บทที่ 5 ขอถ่ายรูป

กระทั่งถึงวันรับศพ ทั้งชัชพลและญาธิดาทำการจัดจ้างให้ขนส่งศพ ไปยังวัดห่างไกลในที่จังหวัดอ่างทอง สองสามีภรรยาขับรถตรงไปยังจุดหมายปลายทาง พลางปรึกษาหารือกันเป็นระยะ ถึงแผนการต่าง ๆ ที่วางไว้

“ทำไมเหงื่อออกเยอะขนาดนั้นคะ เช็ดหน่อยสิ” ญาธิดาหันเตือนสามี เมื่อเห็นกิริยาตึงเครียดของเขาแสดงผ่านทางเม็ดเหงื่อที่ผุดออกมา ชัชพลรีบยกมือเช็ดเหงื่อตัวเองทันทีพลางกลืนน้ำลายอึกใหญ่

“คุณแน่ใจนะ ว่าจะไม่มีใครสงสัย” เขาพูดพร้อมกับเลื่อนสายตามองกระจกหลัง ที่มีรถขนศพวิ่งตามมาติด ๆ

“ถ้าคุณกลัว คุณก็แค่อยู่เงียบ ๆ ปล่อยให้ทุกอย่างเป็นหน้าที่ของฉัน” หญิงกลางคนพูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบ ก่อนที่สายตาของเธอจะเลื่อนมองรถขนศพในกระจกหลัง แล้วปล่อยยิ้มเจ้าเล่ห์ออกมา

“จะเผาเลยเหรอโยม” เจ้าอาวาสเอ่ยถามด้วยความแปลกใจ เมื่อเห็นว่าทั้งสองเป็นคนต่างถิ่น ที่ไม่เคยเห็นหน้า ก่อนที่ญาธิดาจะบีบน้ำตามากมายออกมาอีกครั้ง จนทำให้ชัชพลถึงกับนิ่งอึ้ง

“พวกเรามีกันอยู่เท่านี้จริง ๆ ค่ะหลวงพ่อ ตอนนี้ลูกสาวของคนตาย พวกเราก็รับมาดูแลอย่างดี ตอนนี้ฉันกับสามีก็ต้องกลับไปทำงานแล้วค่ะ เผาเลยจะดีกว่า” เจ้าอาวาสหันไปถามชายกลางคนที่ยืนนิ่งอยู่ด้านข้าง

“อาตมาไม่เคยเห็นพวกโยมมาก่อน โยมมีคนรู้จักที่นี่บ้างหรือเปล่า” ชัชพลทำท่าอึกอักมีพิรุธ ก่อนที่ญาธิดาจะรีบเอ่ยขึ้น

“พวกเราไม่ใช่คนที่นี่หรอกค่ะ แต่ว่าพี่ผู้หญิงเคยบอกอิฉันว่าเขาเป็นคนที่นี่ค่ะ อิฉันก็เลยคิดว่าจะพาเขามาส่งบ้าน”

“เขาเป็นลูกเต้าเหล่าใครล่ะโยม” เจ้าอาวาสทำเหมือนคาใจ ทว่าเสียงสะอื้นไห้ของญาธิดายังคงค่อย ๆ อธิบายต่อด้วยความใจเย็น

“จริง ๆ พวกเราไม่รู้ประวัติความเป็นมาของพี่สาวมากนัก เพราะเธอเองก็ไม่ได้กลับมาที่นี่นานแล้ว ไปแต่งงานอยู่ที่กรุงเทพฯ และก็ไม่มีญาติที่ไหนอีกเลยนอกจากพวกเราเจ้าค่ะ หลวงพ่อเจ้าขา อย่าได้ถามอะไรมากเลย รีบส่งทั้งสองขึ้นสวรรค์เถอะนะเจ้าคะ” ญาธิดารีบตัดบททันที เมื่อเห็นท่าว่าจะยืดยาว

“จริงด้วยครับหลวงพ่อ พวกเราต้องรีบกลับไปดูเด็ก ๆ ด้วย ไม่รู้ป่านนี้จะเป็นไงบ้างแล้ว” ชัชพลรีบกล่าวเสริม

“ถ้าอย่างนั้นก็ได้” ว่าแล้วเจ้าอาวาสก็เริ่มทำพิธีส่งทันทีด้วยความเร่งรีบ ตามคำขอของญาธิดา ที่ยกมืออ้อนวอนด้วยความน่าสงสาร

ภายในรั้วมหาวิทยาลัยชื่อดัง เพียงแค่รถของเทวทิณณ์เลี้ยวเข้าไป สายตาของนักศึกษาสาวต่างมองเหลียวหลัง เพราะนอกจากได้รับฉายาว่าเป็น มังกรเขี้ยวทองแล้ว เป็นที่รู้ดีว่า เขายังมีข่าวกุ๊กกิ๊กกับดาวคณะสาวสวยอย่าง ปุยนุ่น เธอมีดีกรีเป็นถึงดารามากฝีมือ ที่ผ่านงานละครมาไม่น้อย

ก่อนที่ร่างของเทวทิณณ์จะเดินลงมาด้วยบุคลิกโดดเด่น ผิวขาวละเอียดพร้อมรูปร่างสูงสง่า ไม่ต่างจากดาราเกาหลี ที่สาว ๆ พากันคลั่งไคล้

“เขามาแล้ว” เพื่อนสนิทของนักแสดงสาว ส่งสัญญาณบอกเพื่อนรัก ก่อนที่ปุยนุ่นจะปิดตลับเครื่องสำอาง แล้วเตรียมลุกขึ้นตรงไปหาเทวทิณณ์ ทว่าเธอเดินออกไปได้สองสามก้าว ก็มีหญิงสาวนักศึกษาปีหนึ่ง หน้าตาจิ้มลิ้ม เดินเข้ามาขอถ่ายรูปด้วยกิริยาอ่อนน้อม

“พี่ปุยนุ่นคะ ฉันขอถ่ายรูปด้วยได้ไหมคะ” หญิงสาวเอ่ยถาม พลางส่งสายตามีความหวัง

“จะมาขอถ่ายรูปอะไรตอนนี้ ไม่เห็นเหรอว่าคนกำลังยุ่ง” ดาหรันเพื่อนสนิทของนักแสดงสาว เอ่ยขึ้นอย่างไม่พอใจนัก ขณะพยายามเลื่อนสายตามองเทวทิณณ์ที่กำลังเดินหายลับเข้าไปในตึก

“ไปเถอะนุ่น เดี๋ยวไม่ทันทิณณ์เขาพอดี” ดาหรันตัดสินใจดึงร่างของเพื่อนรักเดินไป ก่อนที่อีกฝ่ายจะรั้งตัวไว้ แล้วพูดออกมาอย่างราบเรียบ

“ไม่เป็นไรหรอก แค่ถ่ายรูป ไม่เสียเวลาอะไรมากมาย” นักแสดงสาวหันมายังแฟนคลับของเธอ แล้วจับมือถือมาถ่ายรูปอย่างเป็นกันเอง ทำให้นักศึกษาปีหนึ่งอย่างพิมพ์มาดารู้สึกประทับใจนักแสดงสาวอย่างมาก ก่อนจะกล่าวขอบคุณแล้วเดินจากมาพร้อมรูปในมือถือ

“ยิ้มหวานมาเลยนะ เป็นไงล่ะ ฉันบอกตั้งนานแล้วว่าให้ไปขอพี่เขาถ่ายรูป เธอก็มัวแต่เกรงใจอยู่นั่นแหละ เห็นไหม ว่าพี่ปุยนุ่นเป็นทั้งนางเอกในจอ และนอกจอแค่ไหน” แววดาวเท้าคางแล้วเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงสดใส

“ข้อนี้ฉันไม่เถียง ว่าพี่ปุยนุ่น อัธยาศัยดีมาก” พิมพ์มาดาตอบกลับ ก่อนเธอจะขมวดคิ้วเมื่อเห็นเพื่อนรักอย่างแววดาวจับจ้องมาตรงมาด้วยสายตาแปลก ๆ

“ดาว ทำไมเธอมองฉันแบบนั้นล่ะ”

“เธอสวยมากเลยนะรู้ตัวไหม” พิมพ์มาดาชะงักนิ่ง พลันเลื่อนไปหยิบน้ำหวานขึ้นมาดูด ไม่พูดอะไรต่อ

“ฉันเคยบอก ให้เธอไปประกวดตั้งหลายครั้ง ทำไมไม่ไป” พิมพ์มาดาส่ายศีรษะ

“ไม่อะ ฉันไม่ชอบให้ใครมามองฉัน ไม่ชอบเป็นจุดสนใจของใคร ฉันอยู่กับเธอก็มีความสุขดีแล้วนี่นา เรียนจบ ทำงาน จะได้รับพ่อกับแม่กลับมาอยู่ไทยด้วยกัน ความฝันฉันมีแค่นี้แหละ ไม่อยากเสียเวลาไปกับกิจกรรมอื่น ๆ ที่นอกเหนือการตั้งใจเรียน”

“เธอมีดีกว่านั้น ถ้าจะให้พูดกันตามตรง หน้าตาผิวพรรณเธอก็ไม่ได้สวยน้อยไปกว่าพี่ปุยนุ่นเลย”

“....” พิมพ์มาดาก้มหน้าดูดน้ำหวานอย่างเงียบ ๆ ไม่ตอบโต้ ก่อนจะเลื่อนสายตาไปยังนักแสดงสาวที่เดินเคียงคู่ออกมาจากตึก พร้อมกับชายหนุ่มรูปงามอย่างเทวทิณณ์

“ผู้ชายคนนั้นเหรอ ที่เป็นข่าวกับพี่ปุยนุ่นเมื่อเดือนก่อน” พิมพ์มาดาถามเพื่อนรัก ทั้งสายตามองตรงไปยังนักแสดงสาวที่เธอชื่นชอบ

“สวยหล่อเหมาะกันดีจัง” เธอกล่าวทิ้งท้าย ได้ยินเสียงถอนหายใจของแววดาวจะพ่นออกมา