนด้วย

"อืม ไปก่อนนะ ป่ะพี่คิณไปดูความป่วนกัน"

'ไปดูลูกแป๊ปนะธัน"

"อืม เดี่ยวตามไปจะให้หนูขาอยู่เงียบๆกับเจ้าเว"

"เฮียตามไปบ้านนู้นนะครับ มีอะไรโทรหานะครับหนูขา

พวกเราพากันเดินออกไปจากห้องพ้กอยากให้คุณแม่ที่พึ่งคลอดได้พักผ่อนเต็มที

@หนึ่งปีผ่านไป

ทุกร่วมใจกันว่าปี จะมาชลบุรี พวกเราเลือกรีสอร์ต5สหาย ที่บางเสร่บ้านของธันวา

ณ ชายหายที่เรานั่งเล่นกัน เด็กก็พากันเล่น กองกองทรายสนุกเพลิดกัน

เจ้าคุณวัย4ขวบย่าง5ขวบ กำลังสร้างปราสาทตามจินตนาการของเด็กผู้ชาย แต่ไม่วายที่เด็กแสบแบบหนูอิงวัย2ขวบชอบวุ่นวาย จากที่ขอจะพี่เล่นดีแต่กลับพังงานพี่เฉยเลย (ไม่ได้ตั้งใจแต่อิงธาราคือจอมทำลายล้างของเจ้าคุณ)

"อิงจะเล่นก็บอกดีๆมาทุบของพี่ทำไม

"ยู้ยากเย่นย้วยยี้" (หนูอยากเล่นด้วยนี้)

"อยากเล่นก็เล่นดี ยัยเด็กแคระ

"แงๆๆๆๆ

โดนพี่ว่าเด็กแคระ แล้วร้องจ้าแต่ใดๆเธอยังไม่รู้ความหมายอยู่ดี..

จากวันนั้น ดูเหมือนเจ้าคุณจะไม่ค่อยชอบให้หนูอิงเข้าใกล้เป็นเพราะอะไร อย่างที่ว่ากันอิงอยู่ไหน ตั้งมีของพังทุกครั้ง เธอจะถูกเจ้าคุณเรียกยัยเด็กแคระตั้ง จบจน 10 ปีผ่านมา เจ้าคุณในวัย 15ปี หนูอิงในวัย12ปี..

คุณไม่ชอบให้เด็กนั้นมาวุ่นวาย ครับแม่" เจ้าคุณในวัย15ปีบ่นกับมารดาในเช้าวันหยุด

"พี่คุณครับ ปกติม๊าเห็นน้องมาคุยกับน้องหนูจ๋านะลูก ม๊าไม่เห็นน้องจะวุ่นวายอย่างที่พี่คุณเลย " เจ้าเอยกล่าวขึ้นมาหลังจากที่ลูกชายคนโตพูดถึง หนูอิง (ลูกสาวพี่ภู&นารา) "แต่.." จริงๆว่าไม่ชอบไม่ใช่และน้องก็ไม่วุ่นวายกับเขาแต่อิจฉาหรอ..

"เราควรแยกแยะครับลูก"

ไม่รู้ว่าบังเอิญได้ยินหรือแอบฟัง "หนูก็ว่าควรแยกแยะค่ะ"หนูอิงวัย12ปีกล่าวขึ้นเมื่อเธอถูกพาดพิง

"เกี่ยวไรด้วยเด็กแก่แดดแบบเธอ ห๊ะยัยเด็กแคระ

"แคระตรงไหน หนูจะ150แล้วนี้หนู่พึ่งเข้าม.1เอง

"เตี้ยกว่า หนูจ๋า

"พี่หนูจ๋าจะขึ้นม.4แล้วเผื่อลืม

"ยังไงเธอก็เตี้ย ยัยเตี๊ยๆๆ

"น้าเอยขา ดูพี่คุณซิคะ ว่าหนูตลอดเลย"

หนูจ๋าแฝดน้องเดินออกจากห้องของเธอมา."ใช่พีคุณเป็นอะไรว่าน้องตลอดเลยนี้

เจ้าเอยเริ่มจะปวดหัวกับลูกและหลานแล้ว นี้ จะอะไรกันหนักหนา "พอๆๆค่ะแยกย้าย หนูจ๋าลูกพาน้องเข้าไปเล่นที่ห้อง ค่ะ

"ค่ะม้า ไปกันคนดีไม่ต้องสนใจคนบ้าแบบพี่คุณ

"ว่าใครบ้ายัยแคระคู่

"พี่คุณครับหยุดม้าขอร้อง

#ไม่รู้พี่คุณเกลียดอะไรน้องนิ#

"