ep1

จรินทร์ขับรถด้วยความเร็วมุ่งหน้าสู่จังหวัดพระนครศรีอยุธยาด้วยความกังวลใจ หลังจากที่เธอได้รับโทรศัพท์จากเพื่อนคนหนึ่ง เขาเป็นเพื่อนที่เธอแอบมองเขามาตั้งแต่วัยเด็ก เขาซึ่งไม่ได้สนใจใยดีเธอ ทว่า....เธอสนใจเขา โชคชะตาทำให้เขาและเธอได้กลับมาเจอกันอีกครั้งในงานเลี้ยงรุ่น สายสัมพันธ์มันก่อเกิดขึ้นอีกครั้ง และเธอกับเขาก็ได้ติดต่อกันเรื่อยมา จนกระทั่งเมื่อไม่กี่ชั่วโมงที่ผ่านมา เขาโทรศัพท์ถึงเธอ

“ริน..ว่างไหม”

“ว่างจ้ะ มีอะไรให้ช่วยหรือ?”

น้ำเสียงของเธอกระตือรือร้น เธอยินดีทุกครั้งที่ได้ยินเสียงเขา

“แทคแค่.....อยากมีเพื่อนคุย”

ธันวาหรือแทค หนุ่มลูกครึ่งไทย-เยอรมัน ตอบด้วยน้ำเสียงเนือยเหนื่อย....เธอรู้ว่ามีสิ่งผิดปกติเกิดขึ้นกับเขาแน่นอน คนที่ใส่ใจ...ทำไมจะไม่รู้

“มีเรื่องอะไรแน่เลย บอกรินได้นะ”

“ไม่มีอะไรหรอกริน แทคแค่เหงาๆ เท่านั้นเอง”

“แล้วแฟนแทคล่ะ วันนี้วันหยุด ทำไมไม่ไปหาเขา”

ธันวาอึ้งไป....

“ทะเลาะกันอีกแล้วใช่ไหม....อืม....รออีกสักชั่วโมงหนึ่งได้ไหม รินไปหา”

ไม่มีคำปฏิเสธจากชายหนุ่ม และหัวใจของเธอก็โลดแล่นไปถึงจุดหมายก่อนตัวเธอเสียอีก

รถคันเล็กปราดเปรียวใช้เวลาไม่นานนักก็เข้าสู่เมืองนิคมอุตสาหกรรมอยุธยา เธอโทร.หาเขาอีกครั้ง บอกว่ามาถึงแล้ว กระทั่งรถของเธอจอดนิ่งสนิทอยู่ที่หน้าห้องพักของเขา

“ลงมาก่อนสิริน....ไม่คิดว่าจะมาเร็วขนาดนี้”

ธันวาเปิดประตูออกมาด้วยท่าทางอิดโรย ดวงตาแดงช้ำ

“ดูสภาพตัวเองก่อนสิ ทำไมโทรมขนาดนี้”

“แทคเหนื่อยน่ะ ไม่มีอะไรหรอก มา...มากินเหล้ากัน”

จรินทร์ส่ายหน้าเล็กๆ ล็อครถแล้วเดินตามเขาเข้าไปภายในห้อง

“โอ้โห....นี่อย่าบอกนะว่ากินคนเดียว”

สายตาของจรินทร์กวาดไปรอบๆ ห้อง ขวดเบียร์ระเกะระกะอยู่ตามมุมต่างๆ ของห้องทำให้เธอรู้ว่า ธันวามีเรื่องกลุ้มใจแน่นอน และคงไม่ใช่เรื่องเล็กๆ

“ทะเลาะกับเขาหรือ?”

คำแรกที่เธอถามออกไป

“ฮื้อ...”

เขาตอบรับด้วยท่าทีเซ็งๆ ก่อนจะทรุดนั่งที่พื้นห้อง

“เดี๋ยวมันก็ผ่านไป”

“รินก็พูดแบบนี้ทุกที....แต่กว่ามันจะผ่านไปได้ มันยากนะริน”

จรินทร์ทรุดนั่งข้างๆ ธันวาเทเบียร์ใส่แก้วแล้ววางไว้ตรงหน้าสองแก้ว คืนนี้คงยาว

“รินรู้....แต่มันก็จะผ่านไปไม่ใช่หรือ?”

“แล้วตอนที่มันอยู่ตรงนี้ล่ะริน? มันเจ็บตรงนี้”

ธันวากระแทกกำปั้นเข้าที่อกข้างซ้าย สายตาเจ็บปวด

“งั้นเล่ามา....ระบายมันออกมา เผื่ออาการที่เก็บไว้มันจะเบาบางลง”

ธันวามองหน้าเพื่อนสาวที่นั่งอยู่ข้างๆ จรินทร์...หญิงสาวท่าทางทะมัดทะแมง นักจัดรายการวิทยุชื่อดังที่ใครๆ ต่างก็ชื่นชอบ เขาจำเธอแทบไม่ได้ หากเธอไม่รื้อฟื้นความทรงจำสมัยเรียน และไม่รู้ว่าเพราะอะไรทำให้เขาและเธอสนิทสนมกันขึ้นมาอย่างน่าแปลกใจ

“ขวัญเขาคงเบื่อแทค....แทคให้เขาไม่ได้อย่างที่เขาต้องการน่ะริน อีกอย่างแทคก็กำลังจะตกงานด้วย”

“แต่ก็ยังไม่ตกไม่ใช่หรือ?”

“ฮื้อ..ยังไม่ตก แต่โรงงานนี้เลย์ออฟพนักงานไปส่วนหนึ่งแล้ว ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่จะถึงคิวแทค”

“เรื่องยังไม่มา จะต้องกังวลไปก่อนทำไม แล้ววิศวกรอย่างแทค จะกลัวอะไรกับการตกงาน”

“แทคไม่กังวลหรอก เรื่องงานน่ะเรื่องเล็ก แต่ขวัญเขาไม่เข้าใจ”

ชูขวัญ แฟนสาวของธันวา ทำงานอยู่โรงงานแห่งหนึ่งในนิคมอุตสาหกรรมที่อยุธยาเหมือนกันกับธันวา แต่คนละนิคม แต่เดิมจรินทร์ มองคนที่ทำงานโรงงานก็คือสาวโรงงาน แต่แท้ที่จริงโรงงานก็มีพนักงานระดับต่างๆ เหมือนกับบริษัทอื่นๆ และออกจะใหญ่โตกว่าด้วยซ้ำ ชูขวัญไม่ใช่แค่สาวโรงงาน แต่เธอเป็นถึงเจ้าหน้าที่ฝ่ายบุคคลของโรงงาน ขณะที่ธันวาก็เป็นถึงระดับวิศวกรโรงงานระดับหัวหน้าฝ่าย ซึ่งจรินทร์ก็ไม่เข้าใจเหมือนกับว่า คนทั้งคู่จะต้องซีเรียสอะไรเรื่องงาน เพราะธันวาเป็นคนมีความสามารถ ที่บ้านก็ไม่ได้ยากจนอะไร มีฐานะดีด้วยซ้ำ แต่ธันวาเลือกที่จะมาอยู่กับชูขวัญเพราะความรัก เนื่องจากที่บ้านของธันวา ไม่ยอมรับสะใภ้ที่ชื่อ ชูขวัญ แล้วธันวาเอง แม้จะถูกให้ออกจากโรงงานนี้ ก็ยังมีอีกหลายโรงงานที่ต้องการตัวอยู่

“เงียบทำไมล่ะริน...”

ธันวาสะกิด เมื่อเห็นจรินทร์นั่งเงียบไปนาน

“กำลังคิดอยู่น่ะ...ก็คิดตามที่แทคพูด กำลังหาเหตุผลว่าทำไมชูขวัญไม่เข้าใจแทค”

“แล้วได้คำตอบหรือเปล่าล่ะ”

จรินทร์ส่ายหน้า

“แทคอดคิดไม่ได้ว่าเขาชวนทะเลาะ เพราะอยากเลิกกับแทค”