ตอนที่ 5

ภายในรถ

ภายในห้องโดยสารที่เงียบกริบ มีเพียงเสียงเครื่องยนต์และลมจากเครื่องปรับอากาศที่พัดเบา ๆ หญิงสาวหันไปมองใบหน้าของชายหนุ่มครั้งแล้วครั้งเล่า ดวงตาของเขาที่เคยอบอุ่นในทุกครั้งที่มองเธอ เวลานี้กลับเต็มไปด้วยความเคร่งเครียดและความหม่นหมอง จนเธออดที่จะถามไม่ได้

"พี่วา...พี่มีเรื่องเครียดอะไรเหรอคะ" น้ำเสียงอ่อนหวานเอ่ยถามแผ่วเบา แววตาเต็มไปด้วยความเป็นห่วง

"ไม่มีอะไรหรอกครับ...แค่งานที่บริษัทมีปัญหานิดหน่อย" ชายหนุ่มละสายตาจากถนน หันมามองเธอเพียงเสี้ยววินาทีก่อนจะส่ายหน้าเล็กน้อย

คำตอบนั้นช่างฟังดูห่างเหินสำหรับหญิงสาว แต่รอยยิ้มบาง ๆ ที่เขาพยายามส่งมาให้กลับทำให้เธอไม่กล้าซักไซ้ต่อ มือเรียวเล็กค่อย ๆ เลื่อนมากุมมือหนาของเขาเอาไว้แน่น ราวกับอยากจะเป็นกำลังใจให้

"ไม่ว่าพี่จะมีปัญหาอะไร...ขอให้รู้ไว้นะคะ ว่าอิงจะอยู่ข้าง ๆ พี่เสมอ ไม่ไปไหน" เธอเอนศีรษะลงซบต้นแขนเขาอย่างออดอ้อน ราวกับจะถ่ายความอบอุ่นไปให้ชายหนุ่มที่กำลังเผชิญแรงกดดัน

ชายหนุ่มเม้มริมฝีปากแน่น มืออีกข้างที่จับพวงมาลัยกำแน่นจนเห็นเส้นเลือด หัวใจของเขาสั่นไหว เขาอยากจะบอกเธอเหลือเกินว่าเขาถูกบังคับให้หมั้นกับผู้หญิงอีกคน อยากให้เธอรู้ว่าในหัวใจเขามีเพียงเธอ แต่เขาไม่กล้า...กลัวว่าความจริงจะทำให้เธอเจ็บปวดยิ่งกว่านี้

"ขอบคุณนะครับ..." เขาหันไปจูบเบา ๆ บนหน้าผากเธอ แม้รอยยิ้มบนริมฝีปากจะยังคงอยู่ แต่สายตาของเขากลับเต็มไปด้วยความเศร้าและเจ็บปวดลึก ๆ

หญิงสาวไม่ทันสังเกต เธอเพียงหลับตาซบลงกับไหล่เขา ยอมเชื่อในคำโกหกเล็ก ๆ เพราะเธอรักและไว้ใจผู้ชายคนนี้หมดหัวใจ

"อิงอยากไปเที่ยวที่ไหนไหมครับ..." ชายหนุ่มเอ่ยถามขึ้น หลังจากความเงียบเข้าปกคลุมอยู่พักใหญ่ เสียงที่เปล่งออกมานั้นพยายามแต้มความสดใส แต่ในความจริงแล้วหัวใจเขากลับสั่นไหวและเจ็บร้าวแทบแตกสลาย เพียงแค่คิดถึงวันที่อาจต้องสูญเสียเธอไปจากอ้อมกอด

"อิงอยากกินขนม...ร้านใกล้คอนโดนะคะ" หญิงสาวเงยหน้าขึ้นยิ้มหวาน แววตาใสซื่อเต็มไปด้วยความไว้วางใจและความรักที่เธอมีให้กับเขาอย่างไม่มีเงื่อนไข

"ได้ครับ" เขาพยักหน้ารับในทันที รอยยิ้มบาง ๆ ปรากฏบนริมฝีปาก แต่กลับไม่อาจปกปิดความเศร้าที่ซ่อนอยู่ลึกในดวงตาได้เลย

หลังจากบทสนทนาสั้น ๆ จบลง บรรยากาศภายในรถก็กลับเข้าสู่ความเงียบอีกครั้ง มีเพียงเสียงเครื่องยนต์และลมแผ่วเบาจากเครื่องปรับอากาศที่ดังประสานอย่างต่อเนื่อง ชายหนุ่มยังคงขับรถไปข้างหน้า แต่ภายในใจกลับเต็มไปด้วยความวุ่นวาย เรื่องราวที่เพิ่งได้รับรู้ก็ยิ่งกดทับให้เขาแทบหายใจไม่ออก

เขาไม่รู้จะเลือกทางใดดี ระหว่างครอบครัวที่แบกรับความคาดหวังไว้เต็มบ่า กับหญิงสาวคนนี้...คนที่เขารักสุดหัวใจ ไม่ว่าจะเลือกเส้นทางไหนก็ล้วนแต่ทำให้ใครสักคนต้องเจ็บปวด และตัวเขาเองก็ไม่ต่างกัน

'ทำไม...ทำไมถึงต้องเป็นแบบนี้' ชายหนุ่มได้แต่ตั้งคำถามซ้ำไปมาอยู่ภายในใจ ราวกับคำตอบไม่มีวันถูกค้นพบ

ร้านขนมเค้ก

หญิงสาวสอดมือเล็กจับมือชายหนุ่มแน่น ก่อนจะพากันก้าวเข้าสู่ร้านขนมที่ตกแต่งด้วยสไตล์มินิมอลเรียบง่ายแต่แฝงความอบอุ่น กลิ่นหอมหวานของเค้กและขนมอบสดใหม่อบอวลไปทั่วจนทำให้บรรยากาศนุ่มละมุนขึ้นทันตา

"น่ากินจังเลยค่ะ...พี่วาเอาชิ้นไหนคะ" หญิงสาวหันไปถามชายหนุ่มด้วยน้ำเสียงอ่อนหวาน

"อิงอยากกินชิ้นไหนสั่งมาได้เลย..พี่กินได้หมดทุกอย่าง" หญิงสาวพยักหน้าให้ชายหนุ่มก่อนจะหันไปสั่งขนมกับพนักงานสาว

"พี่ไปรอที่โต๊ะนะ..." ชายหนุ่มหันไปหญิงสาวที่กำลังตั้งใจเลือกขนม

"ค่ะ..." ชายหนุ่มที่ได้ยินหญิงสาวตอบกลับมาก็หันหลังเดินไปที่โต๊ะริมกระจก

ผ่านไปสักพักหญิงสาวก็สั่งขนมเสร็จเธอเดินมาหาชายหนุ่มที่นั่งเหม่อลอยอยู่ โดยไม่รู้เลยว่าเธอมานั่งที่โต๊ะแล้ว

"พี่วาค่ะ...พี่วา" เสียงหวานเอ่ยเรียกซ้ำ แต่เขาก็ยังคงนิ่งไม่ไหวติงจนเธออดไม่ได้ที่จะยกมือตีต้นแขนเขาเบา ๆ

"คะ...ครับอิงตีพี่ทำไม" ชายหนุ่มสะดุ้งเฮือก หันขวับมามองด้วยสีหน้าตกใจปนงงงัน

"ก็อิงเรียกพี่ตั้งหลายครั้ง...แต่พี่ไม่ตอบแถมยังนั่งเหม่ออีก" น้ำเสียงของเธอฟังดูน้อยใจ ทว่าไม่ได้เจตนาจะโกรธ เพียงแต่ความเงียบของเขาทำให้เธอไม่สบายใจ ชายหนุ่มกะพริบตาช้า ๆ คล้ายถูกดึงจากห้วงความคิดที่อัดแน่นอยู่ในอก ความเครียดที่กัดกินหัวใจยังไม่หายไปไหน มันเพียงถูกซุกซ่อนอยู่ใต้สายตาที่เขาเงยขึ้นมามองเธอในตอนนี้

"เอ่อ...กินขนมดีกว่าครับ" ชายหนุ่มตักขนมขึ้นก่อนจะยื่นไปตรงปากหญิงสาว เธอก็อ้าปากกินขนมที่เขาป้อนให้ทันที

"คุณพ่อเรียกพี่ไปคุยเรื่องอะไรคะ...ทำไมพี่ถึงได้เครียดแบบนี้ บอกอิงหน่อยได้มั้ย" ชายหนุ่มนิ่งอึ้งไปทันที เขาไม่รู้จะบอกเธอยังไงดี

"...มะ ไม่มีอะไรครับ...งานที่บริษัทมีปัญหานะครับ" ชายหนุ่มยิ้มให้เธอพร้อมกับคลุมมือเธอไว้แน่น

"ค่ะ..." หญิงสาวตอบกลับไปแบบนั้นแต่ภายในใจเธอกลับคิดว่าคงไม่ใช่งานที่บริษัทมีปัญหาแน่ๆ เขาต้องมีอะไรปิดบังเธออยู่

"พี่วาค่ะ...ใกล้จะถึงวันครบรอบของเราแล้ว พี่จะพาอิงไปเที่ยวที่ไหนคะ" หญิงสาววางช้อนลงก่อนจะเงยหน้ามองเขาด้วยดวงตาเป็นประกาย ความตื่นเต้นฉายชัดบนใบหน้าเล็กนั้น ราวกับเด็กที่กำลังรอของขวัญชิ้นสำคัญที่สุด

ชายหนุ่มชะงักไปเล็กน้อย หัวใจราวกับถูกบีบแน่น ความรู้สึกผิดถาโถมเข้ามาในอก เพราะเขาไม่แน่ใจเลยว่า...เมื่อวันนั้นมาถึง เขาจะยังคงมีสิทธิ์ได้อยู่เคียงข้างเธอหรือไม่

"อิงอยากไปที่ไหนครับ...พี่ตามใจอิงทุกอย่างเลย" เขาฝืนยกยิ้มบาง เสียงทุ้มต่ำเอื้อนเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน ทั้งที่ในใจเจ็บร้าวแทบแตกสลาย

หญิงสาวยู่ปากน้อย ๆ พลางหัวเราะเบา ๆ "อื้ม...อิงยังคิดไม่ออกเลย"

"หึ...ยังมีเวลาให้อิงคิดตั้งหนึ่งเดือน ไม่ต้องรีบหรอก..กินขนมดีกว่า" เขาพยายามแต้มรอยยิ้มลงบนริมฝีปาก แม้มันจะไม่อาจกลบซ่อนแววตาเศร้าที่ลึกจนเธอไม่ทันสังเกตเห็นได้

"ค่ะ..." หญิงสาวหันกลับไปสนใจเค้กตรงหน้า เสียงหัวเราะเบา ๆ ดังขึ้นทุกครั้งที่เธอตักเข้าปากด้วยความเพลิดเพลิน ดวงตาคู่ใสเป็นประกายระยิบราวกับดวงดาวเล็ก ๆ ในยามค่ำคืน ทว่าในอีกฟากหนึ่งของโต๊ะ ชายหนุ่มกลับนั่งมองด้วยหัวใจที่ปวดร้าว เขาอยากจะหยุดเวลาเอาไว้ตรงนี้ อยากให้ช่วงเวลาแห่งความสุขระหว่างเขากับเธอยาวนานออกไปอีกสักนิด

แต่ยิ่งมอง เขายิ่งตอกย้ำกับตัวเองว่า...วันเวลาเหล่านี้อาจไม่ยืนยาวอย่างที่ทั้งคู่ปรารถนา

"กินเยอะ ๆ นะครับ อิงชอบขนมหวาน พี่ก็จะนั่งมองแบบนี้แหละ" ชายหนุ่มเอื้อมมือไปกุมมือเล็กของเธอไว้แน่น ลมหายใจที่พ่นออกมาเต็มไปด้วยความกดดันและความหวาดกลัว แต่ริมฝีปากยังคงยกยิ้มอ่อนโยน

หญิงสาวหัวเราะคิกคัก แก้มใสขึ้นสีแดงเรื่อโดยไม่รู้เลยว่าเบื้องหลังรอยยิ้มของเขาเต็มไปด้วยความเจ็บปวดเพียงใด

'เราจะมีสิทธิ์ได้ฉลองวันครบรอบห้าปี...ด้วยกันจริง ๆ ไหม' ชายหนุ่มถามตัวเองเงียบ ๆ ภายในใจ

บรรยากาศในร้านอบอวลไปด้วยกลิ่นหวานหอมของขนมอบ เสียงเพลงคลอเบา ๆ ขับกล่อมให้ช่วงเวลานี้ดูสมบูรณ์แบบ แต่สำหรับเขา ทุกวินาทีคือการต่อสู้กับความจริงที่หนักอึ้ง ก้อนแข็ง ๆ ในลำคอทำให้เขาแทบกลืนไม่ลง

ชายหนุ่มนั่งเงียบ มองหญิงสาวตรงหน้าอย่างไม่วางตา เขายังไม่รู้เลยว่า...เมื่อถึงวันนั้น เขาจะยังมีโอกาสได้เห็นรอยยิ้มสดใสของเธออยู่เคียงข้างตนหรือไม่